Afsplitsing – overlevings-mechanisme

Van Franz Ruppert leerde ik: op het moment dat ik als kind een voor mij vervelende situatie meemaak, ik split:
Ik split in een deel dat zich verstopt en een overlevingsdeel. Het overlevingsdeel van mij zorgt dat het verstopte kind nooit meer zoiets mee hoeft te maken.
Het verstopte kind, blijft stilstaan op de leeftijd waarop het trauma plaatsvond. Een trauma is een heel groot woord en kan soms in een split second gebeuren en voor de omstanders niet meer zijn dan een toevallige gebeurtenis, maar voor het kind in mij is het een vervelende tot vreselijke ervaring!
Het verstopte kind in mij hoopt dat er iemand komt die dat trauma ongedaan maakt.
Het verstopte kind in mij schrikt op het meest onverwachte moment wakker en zet het op een huilen, schreeuwen of krijsen.

Het overlevingsdeel van mij is als het ware hyperactief, omdat het mijn trauma moet verdringen of ontkennen. Het negeert of ontkent het verstopte kind. En tegelijkertijd wordt hij de bewaker. Hij vermijdt situaties waardoor het kind zich ging verstoppen; hij controleert situaties; compenseert die situaties. Hij ontwikkelt daarmee aannames en overtuigingen, die dat allemaal keurig in ‘goede’ banen leidt.

Zowel het overlevingsdeel, als het verstopte kind zijn bezig met het verleden OF met de toekomst en gebruiken de woorden ‘altijd’ en ‘nooit’.

En dan, als ik 23 + ben, ontwikkelt zich de volwassene in mij. Dan is mijn prefrontale cortex klaar om het verstopte kind op te zoeken, te voorschijn te laten komen en te omarmen, het welkom te heten! Vanuit mijn prefrontale cortex ben ik in staat om het kind van toen Nu te geven wat het Toen niet kreeg: onvoorwaardelijke liefde, bescherming, veiligheid. De volwassene kan het kind zien en accepteren zoals het is, wat het ook heeft meegemaakt!

Mijn gezonde, volwassen deel heeft een open waarneming; is in staat gevoelen te reguleren; heeft een basisvertrouwen; een inlevingsvermogen. Mijn gezonde deel is in staat zich te hechten; is bereid en verlangend om contact te maken; heeft een goed opmerkingsvermogen omdat het in het hier en nu leeft. De volwassene kan reflecteren op wat er nu in en om hem heen gebeurt. Deze volwassene is bereid verantwoordelijkheid te nemen en het te dragen. Deze volwassene heeft liefde voor de waarheid en kan zich oriënteren op de realiteit. van het NU De volwassene is vol hoop en liefde met een COAL-houding: Curious, Open, Accepting, Lovingly (nieuwsgierig, open, accepterend, liefdevol)