Wijsheid – Richard Rohr

Een seminarie van leven
Om de wereldkennis te begrijpen is niet genoeg, je moet het zien, aanraken, leven in zijn aanwezigheid. —Teilhard de Chardin, Hymn of the Universe

Stel dat een superster van kennis als kostganger bij u intrekt. Met drie promovendi achter zijn naam zit hij elke avond aan je avondeten en geeft hij informatie over kernfysica, cyberspace en psychoneuro-immunologie, en geeft hij de ultieme antwoorden op elke vraag die je stelt. Hij leidt je echter niet door zijn denkproces en betrekt je er zelfs niet bij; hij noemt eenvoudig de conclusies die hij heeft bereikt.

auteur: Richard Rohr
datum: zondag 21 februari 2021
website: https://cac.org/a-seminary-of-life-2021-02-21/

We vinden zijn conclusies misschien interessant en zelfs nuttig, maar de manier waarop hij met ons omgaat, zal ons niet bevrijden, kracht geven of ons een goed gevoel over onszelf geven. Zijn wijsheid zal ons niet bevrijden, het zal ons niet uitnodigen tot groei en leven; inderdaad, het zal ons uiteindelijk het gevoel geven dat we minderwaardig en afhankelijk zijn. Dat is precies hoe we Jezus hebben behandeld. We hebben hem behandeld als iemand met drie promovendi die ons zijn conclusies kwamen vertellen.

Dit is niet de weg naar wijsheid, noch is het hoe Jezus zijn wijsheid deelde met degenen die van hem wilden leren. Jezus onderwijst zijn discipelen veeleer door zijn levensstijl, een soort “seminarie van het leven”. Hij neemt ze mee (Marcus 1: 16–20) en als ze naar hem kijken, leren ze de cyclus en het ritme van zijn leven, terwijl hij van gebed en eenzaamheid naar onderwijs en dienstbetoon in de gemeenschap gaat. Zoals Cynthia Bourgeault in haar boek The Wisdom Jesus uitlegt, gaf hij les als een moshel moshelim, of een leraar van wijsheid. [1] Hij onderwijst zijn discipelen niet louter conceptuele informatie zoals wij dat op onze seminaries doen. In plaats daarvan laat hij ze kennismaken met een levensstijl en de enige manier waarop hij dat kan doen, is door ze uit te nodigen om bij hem te komen wonen. Hij nodigt ons uit om hetzelfde te doen (zie Johannes 1:39).

‘Maar de mensenmassa’s kwamen te weten waar hij heen was en gingen hem achterna. Hij verwelkomde hen en sprak met hen over het koninkrijk van God en hij genas degenen die genezing nodig hadden ”(Lucas 9:11). Kunt u niet gewoon de apostelen naast Jezus zien staan, naar hem kijken, opmerken hoe hij dingen doet: hoe hij met mensen praat, hoe hij wacht, hoe hij luistert, hoe hij geduldig is, hoe hij afhankelijk is van God, hoe hij tijd voor gebed, hoe reageert hij dan niet cynisch of bitter, maar met vertrouwen en toch waarheidsgetrouw? Kunt u zich een krachtigere manier voorstellen om te leren?

Lucas vertelt ons dat Jezus de reis van het geloof heeft afgelegd, net als jij en ik. Dat is de overtuigende boodschap van de verschillende drama’s waarin Jezus geloof nodig had – tijdens zijn verzoeking in de woestijn, tijdens zijn debatten met zijn tegenstanders, in de hof van Getsemane en aan het kruis. We stellen ons graag voor dat Jezus niet twijfelde of ooit twijfelde aan de liefde van zijn Vader. De veel grotere boodschap is dat hij in zijn menselijkheid terugdeinsde, vragen stelde, twijfels had – en toch trouw bleef. Dit is het pad van wijsheid.

VOETNOTEN:
[1] Cynthia Bourgeault, The Wisdom Jesus: Transforming Heart and Mind – A New Perspective on Christ and His Message (Shambhala: 2008), p. 23.
Aangepast overgenomen uit Richard Rohr, What the Mystics Know: Seven Pathways to Your Deeper Self (Crossroad Publishing: 2015), 14, 108, 118.

