Waarborgen van veiligheid

We leven in een tijd waarin naast Brood en Spelen (lees: Vermaak) de VEILIGHEID bovenmatig belangrijk is geworden.
Natuurlijk vraagt het leven dat we verantwoord met alles omgaan en de risico’s afwegen.
Maar het schijnt dat we de risico’s niet meer aankunnen, we niet meer ziek mogen worden en zo vermaakt mogelijk oud moeten worden. En als dat niet meer gaat, dan kiezen we zelf dat ons leven voltooid is en gaan we het lijden koste wat het kost uit de weg en nemen het heft in eigen hand: euthanasie, zodat we niemand tot last zijn.

Wij denken dat we veiligheid moeten garanderen en dat we dat kunnen garanderen met controle:
=> Camera’s in de auto, op de straat, bij de deur, in huis, etc.
=> GPS trackers in de schoenen van je kind, horloges, aan de riem van je hond, in je koffer, aan je fiets, etc. Zelfs het vreemdgaan van je partner kun je hiermee controleren.
=> Vaccins voor alle mogelijke ziekten, pijnstillers om elk griepje of hoofdpijn niet te voelen. Voor elke kwaal een afzonderlijk medicijn en voor elk feest en festival een eigen kleur pilletje, om – weliswaar stoned – zo optimaal mogelijk genietend het leven door te gaan. Voor de bijwerkingen van dit alles hebben we ook voldoende medicatie mogelijkheden. En als we dan toch onrustig zijn, ons als een AD(h)D-er gedragen of door die onderheids angst toch niet kunnen slapen, dan zijn daar allerlei schijnbare onschuldige pilletjes voor.
We gaan nog verder:
=> We kappen bomen om bosbranden te voorkomen.
=> We sluiten wegen en bossen af voor onze veiligheid om niet door de wolf gebeten te worden.

Juist door de focus op veiligheid, worden we bang om te leven!
Want het leven willen controleren van situaties en omgevingen leidt tot een angstig en stressvol bestaan. Mensen die voortdurend bezig zijn met het vermijden van risico’s en het voorkomen van onvoorziene gebeurtenissen, lopen het risico om zichzelf te isoleren en het leven als een bron van gevaar te gaan zien. Dit kan leiden tot een gebrek aan spontaniteit, avontuur en creativiteit, waardoor het leven uiteindelijk saai en voorspelbaar kan worden.
Maar dat kunnen we onderdrukken met brood en spelen(games of streaming) en pillen.

Want weet je: alleen een KIND heeft veiligheid en bescherming van zijn ouders nodig.
Maar als het kind VOLWASSEN is geworden, dan kan hij/zij het leven aan met al zijn voor- en zijn nadelen. Dan is controle en veiligheid buitengewoon beperkend om het leven écht aan te gaan, om écht te leven. Het leven vraagt van ons dat we leren om risico’s te nemen en uit onze comfortzone te stappen om te groeien en nieuwe ervaringen op te doen. Het leven zit vol onzekerheden en onvoorspelbare gebeurtenissen, en het is belangrijk om te leren omgaan met deze onzekerheid en te vertrouwen op onze eigen veerkracht en capaciteiten. Dat is namelijk volwassen worden! Door te leven verrijken we ons leven en vinden een diepere voldoening.

Laatst werd een client erg boos op mij, toen ik zei dat ze wel erg voor veiligheid ging. Ze vond zelf dat ze een heel avontuurlijk leven leidde. Ze hield van avontuur.
Ze ging 4 keer per jaar op een georganiseerde, (door het reisbureau goed voorbereidde) avonturenvakantie op de fiets in een Aziatisch land, zodat de adrenaline weer even gevoeld werd.
Er ging een tracker in de koffers, op de ingepakte fietsen en de dure camera. De kinderen hadden allemaal hun eigen horloge met tracker. Alle vaccins waren ingenomen, zodat ze zouden kunnen genieten van het avontuur. De verzekeringen garandeerden bij pech of andere narigheid dat het weer zo snel mogelijk in goede banen zou worden geleid.
Ze aten bij westerse eettenten en sliepen in luxe hotels in de meest barre oorden, zodat ze gezond zouden blijven. De hotels hadden omheiningen en prachtige zwembaden zodat ze heerlijk konden genieten van de luxe.
Familie, vrienden en zakenrelaties werden door posten op polarsteps, instagram, facebook en/of linkedin bijna dagelijks (want ja, niet altijd internet) van het avontuur op de hoogte gehouden
Om als ze thuiskwam weer netjes op de bank te gaan zitten genieten van hun heerlijk huis (van alle gemakken voorzien) en Netflix, en dergelijke. Zodat op het werk weer alle bonussen konden worden binnengesleept en de volgende vakantie weer kon worden afgesproken.
De fotoboeken lieten zien hoe avontuurlijk ze was.
Ik kon niet ontkennen dat ze een enerverend leven leidde en alles uit het leven haalde aan brood en vermaak dat het leven haar te biedden had/gaf.

Vroeger leefde men met de natuur, bewoog men met de natuur, de seizoenen mee en maakte men gebruik van de natuur. Men leefde in het hier en nu.
Men wist toen dat volwassen mensen niet op de eerste plaats veiligheid hebben staan, maar voluit leven. Dat een onderdeel zijn van het natuurlijk geheel zegen geeft.
Men keek naar zijn/haar eigen aandeel en zorgde en voelde zich verantwoordelijk voor de gemeenschap. Men leefde vanuit zijn levenskracht, niet vanuit zijn levensverwachting. Men leefde met de signalen die het verlies wil geven om zo wijsheid op te doen.
Je ziet die wijsheid nog bij oude (inheemse) volkeren voor zover ze nog bestaan.

Is dat juist het verschil tussen transhumanisme (waarin je alles kunt controleren en manipuleren) en je een onderdeel weten van het geheel van denken, voelen en willen.