De verrezen Christus – Richard Rohr
Christus is opgestaan
Halleluja! Christus is opgestaan!
Terwijl we Pasen vieren, verkennen de dagelijkse meditaties de leringen van pater Richard over de universele Christus, die Christus opnieuw verbinden met zijn kosmische oorsprong.
Het begrijpen van de universele of kosmische Christus kan de manier veranderen waarop we ons verhouden tot de schepping, tot andere religies, tot andere mensen, tot onszelf en tot God. Het kennen en ervaren van deze Christus kan een grote verschuiving in bewustzijn teweegbrengen. Net als Saulus’ ervaring op de weg naar Damascus (zie Handelingen 9), zullen we niet meer dezelfde zijn nadat we de verrezen Christus hebben ontmoet.
auteur: Richard Rohr
datum: 9 april 2023
website: https://cac.org/daily-meditations/christ-is-risen-2023-04-09/
Veel mensen realiseren zich niet dat de apostel Paulus de historische Jezus nooit heeft ontmoet en Jezus nauwelijks rechtstreeks citeert. In bijna al Paulus’ preken en geschriften verwijst hij naar het Eeuwige Christusmysterie of de Opgestane Christus in plaats van Jezus van Nazareth vóór zijn dood en wederopstanding. De Opgestane Christus is de enige Jezus die Paulus ooit heeft gekend! Dit maakt Paulus een geschikte bemiddelaar voor de rest van ons, aangezien de Alomtegenwoordige Opgestane Christus de enige Jezus is die we ooit zullen kennen (zie 2 Korintiërs 5:16–17).
De historische transformatie van Jezus (“opgestane vlees”) en ons begrip van de Geest die hij ons geeft (zie Johannes 16:7-15; Handelingen 1:8) stellen ons in staat om gemakkelijker de Aanwezigheid te ervaren die altijd beschikbaar is geweest sinds het begin der tijden, een Aanwezigheid die onbeperkt is door ruimte of tijd, de belofte en garantie van onze eigen transformatie (zie 1 Korintiërs 15; 2 Korintiërs 1:21-22; Efeziërs 1:13-14).
In de historische Jezus had deze eeuwige alomtegenwoordigheid een precieze, concrete en persoonlijke referentie. Gods aanwezigheid werd duidelijker en geloofwaardiger in de wereld. Het vormloze nam vorm aan in iemand die we konden “horen, zien en aanraken” (1 Johannes 1:1), waardoor God gemakkelijker lief te hebben was.
Maar het lijkt erop dat we zo verliefd werden op deze persoonlijke interface in Jezus dat we de Eeuwige Christus, het Lichaam van God, vergaten, dat de hele schepping is, wat in feite de Eerste Incarnatie is. Jezus en Christus zijn niet precies hetzelfde. In het vroege christelijke tijdperk merkten een paar oosterse kerkvaders (zoals Origenes van Alexandrië en Maximus de Belijder) op dat Christus duidelijk ouder, groter en anders was dan Jezus zelf. Ze zagen op mystieke wijze dat Jezus de vereniging is van het menselijke en het goddelijke in ruimte en tijd; en Christus is de eeuwige vereniging van materie en Geest vanaf het begin der tijden.
Jezus stierf vrijwillig – en Christus stond op – ja, nog steeds Jezus, maar nu inclusief en onthullend alles anders in zijn volledige doel en glorie. (Lees Kolossenzen 1:15-20, zodat u weet dat dit niet alleen mijn idee is.)
Als we in Jezus Christus geloven, geloven we in iets veel groters dan de historische incarnatie die we Jezus noemen. Jezus is de zichtbare kaart. De hele reikwijdte van de betekenis van de Gezalfde, de Christus, omvat ons en de hele schepping sinds het begin der tijden (zie Romeinen 1:20).
Referenties:
Adapted from Richard Rohr, The Cosmic Christ (Albuquerque, NM: Center for Action and Contemplation, 2009). Available as CD and MP3 download.
Richard Rohr, Eager to Love: The Alternative Way of Francis of Assisi (Cincinnati, OH: Franciscan Media, 2014), 222, 210.
