PSALM 38
De psalmberijming van 1773 is een nog altijd in Nederland gebruikte berijming die in 1773 op last van de Staten-Generaal in Nederland is ingevoerd, en die daarom ook wel de Statenberijming wordt genoemd. Het uitgangspunt van deze berijming vormen de melodieën van de Geneefse psalmen en de tekst van de psalmen in het Oude Testament. Ik heb ze vroeger op de zondagsschool en op de basisschool geleerd.
Voor een overzicht van gebruikte psalmen op deze website kijk HIER
Psalm 38 (HSV)
1 Een psalm van David, om te doen gedenken.
2 HEERE, straf mij niet in Uw grote toorn, bestraf mij niet in Uw grimmigheid.
3 Want Uw pijlen zijn in mij gedrongen, Uw hand is op mij neergekomen.
4 Er is niets gezonds aan mijn lichaam door Uw gramschap, er is geen vrede in mijn beenderen vanwege mijn zonde.
5 Want mijn ongerechtigheden gaan mij boven het hoofd, als een zware last zijn zij mij te zwaar geworden.
6 Mijn wonden stinken, zij zijn vervuild vanwege mijn dwaasheid.
7 Ik ben krom geworden, ik ga zeer diep gebukt; de hele dag ga ik in het zwart gehuld.
8 Want mijn lendenen zijn volledig ontstoken, er is niets gezonds aan mijn lichaam.
9 Ik ben bezweken en volkomen verbrijzeld; ik schreeuw het uit vanwege het bonken van mijn hart.
10 Heere, al mijn verlangen ligt voor U open, mijn zuchten is voor U niet verborgen.
11 Mijn hart gaat tekeer, mijn kracht laat mij in de steek; ook het licht in mijn ogen, alsof ik geen ogen heb.
12 Mijn geliefden en mijn vrienden staan afzijdig van mijn plaag, zij die nauw aan mij verwant zijn, blijven van verre staan.
13 Wie mij naar het leven staan, spannen valstrikken; wie mijn onheil zoeken, spreken schadelijke woorden en bedenken de hele dag listen.
14 Maar ik ben als een dove, ik hoor niet, en als een stomme, die zijn mond niet opendoet.
15 Ja, ik ben als een man die niet hoort en in wiens mond geen weerwoord is.
16 Maar op U, HEERE, hoop ik; Ú zult verhoren, Heere, mijn God!
17 Want ik zei: Laten zij zich toch over mij niet verblijden! Zou mijn voet wankelen, zij zouden zich tegen mij verheffen.
18 Ja, ik dreig te struikelen, mijn smart staat voortdurend vóór mij.
19 Want ik maak U mijn ongerechtigheid bekend, ik ben bekommerd vanwege mijn zonde.
20 Maar mijn vijanden zijn in leven en worden machtig; wie mij om valse redenen haten, worden talrijk.
21 Wie kwaad voor goed vergelden, zijn mijn tegenstanders, omdat ik het goede najaag.
22 Verlaat mij niet, HEERE; mijn God, blijf niet ver van mij.
23 Kom mij spoedig te hulp, Heere, mijn heil!
Psalm 38 (berijmd)
Vers 1
Groot en eeuwig Opperwezen,
Zeer te vrezen,
Straf mij in Uw gramschap niet;
Toon mij toch, dat Uw kastijden,
In mijn lijden,
Uit geen grimmigheid geschiedt.
Vers 2
Want Uw pijlen doen mij dragen
Bitt’re plagen;
Zij doorgrieven vlees en been;
‘k Voel Uw hand in d’ ongelukken,
Die mij drukken,
Neergedaald op al mijn leên.
Vers 3
Door Uw gramschap, fel ontstoken,
Is verbroken
Al mijn vlees en lichaamskracht;
Rust, noch vrede wordt gevonden,
Om mijn zonden,
In mijn beend’ren, dag of nacht.
Vers 4
Want mijn hoofd is als bedolven
In de golven
Van mijn ongerechtigheên;
Zulk een last van zond’ en plagen,
Niet te dragen,
Drukt mijn schouders naar beneên.
