Miskenning spiritualiteit bij uitzonderlijke begaafdheid

Anno 2020 heersen er nog altijd vele taboes. Je zou kunnen denken dat we in een open-minded maatschappij leven, maar niets blijkt minder waar te zijn als het over bepaalde thema’s cq ervaringen gaat.
Voortdurend zeggen cliënten mij ‘Dit heb ik nog nooit eerder tegen iemand durven vertellen’. Voor mezelf is dat allicht een compliment. Het betekent dat ze zich veilig voelen bij mij. Tegelijkertijd vind ik het vaak ook erg jammer gezien het niet durven spreken over een bepaald thema ~ bepaalde ervaringen hen vaak al veel ellende heeft bezorgd.

auteur: Inge Vandecaetsbeek
website: Social Balance

Een van deze taboes is spiritualiteit. Terwijl het gekend is dat vele mensen spirituele gaves bezitten – zoals helderziendheid, helderhorendheid, heldervoelendheid, helderruikendheid, helderwetendheid – wordt er vaak erg weinig over gesproken.

Spirituele gaves ~ paranormale gaves bij uitzonderlijke begaafdheid
Volwassenen die ik begeleid, zijn altijd neurodivers. Als je meer wil lezen over een neurodivers brein, verwijs ik graag naar deze blog: er is niks mis met een neurodivers brein. Een ander kenmerk van mensen met een neurodivers brein is dat ze vaak een erg gevoelig zenuwstelsel hebben. 
Verder herkent het merendeel van mijn cliënten zich in uitzonderlijke begaafdheid. In mijn holistische visie op uitzonderlijke begaafdheid, is spirituele intensiteit/spirituele begaafdheid een belangrijke component. Vele van mijn cliënten geven dan ook blijk van spirituele gaves.
In de academisch getinte stroming van hoogbegaafdheid/uitzonderlijke begaafdheid gaat vaak het merendeel van de aandacht naar het intellect, naar de ratio, naar IQ-scores. Wanneer we uitzonderlijke begaafdheid echter enkel gaan definiëren aan de hand van IQ-score van bijvoorbeeld 145+ dan is de kans erg groot dat we de component spirituele begaafdheid uit het oog verliezen.

Aandacht voor spirituele gaves bij uitzonderlijk begaafde cliënten
Zelf hecht ik wel veel waarde aan de component spirituele begaafdheid omdat ik merk bij mijn cliënten dat ze er behoefte aan hebben om ook hun spirituele kant in het licht te durven zetten. Vaak is deze kant lange tijd verstopt geweest. Gevoelens van eenzaamheid kunnen hieruit resulteren: het gevoel hebben dat er ‘iets mis is’, het gevoel hebben ‘de enige te zijn die dit kan’, er geen weg in vinden.
Je zou kunnen argumenteren dat er in spirituele communities toch veel aandacht is voor spirituele gaves. Dat klopt. In deze communities is er vaak echter weinig ruimte voor de factor hoogbegaafdheid. En in typische hoogbegaafde communities is er dan weer vaak weinig animo voor spirituele begaafdheid. 
Resultaat: een spiritueel hoogbegaafde/uitzonderlijk begaafde voelt zich vaak niet echt thuis in typische spirituele communities en voelt zich vaak niet echt thuis in typische hoogbegaafde communities. Er is het gevoel van een ‘missing link’.
Wanneer zo’n spiritueel begaafde volwassene blijkt opgegroeid te zijn in een gezin waarin er weinig aandacht was voor het kind in zijn geheel, dan is de kans groot dat deze spirituele begaafdheid niet kon besproken worden in het gezin van herkomst. Vaak gaan zo’n kinderen hun spirituele gaves dan verbergen of stilzwijgen. Ze raken ondergesneeuwd. 
Totdat er een punt komt waarop zo’n volwassene merkt ‘ik kan niet helemaal mezelf zijn’. Die spirituele begaafdheid is immers onderdeel van zijn/haar pure wezen. En ja, als we als spiritueel begaafde onszelf willen zijn, dan is erkenning van onze spirituele gaves cruciaal. 

Ridiculisering van spirituele gaves
Wat ik zelf heb meegemaakt, is dat ik werd geridiculiseerd wanneer ik openlijk over mijn spirituele gaves praatte. Voornamelijk door mijn familie. Misschien omdat ze hun eigen spirituele gaves miskennen, misschien omdat ze het niet begrijpen, misschien omdat het nu eenmaal gemakkelijker is om een ander te beoordelen dan naar jezelf te kijken. Wat de reden ook mag zijn, ik heb in elk geval besloten om er niet langer over te zwijgen. Ook niet nadat er geïnsinueerd werd om mij te laten opnemen in een psychiatrische instelling. Ik sta intussen voldoende sterk in mijn schoenen om die kritieken een plaats te kunnen geven.
In het verleden zijn vrouwen met spirituele gaves vaak geridiculiseerd, beschimpt, opgebrand. Gelukkig zijn de praktijken van de brandstapel inmiddels achter ons. Het Vuur is tegenwoordig één van mijn meest sterke spirituele leermeesters. Met grote dank aan de kennis en wijsheid van sjamanen ? Zij hebben mij geleerd over de transformerende kracht van het Vuur.

Zowel mannen als vrouwen kunnen moeite hebben met hun spirituele gaves
Er wordt wel eens beweerd dat vrouwen moeite hebben met het uitkomen voor hun spirituele gaves omwille van het collectief geheugen van verbrandingen en vervolgingen. Dat zal ongetwijfeld een rol spelen.
Tegelijkertijd zou ik willen benadrukken dat ik merk dat mijn mannelijke cliënten zo mogelijk nog meer moeite hebben met hun spirituele gaves. Het lijkt alsof ze vinden dat dat niet past bij het imago van een man. 
Persoonlijk vind ik dat dat nergens over gaat. Ik vind niks zo mooi dan een man die volledig authentiek durft zijn. Een man die zijn emoties durft te tonen én een man die over zijn spirituele gaves durft te spreken. Voor mij schuilt hierin de ware kracht van het man-zijn. Ik ben dan ook telkens ontzettend dankbaar wanneer mannen mij in vertrouwen nemen en – vaak voor het eerst – spreken over hun spirituele gaves/ervaringen.