De opstanding van alle dingen
Vader Richard nodigt ons uit om ons begrip van de opstanding te vergroten:
Ik wil uw visie op de opstanding vergroten van een eenmalig wonder in het leven van Jezus dat vraagt om instemming en geloof, naar een patroon van schepping dat altijd waar is geweest, en dat ons uitnodigt tot veel meer dan alleen geloof in een wonder. Het moet meer zijn dan de persoonlijke overwinning van één man om te bewijzen dat hij God is.
auteur: Richard Rohr
datum: 10 april 2023
website: https://cac.org/daily-meditations/the-resurrection-of-all-things-2023-04-10/
Wederopstanding en vernieuwing zijn in feite het universele en waarneembare patroon van alles. We kunnen net zo goed niet-religieuze termen gebruiken als “lente”, “regeneratie”, “genezing”, “vergeving”, “levenscycli”, “duisternis” en “licht”. Als incarnatie echt is en Geest vanaf het begin materie heeft bewoond, dan is wederopstanding in talloze vormen volledig te verwachten.
Richard legt uit:
Het Christusmysterie zalft alle fysieke materie met een eeuwig doel vanaf het begin. We zouden niet verbaasd moeten zijn dat het woord dat we uit het Grieks vertalen als Christus afkomstig is van het Hebreeuwse woord mashiach, wat “de gezalfde” of Messias betekent. Jezus de Christus onthult dat alles gezalfd is!
Als het universum vanaf het begin gezalfd of “Gedoopt” is, dan kan het natuurlijk nooit voor altijd sterven.
Wederopstanding is gewoon incarnatie die tot zijn logische conclusie wordt doorgevoerd.
Als God in materie woont, dan kunnen we vanzelfsprekend geloven in de “wederopstanding” van het lichaam.
Simpel gezegd, niets echt goeds kan sterven! (Daarop vertrouwen is waarschijnlijk onze echte geloofsdaad!)
De wederopstanding wordt door Paulus gepresenteerd als het algemene principe van alle realiteit (zie 1 Korintiërs 15:13). Hij redeneert niet vanuit een eenmalige anomalie (een feit, of verschijnsel, of tegenspraak in een theorie die binnen een bepaald model of paradigma niet verklaard kan worden) en vraagt ons dan om te geloven in dit Jezus “wonder.” In plaats daarvan noemt Paulus het kosmische patroon en zegt dan op veel plaatsen dat de “Geest die in onze harten wordt gedragen” het icoon, de garantie en de belofte is, of zelfs de “aanbetaling” van die universele boodschap (zie 2 Korintiërs 1:21–22; Efeziërs 1:14).
Een reden waarom we Jezus’ wederopstanding kunnen vertrouwen, is dat we al overal elders wederopstanding kunnen zien gebeuren. Niets is voor altijd hetzelfde, stelt de moderne wetenschap. Geologen met goed bewijs kunnen bewijzen dat geen enkel landschap permanent is over millennia. Water, mist, stoom en ijs zijn allemaal hetzelfde, maar in verschillende stadia en temperaturen. “Wederopstanding” is een ander woord voor verandering, maar vooral positieve verandering – die we meestal alleen op de lange termijn zien. Op de korte termijn lijkt het vaak gewoon op de dood. Het voorwoord van de katholieke begrafenisliturgie zegt: “Het leven is niet beëindigd, het is slechts veranderd.” De wetenschap geeft ons nu een zeer behulpzame taal voor wat religie terecht intuïtief en verbeeldde, zij het in mythologische taal. Vergeet niet dat mythe niet “niet waar” betekent, wat een veelvoorkomend misverstand is; het verwijst eigenlijk naar dingen die altijd waar zijn!
Jezus’ eerste geïncarneerde leven, zijn overgang naar de dood en zijn wederopstanding in het voortdurende Christusleven vormen het archetypische model voor het hele patroon van de schepping. Hij is de microkosmos voor de hele kosmos, of de kaart van de hele reis.
Referentie:
Adapted from Richard Rohr, The Universal Christ: How a Forgotten Reality Can Change Everything We See, Hope for, and Believe (New York: Convergent, 2021), 169, 99, 20, 170–171.
