Hypnose, Stockholmsyndroom en hegemonie

De psychodynamiek van de Covid-crisis verkennen

I. Een nieuwe/oude theorie van de zaak
Zoals je weet, heb ik hier op mijn Substack geprobeerd te begrijpen waarom de afgelopen vierenhalf jaar zo ongelooflijk vreemd aanvoelden. Ik ben het met Debbie Lerman eens dat we ons op onbekend terrein bevinden. Maar ik heb moeite gehad om de psychodynamiek van deze vreemde nieuwe maatschappij waarin we leven te definiëren.

auteur: Toby Rogers
datum: 2 oktober 2024
website: https://tobyrogers.substack.com/p/hypnosis-stockholm-syndrome-and-hegemony

Ik heb een paar weken niet geschreven omdat ik op reis was om deel te nemen aan een kleine bijeenkomst van dissidente geleerden (en daarna herstellende was). Tijdens de bijeenkomst had ik een fascinerend kort gesprek met twee collega-schrijvers die een plausibele verklaring gaven voor wat we allemaal zien:

Schrijver 1: Toby, ik was gefascineerd om te horen over je intellectuele reis, beginnend aan de linkerkant tot waar je nu bent.
Ik: Eerlijk gezegd denk ik niet dat ik veel ben veranderd. Ik heb mijn principes gewoon toegepast op de huidige crisis. Het is mijn stam die me in de steek heeft gelaten.
Schrijver 2: Ik ook. Mijn waarden zijn hetzelfde.
Ik: Wat ik niet kan verwerken is hoe ontzettend raar de laatste vierenhalf jaar zijn geweest. De intellectuele en morele tradities die de afgelopen 250 jaar zijn opgebouwd, zijn in één nacht ingestort.
Schrijver 1: Het was hypnose!
Ik: Maar het gaat nog steeds door, vierenhalf jaar later!
Schrijver 2 (onderbreekt) —Het hoeft niet zo lang te duren.
Ik (vervolg): —Ik kan me voorstellen dat een hypnosevoorstelling misschien een uur duurt. Maar vierenhalf jaar!?
Schrijver 2: Het is het Stockholmsyndroom.

[En DAT was het moment dat het kwartje viel.

Schrijver 2 vervolgde:]
Het is eigenlijk heel logisch. Denk er maar eens over na — als je gevangen zit van iemand die een overweldigende en superieure kracht bezit, zul je hoe dan ook ellendig zijn [of je nu terugvecht of je overgeeft]. Maar vanuit een evolutionair standpunt, als je meegaat met de sterkere macht, verbeter je je overlevingskansen enigszins. Het is jammer, maar het is waar. Het is rationeel. Dit is een fout in de menselijke evolutie [omdat het lafheid beloont] en het duurt al duizenden jaren. In Covid profiteerde de andere kant van deze evolutionaire fout en kapitaliseerde erop.

Ik: Heilige shit, dat is het!
einde scène

Dit kwam op mij over als de beste verklaring die ik heb gehoord voor wat we hebben meegemaakt — de waanzin van de afgelopen vierenhalf jaar is het resultaat van het Stockholm-syndroom in de ontwikkelde wereld. Het industriële bio-oorlogscomplex bedacht hoeveel kracht en angst er nodig zou zijn om de schakelaar in de hersenen van mensen om te zetten van rationele, fatsoenlijke, democratische mensen naar fascisten die van hun gevangennemers houden. En dat is wat ze deden vanaf januari 2020 — het was de Shock & Awe-doctrine^* (de doctrine van schok en ontzag) van het Amerikaanse leger, toegepast op het Amerikaanse volk en de burgers van Europa en Australië. Medio maart 2020 was de operatie voltooid en waren er alleen af ​​en toe herinneringen nodig om mensen bang te houden. Zodra de schakelaar is omgezet, blijft het in die positie totdat er een nieuwe, krachtigere kracht opduikt. Dit is geen massale formatie en het is geen hypnose, het is het Stockholm-syndroom. Voor mij verandert het volledig hoe we over het probleem denken.

Ik zal deze theorie herzien en hieronder toevoegen. Maar ik geloof dat het een geweldig startpunt is om na te denken over de psychodynamiek van deze crisis.

---

II. Stockholm-syndroom

Het feitenpatroon van de originele casestudy is als volgt:

In 1973 liep Jan-Erik Olsson, een veroordeelde op proefverlof, Kreditbanken binnen, een van de grootste banken in Stockholm, Zweden, en schoot met een machinepistool in het plafond terwijl hij riep: “Het feest begint!” Hij wist niet te ontsnappen met het geld en nam vervolgens vier werknemers (drie vrouwen en één man) in gijzeling. Als onderdeel van zijn eisen onderhandelde hij over de vrijlating uit de gevangenis van een nog beruchtere bankovervaller, Clark Olofsson, die zich bij hem in de bank voegde. Ze hielden de gijzelaars zes dagen gevangen (23-28 augustus). Toen de gijzelaars werden vrijgelaten, wilde niemand van hen getuigen tegen een van de gijzelnemers in de rechtbank; in plaats daarvan begonnen ze geld in te zamelen voor hun verdediging.

