Man-vrouw verschillen in hoogbegaafdheid

Hoogbegaafdheid wordt vaak gedefinieerd als een uitzonderlijk vermogen in intellectuele, creatieve of artistieke domeinen, of als een bijzonder talent voor het oplossen van complexe problemen. Terwijl hoogbegaafdheid in eerste instantie een cognitief kenmerk lijkt te zijn, heeft het diepgaande sociale, emotionele en psychologische implicaties. In mijn eerdere artikelen heb ik het niet alleen over hoogintelligentie, maar ook over hoogsenstiviteit, hoogseksualiteit en hoogreligieusiteit. De manier waarop hoogbegaafde mensen zich ontwikkelen en hun potentieel benutten, kan sterk variëren afhankelijk van hun geslacht, aangezien gendergerelateerde verwachtingen en maatschappelijke normen invloed uitoefenen op hun ervaringen en uitdagingen, maar ook omdat er daadwerkelijke man-vrouw verschillen zijn.

Mannen en vrouwen kunnen beide hoogbegaafd zijn, maar de samenleving legt vaak verschillende eisen en verwachtingen op, afhankelijk van het geslacht. Deze maatschappelijke verschillen kunnen zich uiten in de manier waarop hoogbegaafde mensen zichzelf zien, de keuzes die ze maken in hun carrière, hun benadering van relaties, en hoe ze omgaan met de druk van prestaties en sociaal succes. Bovendien kunnen vrouwen, ondanks dat ze in veel opzichten even succesvol zijn als mannen, vaak worstelen met bijkomende uitdagingen zoals sociale aanpassing, het balanceren van meerdere rollen en het vinden van de juiste erkenning in een maatschappij die soms geneigd is om vrouwelijke talenten over het hoofd te zien.
Daarnaast zie je verschillen die in het algemeen gelden voor mannen en vrouwen ook opgaan voor de hoogbegaafde man en de hoogbegaafde vrouw. Zo kijken beide graag top-down, maar de vrouw kijkt in de breedte en de man is meer gefocust. De vrouw haar gevoelens zijn vaak een roller coaster en de man zijn gevoelens zijn vaak eenduidig.

Wanneer hoogbegaafde mannen en vrouwen volledig tot hun recht komen, kunnen ze hun talenten benutten op manieren die hen in staat stellen om zowel op persoonlijk als professioneel vlak te excelleren. Waardoor er verschillen blijven in hoe ze deze talenten tot uiting brengen, wat vaak te maken heeft met de man-vrouw verschillen, maar ook met de culturele verwachtingen, rolmodellen, en de manier waarop zij sociaal worden ondersteund en gewaardeerd. Het begrijpen van deze dynamieken kan helpen bij het creëren van een omgeving waarin zowel mannen als vrouwen hun volledige potentieel kunnen bereiken zonder belemmeringen die voortkomen uit gendergerelateerde beperkingen.

Er zijn enkele verschillen tussen mannen en vrouwen in het dagelijks leven, maar ook bij hoogbegaafde mensen, hoewel het overbodig is om te zeggen dat deze verschillen niet absoluut zijn. Want de variatie binnen de groepen is vaak groter dan het verschil tussen de groepen zelf. Maar desalniettemin is het voor aanvang van een dialoog met elkaar toch te kijken naar verschillen die voorkomen in het biologische leven en in onze cultuur:

1) Verschillen in detectie en diagnose:
Hoogbegaafdheid wordt vaak minder snel bij meisjes herkend, vooral in schoolomgevingen. Dit komt deels omdat meisjes vaak meer sociaal aangepast zijn en hun talenten minder snel opvallen. Bij jongens komt hoogbegaafdheid vaker tot uiting in opvallend gedrag, waardoor het eerder opgemerkt wordt.
Meisjes met hoogbegaafdheid kunnen hun intelligentie vaak beter camoufleren om sociaal geaccepteerd te worden, terwijl jongens meer geneigd zijn om hun vaardigheden op een meer opvallende manier te uiten of in hun eigen wereld te verdwijnen.