Een nieuwe energie en vreugde
De contemplatieve theoloog Beatrice Bruteau (1930–2014) beschrijft het diepgaande effect dat onze deelname aan het eeuwige leven van God op ons kan hebben:
“Nu we weten dat onze “wortels” “onsterfelijk” zijn … zijn we verzoend met het weer oppakken van het werk van de wereld. We komen weer terug in het dagelijks leven. Maar de transformatie is nog steeds gaande, zowel in onszelf als in de wereld die we aanraken. Het is serieus begonnen en gaat door. Wat anders is, is dat we niet langer bezorgd zijn om het eeuwige leven voor onszelf te verwerven. We hebben dat, we weten het, we zijn er zeker van. En vanwege dat vertrouwen, “geloof”, richten we onze aandacht en zorg op het manifesteren van het goddelijke leven in de vormen van de kosmische realiteit. We kijken nu vanuit een gezichtspunt dat geworteld is in ons gevoel van onze eigen realiteit in God. Het zorgt ervoor dat alles er voor ons heel nieuw uitziet, en ons nieuwe vermogen om liefde- en betekenisenergie aan onze wereld te bieden, helpt deze ‘nieuw’ te worden (Romeinen 6:4; Openbaring 21:5).”
auteur: Richard Rohr
datum: 11 april 2023
website: https://cac.org/daily-meditations/a-new-energy-and-joy-2023-04-11/
Voor Bruteau begint de wederopstanding nu in ons leven en transformeert onze betrokkenheid bij de wereld:
“Terugkerend naar ons kleine privé-zelf in het heel gewone dagelijkse leven, incarneren we ook het Wonderbaarlijke Wezen. Een van de meest opvallende dingen die ons overkomt bij onze wederopstanding van het lichaam is dat kleine, triviale dingen mooi en wonderbaarlijk lijken – wat ze ook zijn, zoals we beseffen wanneer we de tijd nemen om ze zorgvuldig te bestuderen. Zo’n nederig en gewoon iets als water is bijna wonderbaarlijk in zijn gevarieerde eigenschappen, zo essentieel voor ons voortbestaan… Wat een artisticiteit en ordelijke verbindingen vinden we overal om ons heen, hoe verbazingwekkend is de complexe wereld.”
“Wanneer we even de tijd nemen om te kijken, ons te verwonderen, ontdekken we dat er overal bronnen van vreugde, van esthetisch genot, van stil geluk zijn…”
“Onze vreugde beperkt zich niet tot onszelf, maar straalt uit naar iedereen. Net zoals Jezus van plan was om in ons te komen, zodat zijn vreugde in ons zou zijn en onze vreugde volledig zou zijn (Johannes 15:11), zo kunnen wij onze vreugde ook niet inhouden: onze vrede en geluk omhullen iedereen om ons heen. Wanneer we omgaan met mensen – of omstandigheden – voelen we ons niet uitgeput van energie, zoals we dat deden toen we nog verplicht waren om ons ego-zelf te beschermen en verdedigen. Door creatieve actie en interactie als de realiteit zelf te zien, voelen we onszelf volledig levend, vol van de rijkdom van Gods leven, de innerlijke fontein die nooit faalt.”
“Het goddelijke leven wordt nu natuurlijk voor ons, niet langer iets om te vergelijken met een alternatief. We zijn echt “gered” wanneer we onszelf niet langer als “gered” beschouwen, omdat er geen alternatief is. Dit is wanneer een diepe incarnatie plaatsvindt. De realiteit van God wordt intens waargenomen als aanwezig in alles. … Het koninkrijk is hier verborgen, zelfs in de passies en illusies van ons oppervlakkige bewustzijn. Wanneer we wakker worden geschud, zien we het.”
Referentie:
Beatrice Bruteau, The Easter Mysteries (New York: Crossroad, 1995), 173, 182, 183.
