Kenmerken alleengeboren tweelingen
Bij het overlijden van een foetus tijdens de zwangerschap, wanneer er sprake was van een twee- of meerling, zijn zowel bij de persoon zelf als bij de moeder bepaalde kenmerken waar te nemen. Als alleengeboren tweeling ontwikkel je gedurende jouw leven bepaalde gewoontes die kenmerkend zijn voor alleengeboren tweelingen.
Let op: Van dit syndroom kan ook sprake zijn als je onderdeel bent van een meerling. Het kan dan heel goed dat jij je herkent in de onderstaande kenmerken terwijl je een levende tweelinghelft hebt. Grote kans dat er bij jullie sprake is geweest van een drie- of meerling. In opstellingen en bij de workshop ‘pre- en perinatale ervaringen‘ van de Emmaus | Academie voor bezield leven krijgt de ervaring, beelden en taal. Wat vaak indrukwekkend en levensveranderend is.
Een lijst met kenmerken kun je hier vinden.
auteur: Aranka Reeuwijk-Willems
website: https://arankareeuwijk.nl/informatie-alleengeboren-tweelingen/
Definitie en betekenis van alleengeboren tweelingen
Alleengeboren tweelingen, tweeling alleen, vanish twin syndrome, womb twin survivor, twinless twin, buik tweeling, halve tweeling, verloren tweelinghelft, verdwenen tweeling, ‘eigenlijk een tweeling’, doodgeboren tweeling…. Allemaal termen voor hetzelfde fenomeen. Hiermee wordt een persoon bedoelt die in de baarmoeder (als embryo, foetus of baby) getuige is geweest van het overlijden van één of meer embryo’s of foetussen, slechts enkele dagen na de bevruchting of volledig voldragen.
Eén op de tien is een twee- of meerling
Onderzoeken hebben aangetoond dat één op de tien zwangerschappen als een twee- of meerling beginnen en dat in 90% van de oorspronkelijke tweelingzwangerschappen één of meerdere vruchtjes of embryo’s in een vroeg begin van de zwangerschap afsterven. (bron: Survival probability of human conceptions from fertilization to term. International Journal of Fertility 35{2}, C.E. Boklage, 1990. Womb twin survivors and family constellations, V. Sas, 2010. A healing path for womb twin survivors, A. Hayton, 2005)
Bij ouders en verloskundigen onbekend
In de meeste gevallen hebben zowel ouders als arts of verloskundige hier geen weet van omdat het overlijden in een vroeg stadium van de zwangerschap plaatsvindt. Een moment waarop er nog geen echo is gemaakt. De mogelijkheid bestaat dat op een latere echo de resten van een tweede embryo of foetus te zien zijn maar vaak is dit niet meer het geval. Af en toe wordt er bij de geboorte een ingekapseld vruchtje in de placenta of een foetus papyrus gevonden.
Hoe lang weet jij het al?
Het merendeel van de alleengeboren tweelingen zijn er pas op latere leeftijd achter gekomen dat ze ooit met twee of meer zijn begonnen in de baarmoeder. Vroeger werden er immers minder onderzoeken gedaan waardoor je dit verlies gewoonweg niet kon weten. Zeker in de beginfase van de zwangerschap werden er, vergeleken met vandaag de dag, minder controles uitgevoerd. Mede daarom hadden de meeste vrouwen helemaal geen weet van het feit dat ze zwanger waren van een twee- of meerling. Hooguit soms een gevoel dat dan weerlegt werd door de arts.
Klik op de afbeelding om te lezen hoe andere alleengeboren tweelingen er achter zijn gekomen.
Omdat het onderwerp nog weinig bekend is krijgen alleengeboren tweelingen soms hele pijnlijke opmerkingen of vragen. Daarom tien DO’s and DON’Ts wat betreft alleengeboren tweelingen.
Re-enacting the dream of the womb
Alleengeboren tweelingen hebben de onbewuste gewoonte om tijdens hun leven het trauma dat zich heeft afgespeeld in de baarmoeder na te spelen. In het Engels wordt dat re-enacting the dream of the womb genoemd. Dit zie je terug in een verscheidenheid van kenmerken en gewoontes in het dagelijks leven, vaak op een subtiele manier uitgevoerd. Het is voor iedere alleengeboren tweeling een hele uitdaging om uit deze droom te ontwaken en de processen te gaan herkennen. Het besef dát je mogelijk een alleengeboren tweeling bent, is een eerste grote stap. Van daaruit heb je een keus om vervolgstappen te zetten.
