Ui afpellen – Het Persoonlijk Ontwikkelingsproces

Het persoonlijk ontwikkelingsproces is vaak een reis van afpellen, een proces waarbij we laag voor laag ontdekken wie we werkelijk zijn. Elke laag die we verwijderen, komt er meer bloot, en dat kan zowel confronterend als uiteindelijk bevrijdend zijn. Het proces gaat verder dan alleen het begrijpen van onze gedachten of gedragingen; het gaat om het ontdekken van onze emoties, ons lichaam en zelfs onze ziel. Soms lijken er gebeurtenissen uit het verleden – vaak lang vergeten – opnieuw op te duiken, ons iets te leren en ons te helpen onbewuste, onverwerkte delen van onszelf te vinden en te begrijpen. Dit is een reis die ons steeds dichter bij onze essentie brengt.

De Ui als Metafoor voor Persoonlijke Ontwikkeling
Het afpellen van de ui is een treffende metafoor voor dit proces. Net zoals bij het verwijderen van de lagen van een ui, komen er tranen, ongemak en zelfs verwarring bij kijken. Maar hoe meer je de lagen wegneemt, hoe meer ruimte er ontstaat voor wat werkelijk belangrijk is. Dit proces vraagt van ons dat we oude ideeën, overtuigingen en patronen loslaten, die ooit nuttig waren, maar nu niet meer dienen. Hoe pijnlijk het soms ook is om de lagen af te pellen, het is noodzakelijk om te komen bij onze kern en te ontdekken wie we werkelijk zijn.

De reis naar binnen is een pad van vallen en opstaan, van momenten van verlichting en momenten van diepe reflectie. We stuiten op oude trauma’s of onverwerkte emoties, die we misschien lang geleden hebben weggestopt, en dit is het moment waarop het afpelproces echt begint. Het gaat niet om het oplossen van alles ineens, maar om het erkennen van die lagen en ze stap voor stap te begrijpen vanuit de huidige volwassenheid. We hoeven niet met huid en haar het her te beleven en in de afgrond te stappen, maar met een onderzoekende houding laat het lichaam en de ziel dat zien wat er op dit moment gezien wil worden.

De Trigger: Het Moment van Bewustwording
Het afpellen begint vaak met het herkennen van de trigger. Dit kunnen fysieke symptomen zijn, zoals pijn, ziekte of ongemak, maar ook emotionele of mentale reacties die buiten proportie lijken voor de situatie waarin we ons bevinden. Deze triggers zijn signalen dat er iets onbewusts in ons ligt dat aandacht nodig heeft. Ze wijzen ons op onverwerkte trauma’s of ingesleten overlevingsmechanismen die we onbewust hebben gecreëerd om door moeilijke tijden heen te komen.

In mijn geval bijvoorbeeld, werd ik op mijn 61ste geconfronteerd met een a-typische blaasontsteking, maar dit bleek niet zomaar een fysieke klacht. Het was een trigger die mij terugbracht naar een moment uit mijn verleden, toen ik 31 jaar oud vier weken in het ziekenhuis lag en te horen kreeg dat mijn bekken zo beschadigd was dat dat niet meer zou herstellen. Het was een tijd van verlies, onzekerheid en pijn, maar ik ging in de overlevingstand. Maar nu (bijna 62 jaar oud) bracht mijn lichaam dit verleden opnieuw onder mijn aandacht, door herbeleving als ik sliep en onrustige ervaring in mijn bekken en de fysieke klachten van een a-typische blaasontsteking die symbool stond voor een onverwerkte emotie.

Het Verkennen van de Levenslijn
Wanneer een trigger zich aandient, vraagt het om onderzoek. Het proces van afpellen vraagt ons om de vraag te stellen: “Wat wil deze ervaring mij zeggen?” Het is belangrijk om verder te kijken dan de directe situatie en te onderzoeken welke delen van ons verleden hiermee verband houden. Dit kan je inzicht geven in herhalende patronen of onverwerkte zaken die in de loop der jaren zijn opgeborgen.

