Hello darkness – Simon & Garfunkel

Hello darkness, my old friend
I’ve come to talk with you again
Because a vision softly creeping
Left its seeds while I was sleeping
And the vision that was planted in my brain
Still remains
Within the sound of silence

In restless dreams, I walked alone
Narrow streets of cobblestone
‘Neath the halo of a street lamp
I turned my collar to the cold and damp
When my eyes were stabbed by the flash of a neon light
That split the night
And touched the sound of silence

And in the naked light, I saw
Ten thousand people, maybe more
People talking without speaking
People hearing without listening
People writing songs that voices never shared
And no one dared
Disturb the sound of silence

“Fools” said I, “You do not know
Silence like a cancer grows
Hear my words that I might teach you
Take my arms that I might reach you”
But my words, like silent raindrops fell
And echoed in the wells of silence

And the people bowed and prayed
To the neon god they made
And the sign flashed out its warning
In the words that it was forming
Then the sign said, “The words on the prophets are written on the subway walls
In tenement halls”
And whispered in the sound of silence

Hallo duisternis mijn oude vriend
Ik kom weer met je praten
Omdat een visioen zachtjes sluipt
Verliet de zaden terwijl ik sliep
En de visie die in mijn hersenen werd geplant
Is nog steeds
Binnen het geluid van stilte

In rusteloze dromen liep ik alleen
Smalle straatjes van geplaveide straatjes
‘Onder de halo van een straatlantaarn
Ik draaide mijn kraag tegen de kou en het vocht
Toen mijn ogen werden gestoken door de flits van een neonlicht
Dat verdeelde de nacht
En raakte het geluid van stilte aan

En in het blote licht zag ik
Tienduizend mensen, misschien meer
Mensen praten zonder te praten
Mensen horen zonder te luisteren
Mensen die liedjes schreven die stemmen nooit deelden
En niemand durfde
Verstoort het geluid van de stilte

“Dwazen”, zei ik, “Jullie weten het niet
Stilte zoals een kanker groeit
Luister naar mijn woorden, zodat ik het je kan leren
Neem mijn armen zodat ik je kan bereiken’
Maar mijn woorden vielen als stille regendruppels
En weergalmde in de bronnen van stilte

En de mensen bogen en baden
Aan de neongod die ze hebben gemaakt
En het bord liet zijn waarschuwing zien
In de woorden die het vormde
Toen stond er op het bord: ‘De woorden over de profeten staan op de muren van de metro geschreven
In huurwoningen”
En fluisterde in het geluid van stilte
Feedback sturen
Zijvensters