In de hemel, maar niet op aarde

In mijn praktijk kom ik regelmatig mensen tegen die in hun leven heel veel te verstouwen hebben (gehad). Je kunt spreken van een verdriet in de jonger kindertijd. Ze zijn zich daar wel of vaak nog niet bewust van.
Wat zo indrukwekkend is, is dat God in de hemel voor hen een heel belangrijke plaats is om te zijn, een burcht, een toren om in te schuilen. Het voelt als een plaats waar God hen tegen al de narigheid waarvan ze zich bewust of onbewust zijn, verlost. Hij tilt hem er als het ware boven alles uit, zodat hij daar even geen last van heeft of even niet naar hoeft te kijken.
Dit is een overlevingsmechanisme. Een overlevingsmechanisme is ontzettend belangrijk tot de leeftijd van max. 23 jaar, omdat daarna de prefrontale cortex is ontwikkeld en mijn volwassendeel voor dat gewonde kinddeel kan zorgen. Dat is een natuurwet. Zo is het Goddank in de schepping gemaakt. Door de pijn van dat gewonde kinddeel te ontdekken en te erkennen (ervaring, beelden, taal) kan het genezen worden hier op aarde.
Maar veel mensen weten dat niet. Mensen die God als overlevingsmechanisme hebben vertrekken van de aarde en leven met hun hoofd in de hemel.
Ze zingen vol overgave:

’t Oog omhoog, het hart naar boven,
hier beneden is het niet! (Gezang 75)

Wat ze niet weten is dat ze daadwerkelijk hier en nu al vertrekken met hun hoofd naar de te verwachten hemel, waardoor ze hier op aarde nog schijnbaar leven, maar er niet meer echt (emotioneel) aanwezig zijn:

Door hier met hun hoofd te vertrekken, verliezen ze ook het contact met de aarde, met de werkelijkheid. Ze laten hun lichaam verlaten achter met alle gevolgen van dien.

Vanuit de hemel naar de aarde

Als je naar de bijbelse verhalen kijkt dan is juist het wonder dat God naar de aarde kwam en daar zijn tabernakel al heel vroeg een zichtbare vorm gaf.

God woont in de mens en is om de mens en bewoont de mens, juist om daarin te helen en te genezen om ten volle de kwaliteiten die een mens ontvangen heeft tot bloei te kunnen laten komen. Daarvoor is het wel nodig om het contact te hebben met je eigen lichaam, je eigen ziel en je eigen geest. Daarvoor zul je als mens je lichaam moeten bewonen en als man je lijf moeten beheren (niet beheersen) en als vrouw je lijf moeten bevrouwen. Persoonlijke ontwikkeling is daarvoor een prachtig instrument. Je schaduwwerk doen is heel belangrijk!
Lees verder: https://www.dinekevankooten.nl/archief/blauwdruk-van-je-leven/