Leven en sterven op één lijn
In de bijbel vind ik regelmatig bij een keuze, de uitspraak: opdat wij blijven leven en niet sterven. Er staan zo’n 43 teksten daarover. Het gaat over lichamelijk leven en sterven, maar het gaat ook over het leven of sterven van de ziel.
Sommige beslissingen zorgen ervoor dat stap voor stap mijn ziel sterft en mijn hart verhard wordt. Ik ken uit de Joodse mystiek dat ieder mens drie belangrijke, bewuste keuzegelegenheden krijgt om het goede te doen. Als hij die keuzes bewust niet maakt, dan verhardt zijn hart, zoals bij de Farao in het Exodus verhaal. In de bijbel staan 43 teksten die gaan over het verharden van je hart.
Als je geboren wordt, dan leeft je lichaam, maar je ziel slaapt over het algemeen nog. Je hebt gaande ontwikkeling wakker te worden. Je hebt gedurende het leven je bewust-zijn te ontwikkelen om zo te ontwaken. In Efeze 5: 14 (en in Rom. 13:11; 1 Thess. 5:6) staat: ‘Daarom zegt Hij: Ontwaak, u die slaapt, en sta op uit de doden, en Christus zal over u lichten.’
Als kind ontdek je een buitenwereld en weet je niet wat je zelf wilt en vindt.
Als volwassenen ontdek je een binnenwereld, zodat je ontdekt: dit ben ik en dit wil ik.
Het leven is een reis en bij elk stapje uit je box (bekende wereld) lijkt het alsof alles in je gilt: ‘niet doen!’, ‘pas op!’, ‘kijk uit!’ En kan de angst voelen als een stukje doodgaan in de bekende buitenwereld, omdat je niet meer voldoet aan het plaatje dat er van je gemaakt is tijdens je kindertijd. (Valse Zelf – overlevingsmechanismen.)
Dus voordat je daarwerkelijk, lichamelijk sterft, heb je al heel wat vertrouwen gekregen in het sterven van maskers en buitenkantjes als het goed is en is je Ware Zelf tevoorschijn gekomen, en je bewustzijn ontwaakt.
Een jongere is vaak bezig met ‘zo hoort het en moet het’ in de buitenwereld (tiktok, vriendjes, ouders). En als deze persoon (vanaf zijn 23ste) de ontdekkingsreis naar zijn binnenwereld aangaat, dan leeft hij op oudere leeftijd alleen maar vanuit ‘zo voelt het voor mij kloppend’, vanuit zijn binnenwereld.
De lijn leven en sterven geeft dus geen leeftijd aan, maar een ontwikkelingsproces. De start is de kindertijd waarin de buitenwereld bij wijze van spreken 100 is en de binnenwereld nog 0. Aan het einde van zijn leven is de buitenwereld gereduceerd tot een spiegel van de binnenwereld en is de binnenwereld enorm aan het licht gekomen, bewust geworden, ontwaakt:
Lukas 9: 24 (en Matteüs. 10:39 en 16:25; Markus 8:35; Lukas 17:33; Johannes 12:25) zegt niet voor niets:
Want wie zijn leven wil behouden, die zal het verliezen; maar wie zijn leven verliezen zal, die zal het behouden.
Want wat baat het een mens heel de (bekende buiten) wereld te winnen en zichzelf (binnenwereld) te verliezen of zelf schade te lijden?
Binnenwereld versus buitenwereld
In het leven ont-wikkel je je dus van een grotere buitenwereld en een kleinere binnenwereld, naar een kleinere buitenwereld en een grotere binnenwereld.
Hoe groter de binnenwereld, hoe groter de vrucht die je in je grijze ouderdom zult dragen. Want een grotere binnenwereld zorgt voor oordeelloosheid en een grote stroom van liefde, die zichtbaar wordt in:
* de kwaliteit van openheid (je maskers lossen op),
* de kwaliteit van weten (je overtuigingen en aannames verdwijnen),
* de kwaliteit van helderheid (de blikveld wordt verruimd en de brillen zet je af),
* de kwaliteit van mededogen (voor jezelf en voor de ander, want het gaat niet meer over oordelen, over goed en fout) en
* de kwaliteit van doen en niet-aarzelen (het is niet belangrijk meer wat anderen er van vinden of er over zullen zeggen).
Schematisch zou je kunnen zeggen:
Lees en luister ook:
* leven-en-sterven
* je-persoonlijke-ontwikkeling
* animatie-persoonlijke-ontwikkeling
* zelfkennis-johari-venster