Vers 5
‘k Voel door stinkend’ etterzweren
Mij verteren;
Walg’lijk zijn zij voor het oog;
Mijne dwaasheid deed die builen
Dus vervuilen,
Daar ze mij tot kwaad bewoog.
Vers 6
‘k Ben, door Uwe wet te schenden,
Krom van lenden,
Vol van druk, benauwd van hart;
Zeer gebogen en verslagen,
Moe van klagen,
Ga ik al den dag in ‘t zwart.
Vers 7
Mijn ontstoken ingewanden
Doen mij branden,
En voor elk veracht’lijk zijn;
‘k Voel mij van de smart doorsneden;
In mijn leden
Is niets heel, of vrij van pijn.
Vers 8
Uitgeteerd door al mijn klachten
Zijn mijn krachten,
Zeer verbrijzeld en vergaan;
‘k Brul van bitt’re zielesmarte,
Want mijn harte
Is verzwakt, door al Uw slaan.
Vers 9
Maar wat klaag ik, HEER der heren?
Mijn begeren
Is voor U, in al mijn leed,
Met mijn zuchten en mijn zorgen,
Niet verborgen;
Daar Gij alles ziet en weet.
Vers 10
‘t Hart schokt in mij heen en weder,
Op en neder;
‘t Lichaam valt mij kracht’loos neer;
d’ Ogen, bijna blind gekreten,
Uitgebeten,
Zien het daglicht nauw’lijks meer.
Vers 11
Die voorheen mij teêr beminden,
En mijn vrinden,
Wijken, angstig voor mijn plaag;
Nabestaanden gaan ter zijden,
Wegens ‘t lijden,
En d’ ellenden, die ik draag.
Vers 12
Zij, die mijnen dood bejagen,
Leggen lagen,
Dreigen mij den laatsten slag;
Spreken, hoe mij ‘t best te krenken;
En bedenken
Mijn verderf, den gansen dag.
Vers 13
Maar ik ben, in d’ ongelukken,
Die mij drukken,
Als een dove, die niet hoort,
En uit wiens verstomde lippen
Niet kan glippen
‘t Flauwst geluid van enig woord.
Vers 14
Ja, ik ben als een, wiens oren
Niet meer horen,
Wat men zegge, kwaad of goed;
Wien de tegenreên ontbreken,
Om te spreken,
En die daarom zwijgen moet.
Vers 15
Want, o trouw en eeuwig Wezen,
In mijn vrezen
Staat mijn hoop op U alleen;
Gij, mijn God, zult in ellenden
Bijstand zenden,
En verhoren mijn gebeên.
Vers 16
‘k Zei: “Laat nooit mijn bitter lijden
Hen verblijden
In hun trotsen euvelmoed;
Wijl die bozen juichen zouden,
Als z’ aanschouwden
‘t Wank’len van mijn zwakken voet.”
Vers 17
Want, o HEER, ik ben aan ‘t zinken
En tot hinken
Ieder ogenblik gereed;
‘k Heb mijn smart en onvermogen
Steeds voor ogen,
Bij ‘t vooruitzicht van mijn leed.
Vers 18
‘k Wil mijn misdaân, die U tergen,
Niet verbergen;
Ik bedek voor U die niet;
‘k Ben vanwege al mijn zonden,
Die mij wonden,
Vol van kommer en verdriet.
Vers 19
Maar mijn vijand zie ik leven,
Hoog verheven,
Machtig, vrij van smart en nood;
Die, om valse reên verbolgen,
Mij vervolgen,
Nemen toe en worden groot.
Vers 20
Zij, die kwaad voor goed vergelden,
Last’ren, schelden,
En vervolgen mij gestaâg.
Ja, zij zijn op mij gebeten,
Want zij weten,
Dat ik naar het goede jaag.
Vers 21
Zie mij, HEER, wien elk moet duchten,
Tot U vluchten.
O mijn God, verlaat mij niet;
Blijf niet, wegens mijn gebreken,
Ver geweken;
Toon, dat Gij mijn rampen ziet.
Vers 22
HEER, ik voel mijn krachten wijken
En bezwijken;
Haast U tot mijn hulp, en red,
Red mij, Schutsheer, God der goden,
Troost in noden,
Grote Hoorder van’t gebed.
