Edwin Friedman – A Failure of Nerve
Een van de meest verhelderende boeken over leiderschap die ik de afgelopen jaren heb gelezen, is het boek A Failure of Nerve van Edwin Friedman. Onlangs heb ik een korte samenvatting gemaakt van de inzichten van het boek om te delen met enkele opkomende leiders in Coram Deo.
samenvatting van: Bob Thune
datum: 6 juni 2016
website: http://www.bobthune.com/
A Failure of Nerve door Edwin Friedman (New York: Church Publishing, 2007)
OVER DE AUTEUR
Edwin Friedman (overleden 1996) diende 20 jaar als preekstoelrabbijn en 25 jaar als organisatieadviseur en gezinstherapeut in de omgeving van Washington DC. Hij diende ook in de regering van Lyndon Johnson. Door zijn unieke ervaring kon hij leiderschap – en zijn problemen – observeren in het gezin, de kerk en de politieke sfeer.
KERN
Het echte probleem van leiderschap is een zenuwfalen. Leiders falen niet omdat ze geen informatie, vaardigheid of techniek hebben, maar omdat ze het lef en de aanwezigheid missen om standvastig te staan temidden van de emotionele angst en reactiviteit van andere mensen.
SLEUTELCONCEPT: EMOTIONEEL PROCES
Friedmans begrip van leiderschap hangt af van het idee van een emotioneel proces. Elk gezin en elke instelling heeft een impliciete emotionele / relationele omgeving en een manier om binnen die omgeving te opereren. Goed leiderschap heeft minder te maken met vaardigheid, gegevens, techniek of kennis, en meer met het vermogen van een leider om het emotionele en relationele klimaat van een gezin of organisatie te onderscheiden en erin te navigeren.
FOCUS: DE AANWEZIGHEID VAN DE LEIDER
De belangrijkste variabele bij leiderschap is de aanwezigheid van een leider. In plaats van ons te concentreren op techniek of knowhow, moeten we ons concentreren op de aanwezigheid en het wezen van de leider. Tijdens zijn werk spreekt Friedman over het belang van een ‘goed gedifferentieerde leider’. Dit is wat hij bedoelt:
Ongezonde emotionele systemen worden gekenmerkt door:
* reactiviteit. Een goed gedifferentieerde leider reageert niet op de reacties van anderen; hij of zij is een kalme, gestage aanwezigheid.
* een herdersinstinct. Een goed gedifferentieerde leider heeft een sterk zelfgevoel en kan effectief scheiden terwijl hij verbonden blijft.
* verplaatsing van de schuld. Een goed gedifferentieerde leider neemt de verantwoordelijkheid voor zichzelf en leidt anderen ertoe hetzelfde te doen.
* een snelle-fixmentaliteit; Verlichting van pijn is belangrijker dan blijvende verandering. Een goed gedifferentieerde leider realiseert zich dat echte verandering op de lange termijn ongemak vereist, en hij of zij is bereid anderen door ongemak naar verandering te leiden.
* slecht gedefinieerd leiderschap. Een goed gedifferentieerde leider neemt beslissende standpunten in en loopt het risico anderen te mishagen.
Deze kenmerken van ongezonde emotionele systemen zijn gemakkelijk te zien in gezinnen; maar Friedman suggereert dat dit soort chronische angst een bepalend kenmerk is van onze hele cultuur. “Het klimaat van het huidige Amerika is zo chronisch angstig geworden dat onze samenleving in een emotionele achteruitgang is gegaan die giftig is voor welomschreven leiderschap … Dit soort emotionele klimaat kan alleen worden weggenomen door duidelijk, besluitvaardig, welomschreven leiderschap.”
Friedman beweert dat het de taak van een leider is om “de kracht in het systeem” te zijn. Gezinnen, groepen en instellingen hebben “emotionele velden” (zoals magnetische velden of zwaartekrachtvelden). De zelfdifferentiatie van de leider, of het gebrek daaraan, heeft een effect op het emotionele veld. Leiders zullen ofwel de chronische angst van het systeem op zich nemen, of ze zullen die angst transformeren door hun kalme, gestage, duidelijk omschreven aanwezigheid.
Hier zijn enkele reflectievragen om Friedmans inzichten toe te passen:
* Beschrijf het emotionele klimaat van a) uw gezin van herkomst; b) uw werkplek; c) uw evangeliegemeenschap.
* Op welke manieren ben je een goed gedifferentieerde leider? Op welke manieren ben je GEEN goed gedifferentieerde leider?
* Als u leiderschap in de eerste plaats zou zien als een kwestie van uw aanwezigheid, niet van vaardigheid, techniek of knowhow, wat zou er dan veranderen?
* Als leiderschap primair over aanwezigheid gaat, hoe verandert dat dan het soort groei of transformatie dat je als leider zoekt?
* Hoe zou een evangelieperspectief (afgoderij, identiteit, aanbidding, berouw en geloof) een nog diepere nuance toevoegen aan Friedmans inzichten?
