Die oever die niet toegeeft
Een van de deelnemers van GIDEON | Programma voor Mannen zei: “Om die oever voor mijn vrouw te kunnen zijn…. pfffff, wat enorm moeilijk. Maar oefening baart kunst. Ik dacht dat houden-van was: altijd toegeven! Ik ontdek nu dat ze veel meer kan stromen als ik gefocust blijf staan.” Het is een vaak gehoorde verwarring.
In de complexe dynamiek van een relatie wordt de man vaak uitgedaagd om een fundament te zijn voor zijn partner, zonder daarbij zijn eigen identiteit te verliezen. In dit proces wordt de man uitgenodigd om de oever voor zijn vrouw te zijn, een beeld dat zowel kracht als stabiliteit uitstraalt. Het is een oproep om niet samen in het moeras van ongecontroleerde emoties te verdrinken, wat vaak gebeurt als een partner altijd toegeeft en zichzelf opoffert om de ander gelukkig te maken. Maar dit proces is veel meer dan alleen een veranderende benadering van relaties: het is een uitnodiging voor de man om te leren hoe hij zowel krachtig als ondersteunend kan zijn zonder zijn eigen grenzen en wensen te negeren.
De Oever: Een Symbool van Stabiliteit
De keuze om de man de “oever” voor de vrouw te laten zijn, is geen toevallige metafoor. De oever is de rand van een rivier, het stuk land dat de stroming van het water begrenst en in goede banen leidt. Dit beeld roept op dat de vrouw – vaak gezien als een symbool van emotionele stroom en beweging – in haar emoties en verlangens de vrijheid moet hebben om te stromen, maar zonder dat alles buiten haar controle raakt. De man wordt uitgenodigd om die stabiliteit te bieden. Maar deze stabiliteit komt niet voort uit het constant afstemmen op haar wensen, of het altijd instemmen met wat zij vraagt. Het komt voort uit het vermogen om zelf vast te staan, om een standpunt in te nemen en niet simpelweg mee te buigen met iedere wervelwind die voorbij komt.
In dit proces van de man als oever ligt een diepe verandering in het beeld van wat liefde en partnerschap echt zijn. Liefde wordt vaak gezien als het continu aanpassen aan de ander, het steeds maar weer “toegeven” om de relatie te behouden. Maar deze benadering kan leiden tot een onbalans, waarin de man zijn eigen verlangens en behoeften verliest, en de vrouw zich niet meer als een volwaardige partner voelt. Het resultaat is vaak een moeras van frustraties, onuitgesproken verlangens en emotionele chaos.
Het Veroorzaken van een Moeras: Gevolgen van Altijd Toegeven
Wanneer een man altijd toegeeft aan zijn vrouw, zonder grenzen te stellen of zijn eigen wensen te uiten, ontstaat er een gevaarlijke dynamiek waarin beide partners elkaar niet meer kunnen vinden in hun authentieke zelf. Het is niet dat de vrouw de schuld krijgt van deze situatie, maar als een man voortdurend de indruk wekt dat hij haar altijd tevreden wil stellen door zijn eigen behoeften te onderdrukken, ontstaat er een onbewuste druk. De vrouw kan gaan voelen dat haar partner niet in staat is om zichzelf te zijn of dat haar eigen emoties te veel ruimte innemen. Dit creëert een vicieuze cirkel waarin beide partners het gevoel krijgen dat ze niet volledig in hun kracht staan.
De man, die zijn eigen verlangens en gevoelens wegstopt, kan zich uiteindelijk leeg voelen, of erger nog, bitter en ontevreden. De vrouw, aan de andere kant, kan zich uiteindelijk ook in de relatie gevangen voelen, zich schuldig voelen voor de voortdurende vraag naar meer en misschien zelfs gefrustreerd over de passiviteit van haar partner. Dit is het moeras waar beide in kunnen vastlopen: een situatie waar niets meer echt stroomt, maar alles vastligt in een verzonken land van niet-gecommuniceerde verlangens en onbevredigde behoeftes.
