Geen tijd voor de relatie
In de hedendaagse samenleving lijkt de zoektocht naar een romantische relatie voor veel mensen in hun 20’s en 30’s een paradox. Aan de ene kant is er de wens om een liefdevolle, stabiele relatie te hebben, maar aan de andere kant worden deze verlangens vaak onderdrukt door de druk van werk, sociale verplichtingen en persoonlijke vrijheid. Dit heeft geleid tot een generatie die, ondanks hun verlangen naar liefde, moeite heeft om tijd en energie te investeren in een romantische relatie. Dit leidt tot een situatie waarin relaties die wel beginnen vaak aan de zijlijn komen te staan, of zelfs uiteenvallen. Het is een complexe dynamiek die verklaart waarom de echtscheidingscijfers zo hoog zijn, met name onder jonge volwassenen.
De druk van werk en carrière
In de 20- en 30-er jaren zijn velen bezig met het opbouwen van een carrière. Na jaren van studie en het aangaan van een werkend leven, komt er vaak de drang om zich volledig te concentreren op persoonlijke en professionele ontwikkeling. Het gevoel dat er ‘nog zoveel tijd is’ kan ertoe leiden dat werk de belangrijkste prioriteit wordt. Vooral in een samenleving die enorm waarde hecht aan succes, status en prestaties, wordt werk al snel de eerste plaats waar tijd en energie in worden gestoken.
Daarnaast spelen externe factoren een rol. De opkomst van de ‘hustle-cultuur’ en de vraag naar constante productiviteit versterken deze neiging. Werken voor promoties, deadlines halen en het nemen van extra werkuren zijn de dagelijkse realiteit voor veel mensen. De tijd die overblijft voor een relatie wordt dan vaak als secundair ervaren, iets wat kan wachten totdat alles op de ‘juiste’ plaats is.
De druk van carrière is dus een van de grootste uitdagingen voor jonge volwassenen die wel een relatie willen, maar die niet de tijd of energie willen of kunnen investeren in het onderhouden ervan. Het idee van een partner als “een toevoeging” aan hun leven, in plaats van een centrale en gelijkwaardige factor, kan ontstaan. Dit zorgt ervoor dat de relatie vaak niet prioriteit krijgt, wat onvermijdelijk leidt tot ontevredenheid aan beide kanten en in sommige gevallen zelfs tot een breuk.
Sociale druk en het verlangen naar vrijheid
Naast werk, speelt de behoefte aan vrijheid en persoonlijke tijd een grote rol in de levens van deze generatie. In hun 20-er en vroege 30-er jaren is er vaak de wens om ongebonden te zijn, om te reizen, te experimenteren, nieuwe ervaringen op te doen, en simpelweg te ‘chillen’ met vrienden. Dit wordt vaak gezien als de tijd van zelfontdekking, en de gedachte dat een relatie dit zou kunnen beperken, zorgt ervoor dat veel mensen terugschrikken van het idee om zich volledig aan iemand anders te verbinden.
In de sociale kring speelt het idee van ‘zelfzorg’ ook een cruciale rol. Het is niet ongebruikelijk dat mensen in deze leeftijdsgroep geloven dat ze eerst voor zichzelf moeten zorgen voordat ze zich kunnen geven aan een ander. Dit kan hen ertoe aanzetten om hun sociale agenda met vrienden en andere verplichtingen als belangrijker te beschouwen dan het investeren in een romantische relatie.
Er is een zekere paradox in het idee van het ‘vrije’ leven. Terwijl de wens naar vrijheid leidt tot een angst voor vastigheid, is er tegelijkertijd het verlangen naar stabiliteit en intimiteit die een relatie kan bieden. Deze innerlijke strijd tussen autonomie en verbondenheid is vaak wat zorgt voor verwarring en frustratie, zowel bij individuen als in hun relaties.
Het gebrek aan tijd en moeite als oorzaak van het hoge aantal scheidingen
Wanneer een relatie in deze fase van het leven wordt aangegaan, kan het de neiging hebben om onder de druk van werk, vrienden en persoonlijke verplichtingen te bezwijken. Partners voelen vaak dat ze niet genoeg tijd met elkaar doorbrengen, dat ze niet genoeg energie hebben om zich volledig in de relatie in te zetten, of dat ze simpelweg de dynamiek van hun leven niet goed kunnen afstemmen op de behoeften van hun relatie.
Dit gebrek aan investeringen – in termen van tijd, energie en emotionele betrokkenheid – kan resulteren in gevoelens van eenzaamheid, ontevredenheid en vervreemding. In plaats van elkaar te ondersteunen en samen te groeien, kan de relatie beginnen aan te voelen als een extra taak in plaats van een waardevolle bron van voldoening.