2) Verschillen in zelfbeeld en motivatie:
Hoewel hoogbegaafden in het algemeen geen hoge dunk van zichzelf hebben, omdat ze vooral weten wat ze niet weten en vergeten wat ze wel weten. Daarom heeft de groep vaak last van het imposter syndroom (door-de-mand-vallen): Wanneer zullen ze ontdekken dat ik dit niet kan? Hoezo ben ik hier de deskundige? Wat doe ik hier eigenlijk? Ik ben absoluut ongeschikt voor deze taak en het feit dat ik op deze plek zit is gewoon een misverstand. Sterker nog: ik heb anderen laten geloven dat ik de juiste persoon ben voor deze baan en ze zullen daar snel achter komen…
Onderzoek geeft aan dat hoogbegaafde meisjes vaak meer last hebben van perfectionisme en een laag zelfbeeld dan jongens. Dit kan deels te maken hebben met maatschappelijke verwachtingen en druk om “meisjesachtig” gedrag te vertonen, wat mogelijk niet altijd aansluit bij hun talenten. Maar het heeft ook te maken met het feit dat meisjes en vrouwen meer bezig zijn met wat anderen van hen vinden.
Jongens kunnen soms meer competitief zijn en hun talenten zelfbewuster tonen, maar ze kunnen ook vaker te maken krijgen met frustratie als de omgeving hun capaciteiten niet erkent of hen niet voldoende uitdaagt en vertonen dan makkelijk gedrag van de clown uithangen of afhaken en de school de school laten of starten hun eigen onderneming los van wie dan ook en wat dan ook.

3) Emotionele en sociale aspecten:
Hoogbegaafde meisjes kunnen vaker problemen ervaren met het vinden van gelijkgestemden of het begrijpen van hun eigen gevoelens van eenzaamheid. Ze kunnen zich anders voelen dan leeftijdsgenoten, wat hun sociaal-emotioneel welzijn kan beïnvloeden. Je ziet daardoor dat meisjes gevoeliger zijn voor anorexia of transgender omdat ze dan of ergens bijhoren of dat ze denken dat hun ‘anders-zijn’ daar aan ligt.
Bij jongens komt het voor dat hoogbegaafdheid zich uit in gedragsproblemen of een gebrek aan aansluiting bij hun leeftijdsgenoten, vooral als hun interesses of intellect niet goed worden gestimuleerd en ze met de intensiteit van hun gevoelens niet om weten te gaan.

4) Ondersteuning en begeleiding:
Zowel jongens als meisjes hebben behoefte aan op maat gemaakte ondersteuning om hun hoogbegaafdheid optimaal te benutten. Omdat ze geen spiegelbeelden hebben en omdat ze top-down denken, waardoor ze eerst een overzicht nodig hebben voordat ze het detail kunnen plaatsen, is uitleg noodzakelijk. Echter, er zijn aanwijzingen dat meisjes soms minder steun ontvangen in onderwijsinstellingen, omdat hun gedrag minder vaak als problematisch wordt beschouwd, terwijl bij jongens vaak meer aandacht is voor het erkennen van hun talenten. Ook zijn er leerkrachten die denken dat hoogbegaafden vanwege hun hoge iq alles vanzelf gaat, dus geen uitleg nodig hebben.

5) Onderzoek en cijfers:
Statistisch gezien is er een grotere nadruk op mannelijke hoogbegaafden in veel onderzoeken, en in populaire opvattingen wordt hoogbegaafdheid vaak geassocieerd met mannen, omdat mannen makkelijker focussen en willen begrijpen, terwijl vrouwen eerst het contact op orde willen brengen. Dit kan een effect hebben op hoe de behoeften van vrouwen in deze groep worden begrepen en aangepakt.