De wijsheid van Jezus leren kennen

Hoewel we geen deel kunnen uitmaken van Jezus ‘oorspronkelijke’ seminarie van het leven ‘zoals de discipelen waren, stelt de contemplatieve theoloog Beatrice Bruteau (1930-2014) voor dat we de wijsheid van Jezus kunnen leren door dichter bij hem te komen en uiteindelijk te leven vanuit hetzelfde bewustzijn dat hij deelde met God. Zij schrijft:
[Jezus als leraar] wil dat we zijn vrijheid ervaren.Hij wil dat we genieten van zijn zelfrealisatie, zijn vereniging met de Bron van het Zijn, die hij Vader noemt. Het is zijn eigen innerlijke ervaring die hij wil delen.

auteur: Richard Rohr
datum: maandag 22 februari 2021
website: https://cac.org/learning-the-wisdom-of-jesus-2021-02-22/

Dit betekent dat de rest van ons dit soort ervaring zal hebben. Alles wat er over Jezus wordt gerapporteerd, moet daarom in ons worden herhaald. Neem gewoon de evangeliën door en ontdek hoe hij is. Het is een openbaring van wat je te wachten staat, wat van je verwacht wordt, wat je beloofd wordt en wat je in je diepste realiteit altijd al bent. Wat hij in zijn bewustzijn ervaart, moeten wij in het onze ervaren. We moeten zijn hart binnengaan, het centrum van zijn wezen.

Binnengaan in het hart van Jezus betekent ook binnengaan in ons eigen hart, het centrum van ons wezen, de kern van ons bestaan.

Jezus, als discipel-maker, noemt zichzelf de Weg, hodos, een weg [Johannes 14: 6]. De weg is iets waar je over kunt lopen; het brengt je van hier naar daar. Jezus is zo’n pad. De overgang van diepte naar diepte op weg naar zijn hart komt overeen met een overgang van diepte naar diepte in ons eigen hart, waar ‘hart’ de kern van ons bestaan betekent, niet alleen de zetel van de genegenheden. We kunnen deze weg, die Jezus is, bewandelen door hem eerst te smeken, dan door hem te bestuderen, later door hem na te volgen en door met hem in dialoog te gaan. Maar nadat we deze disciplines enige tijd hebben beoefend, moeten we, als we zijn hart willen binnengaan, in zijn eigen bewustzijn komen.

Om het bewustzijn van Jezus te delen, stelt Bruteau voor dat we de Geliefde Leerling die “op de borst van Jezus lag” bij het Laatste Avondmaal [Johannes 13:23] als ons model nemen.

Om dichter bij het hart van Jezus te komen, ‘leunen we achterover’ naar hem door terug te zinken in de diepte van ons eigen bewustzijn, weg te zinken naar het centrum van ons bewustzijn wezen.

Elk dieper niveau waar we naar zinken.brengt ons dichter bij het hart of centrum van Jezus, omdat het ons dichter bij ons eigen centrum brengt.Terwijl we heen en weer gaan en in de richting van ons [eigen] centrum, overlappen we, om zo te zeggen, de realiteit van Jezus meer en meer, naarmate we op overeenkomstige niveaus van zijn wezen komen.We leren het Heilig Hart van binnenuit kennen.En onze “binnenkant” komt steeds meer samen met zijn “binnenkant”. Zijn hart wordt het hart van ons hart.

VOETNOTEN:
Beatrice Bruteau, Radical Optimism: Rooting Ourselves in Reality (Crossroad Publishing: 1993), 91-92, 94, 98.