Of je nu wilt of niet, realiseer je dat de dood van je overleden tweelingbroer of -zus een enorme indruk op jou als overlevende tweelinghelft kan hebben gemaakt. De band tussen twee- en meerlingen (helemaal als er sprake is van een-eiige tweeling), is sterk en niet te evenaren met andere relaties. De dood van de ander heeft een basis gelegd voor hoe jij in de wereld staat.
Leegte, eenzaamheid en onbewust schuldig voelen
Ook al ben je je niet bewust van dit verlies, er ontstaat vrijwel altijd een gevoel van leegte en eenzaamheid als één van de twee er niet meer is. Degenen die hun tweelinghelft niet of nauwelijks bewust hebben gekend, zeggen vaak een schuldgevoel met zich mee te dragen.
DO’s and DON’Ts bij alleengeboren tweelingen
“Wat krijg je graag wel en wat liever niet terug van mensen als je vertelt dat je een alleengeboren tweeling bent?” Dat was mijn vraag aan alleengeboren tweelingen.
De antwoorden waren best pijnlijk en hartverscheurend zelfs. Duidelijk dat we nog een lange weg te gaan hebben voordat dit onderwerp algemeen wordt erkent. Mensen mogen zich gaan realiseren dat, als ze dit fenomeen erkennen, ze daarmee zo’n tien procent van de bevolking een dienst bewijzen. Want hoe je het ook wendt of keert, als iemand jou vertelt dat hij of zij z’n tweelinghelft in de buik is verloren, dan maakt dat verlies deel uit van diens leven. Door dit niet te zien en/of te accepteren wijs je als het ware die ander af.
Tijd voor tien DO’s and DON’Ts wat betreft alleengeboren tweelingen.
Vijf DON’Ts die je echt nooit moet doen!
Het afdoen als onzin
Hoe vreemd of ongelooflijk het voor jou ook klinkt, voor de persoon die je dit persoonlijke verhaal over zijn of haar verlies vertelt is dit écht gebeurt en vaak voelbaar in iedere vezel. En omdat er vaak al zo weinig fysiek of medisch bewijs is, is diegene er zelf soms ook erg twijfelachtig hierover. Gedachtes als ‘ik verzin dit vast, dit kan toch niet waar zijn, ik ben vast gek ..’ spoken vaak genoeg door hun hoofd. Ze zitten in zichzelf al in een tweestrijd van geloof en ongeloof. Een strijd tussen ratio en gevoel. Als jij dit afdoet als onzin, dan slaat de twijfel helemaal toe. Terwijl ze intuïtief en gevoelsmatig heel goed weten dat het waar is.
Niet alles is wetenschappelijk aan te tonen. Er is nog zo veel wat we niet weten.
Negeren of doodzwijgen
Niks zo vreselijk als mensen die totaal niet reageren. En ergens snap ik het wel. Het is nog zo’n onbekend onderwerp. Hoe reageer je dan?! Als je niet weet wat te zeggen, zeg dát dan in plaats van het te negeren of erover heen te praten.
De dood is in onze cultuur nog altijd voor veel mensen een taboe en een onderwerp waar je niet zo gemakkelijk open en bloot over praat. Gelukkig komt hier langzaamaan verandering in maar dood in relatie tot kinderen en baby’s lijkt een gevoelig punt te blijven. Voor de mensen die dit verlies voelen en zelf hebben meegemaakt is het helaas de harde werkelijkheid waar ze graag met jou over praten.
Het ontkennen
Veel alleengeboren tweelingen hebben er moeite mee om het onderwerp aan te kaarten bij hun ouders. Alleengeboren tweelingen die aan hun moeder vragen of ze ooit iets hebben gemerkt tijdens de zwangerschap, krijgen niet altijd de gewenste antwoorden. In de meeste gevallen is de ‘buik-periode’ lang geleden en zijn details vergeten. Daarnaast komt het voor dat moeders nergens last van hebben gehad. Ze hadden er geen weet van!
De persoon zelf echter herkent zich in alle kenmerken en voelt het gemis en de leegte en weet gewoon dat het waar is. Het is pijnlijk als moeders ontkennen dat het is gebeurd. Moeders die letterlijk zeggen dat het onzin is of zeggen dat je geen last kunt hebben van iets wat voor je geboorte is gebeurd. ‘Het is zo lang geleden, dat kan geen effect meer op je hebben’, aldus sommige moeders. Op die manier wijs je als moeder, naast dat je het bestaan van je niet geboren kind ontkent, een deel van je wel geboren kind af. En dat doet pijn. Hoe groot je eigen twijfels ook zijn, voor jouw kind is dit waarheid.