Wanneer de relatie aan de zijlijn komt te staan, kunnen kleine conflicten zich opstapelen. De communicatie wordt oppervlakkig, de intimiteit vermindert, en het gevoel van verbondenheid wordt steeds moeilijker vast te houden. In sommige gevallen kan dit uiteindelijk leiden tot een breuk. Het gevolg hiervan is dat veel jonge mensen zich later in het leven afvragen waarom hun relaties niet standhielden, terwijl de antwoorden vaak in het gebrek aan tijd en toewijding liggen.
De echtscheidingstrend onder jonge volwassenen
In de afgelopen decennia is het aantal echtscheidingen onder jongere volwassenen inderdaad gestegen. Dit is te wijten aan verschillende factoren, waaronder de veranderende kijk op relaties, het afnemen van de sociale druk om te trouwen, en de toegenomen acceptatie van het beëindigen van een relatie wanneer deze niet meer werkt. Het feit dat relaties in de 20’s en 30’s vaak niet goed genoeg worden onderhouden om stand te houden, komt dus voor een deel doordat ze niet de prioriteit krijgen die ze nodig hebben om succesvol te zijn.
Daarnaast speelt ook de constante blootstelling aan alternatieve levensstijlen, zoals door sociale media en datingapps, een rol. Het idee van het “altijd beter kunnen vinden” draagt bij aan de angst voor commitment en de onzekerheid over de waarde van een partner. Dit zorgt ervoor dat veel mensen eerder geneigd zijn een relatie te beëindigen zodra er problemen ontstaan, omdat er altijd een ander pad lijkt te zijn dat hen meer vrijheid, plezier of succes biedt.
Alles van waarde kost inspanning en onderhoud
Een cruciale les die we kunnen trekken uit het leven, is dat alles van waarde inspanning en onderhoud vereist – en dat geldt zeker voor een romantische relatie. Zoals bij alles wat belangrijk is in het leven, van een succesvolle carrière tot diepe vriendschappen, kost het onderhouden van een gezonde relatie tijd, aandacht en emotionele investering. Het is een misverstand om te denken dat een relatie vanzelf zal bloeien zonder dat er moeite voor moet worden gedaan. Deze onrealistische verwachtingen kunnen zorgen voor teleurstelling en frustratie, omdat het werkelijke proces van het bouwen van een langdurige en gezonde relatie vaak veel meer geduld en toewijding vraagt dan we verwachten.
Relaties moeten onderhouden worden, wil de liefde blijven stromen – en dat vraagt soms om bewuste keuzes en het stellen van prioriteiten. Dit betekent dat de tijd die nodig is voor elkaar, voor gesprekken, voor het delen van ervaringen en voor het oplossen van conflicten niet als een last, maar als een kans gezien moet worden. Als je het gevoel hebt dat je het niet kunt combineren met je andere verplichtingen, is dat een signaal dat er misschien iets in je balans te heroverwegen valt.
Conclusie: de balans vinden tussen werk, vrijheid en liefde
De uitdaging voor de huidige generatie ligt in het vinden van een gezonde balans tussen werk, vrijheid en de investering in een romantische relatie. Het is essentieel om te begrijpen dat relaties tijd, energie en moeite vereisen, net zoals een carrière of vriendschappen dat doen. Het idee dat een partner een complement is aan het leven, in plaats van de kern van het leven, kan schadelijk zijn voor de duurzaamheid van relaties.
Voor jonge volwassenen die verlangen naar een relatie, maar die moeite hebben om tijd te vinden, is het belangrijk om de waarde van emotionele betrokkenheid te herkennen. Relaties kunnen niet alleen worden ‘geduld’ of ‘gebruikt’ wanneer het uitkomt. Ze moeten worden gekoesterd en onderhouden. Dat betekent soms het aanpassen van prioriteiten, het maken van ruimte voor de ander en het erkennen van de rol die een gezonde relatie speelt in het grotere geheel van het leven.
Uiteindelijk gaat het niet om het kiezen tussen werk, vrijheid of een relatie – het gaat om het vinden van een balans waarin al deze aspecten van het leven samenkomen om persoonlijke vervulling te bieden. Alles van waarde kost inspanning en onderhoud, en dat geldt ook voor de relaties die we willen koesteren.
De term “hustle-cultuur” verwijst naar een cultuur die sterk gericht is op constant hard werken, altijd bezig zijn, en het najagen van succes en productiviteit, vaak ten koste van persoonlijke tijd of rust. In deze cultuur wordt het idee gepromoot dat je altijd in beweging moet zijn om vooruitgang te boeken, bijvoorbeeld door overuren te maken, altijd bereikbaar te zijn, of je vrije tijd in te zetten voor werkgerelateerde doelen. Het concept van hustle-cultuur heeft vaak de neiging om de nadruk te leggen op het idee van “never stop grinding” (nooit stoppen met werken) en kan leiden tot burn-out, overbelasting en een gebrek aan balans tussen werk en privéleven.
In de context van de jongere generatie kan de hustle-cultuur betekenen dat mensen zich volledig richten op het opbouwen van hun carrière, zelfs als dat ten koste gaat van persoonlijke relaties of zelfzorg.