De Oproep tot Actief Steunen: De Man als Fundament
De uitnodiging om de oever voor de vrouw te zijn, is dus een oproep tot actie: een oproep aan de man om een fundament te zijn zonder de vrouw te verpletteren of haar te overstemmen. In dit proces is het belangrijk om te begrijpen dat de man niet bedoeld is als een passieve en altijd toegevende partner, maar als een actieve kracht die ruimte biedt voor zijn partner om te zijn wie ze is, terwijl hij tegelijkertijd trouw blijft aan zijn eigen grenzen en zelf.
De man moet leren om de ruimte te geven voor de vrouw om zich volledig te uiten en zichzelf te ontdekken, maar niet ten koste van zijn eigen welzijn. Dit betekent dat hij niet langer zichzelf moet verliezen door altijd toe te geven, maar in plaats daarvan moet leren hoe hij vast kan staan, ongeacht de bewegingen van zijn partner. Deze stabiliteit biedt ruimte voor de vrouw om in haar emoties en verlangens te stromen, maar ook voor haar om te reflecteren en bij zichzelf te blijven.
Het is een dynamiek van wederzijds respect. De vrouw heeft de ruimte om haar eigen emoties te uiten, maar dit wordt niet belemmerd door een man die haar altijd volgt zonder enige vorm van standvastigheid. In plaats daarvan zorgt de man voor een evenwicht, waarbij hij zichzelf niet verliest, maar tegelijkertijd zijn partner de vrijheid geeft die zij nodig heeft. Dit is een belangrijk aspect van volwassen liefde, waarbij beide partners in hun kracht staan, zonder elkaar te verstikken of afhankelijk te maken van de ander.
De Man die Zijn Vrouw “Op Handen Draagt”
De uitspraak dat de man zijn vrouw op handen moet dragen, is vaak verkeerd begrepen. Veel mensen interpreteren dit als een oproep om de vrouw te verzorgen, haar te dienen of haar altijd te plezieren. Maar in werkelijkheid betekent dit niet dat de man haar letterlijk moet verzorgen, maar eerder dat hij haar respecteert en haar de ruimte biedt om te bloeien. Het gaat erom haar te ondersteunen, haar te steunen in haar eigen ontwikkeling, zonder haar in een afhankelijkheidspositie te plaatsen.
Het dragen van een partner op handen is een symbool voor het tonen van onvoorwaardelijke liefde en steun, maar niet in de zin van altijd maar toegeven of haar te beschermen tegen alles. Het betekent eerder dat de man zich bewust is van zijn rol als een stabiele aanwezigheid die de ruimte creëert voor de vrouw om in haar eigen kracht te staan. Het is een liefde die niet van afhankelijkheid uitgaat, maar van onafhankelijkheid, waarbij beide partners elkaar ondersteunen om het beste uit zichzelf te halen, zonder elkaar te beperken.
Conclusie: Groei door Stabiliteit en Ruimte
Het proces waar de man in deze situatie doorheen gaat, is er een van persoonlijke groei. Hij leert dat liefde niet betekent dat je jezelf opgeeft om de ander gelukkig te maken, maar dat je de kracht hebt om een fundament te zijn voor je partner, terwijl je trouw blijft aan jezelf. Dit betekent niet dat de man zijn vrouw altijd moet verzorgen of haar elke wens moet vervullen, maar dat hij haar de ruimte geeft om te zijn wie ze is, terwijl hij zijn eigen stabiliteit behoudt.
De man wordt uitgedaagd om de rol van de oever te vervullen – een krachtig fundament dat de vrouw de vrijheid geeft om in haar emoties en verlangens te stromen, zonder dat het de stabiliteit van de relatie ondermijnt. Het gaat om balans: het ondersteunen van elkaar zonder jezelf te verliezen, en het creëren van een relatie waarin beide partners kunnen groeien in hun eigen kracht, terwijl ze elkaar in liefde en respect ontmoeten.
