KUNDALINI – PSYCHOSE OF TRANSCENDENTIE?

Lee Sannella, MD schreef het boek ‘KUNDALINI ‐ PSYCHOSIS OR TRANSCENDENCE?’, Catalogusnummer 76-43180 van de Library of Congress, uitgegeven en gepubliceerd door Lee Sannella, MD, Washingtonstraat 3101, San Francisco, Californië 94115, VS en niet meer in Nederland te verkrijgen.

N.B. Alles wat op deze pagina staat is voor mijn eigen studie en niet te gebruiken noch te citeren!!

DANKBETUIGINGEN

Dit boek is voor een groot deel het product van een groepsinspanning. In het bijzonder wenst de auteur om Keith Borden, Freda Morris, Henry S. Dakin, Gabriel Cousens, Danniel Kientz, Jean Millay, Richard Lowenberg, Elaine Chernoff, Beverly Johnson, George Meek, James Fadiman, en Itzhak Bentov voor hun advies en hulp bij het voorbereiden, bewerken en beoordelen van de manuscript en kunstwerken.
De deelname van vele andere individuen aan het hier beschreven onderzoek is dankbaar erkend, hoewel hun namen om medische redenen niet worden vermeld.

INTRODUCTIE

Weefsels worden gescheurd, bloedvaten doorgesneden, bloed gemorst, veel vocht verloren; het hart raast en de bloeddruk schiet omhoog. Er wordt gekreun, gehuild en geschreeuwd. Een zware blessure? Nee alleen een relatief normale menselijke geboorte. De beschrijving klinkt pathologisch vanwege de symptomen werden niet begrepen in relatie tot de uitkomst: een nieuwe mens.
In een verduisterde kamer zit een man alleen. Zijn lichaam wordt geveegd door spierkrampen. Onbeschrijfelijk gewaarwordingen en scherpe pijnen lopen van zijn voeten op zijn benen en over zijn rug en nek. Zijn schedel voelt alsof het zal barsten. In zijn hoofd hoort hij brullende geluiden en hoog gefluit.
Dan overspoelt plotseling een zonnestraal zijn innerlijke wezen. Zijn handen branden. Hij voelt zijn lichaam scheuren binnenin. Dan lacht hij en wordt overweldigd door gelukzaligheid.
Een psychotische episode? Nee, dit is een psychofysiologische transformatie, een proces van wedergeboorte natuurlijke als fysieke geboorte. Het lijkt alleen pathologisch omdat de symptomen dat niet zijn begrepen in relatie tot de uitkomst: een verlicht mens.
Wanneer dit proces tot voltooiing wordt toegelaten, culmineert het in een diepe psychologische toestand balans, kracht en volwassenheid. De beginfasen delen echter vaak het geweld, hulpeloosheid en onevenwichtigheid die gepaard gaan met het begin van de menselijke kindertijd.
Al duizenden jaren, vanaf de oude Veda’s, wordt dit proces beschreven.
Tot voor kort was het beperkt tot verre culturen, esoterische tradities en een paar geïsoleerde individuen. Rekeningen ervan waren meestal zeer persoonlijk en vaak doordrongen van vage mystiek en vreemde mythologie. Als gevolg hiervan werden de rekeningen niet serieus genomen en er was geen systematische vergelijking van de rapporten uit verschillende tradities mogelijk. Ook, veel van deze tradities beweerden goddelijke openbaring en absolute waarheid. Vervolgens professionals zijn verward, sceptisch en achterdochtig gebleven.