Kortom, hoewel er duidelijke verschillen zijn in de manier waarop hoogbegaafdheid zich uit bij mannen en vrouwen zijn er ook bepaalde patronen die vaker voorkomen bij mannen en vrouwen met hoogbegaafdheid:

Hoogbegaafde mannen:
* Succesvolle atleet: Bij hoogbegaafde mannen komt het voor dat ze zich onderscheiden in sporten, waar hun combinatie van fysieke vaardigheden en cognitieve capaciteiten hen kan helpen excelleren. Deze mannen hebben vaak een scherp strategisch inzicht, wat hen in staat stelt om een stap vooruit te denken in hun sport.
* Jonge ondernemer: Hoogbegaafde mannen hebben vaak een sterk ondernemerschap en kunnen innovatieve ideeën ontwikkelen. Ze zijn soms geneigd om risico’s te nemen, wat hen kan helpen bij het opzetten van succesvolle bedrijven. Het vermogen om buiten de gebaande paden te denken kan hen tot innovatieve ondernemers maken.
* Misdadiger of gameverslaafde: Er zijn gevallen waarbij hoogbegaafde mannen moeite hebben met het vinden van aansluiting en de juiste kanalen om hun talenten te benutten. Dit kan leiden tot frustratie, verveling en mogelijk destructief gedrag. Sommige hoogbegaafde mannen raken bijvoorbeeld verstrikt in gameverslaving of, in extreme gevallen, in crimineel gedrag, vooral als ze zich niet begrepen of niet uitgedaagd voelen in hun omgeving. Dit kan een gevolg zijn van een gebrek aan stimulans, de verkeerde sociale omgeving, of zelfs een gebrekkige begeleiding.

Hoogbegaafde vrouwen:
* Aangepaste, “onzichtbare” hoogbegaafde: Het komt inderdaad vaak voor dat hoogbegaafde vrouwen zich aanpassen aan de verwachtingen van hun omgeving, vooral omdat de samenleving vaak minder snel de hoogbegaafdheid van vrouwen erkent. Ze kunnen zich in veel gevallen sociaal gedrag aanmeten dat voldoet aan de norm, maar onder die schil kunnen ze worstelen met gevoelens van onbehagen, verveling of het idee niet echt zichzelf te kunnen zijn.
* Depressie en angst: Hoogbegaafde vrouwen hebben soms te maken met interne conflicten, vooral als ze zich niet begrepen voelen of onvoldoende uitgedaagd worden. Dit kan leiden tot gevoelens van eenzaamheid, onzekerheid en zelfs depressie of angst. Het feit dat ze vaak de neiging hebben om te voldoen aan sociale normen, terwijl ze zich cognitief vaak veel verder ontwikkeld voelen dan hun leeftijdsgenoten, kan bijdragen aan een gevoel van vervreemding.
* Perfectionisme: Zoals eerder genoemd, hebben veel hoogbegaafde vrouwen de neiging om extreem perfectionistisch te zijn, dit komt mede doordat ze het perfecte plaatje van iets kunnen maken in hun hoofd, maar dat het in de werkelijkheid nog ontbreekt aan vlieguren om het daadwerkelijk vorm te geven. Dat kan bijdragen aan stress en angst. Het verlangen om zowel sociaal als academisch te presteren, zonder zichzelf te veel op te dringen, kan een uitdaging zijn, waardoor ze zich mogelijk emotioneel uitgeput voelen.

Overkoepelende trends:
* Aansluiting bij de omgeving: Een belangrijk aspect van deze dynamiek is de vraag of een hoogbegaafde persoon zich wel of niet kan verbinden met gelijkgestemden en of ze de juiste begeleiding en stimulansen krijgen. Als ze zich niet uitgedaagd voelen, kunnen zowel mannen als vrouwen frustratie ervaren, maar de manier waarop deze frustratie zich uit kan sterk verschillen afhankelijk van de sociale verwachtingen van hun geslacht.
* Verwachtingen en maatschappelijke druk: Er zijn maatschappelijke verwachtingen die kunnen bijdragen aan het verschil in hoe mannen en vrouwen hun hoogbegaafdheid uiten. Mannen worden vaak aangemoedigd om hun talenten te tonen en succes te behalen, terwijl vrouwen vaak sociaal gestimuleerd worden om zich in te tomen of meer “bescheiden” te zijn, wat hen kan belemmeren in het ontwikkelen van hun volledige potentieel.

