Hoogbegaafd en vragen stellen
Een van de wezenskenmerken, zou ik bijna zeggen, van een hoogbegaafde is dat hij/zij vragen stelt, omdat een hoogbegaafde van nature nieuwsgierig is. Nieuwsgierig naar het hoe en waarom en waardoor en waartoe en waarmee en waarin, etc.
Moeilijke, ingewikkelde, gedetilleerde, specifieke vragen, maar ook simpele vragen, waarvan een ander verbaasd is dat die gesteld wordt, omdat een ander er vanuit gaat, dat iedereen dat wel begrijpt. Maar voor een hoogbegaafde zijn eenvoudige dingen moeilijk en moeilijk dingen eenvoudig. Bijvoorbeeld, wanneer je in een nieuwe omgeving komt en daar wordt gezegd: “om 15 uur drinken wij thee”. Dan plopt daar voor een hoogbegaafde over het algemeen onmiddellijk tig vragen op: * geef iemand dan een teken?; * doen we dat samen of ieder apart?; * kun je dan alleen maar thee drinken of mag het ook koffie zijn?; * wordt er 1 pot gezet of krijgt iedereen een kop heet water en mag je je theezakje zelf uitzoeken?; etc. etc. Iemand kan dan denken dat: is deze persoon slim? Hij lijkt wel seniel of een ZMLK-er (Zeer Moeilijk Lerend Kind).
Ik vind dat vragenstellen ook wel een vorm van nederigheid, omdat het laat zien dat je niet alles weet en niet alles kunt.
Maar als de hoogbegaafde zijn vragen heeft gesteld, dan weet hij van dat onderwerp bij wijze van spreken alles en is hij/zij ook gelijk expert.
Zijn er ook hoogbegaafden die geen vragen stellen? Die kom ik niet zoveel tegen in de afgelopen 25 jaar. Dus als ik ze tegen kom, dan valt dat mij ook op. En daar stel ik vragen over, waardoor ik er al snel achterkwam dat dat niet vragen stellen twee redenen zou kunnen hebben. In beide gevallen heeft men het afgeleerd:
1) omdat men een VMBO-leiding heeft gedaan. Daar is vragen stellen niet echt een item. En als een hoogbegaafde daar vragen stelt, dan krijgt hij of zij zowel van de docent als van zijn mede-leerlingen een niet bevredigend antwoord en is hij/zij teleurgesteld. In dat geval kan een hoogbegaafde makkelijk hooghartig overkomen, omdat in het land der blinde 1-oog koning is. Zo voelt die hoogbegaafde dat in het algemeen ook, maar diep in zijn/haar hart is hij/zij erg teleurgesteld dat zijn overgrote meerderheid aan vragen tov antwoorden, onbeantwoord liggen te wachten.
2) omdat men het van huisuit afgeleerd heeft. Het was not-done om vragen te stellen omdat de familie of kerkelijke cultuur dat niet toestond.
Wil je hierover meer weten? Misschien is deze podcast interessant voor je:
