Wanneer voelen mannen hun hart?

Meestal, wanneer ik een boek schrijf van pakweg 300 bladzijden, schrijf ik minstens het driedubbele. Wat betekent dat zo’n 600 bladzijden het boek niet halen. Om allerhande redenen. Niet goed genoeg, niet passend in het verhaal, te intiem of kwetsbaar enzovoort.

Dit is zo’n tekst. Die me dierbaar is maar “Ik, Maria Magdalena” niet haalde. Ik deelde hem onlangs op het mannenfestival en op de mannenavond. Ik vond het doodeng en voelde me in mijn blootje staan. Maar omdat ik zoveel aanmoediging mocht ontvangen, deel ik hem nu ook met jou…

“Ik wil met je praten over de verbinding tussen je hart en je geslacht.

auteur: Geert Kimpen
datum: 24 september 2023
website: https://www.linkedin.com/in/geertkimpen/recent-activity/articles/

Je hebt vaak gedacht dat je geen hart had. Je begreep niet waar je geliefde het over had als ze je vroeg je hart te openen, je hart te voelen en er contact mee te maken. Het gebeurde wel en zij kon het ook voelen, maar jij had de subtiliteit nog niet om het in liefde te voelen.

Je kon het wel goed in pijn voelen. In liefdespijn vooral, in verdriet, in afwijzing, in woede, in eenzaamheid, in zwaarte. Maar dat herkende je niet als je hart. Je kon de zwaarte van je hart voelen maar niet de lichtheid ervan.

Daarom denken mannen vaak dat ze geen hart hebben, geen energetisch hart, omdat ze de overgave, liefde en zachtheid vaak pas ten volle voelen in de schoot van een vrouw, of bij de aanblik van hun kind.

Bij bewuste vrouwen gebeurt het omgekeerde. Daar gaat het hart eerst aan, en dan volgt de verbinding in hun geslacht. Dan voelen ze de stroom en tinteling in hun yoni. Dan voelen ze het verlangen om intiem te zijn.

Wat mannen ten diepste zoeken wanneer ze met een vrouw willen vrijen, is die Hartstreling. Maar ze weten het vaak niet eens. Ze denken dat het opwinding, geilheid is, het bereiken van een hoogtepunt door hun zaad in haar te storten. Maar eigenlijk worden ze aangetrokken tot haar hart en willen via het ervaren van haar hart hun eigen hart weer voelen. Die diepe connectie en verbondenheid.

Het is moeilijk voor een vrouw om met een man te zijn die de connectie met zijn hart niet voelt. Vaak neemt zij het van hem over. Wordt zij zijn gevoel. Besteedt hij zijn gevoel uit aan haar. Hij levert zijn gevoel uit aan haar zodat zij het voelt en vertolkt. Dat heb jij ook lang gedaan. Je liet je geliefde voor jou voelen. Je voer op haar hart. En haar hart was groot genoeg om ook het jouwe te kunnen voelen. Maar de echte diepte van je hart kan je alleen maar zelf bereiken en voelen. En daarom kon ze jou nooit ten volle bereiken en voelen, omdat je zelf geen contact met je hart maakte.

Jezus wordt vaak afgebeeld met een groot, rood kloppend hart. En zo heb jij je ook met hem verbonden in dat kleine kerkje in Frankrijk. Je vond het moeilijk contact met hem te maken, veel moeilijker dan met mij in al die andere kerkjes die je bezocht tijdens je bedevaart. Maar misschien gaf hij je wel de belangrijkste boodschap mee; open je hart.

Het is krachtig wanneer een man dat doet want het vraagt van een man veel meer moed om het te doen. Wij vrouwen zijn er beter voor uitgerust. Voor ons is het in zijn algemeenheid natuurlijker. Wij hebben een natuurlijk talent voor gevoel.

Bij jullie wordt het ontmoedigd. Soms grof, en hard, maar vaak subtieler. Er wordt je gespiegeld dat mannen niet huilen, dat mannen zich niet laten overmannen door hun emoties, dat ze zich niet te buiten mogen gaan aan liefdevolle aanwezigheid. Maar dat ze gesloten moeten zijn in hun hart, ondoorgrondelijk, hun emoties moeten verbergen achter een stalen gezicht.

Jullie hebben die emoties natuurlijk wel, al zijn ze voor jullie zelf ondefinieerbaar. Je voelt ze toch, en ook al druk je ze weg, ze worden opgeslagen in het geheugen van je hart, zoals het trauma wordt opgeslagen in het geslacht. Het lichaam vergeet niet. Het lichaam absorbeert. En daardoor wordt het vaak gestolde energie. Een dikke laag smurrie, een onverwerkte brij die niet meer te begrijpen is, en niet meer te herleiden tot waar het vandaan komt, en die je alsmaar zwaarder en somberder maakt.

Je geliefde zal blij en dankbaar zijn als je je hart opruimt en lichter maakt. Het is zwaar te leven met een partner met een bezwaard hart die het niet eens zelf weet. Ze heeft er alles voor over dat jij je weer blij kunt voelen, licht, en het leven weer omarmt, zodat je haar kan omarmen en zij jij.

En ze is bereid daar de prijs voor te betalen die nodig is, als je een andere vrouw nodig hebt om je daar te openen, zal zij die vrouw dankbaar zijn, omdat het zal gebeuren in zusterschap en priesteressen schap, en dat is nooit bedreigend voor de liefde.

Ze zal niet echt jaloers zijn, ze zal benieuwd zijn naar de getransformeerde man die haar door haar zuster wordt geschonken. Die zal haar dierbaar zijn. En ze zal zich met haar willen verbinden omdat ze de zelfde liefde hebben gedeeld. In haar ogen en beleving zal ze jou opnieuw ontdekken.

Ik heb je hart gekust met de zachtheid van een vrouw. Je hebt het gevoeld. De subtiele liefkozing die overstroomt in een zacht hartorgasme. Veel subtieler in beleving dan het gevoel in je geslacht. Maar zo vervullend, zo voedend, zo helend.

Je hart is een zon die alle kanten op kan stralen. Een bron van liefde die je kan verspreiden. Je kan de zon letterlijk voelen branden in je hart. Je kan de stralen alle kanten opsturen, helemaal rond, oost west noord en zuid 360 graden. Met je hart kan je iedereen bereiken.

Maar het grootste geschenk van het hart is, is dat het je wijsheid en waarheid is. Je hart weet altijd wat waar is, wat nodig is, wat je wel moet doen en wat je niet moet doen. Als je weer contact met je hart maakt dan kan je nooit meer verdwalen, nooit meer verkeerde beslissingen nemen, je nooit inlaten met mensen die niet goed voor je zijn. Je hart is je gids en wijze raadgever.

Ik hoop dat je bevrijd bent van de overtuiging dat je geen hart hebt. Het hart heeft veel verdriet gehad om die overtuiging en moest het in zichzelf voelen en daardoor putte het uit.

Het hart is niets zonder het bekken, en het bekken is niets zonder het hart. Ze zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Wanneer het hart stroomt, stroomt het bekken, en wanneer het bekken stroomt, gaat het hart stromen. En in die stroom van liefde tussen hart en bekken ligt de bevrijding van het lijden. Daar is zachtheid en intens geluk en vereniging met al wat er is.”