Waakzaam voor wederopstandingen
Auteur Judy Cannato (1949–2011) geloofde dat we de opstanding van Christus ervaren door voortdurende groei en transformatie:
“[Jezus] ging de dood aan met elk stukje bewustzijn en vrijheid dat van Hem was, en wat we allemaal als resultaat ontdekten is dat de dood – hoewel onvermijdelijk, terwijl het onze dromen verandert en ons alles laat loslaten – niet het laatste woord heeft. Er is altijd – altijd – opstanding. En wat is opstanding voor ons, in de context van het nieuwe universumverhaal? Het is een transformatie in bewustzijn, een ervaring van transcendentie waarin we leven vanuit de verbondenheid die onze waarheid is. Terwijl we blijven evolueren in bewustzijn, blijven opduiken als steeds capabelere geliefden, delen we in de opstanding van Christus. We wandelen niet alleen in het Licht, we worden ook licht voor anderen. Zelfs kleine opstandingen die komen nadat we ervoor hebben gekozen om te sterven aan angst en egocentrisme, bevrijden de Geest. Wanneer wij, net als Jezus, een leven vol dood en opstanding leiden, worden wij steeds meer in staat gesteld om het werk te doen dat God van ons vraagt.”
auteur: Richard Rohr
datum: 12 april 2023
website: https://cac.org/daily-meditations/watchful-for-resurrections-2023-04-12/
Leven en dood zijn één mysterie. Dat leert het Paasmysterie ons. De dood is onvermijdelijk, maar de wederopstanding ook. We kunnen er zeker van zijn dat stervenden ons leven zullen binnendringen, en we hebben misschien wel enige keuze over hoe we op hun komst reageren. We kunnen ook wakker en waakzaam zijn voor de wederopstandingen, voor de creatieve manieren waarop nieuw leven in ons leven stroomt, zelfs te midden van de dood. Net als supernova-explosies die elk herkenbaar fragment van het leven verbrijzelen [en elementen voor nieuwe sterren verspreiden], zijn we in staat tot transcendentie, in staat om de dood nooit het laatste woord te laten hebben. [1]
Theoloog en mysticus Howard Thurman (1899–1981) beschreef de verrassing van wederopstanding en vernieuwing poëtisch:
Het is altijd iets nieuws, een blijde verrassing, het opwekken van leven aan het einde van de winter. Op een dag lijkt er geen teken van leven te zijn en dan bijna van de ene op de andere dag, zwellen knoppen, tere bloesems, grassprieten, insecten, insecten – een hele wereld van nieuwigheid overal. Het is de blijde verrassing aan het einde van de winter. Vaak komt dezelfde ervaring aan het einde van een lange tunnel van tragedie en beproeving. Het is alsof een persoon struikelend in de duisternis, de weg kwijt, ontdekt dat de plek waar hij valt de voet is van een trap die van de duisternis naar het licht leidt. Zo is de blijde verrassing. Dit is wat Pasen betekent in de ervaring van het [menselijk] ras. Dit is de wederopstanding! Het is de aankondiging dat het leven uiteindelijk niet overwonnen kan worden door de dood, … dat er kracht wordt toegevoegd wanneer de inspanningen toenemen, dat vermenigvuldigde vrede overeenkomt met vermenigvuldigde beproevingen, dat het leven wordt gegrondvest door de blijde verrassing. Vat daarom moed:
Wanneer onze voorraad uithoudingsvermogen uitgeput is,
Wanneer onze kracht al is uitgeput voordat de dag half voorbij is,
Wanneer we het einde van onze opgepotte middelen hebben bereikt,
Is de volledige gave van onze Vader nog maar net begonnen. [2]
Referenties:
[1] Judy Cannato, Radical Amazement: Contemplative Lessons from Black Holes, Supernovas, and Other Wonders of the Universe (Notre Dame, IN: Sorin Books, 2006), 122.
[2] Howard Thurman, Meditations of the Heart (Boston, MA: Beacon Press, 2022), 77–78.
