Truus van der Kaaij – liefde

Dineke van Kooten sprak Truus van der Kaaij op maandag 15-10-2018 aan haar eetkamertafel in haar huis te Heiloo.
Truus van der Kaaij verzorgt workshops en lezingen, en werkt aan diverse projecten. Tijdens haar studie voor Specialist in Gifted Education (ECHA, European Council for High Ability) ontdekte ze in 2002 de persoonlijkheidstheorie van Dabrowski en droeg die sindsdien uit. Nu schrijft ze een boek hierover, toegelicht vanuit de antroposofie.
Truus was docententrainer bij InHolland ‘Hoogbegaafdheid Realiseren’ en gaf oudercursussen en advies aan scholen (VO) over de begeleiding van hoogbegaafden. Ze had haar eigen coachpraktijk en leidde de Zomer Academie voor volwassen hoogbegaafden. Ze is medeoprichter van de maatschap Leren Filosoferen.
In het begin van haar carrière was ze docent Engels, docent Special Needs, remedial teacher/intern begeleider en dyslexie-specialist.

In dit artikel:
– Psychologie (Dabrowski)
– Antroposofie
– Man-Vrouw
– Liefde
– Relaties
– Seksualiteit
– Heilige Huwelijk
– Literatuur

Liefde

Liefde is de bron waaruit we voortkomen en waar we naar toe gaan. Die liefde is overal hetzelfde. Je kunt liefde niet weg denken. Goedheid en liefde zijn de basis in onze ziel. Dat herkennen we allemaal wel. Een mens is van oorsprong goed.

Liefde is vooral een gevoel en een staat-van-zijn. Die staat van zijn is er niet vanzelf; in een relatie moeten de partners die willen en toelaten. Voor mij is een liefdesrelatie een exclusieve relatie met één persoon. Die verliefdheid van het begin, dat wat we nu vaak liefde noemen, daarvan is inmiddels wetenschappelijk vastgesteld dat die maar drie maanden tot twee jaar duurt. Maar na dat initiële liefdesgevoel is liefde vooral een intentieverklaring. Dat liefde iets is wat men ook werkelijk wil volbrengen en volhouden, waarmee men door wil gaan. Een gordijn wordt weggehaald, of iets opent zich wijder, zodat er dieper gevoeld en beleefd kan worden.  Het mooie is, dat dat ook niet stopt. Dus je kunt niet zeggen: liefde is tijdelijk, of: liefde is voorwaardelijk. Eigenlijk kunnen we pas zeggen dat we de liefde kennen, als we die in de biografie van de ander met alle ups en downs, een heel leven lang hebben mogen meemaken. ‘Love changes everything’ is wat Truus bevestigt.

Als de intentieverklaring vanuit dit inzicht er niet is, dan wordt de relatie  minder gevoed. De relatie is de basis, maar men moet wel samen   willen werken aan blijvende liefde. Een plan maken om de relatie te verzorgen: we gaan dit en dat doen voor de relatie. Niet voor jou, niet voor mij, maar voor het behoud van de relatie. Dat moeten beide partners willen, daar moeten ze samen aan werken.

Het is de moeite waard om het te wagen met de liefde, want dan pas kunnen we zeggen: ik heb de liefde gekend. Maar als het niet gaat, dan gaat het niet. Dan is het beter dat men uit elkaar gaat, dan dat men elke dag oorlog voert, of de ander doodzwijgt. Want wanneer er stilzwijgen is gekomen tussen twee mensen, is het een heel langzaam en moeilijk proces om het gesprek weer op gang te brengen. Het gevoed blijven worden en er voortdurend aandacht aan willen geven is daarom belangrijk.

Nogmaals, als het in een relatie echt niet gaat, kan men beter uit elkaar gaan dan elke dag strijd te  voeren. Want dat slaat nog diepere wonden en vernietigt namelijk niet alleen het individu, maar ook de omgeving. Alles wat wij zijn, doen, denken en voelen, werkt door in onze omgeving. Dus er gebeurt ook iets in de omgeving. Als een huwelijk succesvol is, is dat een soort voorbeeld, maar het is ook iets wat anderen voelen. Iedereen wordt er bijvoorbeeld vrolijk van om mensen te zien lopen die verliefd zijn. Het maakt blij en gelukkig, het heeft een positieve uitwerking, een positieve uitstraling. Zo werkt dat precies de andere kant op als het in een relatie níet goed gaat.

Dabrowski gaat heel ver in de exclusiviteit van een relatie. Hij zegt dat deze exclusiviteit zich voortzet in het  leven na de dood . Het is een verbintenis die niet vergaat, maar die voortduurt . Dabrowski zegt zelfs dat na het overlijden de band met de overleden partner in stand blijft en dat degene die nog leeft eigenlijk geen nieuwe romance meer zou moeten aangaan omdat de band met de overleden partner er nog steeds is. En het klopt dat die band er is en dat deze exclusief is en niet inwisselbaar. Iemand anders kan nooit helemaal invullen wat je met die ene persoon hebt beleefd. Maar voor de partner die nog leeft, gaat het leven verder. Er komt nog een deel bij dat bij zijn of haar leven hoort, bij zijn of haar ontwikkeling. En daar kan wel degelijk een nieuwe liefde bij horen, die je herkent als liefde, maar die een heel andere invulling krijgt dan de eerste liefde.

Truus deelt een eigen ervaring die ze had, toen ze na het overlijden van haar man, een nieuwe relatie kreeg:

De pijn van liefde
Lang voelde ik geen liefde
Niet die liefde zoals nu
Lang kende ik niet die pijn
Die ontsteking in mijn gevoel
Die inflammatie in mijn hart
Doorlicht en doorlucht
Van een ander soortelijk gewicht
Getransformeerd
Verijld
Een staat van zijn waardoor alles anders lijkt
Hetzelfde als voorheen
En toch als nieuw
Met licht en lucht doorstraald
Lang kende ik niet die zoete pijn
Die ontsteking in mijn hart
Die tranen trekt
Die vreugde wekt
Dìe liefde

Voor haar blijkt  dat een tweede liefde wel degelijk mogelijk is. Maar de tweede keer beleven we het misschien op een heel andere manier dan de eerste keer. Voor Truus is de eerste liefde niet vervangbaar en zijn liefdes niet vergelijkbaar, wel kunnen  ze naast elkaar bestaan; als een van de partners is overleden, kan er voor de ander nog een nieuwe liefde zijn.

We kunnen de conclusie trekken dat bijna niet eenduidig te omschrijven is wat liefde is. In  elke relatie is het anders en liefde kent vele vormen. Het is een proces waar je gaandeweg in je leven wel of niet achter komt.

Verder lezen in dit interview met Truus van der Kaaij:
– Psychologie (Dabrowski)
– Antroposofie
– Man-Vrouw
– Liefde
– Relaties
– Seksualiteit
– Heilige Huwelijk
– Literatuur