Tot slot nog een aantal vaak onopgemerkte verschillen tussen hoogbegaafde mannen en vrouwen die teveel over het hoofd worden gezien, maar die wel degelijk van invloed kunnen zijn op hoe ze hun hoogbegaafdheid ervaren en ermee omgaan. Hier zijn enkele van die minder voor de hand liggende verschillen:

1. Sociale verwachtingen en rolmodellen
=> Vrouwen: De verwachtingen van de samenleving rond vrouwelijke rollen kunnen hoogbegaafde vrouwen onder druk zetten om hun talenten te verbergen of te onderdrukken om sociaal geaccepteerd te worden. Ze willen nu eenmaal niet graag boven het maaiveld uitsteken. En er is soms een stille druk voor vrouwen om “vriendelijk” en “meegaand” te zijn, wat kan betekenen dat ze hun intellect niet te veel laten zien. Dit kan ervoor zorgen dat ze eerder kiezen voor sociale aanpassing dan voor het najagen van hun intellectuele ambities.
=> Mannen: Hoogbegaafde mannen worden vaak aangemoedigd om hun talenten te tonen en deze te benutten. Dit maakt dat zij in een omgeving zitten waarin hun capaciteiten sneller worden erkend en gestimuleerd, wat hen meer ruimte geeft om hun potentieel volledig te ontwikkelen. Het nadeel is dat ze graag een overzicht willen hebben en lastig kunnen automatiseren, waardoor ze eerder verbanden leggen, dan dat ze feitelijke kennis produceren.

2. Leiderschap en assertiviteit
=> Vrouwen: Het kan voor hoogbegaafde vrouwen moeilijker zijn om zichzelf als leider te positioneren. Behalve de culturele normen die assertief gedrag bij vrouwen vaak negatief bestempelen, terwijl mannen met hetzelfde gedrag als “krachtig” of “doelgericht” worden gezien, zijn hoogbegaafde vrouwen ook banger om door de mand te vallen. Vrouwen in het algemeen worden sneller geconfronteerd met de uitdaging om hun leiderschap subtieler of indirecter te tonen laat staan hoogbegaafde vrouwen, wat hun invloed en effectiviteit in leiderschapsrollen extra kan beperken.
=> Mannen: Hoogbegaafde mannen worden vaker gezien als natuurlijke leiders, ook al komt leiderschap niet altijd overeen met hun intellectuele capaciteiten. Er is minder sociaal stigma verbonden aan het tonen van assertiviteit of dominantie in een mannelijke context, wat hen in staat stelt om gemakkelijker leiderschapsrollen te verkrijgen. Terwijl veel hoogbegaafde mannen zich nergens op willen voorstaan, omdat ze ook denken veel niet te weten.

3. Emotionele uitputting en burn-out of bore-out
=> Vrouwen: Vrouwen met hoogbegaafdheid hebben vaak een hogere emotionele gevoeligheid en kunnen sneller emotioneel uitgeput raken door de druk om te voldoen aan zowel de maatschappelijke verwachtingen als hun eigen hoge normen, maar ook omdat ze van alle mensen op de afdeling alles aanvoelen. Ze kunnen daardoor sterker en meer voelen waardoor ze (denken) meerdere rollen te moeten vervullen (bijvoorbeeld als zorgdrager, leider en prestatiegerichte individu), wat kan leiden tot gevoelens van burn-out of eenzaamheid. Omdat ze zoveel ballen in de lucht te houden hebben, werken ze makkelijk onder hun niveau wat ze gevoeliger maken voor bore-out.
=> Mannen: Terwijl hoogbegaafde mannen ook kunnen lijden onder stress en burn-out, maar dat komt veelal omdat ze te onder hun niveau werken, en vaak klussen tussendoor krijgen (wil je even meekijken) en zien wat er allemaal zou moeten veranderd worden op de afdeling om de afdeling beter te laten functioneren. Ondanks dat worden ze vaak meer aangemoedigd om hard door te gaan en te voldoen aan maatschappelijke verwachtingen rond succes en prestaties. Dit kan ervoor zorgen dat ze geneigd zijn om hun emotionele toestand minder te uiten of te erkennen, wat hen kwetsbaarder maakt voor onderliggende burn-out zonder dat dit snel opgemerkt wordt.

