DNA-verontreiniging in het Pfizer mRNA-vaccin. Een uitleg.

SC Senate Hearing – USC Professor Dr. Phillip Buckhaults 

Deze lezing van Philip Buckhaults hebben de meeste mensen wel gezien. Het gaat om de verontreiniging van het #mRNAvaccin van #Pfizer met plasmide-DNA van de vector om het mRNA te kunnen maken. Hij was zeker niet de eerste die dat constateerde, dat was Kevin McKernan in januari 2023. Dat leidde toen niet tot veel opschudding. https://anandamide.substack.com/p/chocolate-in-my-purrnutbutter

In zijn voordracht zegt Buckhaults dat dit een ’theoretisch risico’ geeft op integratie van dit DNA in het eigen DNA van de cel: ‘Dit DNA kan en zal waarschijnlijk integreren in het genoom van getransfecteerde cellen’. Kan dat kwaad? Volgens Buckhault wel. In theorie dan: “Er is een theoretisch risico op de ontwikkeling van kanker in de toekomst, afhankelijk van het stukje DNA dat geïntegreerd wordt, en de plek waarop dit gebeurt.”

auteur: Jan B. Hommerl
datum: 24 september 2023
website: https://www.linkedin.com/pulse/dna-verontreiniging-het-pfizer-mrna-vaccin-een-uitleg-jan-b-hommel/

Wat hij hiermee bedoeld is dat er bepaalde ’tumorsuppressie-genen’ zijn die ervoor zorgen dat een cel niet ongecontroleerd gaat delen. Van deze tumorsuppressie-genen zijn er vele soorten, en bij de ontwikkeling van kanker is de functie van een of meer van hen vrijwel altijd uitgeschakeld. Het is dus goed voorstelbaar dat als een klein stukje lichaamsvreemd DNA ingebouwd wordt in zo’n tumorsuppressie-gen, hiermee de werking verstoord wordt en dat dit tot kanker zou kunnen leiden. Heel eenvoudig gezegd.

Wat Buckhault laat zien is dat er zeer vele stukjes DNA in het vaccin zitten, van rondom de 100 base-paren lang. Dat zijn relatief korte stukjes. Van belang is dat Buckhault zegt, dat de kans dat een stukje DNA geïntegreerd wordt in DNA niet samenhangt met de grootte van het stukje. Nu is het zo dat Pfizer geprobeerd heeft om dit DNA uit het vaccin te verwijderen door het DNA in kleine stukjes te hakken zodat het daarmee niet afgeschreven zou worden, en zo geen gevaar zou vormen. Dat in kleine stukjes hakken is goed gelukt. Maar veel meer kleine stukjes betekent dus ook een veel groter risico dat een of meerdere van die stukjes in het eigen DNA ingebouwd worden. En dus – in theorie – een grotere kans geven op de verstoring van de meest uiteenlopende genen. Waaronder tumorsuppressie-genen. Volgens Buckhaults heeft men zich dit bij Pfizer gewoon niet gerealiseerd. Het track-record van Pfizer maakt dat ik waag dat te betwijfelen.

Nu heeft een lichaamscel heel veel mechanismen om schade aan DNA te herstellen, en om bij celdeling te controleren of het DNA goed gekopieerd is. Dat wordt in cellen nauwkeurig gecontroleerd en als er iets niet goed is, wordt de celdeling direct afgebroken en gaat de cel het pad van de ‘geprogrammeerde celdood’ in (apoptose). Maar ook die mechanismen werken niet 100% feilloos. Dat is feitelijk de belangrijkste reden waarom kanker een ouderdomsziekte is: foutjes gaan zich stapelen en op een bepaald moment ‘ontsnapt’ een cel aan de controle.

In bepaalde cellen zal de integratie van DNA ook geen grote gevolgen hebben, simpelweg omdat ze continu vervangen worden. Denk bijvoorbeeld aan huidcellen, rode- en witte bloedcellen. Die cellen verdwijnen dan heel snel uit je lichaam. Maar het wordt anders als dergelijke beschadigingen ontstaan en niet gerepareerd worden in stamcellen die de basis vormen voor vele weefsels en cellen. Daaronder ook ook eicellen en spermacellen, die op een bepaalde manier ook als stamcellen te beschouwen zijn: voor het volgende geslacht. Bovendien zijn er cellen die niet vernieuwd worden: zenuwcellen en hartspiercellen.