De benedictijnse wijsheid van ‘Ora et Labora’

Als Jezus een wijsheidsmeester was die het bewustzijn van zijn discipelen probeerde te transformeren door middel van een manier van leven, dan zouden de woestijngemeenschappen die in de vierde eeuw opkwamen een poging zijn geweest om die traditionele manier van onderwijzen voort te zetten. Cynthia Bourgeault, op zichzelf al een ervaren wijsheidsleraar, volgt de beweging van wijsheid van de woestijn naar de kloosters en naar het huidige moment, en respecteert het als een van de fundamenten van haar eigen wijsheidsscholen:

auteur: Cynthia Bourgeault
datum: 23 februrari 2021
website: https://cac.org/the-benedictine-wisdom-of-ora-et-labora-2021-02-23/

Een van de stromen van wijsheid komt heel, heel diep uit de christelijke traditie – de wijsheid van het benedictijnse kloosterwezen. Sint-Benedictus putte in de vijfde eeuw uit een reeds gevestigde stroom van transformationele wijsheid die uit de woestijnen van Egypte en Syrië kwam via een eerste generatie mensen die echt wilden beoefenen wat het betekent om de geest van Christus aan te nemen. . Sint-Benedictus werd hiervan erfgenaam en vormde er een enorme, stabiele container van, die de basis is geweest van het christelijk monnikendom en de monastieke transformationele praktijk in het Westen gedurende 1500 jaar. Zijn briljante en stabiele nalatenschap van “Ora et Labora”: “Gebed en werk” biedt een fundamenteel ritme voor het in evenwicht brengen en ordenen van het menselijk leven, en voor de groei van die prachtige roos van Wijsheid.

Joan Chittister, een gezworen religieuze zuster van de Orde van Sint-Benedictus, legt uit hoe de Regel van Benedictus een kans biedt op transformatie voor iedereen die ervoor kiest om zijn wijsheid te volgen:
Al met al is de Regel van Benedictus bedoeld voor gewone mensen die een gewoon leven leiden. Het was niet geschreven voor priesters of mystici of kluizenaars of asceten; het is geschreven door een leek voor leken. Het is geschreven als een model van spirituele ontwikkeling voor de gemiddelde persoon die van plan is een leven te leiden voorbij het oppervlakkige of onverschillige. [1].

Benedictus was er heel precies over. Er moest tijd worden besteed aan gebed, heilige lezing, werk en gemeenschapsparticipatie. Met andere woorden, het moest worden besteed aan het luisteren naar het Woord, aan studie, aan het verbeteren van het leven voor anderen en aan gemeenschapsopbouw. Het was zowel openbaar als privé; het was zowel privé als openbaar. Het was in balans. Niemand heeft het leven van het klooster verteerd. Niets werd overdreven buiten alle proporties met de andere dimensies van het leven. Niemand absorbeerde de menselijke geest met uitsluiting van elk ander. Het leven bestond uit vele facetten en alleen samen vormden ze een geheel. Lichamelijke arbeid en mentaal gebed en sociaal leven en studie en gemeenschapsbelangen waren allemaal stukjes van de puzzel van het leven. Het leven stroomde door de tijd, met de tijd als beschermer. [2]

VOETNOTEN:
[1] Joan D. Chittister, Wisdom Distilled from the Daily: Living the Rule of St. Benedict Today (HarperSanFrancisco: 1991), 4.
[2] Chittister, 74-75.
Aangepast van Cynthia Bourgeault, An Introductory Wisdom School: Course Transcript and Companion Guide (Wisdom Way of Knowing: 2017), 4. Lees meer over en registreer je voor Cynthia’s online Introductory Wisdom School.

Zeven wegen naar wijsheid

Wijsheid is duidelijk meer dan louter intelligentie, kennis van feiten of informatie. Wijsheid is meer synthese dan analyse, meer paradoxaal dan lineair, meer een dans dan een mars.

Om in wijsheid te groeien, moeten we verder gaan dan het cerebrale, rationele weten. Zoals wijsheidsleraar Cynthia Bourgeault het verwoordt: “Wijsheid is niet meer weten, maar weten met meer van jou, dieper weten.” [1] Ik heb een lijst gemaakt met zeven ‘manieren om te weten’ die ons samen naar meer wijsheid kunnen leiden. Dit zijn de eerste vier:

auteur: Richard Rohr
datum 24 februari 2021
website: https://cac.org/seven-pathways-to-wisdom-2021-02-24/

Intellect: de lens die we het meest associëren met weten, is intellectueel weten. Het is het resultaat van formeel onderwijs en heeft te maken met wetenschap, rede, logica en wat wij intelligentie noemen. De meesten van ons zijn getraind om te denken dat dit de enige manier van weten of de superieure manier van weten is. Maar dat is niet per se waar. Intellectuele intelligentie zien als de beste of enige manier om te weten, is eigenlijk een grote beperking.