Wees de opstanding
Matthew Fox is een van de voornaamste hedendaagse theologen die een vernieuwde visie op de universele of kosmische Christus verwoordt. Hier richt hij zich op de kosmische implicaties van de wederopstanding:
“Wie zoekt er niet naar wederopstanding? Wie zoekt er niet naar een volledig en voller leven? Heeft Jezus niet beloofd: “Ik ben gekomen, opdat u leven hebt, leven in overvloed” (Johannes 10:10)? Hoe ben ik wederopstanding … [en] leven voor anderen?”
auteur: Richard Rohr
datum: 13 april 2023
website: https://cac.org/daily-meditations/be-resurrection-2023-04-13/
Om Wederopstanding voor een ander te zijn, moet ik Wederopstanding voor mezelf zijn. Dat betekent dat ik niet voor altijd in [wanhoop] en dood en woede en onderdrukking en onderwerping en wrok en pijn kan blijven hangen. Ik moet wakker worden, opstaan, het leven aandoen, zelfs als de dagen donker zijn en mijn ziel terneergeslagen is en schaduwen mij overal omringen…. Ik moet luisteren naar de stem die zegt:
“Wees wederopstanding.”… “Word wedergeboren. En opnieuw. En opnieuw. Sta op en word geteld. Sta op en neem het goede nieuws diep in je op—dat de dood niet overwint, dat het leven, niet de dood, het laatste woord heeft….”
Fox benadrukt dat wederopstanding zowel genade als verantwoordelijkheid met zich meebrengt:
Wederopstanding is een toewijding aan hoop en wedergeboren worden. Het is een toewijding aan creativiteit, aan de Geest die “alle dingen nieuw maakt” (Openbaring 21:5). Wederopstanding is het werk van de Geest. Het is het leven van de Geest.
En hoe zit het met Leven? Hoe ben ik in het leven? Hoe levend en levendig ben ik? Hoeveel verliefd ben ik op het leven? Kan iemand of een gebeurtenis mij scheiden van mijn liefde voor het leven? Paulus de mysticus vraagt (en antwoordt dan): “Wie zal ons scheiden van de liefde van God? Noch dood noch leven, hoogte noch diepte, noch heden noch toekomst” (Romeinen 8:35, 38). Is mijn nieuwsgierigheid levend? Mijn dankbaarheid? Mijn geest? Mijn verbeeldingskracht? Mijn lach en gevoel voor humor? Mijn creativiteit? Mijn vermogens van vrijgevigheid en mededogen? Mijn vermogens om voortdurend leven te genereren en te regenereren?
Veel mystici … zeggen: “God is leven.” Dus zeggen: “Ik ben volledig levend en volledig verliefd op het leven” betekent dat ik volledig de aanwezigheid van God in mij voel – ik ben verliefd op God die Leven is; de levende God. En zeggen “Ik ben het Leven” is zeggen “Ik ben God”, of op zijn minst een deel van God, een zoon of dochter van God, een uitdrukking, een nakomeling, een manifestatie, een incarnatie van God. Een andere Christus.
Hoe gaat het met ons? Groeien we in Goddelijkheid? In Gods handelen? In werken van gerechtigheid en mededogen en genezing en vieren? Het leven vieren is God vieren, God danken voor het leven, aanbidden. Hoe presteren we in het uiten van de “pure vreugde” van God (Aquinas) [1] en de gerechtigheid van God?
Ja, ik ben, ja, wij zijn, de Opstanding en het Leven. Wij brengen levendigheid en wedergeboorte en veel hoop in de wereld, hoe [verontrustend] het nieuws ook wordt. Dat is wat het betekent om te geloven in Paaszondag en de Opstanding. Wij worden Opstanding en het Leven. Christus staat opnieuw op.
Referenties:
[1] Thomas van Aquino, 1 zinnen, 2.1.4.
Matthew Fox en Marc Andrus, Stations of the Cosmic Christ (Unity Village, MO: Unity Books, 2016), 138–139.