Buckhault berekent dat er ongeveer 200 miljard stukjes DNA in elke dosis van een vaccin aanwezig zijn. Pfizer heeft dus feitelijk van een kogel (DNA) een schot hagel van ongelofelijk veel kleine stukjes lichaamsvreemd DNA gemaakt, waarmee cellen ‘beschoten’ worden. Hij vindt dat een ‘slecht idee’. Dat ben ik met hem eens. Hij zegt nog iets dat ik niet wist. De maximaal toelaatbare hoeveelheid DNA is gebaseerd op het feit dat DNA in bloed zeer snel afgebroken wordt, en was dus bedoeld voor situaties waarbij ‘kaal DNA’ in het bloed terechtkomt. Dat is een normaal onderdeel van het immuunsysteem: vreemd DNA hoort niet in het bloed, dus zijn er vele DNA-ases (enzymen) die dit zeer snel onschadelijk maken. Die situatie is voor de mRNA-vaccins niet van toepassing. Want het DNA in de vaccins wordt aan het oog van het immuunsysteem onttrokken. Het zit namelijk in het LNP-deeltje, en dus wordt het DNA afgeleverd in cellen, voordat dat het immuunsysteem de kans krijgt om het op te ruimen.

Buckhaults pleit voor het onderzoeken van stamcellen van mensen die de vaccins toegediend kregen, om te onderzoeken of lichaamsvreemd DNA inderdaad geïntegreerd wordt in die cellen. Ook dat lijkt me een prima idee. Al is het wel vervelend dat we al miljarden mensen met deze vaccins ingespoten zijn. Het lijkt mij lastig uitleggen aan die mensen, als dit inderdaad het geval blijkt te zijn.

Overigens is Buckhault zelf enorm geschrokken van zijn eigen voordracht, zoals hij op zijn twitter-account zegt. Hij werd natuurlijk – net zoals iedereen die iets kritisch durft te zeggen over deze vaccins – hard aangevallen. Zowel door collega’s als door het lekenpubliek: “Sommige van mijn collega’s zijn boos op me omdat ik het grote publiek onnodig van streek maak, en ze hebben een punt.” https://twitter.com/P_J_Buckhaults/status/1705611430291243095…

Buckhaults zegt dat hij een groot voorstander is van de mRNAvaccins, en dat dit probleem oplosbaar is. Hij stelt dat zijn ‘informed consent niet was, wat het had moeten zijn’. Een andere opmerking is dat hij het zijn ouders opnieuw zou aanraden, maar zijn dochters niet. En hij stelt dat mensen die zich hebben laten vaccineren, zich geen zorgen hoeven te maken. Dit klinkt als de keutel intrekken. Waarom zegt hij dat? Om het publiek gerust te stellen? Om niet in problemen te raken? Want zijn boodschap is op zich verontrustend genoeg, en zijn lichaamstaal doet ook vermoeden dat hij zich wel degelijk zorgen maakt.

https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/37100816/

Bovenstaande studie doet toch echt iets anders vermoeden dan een puur ’theoretisch risico’. Het gaat om technieken om te voorkomen dat lichaamsvreemd DNA geïntegreerd wordt in lichaamseigen DNA, nu in het kader van de toepassing van gentherapie. Daarvoor verandert men de uiteinden van verschillende ‘vormen’ van DNA om dit te voorkomen. Onder deze vormen is ook de DNA-vormen die in de vaccins aanwezig zijn: korte stukjes lineair DNA en complete plasmiden. De boodschap is dat dit eigenlijk weinig effectief is. Ongeacht de modificiaties van het DNA, alle onderzochte vormen laten consequent zien dat in 0,5 en 2% van alle getransfecteerde cellen het vreemde DNA geïntegreerd wordt in het DNA van de cel. We weten hoe dan ook dat het lichaamsvreemde DNA in het vaccin afgeleverd wordt in cellen. Want het mRNA wordt er ook in afgeleverd. Dat mechanisme werkt dus.

Kortom, net als McKernan, na het nodige gelezen te hebben, denk ik dat dit wel meer is dan een theoretisch risico. Het is een reëel pad dat een link zou kunnen vormen tussen deze mRNA-vaccins en de ontwikkeling van kanker. Of dat inderdaad het geval is, zal de tijd leren.

En er is nog iets dat ik met Buckhaults eens ben. Ik denk dat de meeste fuck-ups in de biomedische wereld niet veroorzaakt worden door kwade intenties, maar door een gebrek aan bescheidenheid, een tekort aan kennis en een enorme zelfoverschatting. Behalve in het geval van Pfizer. Want die hebben een uitgebreide voorgeschiedenis van uitermate dubieuze praktijken.

Kortom, zoals ik al herhaaldelijk gezegd heb: als je eenmaal deelnemer aan het experiment bent, is er geen weg meer terug. We gaan zien wat er van komt.