Aanhoren, aannemen en daarna nooit meer op terug komen
Bedenk dat ieder verlies in je leven op een bepaalde manier deel van jou wordt. Het vormt je en maakt je tot wie je bent. Rouwen kost tijd. Het lijkt wel alsof we in onze westerse wereld niemand hier meer de tijd voor gunnen. Vaak komt het werkelijke besef van verlies pas na een paar maanden en kan het rouwen beginnen.
Ook voor alleengeboren tweelingen is rouwen heel belangrijk. En hiervoor geldt dat dit tijd nodig heeft en niet een kwestie van weken is, omdat het zo lang geleden is gebeurd.
Met name alleengeboren tweelingen die van oorsprong eeneiig waren hebben moeite met het leven. Er zijn er die zich er iedere dag weer opnieuw toe moeten zetten om voor het leven te gaan. Te genieten van alles om hun heen. Soms is het leven heel zwaar voor ze en hoeft het niet meer zo nodig. Vergeet niet af en toe te vragen hoe ze zich voelen. En luister dan ook oprecht naar hun antwoord. Vooral naar dat wat ze niet zeggen en tussen de regels door als een fluistering hoorbaar is.
Er grapjes over maken
Als iemand jou voor het eerst deelgenoot maakt van zijn of haar verlies en je merkt dat het voor deze persoon zelf nog allemaal heel vers is, maak er dan alsjeblieft geen grapjes over.
Hoe leuk het ook lijkt om de volgende grapjes te maken, laat ze in eerste instantie toch maar achterwege. “Je hebt de ander plat gedrukt, Jij had toen al veel honger, Je hebt haar gewoon opgegeten, Je had alle ruimte nodig en hebt hem aan de kant geduwd, Twee van jou had de wereld niet aan gekund..”.
Ze voelen zich te vaak al vreselijk schuldig en hebben allerlei onwerkelijke gedachtes die niet veel afwijken van bovenstaande grapjes. Het is dan alleen maar een bevestiging van een irreëel beeld. Natuurlijk kunnen de grappen later komen als het verlies een plek heeft gekregen, maar dat kan pas komen na een volledig doorgemaakt rouwproces.
Vijf DO’s die je juist wel mag doen!
Stel vragen
Wees nieuwsgierig en stel vragen. Het liefst open vragen zodat ze zelf kunnen gaan vertellen. Zie je dat dat moeilijk is, help dan een handje door meer sturende vragen te stellen. Ook al begrijp je het misschien niet, stel je open en wees oprecht nieuwsgierig en geïnteresseerd.
Wees eerlijk
Eerlijk zijn geldt natuurlijk voor iedere situatie. Maar voor hier geldt dat het verhaal je soms kan overvallen of het gewoon qua tijd niet uitkomt. Zeker als het je eigen partner is die je na zoveel jaren samenzijn ineens vertelt een tweelinghelft te hebben. Dat heeft dan ook voor jou tijd nodig om een plekje te krijgen. Je wil er graag meer over horen maar even niet nu, of in stapjes.
Wellicht is het voor jou als gesprekspartner een heel nieuw onderwerp en raakt het je diep (als partner kan dit jou flink raken). Dan kan het zijn dat het verhaal van die ander even te veel bij je binnen komt. Het is voor jullie beiden goed om op zo’n moment je grens aan te geven en duidelijk te maken dat je er graag meer over wilt horen maar liever op een ander tijdstip. Zo laat je weten oprecht geïnteresseerd te zijn en er graag meer over te willen horen op een geschikt tijdstip.
Erkennen is zo belangrijk
Misschien kun je verwoorden hoe het mogelijk voor die ander voelt. “Jeetje, ik kan het me moeilijk voorstellen maar dat moet wel heftig voor jou zijn zeg. Kun je er meer over vertellen?”
Voor ouders geldt dat het erkennen van het niet geboren kind ontzettend belangrijk is voor hun zoon of dochter die wél is geboren. Op die manier geven ze de ruimte aan hun kind, en eventuele andere kinderen, om hun eigen plek in te nemen en vol voor het leven te mogen kiezen. Ieder kind verdient een eigen plek binnen het gezin, óók de kinderen die niet zijn geboren.
Zonder oordeel
Een hele uitdaging voor ieder mens. Om zonder oordeel te luisteren. Omdat we allemaal ons eigen verhaal hebben en graag totaalplaatjes maken. Iets wat afwijkt proberen we dan alsnog in te passen in een geheel. Maar vaak past dit verhaal niet in een ander stuk. Luister en laat je oordeel in de kast.
Just be
Gewoon, er zijn voor de ander. Soms is een arm al voldoende. Zonder woorden. Je hoeft niet altijd met een oplossing aan te komen. Die is er misschien helemaal niet.