Zien en herkennen is niet hetzelfde
De apostel Paulus leert dat de opstanding bevestigt wat de incarnatie verwacht: Christus is een andere naam voor alles. Vader Richard schrijft:
De kernboodschap van de incarnatie van God in Jezus is dat de Goddelijke Aanwezigheid hier is, in ons en in de hele schepping, en niet alleen “daarginds” in een verafgelegen rijk. De vroege christenen noemden deze schijnbaar nieuwe en beschikbare Aanwezigheid “zowel Heer als Christus” (Handelingen 2:36).
auteur: Richard Rohr
datum: 14 april 2023
website: https://cac.org/daily-meditations/seeing-and-recognizing-are-not-the-same-2023-04-14/
Lees 1 Korintiërs 15:3-8, waar Paulus beschrijft hoe Christus een aantal keer verscheen aan zijn apostelen en volgelingen na Jezus’ dood. De vier evangeliën doen hetzelfde en beschrijven hoe de verrezen Christus deuren, muren, ruimtes, water, lucht en tijden oversteeg, voedsel at en soms zelfs biloceerde (Bilocatie is de vermeende paranormale vaardigheid van een persoon om op twee verschillende plaatsen tegelijk aanwezig te zijn. De christelijke traditie is rijk aan bilocatieverhalen die betrekking hebben op gelijktijdige aanwezigheid op verschillende plaatsen), maar altijd interactie had met materie. Hoewel al deze verslagen een soort fysieke aanwezigheid aan Christus toeschrijven, lijkt het altijd een ander soort belichaming te zijn. Of, zoals Marcus aan het einde van zijn evangelie zegt, “hij toonde zichzelf maar in een andere gedaante” (16:12). Dit is een nieuw soort aanwezigheid, een nieuw soort belichaming en een nieuw soort godsvrucht.
Dit is, denk ik, de reden waarom de mensen die getuige waren van deze verschijningen van Christus hem uiteindelijk leken te herkennen, maar meestal niet meteen. Zien en herkennen zijn niet hetzelfde. En gebeurt dit niet op deze manier in ons eigen leven? Eerst zien we een kaarsvlam, en een moment later ‘flakkert’ die voor ons als we hem een persoonlijke betekenis of boodschap geven. We zien een dakloze en op het moment dat we ons hart de ruimte geven om zich voor hem of haar te openen, worden ze mens, dierbaar of zelfs Christus. Elk verhaal over de opstanding lijkt een dubbelzinnige – maar zekere – aanwezigheid in heel gewone situaties te bevestigen, zoals wandelen op de weg naar Emmaüs met een vreemdeling, vis roosteren op het strand of iemand die als een tuinman verscheen aan Magdalena. [1] Deze momenten uit de Schrift scheppen een toneel van verwachting en verlangen dat Gods aanwezigheid kan worden gezien in het gewone en het materiële, en dat we niet hoeven te wachten op bovennatuurlijke verschijningen. Wij katholieken noemen dit een sacramentele theologie, waarbij het zichtbare en tastbare de primaire toegangspoort tot het onzichtbare is. Dit is de reden waarom elk van de formele sacramenten van de kerk aandringt op een materieel element zoals water, olie, brood, wijn, het opleggen van handen of de absolute lichamelijkheid van het huwelijk zelf.
Christus is het licht dat mensen in staat stelt dingen in hun volheid te zien. Het precieze en beoogde effect van zo’n licht is om Christus overal anders te zien. Dat is in feite mijn enige definitie van een echte christen. Een volwassen christen ziet Christus in alles en iedereen anders. Dat is een definitie die ons nooit in de steek zal laten, altijd meer van ons zal eisen en ons geen reden zal geven om te vechten, iemand uit te sluiten of af te wijzen.
Referenties:
[1] Zie de opstandingsverhalen in Lucas 24:13-35, Johannes 21:1-14 en Johannes 20:14-18.
Bewerkt van Richard Rohr, The Universal Christ: How a Forgotten Reality Can Change Everything We See, Hope for, and Believe (New York: Convergent, 2021), 29-30, 33.
De verrezen Christus: wekelijkse samenvatting
Zondag
Jezus is de vereniging van het menselijke en het goddelijke in ruimte en tijd; Christus is de eeuwige vereniging van materie en Geest vanaf het begin der tijden. Jezus stierf vrijwillig – en Christus stond op – ja, nog steeds Jezus, maar nu inclusief en onthullend alles anders in zijn volledige doel en glorie.
—Richard Rohr
auteur: Richard Rohr
datum: 15 april 2023
website: https://cac.org/daily-meditations/the-resurrected-christ-weekly-summary-2023-04-15/
Maandag
Ik wil uw visie op de opstanding vergroten van een eenmalig wonder in het leven van Jezus dat vraagt om instemming en geloof, naar een patroon van schepping dat altijd waar is geweest, en dat ons uitnodigt tot veel meer dan alleen geloof in een wonder.