Ik besluit dan om terug te kijken naar die periode in mijn leven – naar die vier weken die ik in het ziekenhuis plat op mijn rug doorbracht (met een katheter in mijn blaas) en in deze hulpeloze houding (poepend op een bedpan/ondersteek) geconfronteerd werd met een verlies van fysieke kracht en ontstekingen in mijn bekken, en de desastreuse boodschap dat het nooit meer beter zou worden. Ik vraag mij nu (62 jaar oud) af: Wat gebeurde er toen? Hoe reageerde ik emotioneel en mentaal? Behalve dat de boodschap vreselijk was, was de situatie ook vreselijk. Ik voelde me totaal hopeloos, hulpeloos, ontledigd, ontbloot. Ik verloor mijn waardigheid: een ander waste me, een ander betaste me om het onderzoek goed te kunnen doen.
Deze reflectie gaf mij inzicht in de overlevingsmechanismen die ik toen heb ontwikkeld, zoals het blokkeren van emoties en het snel aanpassen en schijnbaar overgeven aan de (mensonterende) situatie om het hoofd boven water te houden en te doen alsof er niets aan de hand was, maar vanbinnen ging ik dood voor mijn gevoel. Ik stopte een stuk van mijzelf weg in je “kelder”, een deel van mijn ervaring die nu, via een lichamelijke klacht, naar boven komt om aandacht te vragen. Ik kreeg herbelevingen en nachtmerries.

Het Overlevingsmechanisme: Hoe We Reageerden
Overlevingsmechanismen zijn gedragingen of reacties die we ontwikkelen om moeilijke situaties te doorstaan. Ze helpen ons in het moment, maar kunnen ons op lange termijn belemmeren. Ze dienen vaak om ons te beschermen tegen pijn of om met angst en onzekerheid om te gaan, maar als we ze niet herkennen of loslaten, kunnen ze ons vasthouden in het verleden.

In mijn geval heeft het overlevingsmechanisme mij geholpen om te reageren op de angst en de pijn van de medische diagnose toen ik 31 was, door mijn emoties weg te drukken en mij erg sterk te houden en mij vrolijk voor te doen (‘ik ben blij dat er eindelijk een diagnose is’). Maar zoals we ontdekken, kunnen deze mechanismen ons in de weg staan wanneer we volwassen worden en verder willen groeien. Het is een teken dat er een onbewuste reactie is die we nu moeten erkennen, zodat we verder kunnen helen en genezen.

Het Proces van Afpellen: Verwerking en Heling
Het afpellen is geen lineair proces. Soms worden we geconfronteerd met lagen die we liever niet zien, die ongemak of verdriet oproepen. Maar dit is precies wat nodig is voor genezing: het erkennen en verwerken van wat er in ons ligt. Dit betekent dat we niet alleen kijken naar onze gedachten en gedragingen, maar ook naar de emoties die ons beïnvloeden. We geven onszelf toestemming om de pijn en het verdriet die we lang geleden weggestopt hebben, opnieuw te ervaren en te verwerken. Want wat zich nu laat zien. Dat kunnen we nu in volwassenheid aan.

Het afpellen vraagt om geduld en mildheid voor onszelf. Wanneer we onszelf toestaan om naar deze lagen van onszelf te kijken, maken we ruimte voor heling. Het is een proces van loslaten – van het oude gedrag, de overtuigingen en de trauma’s die ons niet meer dienen – zodat we kunnen groeien en ruimte maken voor een nieuw begin.

De Wijsheid van het Lichaam
In het proces van afpellen speelt ons lichaam een belangrijke rol. Fysieke klachten zijn vaak een weerspiegeling van onderliggende, onverwerkte emoties of trauma’s. Wanneer mijn lichaam iets naar boven haalt, zoals een blaasontsteking, is dit vaak een signaal dat er nog iets in mijn systeem zit dat aandacht nodig heeft. Het lichaam heeft een ongelooflijke wijsheid en kan ons naar de plekken wijzen waar we vastzitten, waar genezing nodig is. Door naar deze signalen te luisteren en ze te onderzoeken, kunnen we oude pijn loslaten en ruimte maken voor heling.