Wil: De tweede manier om te weten is willen weten. Het komt voort uit het maken van keuzes, toezeggingen en beslissingen, er vervolgens aan vasthouden en ze in verschillende stadia ervaren. Iedereen die geloften heeft afgelegd en daarna is nagekomen, weet waar ik het over heb. Het is een weten dat voortkomt uit het maken van keuzes en het proces van worstelen met de keuzes. Dit weten is een soort cumulatief weten dat in de loop van de tijd naar voren komt. De Franciscaanse geleerde John Duns Scotus (1266–1308) was van mening dat willen weten, of willen, hoger en dichter bij liefde stond dan intellectueel weten.

Emotie: Grote emoties zijn vooral krachtige leraren. Liefde, extase, haat, jaloezie, angst, wanhoop, angst: elk heeft zijn lessen. Zelfs woede en woede zijn geweldige leraren, als we naar hen luisteren. Ze hebben zoveel kracht om ons diepste zelf aan onszelf en anderen te onthullen, maar toch hebben we de neiging om ze negatief te bekijken. Ik vermoed dat mensen sterven en veel meer leven voor emotioneel weten dan ooit voor intellectueel, rationeel weten. Deze emoties proeven is daarna in een nieuwe realiteit leven, met een nieuw vermogen om verbinding te maken.

Zintuigen: lichamelijk of zintuiglijk weten komt via de zintuigen, door aanraken, bewegen, ruiken, zien, horen, ademen, proeven – en vooral op een diep of onbewust niveau. Door ons op een gecentreerde manier bewust te worden van onze zintuigen, kunnen we ontwaken, luisteren en verbinden. Het stelt ons in staat de werkelijkheid dieper te kennen, op de voorwaarden van ons lichaam in plaats van op de voorwaarden van onze hersenen. Het is geen verrassing dat Jezus de meeste mensen die hij genas, aanraakte. Iets heel anders wordt gecommuniceerd en gekend door fysieke aanraking, in tegenstelling tot wat wordt gecommuniceerd door louter woorden.

Morgen zal ik doorgaan met het beschrijven van drie aanvullende manieren van weten die ons vermogen kunnen verdiepen om de wereld beter te kennen en lief te hebben zoals Jezus deed.

VOETNOTEN:
[1] Cynthia Bourgeault, An Introductory Wisdom School: Course Transcript and Companion Guide (Wisdom Way of Knowing: 2017), 2. Let op: vandaag is de laatste dag om je in te schrijven voor de online cursus van Cynthia’s Introductory Wisdom School.

Aangepast overgenomen uit Richard Rohr, The Wisdom Pattern: Order, Disorder, Reorder (Franciscan Media: 2020), 121–127.

De conventionele wijsheid overstijgen

Hier zijn de drie andere “manieren om te weten” die ons in staat kunnen stellen toegang te krijgen tot meer wijsheid:

Afbeeldingen: Imaginaal weten is de enige manier waarop het onbewuste in bewustzijn kan komen. Het gebeurt door middel van fantasie, door dromen, door symbolen, waar alles wordt “samengegooid” (sym-ballein in het Grieks). Het gebeurt door middel van foto’s, gebeurtenissen en goed vertelde verhalen. Het gebeurt door middel van poëzie, waarbij goedgekozen woorden een beeld creëren dat op zijn beurt een nieuw bewustzijn creëert – dat was al in ons. We wisten het, maar we wisten het niet. We moeten openstaan voor denkbeeldig weten, omdat het transformatiewerk niet logisch, rationeel of cerebraal zal worden gedaan. Onze intellectuele kennis alleen is gewoon niet voldoende voor de grootsheid en de diepte van de taak.