Later vroeg een van de gijzelaars Clark Olofsson om een ​​kind met haar te verwekken (volgens de auteur van Six Days in August: The Story of Stockholm Syndrome)!

Psychologen hebben deze zaak tientallen jaren bestudeerd om de mechanismen van hersenspoeling te begrijpen.

Toegepast op Covid zou het Stockholm-syndroom er zo uit kunnen zien:

De bankovervaller werd vervangen door artsen in witte jassen.
Het afvuren van het machinegeweer op het plafond werd vervangen door angst voor een virus dat werd aangewakkerd door beelden van mensen die dood neervielen in de straten van Wuhan.
Wij zijn de gijzelaars.
Veel mensen redeneerden dat hun overlevingskansen toenamen door mee te gaan met de witte jassen.
Toen ze zich eenmaal hadden onderworpen aan wat werd gezien als een machtiger gezag, verhinderde commitment bias een grondiger evaluatie van de situatie.
Het blijkt dat de ontvoerders genocidale psychopaten zijn en ze begonnen de gijzelaars systematisch te doden. Dit bloedbad is de nieuwe norm.

Er zijn echter enorme problemen met het nonchalante gebruik van “Stockholm-syndroom” om onderwerping aan gezag onder stressvolle omstandigheden te beschrijven.

Ironisch genoeg is de bankoverval die aanleiding gaf tot de term Stockholm-syndroom eigenlijk GEEN goed voorbeeld van de onderdanige dynamiek die psychologen proberen te beschrijven. Interviews met de gijzelaars onthulden dat de autoriteiten zich vreselijk tegenover hen gedroegen. De politie zette de gijzelaars in de vuurlinie. De gijzelaars spraken met de premier, Olof Palme, die zei dat ze moesten verwachten te sterven omdat hij weigerde te onderhandelen met de overvallers. De autoriteiten sloten de gijzelaars en hun ontvoerders op in de kluis van de bank. Onder die omstandigheden is de vijandigheid van de gijzelaars tegenover de autoriteiten logischer.

Ook intrigerend:
Een rapport uit 1999 van de FBI met meer dan 1200 gijzelingsincidenten vond dat slechts 8% van de slachtoffers van ontvoeringen tekenen van het Stockholm-syndroom vertoonden. Wanneer slachtoffers die alleen negatieve gevoelens jegens het wetshandhavingspersoneel toonden, worden uitgesloten, daalt het percentage tot 5%.

Daarentegen hebben we ruim 50% van de samenleving die zich onderwerpt aan een duidelijk onrechtvaardig, onwetenschappelijk en genocidaal regime. Ik denk dus dat er iets gaande is met Covid en de rest van de wereld, dat lijkt op ons oorspronkelijke begrip van het Stockholmsyndroom. Maar misschien kunnen we ons begrip van dit vreemde, maar inmiddels alomtegenwoordige fenomeen verfijnen en aanvullen.

---

III. Hegemonie

Ik schaam me dat ik de puntjes niet eerder met elkaar heb verbonden, want het is zo voor de hand liggend. Maar er is nog een andere term voor wat we de afgelopen vierenhalf jaar hebben meegemaakt en dat is “hegemonie”.

Ik verwijs NIET naar “hegemonie” op de manier waarop historici het gebruiken. Als historici het over hegemonie hebben, bedoelen ze gewoon een imperium, macht of controle over een regio. Naar mijn mening is dit de MINST interessante kijk op hegemonie.

Ik verwijs naar “hegemonie” op de manier waarop de Italiaanse antifascist Antonio Gramsci uit het begin van de 20e eeuw de term gebruikte. Hij was duidelijk een communist, maar hij was een geweldige sociaal psycholoog en iedereen, zowel links als rechts, kan profiteren van zijn geschriften over hegemonie.

Gramsci gebruikte “hegemonie” op dezelfde manier als ik “bougie” definieer: een reeks economische prikkels, structuren en gewoontes die gedachten en cultuur buigen om zich te conformeren aan dominante machtsstructuren in de samenleving. Hegemonie is als zwaartekracht — het is onzichtbaar maar altijd voelbaar, het heeft een kracht en macht, het trekt mensen in een bepaalde richting.

De leden van de bourgeoisie weten gewoon — het is een intuïtief, gevoeld gevoel — dat het gemakkelijker is om hun belangen af ​​te stemmen op die van de heersende klasse dan om ertegen te vechten (ook al veracht de heersende klasse hen en zou ze graag van hen af ​​zijn).

Dus voor Gramsci draait alles aan cultuur om het omarmen en internaliseren van het perspectief van de heersende klasse als je eigen perspectief (ook al zul je er nooit bij horen). In ons tijdperk omvat dat mainstreamfilms die de hebzucht van Wall Street vieren, rappers uit verarmde milieus die bling vieren in plaats van te vechten tegen roofzuchtige bedrijven, en vrouwen die denken dat Fifty Shades of Grey sexy is.