4. Stereotiepe verwachtingen en professionele keuzes
=> Vrouwen: De maatschappelijke verwachtingen van vrouwen kunnen hen naar bepaalde (traditionele) werkvelden sturen, zelfs als hun intellectuele capaciteiten hen in andere gebieden veel verder zouden kunnen brengen. Bijvoorbeeld, een hoogbegaafde vrouw kan het gevoel hebben dat ze moet kiezen voor beroepen die maatschappelijk als “passender” voor vrouwen worden gezien (zoals onderwijs of zorg), ook als haar intellect zich meer leent voor wetenschappelijke of technische carrières. Dat laatste wordt makkelijk weggezet als niet praktisch genoeg of te weinig ruimte voor hun creativiteit, terwijl dat niet het geval is.
=> Mannen: Hoogbegaafde mannen worden vaak aangemoedigd om te kiezen voor “prestigieuze” of uitdagende carrières (zoals wetenschap, technologie, economie of politiek), en ervaren minder druk om zich aan te passen aan maatschappelijke verwachtingen over welke carrière als “passend” voor hen is.

5. Relaties en sociale dynamiek
=> Vrouwen: Hoogbegaafde vrouwen kunnen het moeilijker vinden om relaties aan te gaan met mensen die hun intellectuele capaciteiten begrijpen of waarderen. Dit kan leiden tot gevoelens van eenzaamheid of frustratie, aangezien ze zich vaak ondergewaardeerd of misbegrepen voelen, zowel in persoonlijke relaties als in hun professionele leven. Dit heeft vaak grote gevolgen voor de psyche, omdat angst, dwang, depressie items zijn die zich hier kunnen ontwikkelen
=> Mannen: Hoogbegaafde mannen kunnen hun intellect als een middel gebruiken om zich te onderscheiden, wat hen meer zelfvertrouwen kan geven in sociale situaties. Toch kunnen ze ook moeite hebben om gelijkgestemden te vinden, en soms kan hun zelfvertrouwen hen in de weg zitten, vooral als ze zich te sterk concentreren op hun intellect en niet genoeg vertrouwen op hun sociale vaardigheden, omdat ze net als vrouwen niet van small talks houden.

6. Hulpmiddelen en ondersteuning
=> Vrouwen: Hoogbegaafde vrouwen krijgen vaak minder ondersteuning en begeleiding dan mannen, vooral omdat hun hoogbegaafdheid vaak onopgemerkt blijft. Of ze krijgen ondersteuning en begeleiding van mensen die geen verstand hebben van wat hoogbegaafdheid is. Dit kan hen in de steek laten bij het ontwikkelen van hun talenten, vooral in het onderwijs en de professionele wereld. Vrouwen die hun hoogbegaafdheid wel laten zien, kunnen het gevoel hebben dat ze zich moeten bewijzen. Andere vrouwen die voor nieuwe carriere stappen worden gevraagd, hebben vaak het idee dat ze niet echt capabel zijn en zo door de mand kunnen vallen. Allemaal onzekerheden die afleiden van het in je kracht staan op het werk.
=> Mannen: Hoogbegaafde mannen krijgen vaak sneller de aandacht die ze nodig hebben van onderwijsinstellingen of werkgevers. Er is meer maatschappelijke erkenning voor het “opvallende” gedrag van hoogbegaafde jongens, wat hen kan helpen toegang te krijgen tot de juiste hulpbronnen en stimulans.

7. Verantwoordelijkheid en druk
=> Vrouwen: Omdat er bij vrouwen vaak meer nadruk ligt op het vervullen van meerdere rollen, voelen hoogbegaafde vrouwen soms de druk om perfect te presteren in alles wat ze doen – niet alleen intellectueel, maar ook op sociaal en emotioneel vlak. Ze kunnen zich verplicht voelen om een balans te vinden tussen hun prestaties en het voldoen aan de verwachtingen van anderen, wat extra stress en interne conflicten kan veroorzaken.
=> Mannen: Hoogbegaafde mannen ervaren vaak druk om te excelleren, maar deze druk is vaak meer gericht op hun intellectuele prestaties en carrièresucces. De emotionele druk om in sociale of zorgende rollen te passen is bij hen vaak minder prominent, waardoor ze zich misschien minder gefrustreerd of overbelast voelen door sociale verwachtingen.