De wijsheid van de Ziel
De wijsheid van de ziel is psychologisch en emotioneel van aard. Het is het deel van ons dat reageert op pijn, angst, verlangens en het verlangen naar veiligheid. Deze overlevingsmechanismen kunnen ons helpen om te navigeren door het leven, maar ze kunnen ons ook vasthouden in oude patronen die ons niet langer dienen.
De wijsheid van de ziel omvat dus onze emoties, ons verstand en onze wil, die samen onze ervaring van het leven vormen. Een groot deel van deze wijsheid ligt verborgen in het onbewuste, waar diepgewortelde overtuigingen, onverwerkte emoties en onbenoembare verlangens zich schuilhouden. Deze verborgen lagen van de ziel willen zich echter manifesteren, en vaak komen ze naar voren in de vorm van emoties, gedachten of innerlijke conflicten. Het is alsof een deel van ons zich steeds aandient, op zoek naar erkenning en heling. Wanneer we deze verborgen aspecten van onszelf beginnen te begrijpen, kunnen we diepere lagen van ons wezen omarmen, ons bevrijden van oude patronen en een vollediger beeld krijgen van wie we werkelijk zijn. De ziel is dus zowel het kompas als de spiegel van onze innerlijke wereld, die ons uitnodigt om onszelf te ontdekken en te evolueren.

De wijsheid van de geest
De wijsheid van de geest gaat verder dan de persoonlijke ervaring en raakt aan de grotere, universele waarheden. Het is de ruimte van intuïtie, van dat diepere weten dat ons verbindt met het grotere geheel. De geest zoekt niet alleen naar kennis, maar ook naar begrip, en streeft ernaar om de diepere betekenis van het leven te ontdekken. In de geest vinden we een geweten dat ons leidt naar waarheid, compassie en gemeenschappelijkheid. Het is de plek waar we ons kunnen verbinden met het grotere geheel — of dat nu het collectief bewustzijn is, de natuur, of God. De wijsheid van de geest is dus niet alleen intellectueel, maar ook spiritueel en wetmatig van aard, en roept ons op om een pad van verbondenheid te volgen, waarin we door onszelf steeds beter te begrijpen, ook de wereld om ons heen beter begrijpen en eren/achten.

Het Loslaten van de Oude Lagen
Net als het afpellen van de ui, is het belangrijk om dit proces niet te forceren. Het gebeurt in zijn eigen tijd en op zijn eigen tempo. Vaak zal het afpellen mij confronteren met emoties of herinneringen die moeilijk zijn, maar deze confrontatie is nodig om te kunnen helen. Het afpellen gaat niet op mijn tijd, maar dient zich aan. Ik word er toe uitgenodig. Na een nacht vol herbelevingen schut en trilt mijn lijf alsof het nog moet uitschudden om die traumatisch ervaringen los te laten. Ik ondersteun mij zelf in dit proces en maak daarbij gebruik van Shiatsu massage, van mijn coach en van homeopatisch middelen die er precies bij blijken te passen. Ik ga gedurende het proces dagelijks in een warm bad met magnesiumvlokken en zet ontspannen muziek op.
Het loslaten van de oude lagen betekent dat we ruimte maken voor nieuwe inzichten, nieuwe overtuigingen en een nieuwe manier van zijn, die passen bij mijn authentieke Zelf..

Wanneer we de lagen die we niet langer nodig hebben loslaten, bevrijden we onszelf. Dit maakt het mogelijk om dichter bij onze authentieke zelf te komen en een meer vervullend leven te leiden. Het proces is niet altijd makkelijk, maar het is noodzakelijk om te kunnen groeien.

KORTOM: De Reis naar Zelfontdekking
Het afpellen van de ui is een proces van zelfontdekking en groei. Het vraagt om het onderzoeken van de lagen die we in de loop der tijd hebben opgebouwd, de oude patronen die ons niet meer dienen, en de emoties die we hebben weggestopt. Dit is geen gemakkelijke reis, maar het is een reis die ons dichter bij onze essentie brengt, bij wie we werkelijk zijn.

Door de lagen die ons vastzetten te verwijderen, maken we ruimte voor heling en groei. We kunnen oude overtuigingen loslaten, onszelf toestaan om kwetsbaar te zijn, en nieuwe manieren van leven omarmen. Het afpellen is een uitnodiging om onszelf volledig te omarmen, inclusief de pijn en de kracht die we met ons meedragen, zodat we kunnen groeien naar een meer authentieke versie van onszelf.