Sterven en verliezen

– wordt aan gewerkt –

Het stervend tarwegraan
Johannes 20:
20 Nu waren er enkele Grieken onder hen (Hand. 8:27) die gekomen waren om op het feest te aanbidden.
21 Die dan gingen naar Filippus, (Joh. 1:45) die van Bethsaïda in Galilea afkomstig was, en vroegen hem: Heer, wij willen Jezus graag zien.
22 Filippus kwam en zei het tegen Andreas, en Andreas en Filippus zeiden het op hun beurt tegen Jezus.
23 Maar Jezus antwoordde hun: Het uur is gekomen (Joh. 13:32; 17:1) dat de Zoon des mensen verheerlijkt zal worden.
24 Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u: (1 Kor. 15:36) Als de tarwekorrel niet in de aarde valt en sterft, blijft hij alleen, maar als hij sterft, draagt hij veel vrucht.
25 (Matt. 10:39; 16:25; Mark. 8:35; Luk. 9:24; 17:33) Wie zijn leven liefheeft, zal het verliezen, en wie zijn leven haat in deze wereld, zal het behouden tot het eeuwige leven.
26 Als iemand Mij dient, laat hij Mij volgen, en (Joh. 14:3; 17:24) waar Ik ben, daar zal ook Mijn dienaar zijn. En als iemand Mij dient, zal de Vader hem eren.

Schieten: dood is dood en wordt gegeten (lineair) Eten en gegeten worden
Zaaien en oogsten: 1 korrel brengt 100-voudig voort, maar moet in de donkerte gebracht worden.(circulei)

Weinreb
Drewerman

==================================
In de joodse mystiek wordt vaak gesproken over symboliek en de diepere betekenis van leven en dood. De metafoor van de graankorrel die sterft in de aarde om nieuw leven voort te brengen, kan worden geïnterpreteerd als een beeld van transformatie en wedergeboorte. Dit idee weerspiegelt de cyclus van leven en dood, en hoe iets dat lijkt te eindigen, ook kan leiden tot nieuwe mogelijkheden en groei.

Deze symboliek kan ook worden verbonden met spirituele groei en ontwikkeling. Het idee is dat door te sterven aan oude gewoonten of overtuigingen, men ruimte maakt voor nieuwe inzichten en ervaringen.

In de joodse mystiek wordt de graankorrel die sterft in de aarde vaak gezien als een krachtige metafoor voor de spirituele reis en de processen van transformatie. De graankorrel vertegenwoordigt de potentie die in ieder individu aanwezig is. Wanneer de korrel in de aarde valt en sterft, symboliseert dit de noodzaak om oude patronen, egoïsme of beperkende overtuigingen los te laten.

Deze dood is niet het einde, maar eerder een noodzakelijke stap in de cyclus van leven. Het sterven van de graankorrel leidt tot ontkieming en groei, wat kan worden geïnterpreteerd als de ontwikkeling van het ware zelf of de ziel. Dit proces van “dood” en “wedergeboorte” is een centraal thema in veel spirituele tradities, inclusief de Kabbalah, waar het idee van de ‘Ein Sof’ (de oneindigheid) en de ‘Sefirot’ (de emanaties van God) ook een rol spelen in de reis van de ziel.

Het idee dat door het loslaten van het oude, ruimte wordt gemaakt voor het nieuwe, kan ons aanmoedigen om veranderingen in ons leven te omarmen en te zien als kansen voor groei en ontwikkeling. Deze inzichten kunnen ons helpen om ons leven bewuster en met meer intentie te benaderen.
=================================
In de oude Griekse filosofie en mythologie zijn er verschillende opvattingen die verband houden met de graankorrel en het thema van dood en wedergeboorte. Een van de bekendste verhalen is dat van Demeter en Persephone. Demeter, de godin van de landbouw, en haar dochter Persephone, die door Hades naar de onderwereld werd genomen, vertegenwoordigen de seizoenen en de cyclus van groei en verval.

Wanneer Persephone in de onderwereld is, sterft de natuur en is er geen groei; dit symboliseert de winter. Wanneer ze terugkeert naar de aarde, herleeft de natuur, wat de lente en de groei van graan en andere gewassen symboliseert. De graankorrel die in de aarde sterft, kan worden gezien als een onderdeel van deze cyclus, waar het oude moet sterven om nieuw leven voort te brengen.

Daarnaast hebben filosofen zoals Plato en Aristoteles ook gesproken over de concepten van verandering en transformatie. Voor hen was de cyclus van leven en dood een natuurlijke en noodzakelijke gebeurtenis in de kosmos, waarbij de dood niet als een einde werd gezien, maar als een transitie naar een andere staat van bestaan.

Deze oude opvattingen benadrukken de verbinding tussen de natuur, de seizoenen en de levenscyclus, en de graankorrel dient als een krachtig symbool van deze thema’s.
============================

Ja, het beeld van de graankorrel die sterft en opnieuw tot leven komt, is een krachtige en symbolische metafoor die ook in de tijd van Jezus in Jeruzalem gebruikelijk was. Dit beeld wordt specifiek genoemd in het Nieuwe Testament van de Bijbel, in het Evangelie van Johannes (Johannes 12:24), waar Jezus zegt: “Voorwaar, voorwaar, ik zeg u: Als de graankorrel niet in de aarde valt en sterft, blijft hij alleen; maar als hij sterft, brengt hij veel vrucht voort.”