Kortom: De minder voor de hand liggende verschillen benadrukken dat de uitdagingen die hoogbegaafde mannen en vrouwen ervaren vaak geworteld zijn in de sociale verwachtingen en culturele normen die hen omgeven, omdat deze omgeving wel vooroordelen over hoogbegaafdheid heeft, maar veelal niet weet wat hoogbegaafdheid echt inhoud. Het komt vaak voor dat de specifieke worstelingen van vrouwen met hoogbegaafdheid niet goed worden erkend of begrepen, terwijl mannen sneller worden
aangemoedigd om hun talenten te tonen en te benutten. Dit verschil kan invloed hebben op hun zelfbeeld, hun professionele keuzes, en zelfs hun psychologische welzijn.

Er zijn daarnaast ook verschillende valkuilen voor hoogbegaafde mannen en vrouwen, hoewel er natuurlijk overlap is en veel van deze valkuilen voor zowel mannen als vrouwen relevant kunnen zijn, maar vaak met een ander accent of invalshoek. Desondanks kunnen de maatschappelijke verwachtingen, sociale rollen en persoonlijke ervaringen leiden tot specifieke uitdagingen voor elk geslacht. Hier zijn enkele valkuilen die vaker voorkomen voor respectievelijk hoogbegaafde mannen en vrouwen:

Valkuilen voor hoogbegaafde mannen:

Overmatige zelfredzaamheid en gebrek aan hulp zoeken: Hoogbegaafde mannen kunnen de neiging hebben om te denken dat ze alles zelf kunnen oplossen, omdat ze vaak worden aangemoedigd om onafhankelijk en assertief te zijn. Dit kan hen in de weg zitten als ze echt hulp nodig hebben, bijvoorbeeld op emotioneel of sociaal vlak, omdat ze moeite kunnen hebben met het erkennen van hun eigen kwetsbaarheden en het zoeken naar ondersteuning.
Druk om te presteren: Van hoogbegaafde mannen wordt vaak verwacht dat ze excelleren, zowel in academische als professionele omgevingen. Dit kan leiden tot enorme druk om constant te presteren, wat op zijn beurt kan leiden tot perfectionisme, burn-out of zelfs gevoelens van falen wanneer de verwachtingen niet gehaald worden.
Sociale isolatie en moeilijkheden in relaties: Omdat hoogbegaafde mannen vaak op intellectueel vlak uitblinken, kunnen ze moeite hebben om verbinding te maken met mensen die dezelfde cognitieve capaciteiten hebben. Dit kan leiden tot sociale isolatie, waarbij ze zich niet begrepen voelen. Dit kan zich ook doorvertalen naar hun persoonlijke relaties, waar het moeilijk kan zijn om een evenwicht te vinden tussen het zoeken naar gelijkgestemden en het onderhouden van betekenisvolle vriendschappen of partnerschappen.
Overmoedigheid en risico’s nemen: Soms kunnen hoogbegaafde mannen zich zo zeker voelen van hun capaciteiten dat ze overmoedig worden en onrealistische risico’s nemen, bijvoorbeeld in carrièrekeuzes of persoonlijke beslissingen. Dit kan leiden tot mislukkingen of teleurstellingen als de risico’s niet goed werden ingeschat, maar het kan hen ook vastzetten in een vicieuze cirkel van ‘falen’ die ze moeilijk kunnen accepteren.
Moeilijkheden in het uiten van emoties: De maatschappelijke verwachting dat mannen ‘sterk’ en ‘onverschrokken’ moeten zijn, kan ervoor zorgen dat hoogbegaafde mannen hun emoties onderdrukken. Dit kan resulteren in gevoelens van frustratie, depressie of zelfs agressie, omdat ze geen uitlaatklep vinden voor hun emotionele behoeften. Dit kan hen sociaal en mentaal isoleren.