auteur: Richard Rohr
datum: donderdag 25 februari 2021
website: https://cac.org/moving-beyond-conventional-wisdom-2021-02-25/

Esthetisch: in sommige opzichten is esthetisch weten het meest aantrekkelijk, maar ik denk dat het vaak het minst conversie oplevert. Kunst in al zijn vormen boeit ons zo en stelt ons tevreden dat velen niet dieper gaan. Toch is esthetisch weten een centrale en diepgaande manier van weten. Ik heb gezien dat kunst tot ware bewustzijnsveranderingen leidde. Ik heb mensen hun leven zien veranderen als reactie op een roman, een toneelstuk, een muziekstuk of een film als Dead Man Walking. Hun zielen waren voorbereid en God kwam op het juiste moment door de juiste metafoor binnen. Ze zagen hun eigen verhalen verduidelijkt in een grotere verhaallijn.

Driekoningen: De laatste manier om te weten, waarvan ik denk dat religie die zou verkiezen en aanmoedigen, is epifanisch weten. Een openbaring is een scheiding van de sluier, een levensveranderende manifestatie van betekenis, de eureka van bewustzijn van het zelf en de Ander. Het is de radicale gratie die we niet kunnen produceren of orkestreren. Er zijn geen formules die het uiterlijk garanderen. Het is altijd een geschenk, onverdiend, onverwacht en groter dan ons huidige leven. We kunnen geen epiphanies vervaardigen. We kunnen er alleen om vragen, op ze wachten, ze verwachten, weten dat ze zijn gegeven, uit de weg blijven en daarna Iemand bedanken.

Ik moet me voorstellen dat het bewustzijn van Jezus werd ontwikkeld door al deze manieren van weten. De geleerde Christopher Pramuk beschrijft hoe Jezus zijn toehoorders en volgelingen op een manier die hun verstand te boven ging, betrokken hield. Hij schrijft:

Toen Jezus van Nazareth zijn raadselachtige uitspraken voorafgaf met de woorden: “laat degenen met ogen zien, zien, laten degenen met oren horen, horen”, vertelden geleerden ons dat hij sprak als een leraar van Joodse wijsheid, die niet alleen een beroep deed op de hoofd maar voor de hele persoon van zijn luisteraar: hart, lichaam, geest, zintuigen, verbeelding. Als een lokaas dat voor een vis schiet en bijt, dansen en spelen Jezus ‘woorden voor de verbeelding, waardoor onze gebruikelijke aannames over “de manier waarop de dingen zijn” openbreken.“Wedergeboren worden” is zich losmaken van de verstompte baarmoeder van conventionele wijsheid.[1]

VOETNOTEN:
[1] Christopher Pramuk, ‘Theodicy and the Feminine Divine: Thomas Merton’s ‘Hagia Sophia’ in Dialogue with Western Theology,’ in Theological Studies 77, nr. 1 (2016), 54-55.

Aangepast overgenomen uit Richard Rohr, The Wisdom Pattern: Order, Disorder, Reorder (Franciscan Media: 2020), 127–132.

Wijze dwazen worden

Degenen die naar de toekomst zullen leiden, zullen wat zwaarbevochten wijsheid hebben. We zouden ze de “heilige dwazen” kunnen noemen. Met de heilige dwaas bedoel ik wat de bijbel en de mythische literatuur altijd hebben voorgesteld als de “redder”. Het zijn personen die gelukkig zijn, maar niet naïef, onschuldig aan alles wat de rest van ons als vanzelfsprekend beschouwt. Alleen zij kunnen het nieuwe werk van God vertrouwen en leven, omdat ze het verleden niet beschermen door controle (conservatieven) of tegen het verleden reageren door te fixeren (liberalen). Beide groepen zijn teveel geïnvesteerd in hun eigen begrip om los te laten en God iets nieuws op aarde te laten doen.

auteur: Richard Rohr
datum:vrijdag 26 februari 2021
website: https://cac.org/becoming-wise-fools-2021-02-26/

Volgens het patroon worden de wijze dwazen altijd gevormd in de proeftuin van ballingschap wanneer het gebruikelijke en bekende wordt weggenomen en ze dieper en veel hoger moeten gaan voor wijsheid. Daardoor passen of horen ze niet meer bij hun eigen land. Maar paradoxaal genoeg kunnen alleen zij de weg wijzen naar het “beloofde land” of het “nieuwe Jeruzalem”. De conventionele wijsheid is niet toereikend, ook al wordt deze algemeen in stand gehouden door goede mensen.