De laatste tijd hebben twee factoren deze situatie radicaal veranderd. Eerst is er een gemarkeerd toename van het aantal mensen dat intense spirituele ervaringen ondergaat binnen de onze cultuur (Greeley en McCready, 1975). Ten tweede heeft de invloed van de westerse wetenschap resulteerde in een nieuwe nadruk op het beschrijven van de objectieve aspecten van dit proces in andere samenlevingen als de onze. Daardoor is het nu mogelijk om de ervaringen van te vergelijken verschillende tradities door een uniforme set van standaarden en om diezelfde standaarden toe te passen klinische observaties uit de eerste hand.
We vinden een duidelijke uniformiteit in de beschrijvingen van dit proces van zeer uiteenlopende aard tradities. Gopi Krishna (1973), een Yogi-schrijver, zegt dat uit de opgetekende ervaringen van Christelijke mystici, soefimeesters en yoga-adepten, het is duidelijk dat de basisprincipes van de ervaringen zijn hetzelfde. Een studie van deze rekeningen onthult, wanneer er voldoende details zijn vastgelegd symptoompatronen en soorten sensaties die vergelijkbaar zijn met die in onze gevallen.
Wij geloven dat deze gemeenschappelijke aspecten fysiologische componenten hebben, en dat activering van een enkel fysiologisch mechanisme ligt aan de basis van de grote verscheidenheid aan fenomenen die we kennen zien. Als deze veronderstellingen juist zijn, kan het idee van spirituele wedergeboorte of verlichting niet langer worden beschouwd als een verwarrende mengelmoes van bijgeloof, religieuze dogma’s en wildheid geruchten. Spirituele wedergeboorte is in plaats daarvan een welomschreven entiteit geworden. We kunnen nu vragen, wat is dit proces? Tot welke toestand leidt het? Ontwikkelen deze mensen werkelijk paranormale krachten?
Waarin verschilt het enerzijds van normaliteit en anderzijds van psychose? Is het slechts weer een van de veranderde bewustzijnstoestanden die veel onderzoekers nu zijn
verkennen, of is het meer?
Het is niet zomaar een veranderde bewustzijnsstaat, maar een continu proces dat voortduurt enkele maanden tot vele jaren, waarin de persoon verschillende toestanden in en uit gaat van bewustzijn. Het proces valt buiten de categorieën van zowel normaal als psychotisch, omdat een persoon die de transformatie ondergaat, ervaringen heeft die ver verwijderd zijn van normaal, meestal zonder zo ongeorganiseerd te worden dat ze zijn als psychotisch beschouwd. Evenmin is het proces simpelweg een proces van paranormaal begaafd worden, omdat het personen zijn die de transformatie niet hebben ondergaan, kunnen paranormaal begaafd zijn, terwijl anderen die wel hebben afgerond is het misschien niet. De transformatie kan tot veel speciale vaardigheden leiden, maar dat is het niet intrinsiek met hen verbonden. Tirtha (1962) wijst erop dat een grote Yogi de zijne onder controle heeft hartactie heeft zijn kundalini misschien niet actief, terwijl iemand met een actieve kundalini dat wel kan hebben niet zulke capaciteiten.
Voor de persoon die de transformatie ondergaat, kan de betekenis van de verlichte staat zeer persoonlijk en subjectief zijn. Ons doel is echter om het proces zelf te beschrijven termen van wat kan worden waargenomen.

In dit boek presenteren we veel gevallen, sommige uit een overzicht van diverse culturen en spirituele tradities, en andere uit onze eigen klinische ervaring. Deze geven ons voldoende gegevens voor het samenstellen van een portret van het proces.
Gewoonlijk presenteert een clinicus zijn of haar casussen met de verwachting dat ze dat zullen zijn geaccepteerd tegen de nominale waarde, hoewel er vraagtekens kunnen worden geplaatst bij de conclusies. Maar in dit gebied zijn we gedwongen te aarzelen. Moeten we gegevens presenteren die onmogelijk lijken in de huidige modellen van Westerse wetenschap? Of moeten we afzien van het publiceren van waarnemingen die we menen te zijn nauwkeurig, om de acceptatie van meer vitale kwesties niet in gevaar te brengen? We voelen dat vasthouden oude gegevens zijn ontwijkend en op de lange termijn destructief voor de geest van de wetenschap. Als vandaag modellen ontoereikend blijken te zijn, omdat die van morgen beter zal zijn. Niet alleen de onderzoeker en de schrijver, maar ook de lezer moet hier een bijzondere inspanning leveren om objectief te zijn.
Wij zijn van mening dat de genoemde schrijvers betrouwbaar zijn. Onze eigen gevallen zijn allemaal levend, en behalve een, hebben momenteel contact met de auteur. Op enkele uitzonderingen na zijn ze bereid om dat te zijn geïnterviewd door een serieuze onderzoeker. Onderzoekers die onze gegevens willen bevestigen of uitbreiden, kunnen via de auteur contact opnemen met deze personen. We zijn ze allemaal een enorme schuld verschuldigd van bedanken voor hun genereuze medewerking.