Valkuilen voor hoogbegaafde vrouwen:

Verlies van identiteit door sociale aanpassing: Hoogbegaafde vrouwen kunnen zich vaak sociaal aanpassen aan wat er van hen wordt verwacht. Dit kan ervoor zorgen dat ze hun intellect en unieke capaciteiten verbergen om in de sociale en culturele normen te passen. Deze aanpassing kan hen beletten om zichzelf volledig te ontwikkelen en kan leiden tot gevoelens van eenzaamheid of frustratie.
Perfectionisme en zelfkritiek: Veel hoogbegaafde vrouwen hebben de neiging om extreem perfectionistisch te zijn, niet alleen in hun werk of studie, maar ook in hun persoonlijke leven. Dit kan leiden tot chronische zelfkritiek en een constant gevoel van niet goed genoeg zijn. Als ze niet voldoen aan hun eigen hoge verwachtingen, kunnen ze gevoelens van faalangst, depressie en zelfs burn-out ervaren.
Verhoogde druk om meerdere rollen te vervullen: Er is vaak sociale druk op vrouwen om niet alleen in hun carrière te presteren, maar ook in hun persoonlijke leven als moeder, partner of zorgdrager. Deze verwachtingen kunnen bijzonder zwaar wegen voor hoogbegaafde vrouwen, omdat ze zowel in hun professionele als persoonlijke leven uitblinken, wat kan leiden tot overbelasting en burn-out.
Onzichtbaarheid en onderwaardering: Hoogbegaafde vrouwen worden vaak niet herkend of gewaardeerd voor hun talenten, vooral in een maatschappij die intellectuele prestaties van vrouwen vaak over het hoofd ziet. Dit kan ervoor zorgen dat ze zich niet voldoende gestimuleerd voelen of niet de kans krijgen om zich te ontwikkelen op een manier die bij hun potentieel past.
Angst voor succes en faalangst: Bij veel hoogbegaafde vrouwen speelt de angst om te falen een grote rol, maar er is ook vaak angst voor succes. Ze kunnen bang zijn om niet aan de verwachtingen van anderen te voldoen of om te veel aandacht te trekken, vooral als ze in omgevingen werken waar ze onder vertegenwoordigd zijn (bijvoorbeeld in technische of wetenschappelijke velden). Deze angst kan hen belemmeren om volledig voor hun doelen te gaan.

Gemeenschappelijke valkuilen (die beide geslachten raken):

Gebrek aan uitdaging en verveling: Zowel hoogbegaafde mannen als vrouwen kunnen zich snel vervelen als ze niet genoeg uitdaging krijgen, zowel in hun werk als in hun persoonlijke leven. Deze verveling kan leiden tot demotivatie, frustratie en zelfs gedragsproblemen, zoals het ontwikkelen van destructieve gewoonten (bijvoorbeeld verslavingen of sociale isolatie).
Emotionele en sociale conflicten: Omdat hoogbegaafde mensen vaak anders denken dan hun leeftijdsgenoten, kunnen ze zich vaak sociaal geïsoleerd voelen of moeilijkheden ervaren bij het aangaan van vriendschappen en relaties. Dit kan leiden tot een gebrek aan sociaal vertrouwen en problemen op het gebied van mentale gezondheid.
Moeite met het vinden van de juiste begeleiding: Hoogbegaafden kunnen het gevoel hebben dat hun omgeving hen niet begrijpt of niet de juiste ondersteuning biedt om hun potentieel te benutten. Dit geldt voor zowel mannen als vrouwen, maar vooral voor vrouwen kan het moeilijker zijn om de juiste begeleiding te vinden, omdat hun hoogbegaafdheid vaak minder snel wordt opgemerkt.

Wanneer zowel mannen als vrouwen hun hoogbegaafdheid volledig benutten, blijven er verschillen bestaan in hoe ze hun potentieel uiten, vooral door de man-vrouw verschillen die er biologisch zijn, maar ook door de sociale verwachtingen en rollen die hen zijn opgelegd. Mannen worden vaak gestimuleerd om op leiderschaps- en prestatiegerichte gebieden uit te blinken, terwijl vrouwen vaak een meer empathische en inclusieve benadering hanteren, vooral als het gaat om samenwerking, relaties en maatschappelijke verandering. Beide geslachten kunnen echter in hun eigen unieke manieren krachtige leiders zijn, maar de context en de verwachtingen rondom hun hoogbegaafdheid kunnen sterk variëren.