Ik geloof dat er twee noodzakelijke paden zijn die ons in staat stellen om naar wijsheid te evolueren: een radicale reis naar binnen en een radicale reis naar buiten. Veel te lang hebben we mensen opgesloten in een soort veiligheidszone, een veilig ‘lauw’ middelpunt, waarvoor de Bijbel ons waarschuwt, wat betreft de Laodiceërs (Openbaring 3: 15-16). We hebben ze niet opgeroepen tot een radicaal pad naar binnen, met andere woorden, tot contemplatie, noch tot een radicaal pad naar buiten, dat wil zeggen tot toewijding aan de sociale kwesties van hun tijd. We blijven liever in een veilige middenpositie, waarschijnlijk omdat deze twee geweldige leraren, de innerlijke en de uiterlijke weg, beide pijn veroorzaken. Falen en tekortschieten zijn de beste leraren; succes heeft ons op het spirituele pad vrijwel niets te leren.

Het is Paulus, een van de ‘heilige dwazen’ van ons christelijk geloof, geïsoleerd maar geboeid door een visie van het universele evangelie, die kan zeggen: ‘Vergis je er niet in: als je denkt dat je wijs bent, in de gewone zin van het woord, dan moet je leren dwaas te zijn voordat je werkelijk wijs kunt zijn ”(1 Korintiërs 3:18). De heilige dwaas is het laatste stadium van de wijsheidsreis. Het is de persoon die zijn waardigheid kent en deze daarom niet hoeft op te poetsen of te beschermen. Het is de man of vrouw die de ware autoriteit heeft en deze of de autoriteit van iemand anders niet hoeft te verdedigen. Het is het kind van God dat Degene heeft ontmoet die waakt over mussen en melkwegstelsels vormt, en daarom comfortabel een kind van God kan zijn. Zij en zij alleen kunnen worden vertrouwd om de heerschappij van God te verkondigen.

VOETNOTEN:
Aangepast overgenomen uit Richard Rohr, What the Mystics Know: Seven Pathways to Your Deeper Self (Crossroad Publishing: 2015), 118–120, 133–134.

Wijsheid

Samenvatting en oefening van week acht: Zondag 21 februari – vrijdag 26 februari 2021

zondag 21 februari 2021
Jezus onderwijst zijn discipelen door middel van zijn levensstijl, een soort “seminarie van het leven”.

maandag 22 februari 2021
Wat Jezus in zijn bewustzijn ervaart, zullen wij in het onze ervaren. We moeten zijn hart binnengaan, het centrum van zijn wezen. – Beatrice Bruteau

dinsdag 23 februari 2021
Al met al is de Regel van Benedictus bedoeld voor gewone mensen die gewoon leven
levens.Het is geschreven als een model van spirituele ontwikkeling voor de gemiddelde persoon die van plan is een leven te leiden voorbij het oppervlakkige of onverschillige. – Joan Chittister

woensdag 24 februari 2021
Wijsheid is duidelijk meer dan louter intelligentie, kennis van feiten of informatie. Wijsheid is meer synthese dan analyse, meer paradoxaal dan lineair, meer een dans dan een mars.

donderdag 25 februari 2021
Toen Jezus van Nazareth zijn raadselachtige uitspraken voorafgaf met de woorden: “laat degenen met ogen zien, zien, laten degenen met oren horen, horen”, vertelden geleerden ons dat hij sprak als een leraar van Joodse wijsheid, die niet alleen een beroep deed op de hoofd maar voor de hele persoon van zijn luisteraar: hart, lichaam, geest, zintuigen, verbeelding. —Christopher Pramuk

vrijdag 26 februari 2021
Wijze dwazen worden altijd gevormd in de proeftuin van ballingschap wanneer het gebruikelijke en vertrouwde wordt weggenomen en ze moeten dieper en veel hoger gaan voor wijsheid.

