Innerlijke ruimte

In mijn leven zocht ik naar hoe het hoort en hoe het moet. Ik begreep niet waarom mensen doen wat ze deden en waarom ze zeggen wat ze zeiden.
Ik begreep er niet zoveel van. Ik luister anders. Ik kijk anders. Ik voel anders. Ik hoorde de woorden wel, maar ik voelde iets anders. Ik zag hun doen en laten wel, maar ik begreep het anders.
Na een lange, lange weg weet ik nu waarom en hoe ik anders ben. Ik voel de innerlijk ruimte van mijzelf en van de ander. Dat is voor mij een realiteit.

Voor mij geldt dat ik twee waarden heb: de waarde van ont-dekken en de waarde van niet-weten.
Vroeger waren dat geen waarden, maar verwerpelijke ondeugden. Ik verfoeide mijzelf er om, omdat anderen mij verfoeiden. Het lukte mij niet om te doen zoals het hoort en me te gedragen zoals het moet!
Ik ben gegroeid en kan ik er nu erg blij mee zijn en gun het iedereen.
Het zijn twee krachten in mijn leven en daardoor ook twee krachten in mijn werk:

De waarde van ONT–DEKKEN is:
Kijken – naar wat je nog niet hebt gezien
Luisteren – naar wat je nog niet hebt gehoord
Voelen – wat je nog niet hebt aangeraakt
Ruiken – wat je nog niet hebt geroken
Proeven – wat je nog niet hebt gesmaakt

De weg van NIET–WETEN is:
Nieuwsgierigheid zonder grenzen 
Verwondering over alles
Aanvechtbare waarheid
Betwistbare vanzelfsprekendheid
Bevragen in openheid


Steeds meer omarm ik mijn anders-zijn en neem ik mijn verlies. Ik durf te zondigen als mijn hart mij niet veroordeeld. Ik pas minder in de buiten ruimte.
Ik word stiller omdat ik onder de indruk ben van de grootsheid die ik niet kan bevatten, noch vermoeden, maar door mijn nieuwsgierigheid millimeter voor millimeter ontdek, elke dag weer.

In verwondering zijn… luisterend…