Hoogbegaafd – Hoogspiritueel

Spiritualiteit heeft in de breedste zin te maken met zaken die de geest (Latijn spiritus) betreffen. Het woord wordt op vele manieren gebruikt en kan te maken hebben met religie of bovennatuurlijke krachten, maar de nadruk ligt op de persoonlijke innerlijke ervaring.

De betekenissen van “religie” en “spiritualiteit” liggen vaak erg dicht bij elkaar. In een strikte betekenis wordt er het bewustzijn mee aangeduid, dat de menselijke ziel of het menselijke innerlijk zijn oorsprong in een goddelijke of andere transcendentie heeft of in relatie staat tot een hogere werkelijkheid. De spiritualiteit is een bijzondere, maar niet noodzakelijk confessioneel begrepen religieuze levenshouding van een mens, die zich op het transcendente of immanente goddelijke Zijn concentreert, respectievelijk op het principe van de transcendente waarheid of hoogste werkelijkheid.

Aanhangers van orthodoxe religies (zoals Jodendom, Christendom (Rooms Katholiek, Protestant)) beschouwen spiritualiteit als een deel van hun religieuze ervaring. Zij zijn meer geneigd spiritualiteit te contrasteren met de seculiere “wereldsheid” dan met de rituele expressies van hun religie. Spiritualiteit is dan veeleer een bezinning op een element uit de religie, waartoe zij behoren. Zo kan sprake zijn van bijvoorbeeld een charismatische, een eucharistische of een franciscaanse spiritualiteit.

Hoogbegaafden stellen al jong existentiele levensvragen. Zij maken de geloofsontwikkeling veel sneller door en komen daarin ook verder dan iemand met een gemiddeld IQ.

Hoogbegaafden die zich lid weten van een kerk/gemeente zetten zich met hart en ziel in, maar worden na verloop van tijd vaak teleurgesteld omdat de balans geven – nemen niet gevonden wordt.

Hoogbegaafden hebben ook spirituele ervaringen waar ze vaak met anderen niet over praten. Dromen en visioenen, intuitief weten van dingen die ze niet kunnen weten zijn daarvan een onderdeel.