auteur: Richard Rohr
datum: zaterdag 27 februari 2021
website: https://cac.org/wisdom-weekly-summary-2021-02-27/

Een levensregel creëren
In de meditaties over wijsheid van deze week hebben we de kracht van de monastieke manier van leven genoemd. Er zijn maar weinig hedendaagse schrijvers die zo diep en helder over het moderne kloosterleven spreken als de spirituele leraar Beverly Lanzetta. Ze merkt op dat een belangrijk aspect van elke kloostergemeenschap de leefregel of gedragscode is. In haar recente boek, A New Silence, onderzoekt Lanzetta manieren waarop de alledaagse contemplatieve beoefenaar zijn toewijding aan liefde voor het goddelijke kan verdiepen. Zij schrijft:

Door de jaren heen heb ik een persoonlijke levensregel samengesteld en gevolgd. Ik neem hieronder fragmenten op uit de oorspronkelijke en langere regel, die u wellicht nuttig vindt bij het schrijven en naleven van uw eigen gedragscode.

01) Wees trouw aan het goddelijke in alles wat je doet. Zet de goddelijke wil voor de uwe. Vraag: “Wat zou God doen?” en wacht op het antwoord. Sta persoonlijke aantrekkingskracht of winst niet toe aan besluitvorming in de cloud, of sta niet toe dat de bedoelingen van uw ziel in gevaar komen.
02) Wees eenvoudig van opzet. De basis van eenvoud is gericht op God. Het hart van het kloosterleven is om in Gods aanwezigheid te leven.
03) Heb de hele schepping lief met goddelijk mededogen. Totale toewijding brengt verandering. Geef uw ongeëvenaarde toewijding en volledige liefde tot leven, zonder eigenbelang.
04) Bied jezelf aan als een plaats van gebed. Moge jouw aanwezigheid er een zijn die verdeeldheid geneest en harten uitbreidt.
05) Wees afgestemd op de pracht van de schepping en het zachte web van het bestaan. Vier belichaming. Werk actief – zowel in jezelf als in de wereld – om het heilige te manifesteren.
06) Onthoud van balbezit. Denk aan de voorbijgaande aard van het aardse leven. Bezetenheid kan op alle niveaus voorkomen: fysiek, emotioneel, psychisch, spiritueel. Liefde breidt de geest uit, bezetenheid trekt hem samen.
07) Bid dagelijks om te groeien in nederigheid en leeg te zijn van het valse zelf. Bied uw spijt, verdriet, twijfels, motieven en onopgeloste verlangens aan het Goddelijke aan.
08) Oefen bij alles wat je doet ongedeerd. Maak een kleine voetafdruk, loop licht, word u bewust van de impact die uw acties op anderen hebben. De weigering om na te denken over je motieven leidt tot lijden (voor anderen en ook voor jezelf).
09) Behandel alle religies en spirituele paden met eer en respect. Ga de stilte in. Houd het geloof levend.
10) Creëer een gemeenschap waar je ook bent. Maak van uw hart een thuis voor daklozen, een toevluchtsoord voor de armen. Bid voor het welzijn van uw kloosterzusters en broeders.

Ik nodig je uit om deze week wat tijd te besteden aan het nadenken over het ritme van je eigen leven. Denk zonder oordeel na over hoe u uw tijd besteedt, waar u op let en waar uw energie naartoe gaat. Is het ritme van je leven een eerbetoon aan de relaties en waarden die voor jou het belangrijkst zijn? Is er een zekere balans tussen werk en rust, eenzaamheid en gemeenschap? Sta open voor de beweging van de Geest. Hoe zou God je kunnen uitnodigen tot grotere vrijheid, integriteit en liefde door het ritme van je dagelijkse leven?

Ervaar een versie van deze praktijk door middel van video en geluid:

VOETNOTEN:
Beverly Lanzetta, A New Silence: Spiritual Practices and Formation for the Monk Within (Blue Sapphire Books: 2020), 286‒287.