Uit een overzicht van de literatuur, de klinische studie van onze eigen gevallen en laboratoriumbevindingen, we presenteren de stelling dat een proces, het best gezien als de “stijging van de kundalini” een realiteit, is veel te wensen over, en kan worden beschreven als een evolutionair proces dat plaatsvindt in het menselijk zenuwstelsel.
Het is interessant om op te merken dat ons proefschrift consistent is met de observaties van Gopi Krishna (1973, 1975), uit zijn persoonlijke ervaring met het opstijgen van zijn eigen kundalini. Hij zegt : “Een nieuw centrum – momenteel sluimerend in de gemiddelde man en vrouw – moet worden geactiveerd en krachtiger.
Er moet een stroom van psychische energie vanuit de basis van de ruggengraat in het hoofd opstijgen om het menselijk bewustzijn daartoe in staat te stellen overschrijdt de normale grenzen. Dit is de laatste fase van de huidige evolutie-impuls in de mens. De het cerebrospinale systeem van de mens moet een radicale verandering ondergaan, waardoor het bewustzijn het bewustzijn kan transcenderen normale limieten. Dit is de laatste fase van de huidige evolutie-impuls in de mens. Het cerebrospinale systeem van de mens moet een radicale verandering ondergaan, waardoor het bewustzijn een dimensie kan bereiken die de grenzen overstijgt grenzen van het hoogste intellect. Hier wijkt de rede voor de intuïtie. Openbaring lijkt de stappen van te leiden mensheid. ..”
De levende substantie die, in gewijzigde vorm, verantwoordelijk is voor het veroorzaken van deze esthetische revolutie in de hersenen ligt volledig buiten ons onderzoek en zal dat nog lang blijven.
We beginnen onze presentatie met het bespreken van de speciale betekenis van het proces van wedergeboorte vandaag en het probleem van objectiviteit in de beschrijving van spirituele toestanden. Dan zullen we presenteren het kundalini-concept uit de yogatraditie het meest wijdverbreid als het klassieke wedergeboortemodel toepasbaar, en het gemakkelijkst vatbaar voor fysiologische interpretatie. Maar zeker verschillen tussen het klassieke kundalini-concept en onze eigen gevallen zullen ons ertoe brengen een variatie voorstellen, het fysio-kundalini-model, om onze waarnemingen te verklaren.

Onze gegevens bestaan ​​uit gepubliceerde rapporten uit diverse culturen en veel eigen gevallen.
Hieruit zullen we de kenmerkende tekenen en symptomen van de wedergeboorte samenvatten proces, deze het fysio-kundalini-complex aanduidend. We leiden dit concept af uit een model dat onlangs door Itzhak Bentov is voorgesteld om de effecten van kundalini te verklaren. Hij is de eerste theorie van het kundalini-fenomeen onderworpen aan experimentele verificatie. De betekenis van Bentovs werk zal worden besproken, en zijn artikel is hier in de bijlage opgenomen.
We bekijken hoe onze bevindingen zich verhouden tot de klassieke yogabeschrijving van kundalini-actie.
Vervolgens laten we in onze bespreking van de diagnose zien dat het mogelijk is om de fysio‐kundalini-proces en onderscheidt het van psychose, zelfs wanneer deze twee aandoeningen tijdelijk zijn versmolten bij een bepaald individu. Dit onderscheid zal helpen om het mogelijk te maken clinici om de fouten te vermijden die in het verleden vaak zijn gemaakt.
Mensen die het wedergeboorteproces ondergaan, hebben vaak speciale hulp nodig. We zullen overwegen wat vormen van hulp zijn aan te raden, en welke niet. Tot slot stellen we een aanpak voor omgaan met de problemen en kansen die worden gegenereerd door het wedergeboortefenomeen in de samenleving als geheel. Hier kunnen we ons laten leiden door het precedent van Meher Baba’s werk met Masten, daarom is er een tweede bijlage over dit onderwerp toegevoegd. Maar waarom is wedergeboorte mogelijk bij
allemaal? Een derde aanhangsel, “Gevoeligheid in het menselijk organisme”, behandelt deze vraag. EEN vierde bijlage is voor gebruik door medisch specialisten en de laatste bijlage voor clinici.
Studie op dit gebied komt op het juiste moment – het is zelfs dringend. De nieuwe preoccupatie met spirituele en occulte praktijken, vooral onder jongeren, houden zowel grote beloften als grote gevaren in. Het is essentieel dat we snel tot een dieper begrip van dit veld komen.

DE BETEKENIS VAN HET WEDERGEBOORTEPROCES