Exodus (Sjemot)

Op zijn website Insight for Living Ministries stelt pastor Charles R. (Chuck) Swindoll over Exodus:

auteur: Charles R. Swindoll
website: https://insight.org/resources/bible/the-pentateuch/exodus

Wie heeft het boek geschreven?
Net als bij Genesis noemen vroege joodse tradities Mozes als de meest waarschijnlijke en best gekwalificeerde persoon die Exodus heeft geschreven. Deze theorie wordt ondersteund door een aantal factoren. Mozes ‘unieke opleiding aan de koninklijke hoven van Egypte bood hem zeker de gelegenheid en het vermogen om deze werken te schrijven (Handelingen 7:22). Intern bewijs (materiaal gevonden in de tekst van Exodus zelf) voegt ondersteuning toe voor Mozes ‘auteurschap. Veel gesprekken, gebeurtenissen en geografische details konden alleen door een ooggetuige of deelnemer worden gekend. De tekst luidt bijvoorbeeld: “Mozes schreef toen alles op wat de Heer had gezegd” (Exodus 24: 4 NBV). Bovendien verwijzen andere bijbelse boeken naar “de wet van Mozes” (Jozua 1: 7; 1 Koningen 2: 3), wat aangeeft dat Exodus, die regels en voorschriften bevat, door Mozes is geschreven. Jezus zelf introduceerde een citaat uit Exodus 20:12 en 21:17 met de woorden: “Want Mozes zei” (Marcus 7:10), waarmee Hij Zijn eigen begrip van de auteur van het boek bevestigde.

De titel “Exodus” komt van de Septuaginta, die het ontleent aan de belangrijkste gebeurtenis die in het boek wordt gevonden, de bevrijding uit de slavernij en “exodus” of het vertrek van de Israëlitische natie uit Egypte door de hand van Jahweh, de God van hun voorvaderen.

Waar zijn we?
Exodus begint in de Egyptische regio Gosen genaamd. De mensen reisden toen uit Egypte en, naar traditioneel wordt aangenomen, trokken ze naar het zuidelijke uiteinde van het Sinaï-schiereiland. Ze sloegen hun kamp op bij de berg Sinaï, waar Mozes Gods geboden ontving.

Het boek beslaat een periode van ongeveer tachtig jaar, van kort voor Mozes ‘geboorte (ca. 1526 v.Chr.) Tot de gebeurtenissen die plaatsvonden op de berg Sinaï in 1446 v.Chr.

Waarom is Exodus zo belangrijk?
In Exodus zien we dat God zijn beloften aan Abraham, Isaak en Jacob begint te vervullen. Hoewel de kinderen van Israël tot slaaf waren gemaakt in een vreemd land, bracht God hen op wonderbaarlijke en dramatische wijze tot vrijheid. Vervolgens vestigde hij Israël als een theocratische natie onder Zijn verbond met Mozes op de berg Sinaï. De tien plagen, het Pascha, de scheiding van de Rode Zee, de angstaanjagende majesteit van Gods aanwezigheid op de berg Sinaï, het geven van de tien geboden, de bouw van de tabernakel. . . deze gebeurtenissen uit Exodus zijn fundamenteel voor het Joodse geloof. En ze bieden een cruciale achtergrondcontext om toekomstige lezers van de Schrift te helpen de hele bijbelse boodschap van verlossing te begrijpen. De frequentie van verwijzingen naar Exodus door verschillende bijbelschrijvers, en zelfs Jezus ‘eigen woorden, getuigen van het belang ervan.

Wat is het grote idee?
Het algemene thema van Exodus is verlossing – hoe God de Israëlieten verloste en hen tot Zijn speciale volk maakte. Nadat Hij hen uit slavernij had gered, voorzag God in de Wet, die instructies gaf over hoe de mensen konden worden toegewijd of heilig gemaakt. Hij stelde een systeem van opoffering in, dat hen leidde in passend aanbiddingsgedrag. Even belangrijk is dat God gedetailleerde instructies gaf over de bouw van Zijn tabernakel of tent. Hij was van plan om onder de Israëlieten te leven en Zijn shekina-glorie te manifesteren (Exodus 40: 34–35) – nog een bewijs dat zij inderdaad Zijn volk waren.

Het Mozaïsche Verbond, aanvankelijk onthuld door middel van de Decaloog (Tien Geboden), vormt de basis voor de overtuigingen en praktijken van het jodendom, van gewone eetgewoonten tot complexe eredienstregels. Door de wet zegt God dat al het leven op God betrekking heeft. Niets valt buiten Zijn jurisdictie.

Hoe pas ik dit toe?
Net als de Israëlieten die Egypte verlieten, worden alle gelovigen in Christus verlost en toegewijd aan God. Onder het Mozaïsche Verbond offerden mensen jaarlijks smetteloze dieren volgens specifieke voorschriften om hun zonden door dat dier te laten bedekken of dragen. De auteur van het nieuwtestamentische boek Hebreeën vertelt ons: “Maar die offers zijn een jaarlijkse herinnering aan zonden, want het is onmogelijk voor het bloed van stieren en bokken om zonden weg te nemen” (Hebreeën 10: 3–4 NIV). Jezus ‘offer aan het kruis vervulde de wet. Als het perfecte Lam van God nam Hij onze zonden definitief weg toen Hij Zichzelf voor ons offerde. “Wij zijn eens voor altijd geheiligd door het offer van het lichaam van Jezus Christus” (10:10 NBV).