Deze uitspraak verwijst niet alleen naar de dood en opstanding van Jezus zelf, maar ook naar de bredere spirituele waarheid dat ware groei en vruchtbaarheid vaak voortkomen uit offers en transformaties. Het beeld van de graankorrel is dus een manier om de concepten van dood, opstanding en de belofte van nieuw leven over te brengen, wat een centraal thema is in het christelijk geloof.

Daarnaast was de landbouw, inclusief het telen van graan, een belangrijk aspect van het leven in die tijd en cultuur, waardoor dergelijke metaforen resonantie hadden bij de mensen. Het gebruik van agrarische beelden om spirituele waarheden uit te drukken is een veelvoorkomend kenmerk in religieuze teksten, omdat het de verbinding tussen het dagelijkse leven en de diepere spirituele betekenissen benadrukt.

=====================================

Eugen Drewermann is een Duitse theoloog, psycholoog en auteur die bekendstaat om zijn diepgaande analyses van religieuze symboliek en psychologische thema’s. In zijn werk verwijst hij vaak naar de graankorrel die sterft in de aarde als een krachtige metafoor voor de cyclus van leven, dood en wedergeboorte.

Drewermann legt de nadruk op de betekenis van deze metafoor in de context van persoonlijke en spirituele transformatie. Hij interpreteert de dood van de graankorrel niet als een einde, maar als een noodzakelijke stap voor groei en ontwikkeling. Dit idee sluit aan bij zijn bredere visie op de menselijke ervaring, waarin lijden en verlies ook kansen voor groei en nieuwe inzichten kunnen bieden.

In zijn werk kan Drewermann de graankorrel gebruiken om te illustreren hoe individuen door hun eigen “dood” of het loslaten van oude patronen en overtuigingen, ruimte maken voor nieuwe mogelijkheden en een dieper begrip van zichzelf en hun plaats in de wereld.

==================

het Oude Testament bevat veel landbouwmetaforen die worden gebruikt om spirituele en morele lessen over te brengen. Landbouw was een essentieel onderdeel van het leven in de oude Israëlische samenleving, en deze metaforen resoneerden sterk met de mensen van die tijd. Hier zijn enkele voorbeelden van hoe landbouwmetaforen in het Oude Testament worden gebruikt:

Zaaien en Oogsten: De concepten van zaaien en oogsten worden vaak gebruikt om de gevolgen van daden te illustreren. Bijvoorbeeld, in Galaten 6:7 wordt gezegd: “Wat een mens zaait, zal hij ook oogsten.” Dit benadrukt de morele verantwoordelijkheid van individuen.
De Wijngaard: De wijngaard is een veelvoorkomend symbool in de Bijbel, vaak gebruikt om het volk Israël of de relatie tussen God en zijn volk te vertegenwoordigen. In Jesaja 5:1-7 wordt Israël bijvoorbeeld vergeleken met een wijngaard die niet de verwachte vruchten voortbrengt.
Graan en Voedsel: Graan wordt vaak genoemd als een symbool van levensonderhoud en zegen. In het verhaal van Jozef in Egypte (Genesis 41) wordt graan een symbool van overvloed en voorzienigheid.
Herder en Schapen: De metafoor van de herder en de schapen is ook prominent aanwezig, waarbij God wordt afgebeeld als de herder die voor zijn volk zorgt. Dit wordt mooi verwoord in Psalm 23.

Deze landbouwmetaforen helpen om diepere spirituele waarheden en lessen over de relatie tussen God, de mens en de natuur over te brengen. Ze bieden een context voor het begrijpen van morele en ethische principes die relevant blijven, zelfs in de moderne tijd.

========================

Friedrich Weinreb was een Oostenrijkse-Joodse schrijver en mysticus die bekendstaat om zijn diepgaande interpretaties van Kabbalistische en andere spirituele concepten. In zijn werk verwijst hij vaak naar de symboliek van de graankorrel die sterft in de aarde, en hij gebruikt deze metafoor om de thema’s van transformatie, groei en de cyclus van leven en dood te verkennen.

Weinreb legt de nadruk op het idee dat de dood van de graankorrel niet alleen een einde is, maar ook een noodzakelijke voorwaarde voor nieuw leven. Dit idee sluit aan bij zijn bredere visie op de wereld, waarin alles met elkaar verbonden is en waar elke cyclus van dood en wedergeboorte een essentieel onderdeel is van de spirituele ontwikkeling.

In zijn werk kan hij de graankorrel gebruiken als een symbool voor de innerlijke reis van de mens, waarbij het loslaten van oude identiteiten en overtuigingen leidt tot een dieper begrip van het zelf en de spirituele realiteit. Weinreb’s benadering benadrukt vaak de noodzaak om de diepten van de ziel en de verborgen betekenissen van de werkelijkheid te verkenne