—Richard Rohr
Dinsdag
Onze vreugde is niet beperkt tot onszelf, maar straalt uit naar iedereen. Net zoals Jezus van plan was om in ons binnen te gaan, zodat zijn vreugde in ons zou zijn en onze vreugde volledig zou zijn (Johannes 15:11), zo kunnen wij onze vreugde ook niet inhouden: onze vrede en geluk omhullen iedereen om ons heen.
—Beatrice Bruteau
Woensdag
De opstanding is de aankondiging dat het leven uiteindelijk niet door de dood kan worden overwonnen, dat er kracht wordt toegevoegd wanneer de inspanningen toenemen, dat meer vrede overeenkomt met meer beproevingen, dat het leven wordt gegrondvest door de blijde verrassing.
—Howard Thurman
Donderdag
Wie zoekt er niet naar de opstanding? Wie zoekt er niet naar een volledig en voller leven? Heeft Jezus niet beloofd: “Ik ben gekomen, opdat u leven mag hebben, leven in overvloed” (Johannes 10:10)?
—Matthew Fox
Vrijdag
Een volwassen christen ziet Christus in alles en iedereen. Dat is een definitie die ons nooit in de steek zal laten, altijd meer van ons zal eisen en ons geen reden zal geven om te vechten, uit te sluiten of iemand af te wijzen.
—Richard Rohr
Ons kosmische ontstaan voorstellen
De katholieke schrijfster Judy Cannato (1949–2011) beschrijft het patroon van dood-naar-nieuw-leven dat begon met de oerknal en nodigt ons uit om onze kosmische oorsprong te overwegen:
Het lijkt erop dat het opgeven van het leven ten behoeve van de steeds groter wordende creativiteit integraal deel uitmaakt van het leven zelf. De massieve ster die moeder was van onze zon, kwam in vuur en vlam te staan, haar vorm volledig vernietigd door de explosieve kracht van de explosie. En toch bestaat ze in ieder van ons, in de cellen van ons lichaam die zijn samengesteld [uit] haar stof. Bewust of onbewust dragen we haar in ons, net zo zeker als we het DNA van onze biologische ouders dragen. Wij zijn de kinderen voor wie ze alles opofferde.…
Stel je voor dat je getuige bent van de supernova die onze zon het leven schonk. Zie hoe de gigantische brandende ster steeds roder wordt en dan sterft terwijl hij in miljarden stukken explodeert, de ruimte doet rimpelen en kosmisch puin in alle richtingen uitspuwt. Erken het verlies dat deze dood met zich mee heeft gebracht.… Stel je voor dat het puin van de supernova in wisselwerking staat met een grote waterstofwolk, en zie dan hoe stukjes en beetjes door de zwaartekracht bij elkaar worden getrokken en de vorm aannemen van een nieuwe ster. Kijk hoe de zon afkoelt en een regelmatige rotatie begint die planeten in een baan houdt.… Identificeer de planeten die je kent: Mercurius, Venus, Aarde, Mars, Jupiter, Saturnus, Uranus, Neptunus, Pluto.… Breng je aandacht terug naar de aarde. Zie hoe haar buitenste korst harder wordt, de zeeën zich verzamelen en het leven begint te ontstaan.… Word je bewust van hoe nauw ons leven verbonden is met de zon.… Welke nieuwe percepties over leven en dood ontstaan er in jou? Wat wil je tegen de Schepper zeggen?
Wat zijn de “supernova-ervaringen” van je eigen leven? Waar bent u de leven-dood-leven-dood-beweging tegengekomen die een pijnlijk maar noodzakelijk onderdeel van het universum is?…
Ga even rustig zitten. Wat wil de Geest dat u ziet? Hoe reageert u?
Referentie:
Judy Cannato, Radical Amazement: Contemplative Lessons from Black Holes, Supernovas, and Other Wonders of the Universe (Notre Dame, IN: Sorin Books, 2006), 119–120, 124–125.