Hegemonie is niet beperkt tot deze paar voorbeelden. Hegemonie vormt ALLES. Gedachten, acties, carrières, waarden, wetenschap, geneeskunde, cultuur, wetten, religie, kunst, etc. zijn allemaal gericht op het ondersteunen en reproduceren van bestaande machtsstructuren en het sturen van de boodschap naar de midden- en lagere klassen dat het beter is om te gehoorzamen. We bestaan ​​allemaal binnen dit systeem van hegemonie en zijn constitutief voor dit systeem.

Hegemonie was in volle gang tijdens Covid:

Dokters en verpleegkundigen doodden de patiënten die ze verzorgden omdat ze gewoon wisten dat dit was wat de dominante klasse wilde. Het was automatisch en onmiddellijk. Het veroorzaakte geen schuldgevoel en voelde deugdzaam.
De hele beroepsgroep van de volksgezondheid voerde een genocide uit in de ontwikkelde wereld omdat de Bill en Melinda Gates Foundation dat wilde.
De reguliere media en de overheid wisten gewoon dat ze iedereen moesten censureren die het dominante verhaal in twijfel trok, hoe goed de bronnen ook waren, want dat is gewoon wat goede mensen zoals zij doen (ook al is het nog nooit eerder op deze schaal gedaan).
Hogescholen en universiteiten wisten gewoon dat ze de studenten onder hun hoede moesten dwingen zichzelf te injecteren met giftige stoffen, ook al lieten alle gegevens zien dat dit meer studenten zou doden dan helpen — omdat dat was wat de dominante cultuur eiste.
En intellectuele titanen zoals Noam Chomsky, Naomi Klein, James Surowiecki en anderen werden gereduceerd tot groteske, jankende gollums die al hun opleiding en principes opgaven om te eisen dat mensen de fascistische farmaceutische staat zouden dienen.
Deze radicale transformatie van de samenleving vereiste niet eens veel coördinatie, omdat het allemaal via hegemonie werkt — de zwaartekracht en evolutionaire storing die ervoor zorgt dat mensen gehoorzamen.

Niemand aan de politieke linkerkant schreef over Gramsci’s visie op hegemonie tijdens Covid, omdat bijna de hele politieke linkerkant werd verzwolgen door het zwarte gat van hegemonie en er aan de andere kant als neofascisten uitkwam. Ondertussen is de politieke rechterzijde nooit zo dol geweest op dit soort anti-corporate sociale psychologisering, dus het is nooit bij hen opgekomen dat macht en controle op deze onderbewuste niveaus werken (zelfs terwijl ze deelnemen aan het hegemonische systeem).

We hebben nu te maken met de slechtste heersende klasse in de menselijke geschiedenis. Ze zijn niet tevreden met meer geld dan ze ooit in 1000 levens zouden kunnen uitgeven en meer macht binnen handbereik dan welke koning, dictator of farao dan ook. Ons huidige moment wordt gekenmerkt door een heersende klasse die systematisch alle rijkdom in de ontwikkelde wereld steelt en de bevolking uitroeit met vaccins, terwijl de leden van de bourgeoisie zich gretig wijden aan het implementeren van de agenda van de heersende klasse.


Op dit punt kan ik alleen vrienden, collega’s en familie zijn van mensen die ANTI-HEGEMOONS zijn, want uiteindelijk geeft hegemonie niet om wat goed, waar of mooi is, hegemonie is slechts een maatstaf voor wat vandaag de dag dominant is en aan de top staat. En mensen die de werking van hegemonie om ons heen niet kunnen zien en die niet actief werken om het te weerstaan ​​en te ontmantelen, zijn gewoon niet zo interessant. Omdat de hele mainstream-samenleving is opgezet in dienst van hegemonie, verwerp ik het allemaal.

Wat ik interessant vind aan het christelijke verhaal is dat het de eerste wereldwijde tegen-hegemonische beweging was — het omverwerpen van geldwisselaars, het uitdagen van bestaande machtsstructuren (religieus, politiek, familiaal), het vragen wat eeuwig waar is in plaats van wat op dit moment dominant is. In de vierde eeuw ontdekte Rome hoe het christendom kon worden ondermijnd om het rijk te dienen. Maar het verzet in elk tijdperk ging altijd over het luisteren naar die “stille, kleine stem” die ons oproept om de hegemonie uit te dagen en te zoeken naar wat werkelijk waar is (ondanks de enorme kosten voor onszelf).

Dat is het menselijke verhaal en de menselijke conditie — de strijd tussen wat dominant is versus wat waar is, tussen toegeven aan het duister versus het zoeken naar het licht, tussen aanpassen versus opkomen voor wat juist is. En onze uitdaging tijdens het tijdperk van de iatrogenocide is om de operaties van de hegemonie te zien en te benoemen en ze te ontmantelen in dienst van de mensheid.

* Zegeningen voor de krijgers.
* Gebeden voor iedereen die vecht om de iatrogenocide te stoppen
* Hoera voor iedereen die de parallelle maatschappij bouwt waarvan ons hart weet dat die mogelijk is
* Laat me in de reacties weten wat er in je omgaat.
* Zoals altijd sta ik open voor correcties.

---