Einde – vasthouden en loslaten
Het wezen van de tijd is verandering.
Eeuwig voortdurende verandering.
Zoals het is, blijft het niet.
Dát is de eeuwige constante in ons leven.
De tijd is als de wind.
Zij drijft ons voort en trekt ons verder.
Niets zal eeuwig duren.
En waarom dat soms moeilijk is?
De achternaam van verandering
is niet zelden ook verlies.
En verlies, zo lijkt het,
de grootste natuurramp voor onze menselijke psyche.
Als het op verlies aankomt, zijn er eigenlijk twee mogelijke antwoorden:
vasthouden of loslaten.
Aan ons mensen de taak
te balanceren op het dunne koord
dat tussen beide gaat.
Loslaten is iets anders dan achterlaten.
En vasthouden is iets anders
dan weigeren om verder te gaan.
Loslaten is toestaan dat wat er was
in je doorklinkt
terwijl je verder gaat.
Vasthouden is toestaan dat je verder gaat
terwijl wat er was
eeuwig in je zal nagalmen.
– Henri-Louis Bergson
Henri-Louis Bergson (1859-1941) was een invloedrijke Franse filosoof, vooral bekend om zijn ideeën over tijd, bewustzijn en de natuur van de werkelijkheid. Hij werd geboren in Parijs en studeerde aan het Lycée Louis-le-Grand en later aan de École Normale Supérieure. Bergson’s werk werd gekenmerkt door zijn kritiek op het mechanistische wereldbeeld van de wetenschap en zijn pleidooi voor een meer dynamisch begrip van de werkelijkheid.
In 1907 ontving hij de Nobelprijs voor Literatuur, wat zijn invloed en erkenning als denker onderstreepte. Bergson’s belangrijkste werken omvatten “Essai sur les données immédiates de la conscience” (1889), “Matière et mémoire” (1896) en “Creative Evolution” (1907). Zijn ideeën hebben invloed gehad op verschillende disciplines, waaronder filosofie, psychologie en literatuur.
Bergson overleed op 30 januari 1941 in Parijs. Zijn leven en werk blijven een belangrijk onderwerp van studie in de filosofie, en zijn ideeën hebben een blijvende impact gehad op het denken over tijd en bewustzijn.
Hoewel hij vooral bekend staat om zijn filosofische ideeën en niet als dichter, zijn er wel enkele poëtische elementen in zijn werk te vinden.
Het specifieke gedicht ‘Einde’ is echter niet een van zijn bekendste of meest bestudeerde werken.
