De pijnlijke waarheid
“Hoe kan het dat zoveel mensen dit niet zien?”
“Hoe is het mogelijk dat het niet tot mijn familie doordringt, terwijl het zo duidelijk is?”
“Hoe kan het dat zoveel mensen hierin meegaan?”
“Al kom ik met allemaal feiten, dan nog willen mijn vrienden het niet geloven.”
“Al die tegenstrijdigheden zijn toch zichtbaar, dat kan toch niemand ontgaan?”

Met regelmaat krijg ik (MARIËLLE VAN HEUGTEN) dit soort vragen voorgelegd en wordt mij gevraagd of ik dit kan verklaren, vanuit mijn vakgebied. Ik heb daar inderdaad wel ideeën over.

Onze hele fysiologie is erop gericht om te overleven.
Dit doen we door gevaar en dreiging te vermijden of af te weren.
Ook op psychisch vlak zijn we ‘gewired’ om pijn te vermijden.
Daarvoor hebben we diverse strategieën ter beschikking, zoals ontkennen, negeren of verdringen.
Dat doen we vooral als gaat om zaken waarvan we het gevoel hebben daar geen invloed op te hebben.

Het ontwikkelen van onze ‘overlevingsstrategieën’ begint in onze kindertijd, in de tijd dat we machteloos en hulpeloos zijn, overgeleverd aan de zorg van anderen.

Mechanismen die erop gericht zijn om je in leven te houden worden vanwege hun waardevolle functie geautomatiseerd. Zo ontstaan gedragspatronen, waarvan we ons later niet meer bewust zijn.

Hoe we zijn opgevoed, hoe we benaderd en behandeld zijn als kind, in hoeverre we voorzien zijn in onze behoeften, al deze elementen hebben een grote impact op hoe wij onszelf en de wereld om ons heen zien en benaderen. Dit bepaalt hoe we ons leven leiden, onderweg naar volwassenheid.

Een jong kind kan geen onderscheid maken tussen zichzelf en diens omgeving. Als er een nare sfeer heerst of er is veel stress, dan vertaalt het kind dat naar zichzelf. Het kind denkt dat het zelf slecht is.
Bovendien is een ervaring of gebeurtenis voor een kind al gauw overweldigend, omdat het nog niet in staat is zichzelf te reguleren en het nog geen tools heeft ontwikkeld om de situatie te hanteren. Het kind heeft de ouders of verzorgers nodig om gevoelens te reguleren en om veiligheid te creëren.
Als ouders, om welke reden dan ook, niet of niet volledig beschikbaar zijn voor het kind (door hun eigen issues, onbeantwoorde behoeften of bewuste dan wel onbewuste trauma’s), dan kan deze ‘absentie’ door het kind als traumatisch ervaren worden.

Als kind zijnde ben je afhankelijk van je ouders of verzorgers om jou in leven te houden. Als je hen zou verliezen, zou dit betekenen dat je sterft, omdat je nog niet voor jezelf kunt zorgen. Daarom moet de relatie met je ouders koste wat het kost beschermd worden. Zelfs als dat inhoudt dat je jezelf in de steek moet laten, door je eigen gevoelens en behoeften te ontkennen. Want de angst om de ouders of verzorgers te verliezen is ondraaglijk en levensbedreigend. Een jong kind geeft eerder zichzelf op dan de band met de ouders.

Negatieve gevoelens ten opzichte van de ouders, zoals boosheid, worden dan afgesplitst, zodat het kind de ouders kan blijven ervaren als ‘goed’ en ‘veilig’. De ‘slechte gevoelens’ worden onderbewust geprojecteerd op zichzelf (“Ik ben slecht, ik ben fout, ik ben schuldig”) of op de buitenwereld. Daar kunnen de gevoelens een eigen leven gaan leiden: het monster onder het bed of de boeman bijvoorbeeld. Deze externe gevaren representeren gevoelens die niet jegens de ouders gevoeld kunnen worden, omdat ze de hechtingsrelatie bedreigen. Het kind dissocieert van diens eigen ervaringen. Om te overleven.

Dat is waarom kinderen loyaal blijven aan hun ouders, zelfs als die hen mishandelen of misbruiken. Dat is waarom mishandelde vrouwen bij hun gewelddadige partner blijven.
En dat is waarom mensen zich overgeven aan autoriteit, ook al vraagt die autoriteit iets wat niet gezond of niet logisch is.
Het alternatief is namelijk het onder ogen zien van de pijnlijke waarheid: dat diegenen die wij zouden moeten vertrouwen, diegenen van wie wij afhankelijk zijn, niet in staat zijn om ons te geven wat wij nodig hebben; dat zij ons geen veiligheid kunnen garanderen.

En dat besef geeft angst.
Angst om aan ons lot overgeleverd te zijn.
Angst voor de dood.
De ultieme angst.

Wat we afgelopen anderhalf jaar hebben zien gebeuren in de hele wereld, is dat er veel angst en veel verwarring is. En beide aspecten maken ons afhankelijk van autoriteit. Omdat we on(der)bewust opnieuw worden geconfronteerde met de hulpeloosheid en machteloosheid die we als kind zijnde hebben ervaren. Met de angst om niet te overleven. Waarvoor we allerlei mechanismen hebben ontwikkeld, om die pijn niet meer te hoeven voelen. Om die realiteit niet meer toe te laten.
De realiteit dat we sterfelijk zijn.

Door de overlevingsmechanismen kunnen we bepaalde dingen niet meer zien.
Niet meer ervaren.
Niet meer toelaten.
Ooit zijn we gestopt met voelen.
Met uitreiken.
Met mogelijkheden zoeken.
Met onze stem laten horen.
Omdat we hebben geleerd dat we machteloos zijn.
En dat waren we ook.
Toen.

De afgesplitste gevoelens en ervaringen zijn niet of nauwelijks meer toegankelijk.
Het aanraken van de verdrongen waarheid voelt meteen als een bedreiging.
En als we ons bedreigd voelen worden automatisch onze overlevingsstrategieën geactiveerd.
Zodat we niet hoeven zien.
Zodat we niet hoeven voelen.
Zodat we er niets mee hoeven.

Maar dat wil niet zeggen dat het er niet is.

De waarheid is altijd aanwezig.

De waarheid is altijd vindbaar.
Voor wie deze wil vinden.

Ook omtrent het crisisbeleid, is alles zichtbaar, vindbaar of traceerbaar.
Teksten.
Video’s.
Artikelen.
Censuur.
Belangenverstrengelingen.
Tegenstrijdigheden.
Leugens.
Realiteit.

Hugo de Jonge, die beweerde dat mondmaskers schijnveiligheid zijn.
En die tijdens de maskerplicht zonder masker boodschappen deed.
Mark Rutte, die sprak over groepsimmuniteit, maar dit vervolgens ontkende.
Die aangaf zich nog nooit te hebben laten testen, omdat testen zonder klachten geen zin had.
En die beweerde het boek van Klaus Schwab niet te kennen, totdat hij geconfronteerd werd met een brief die hij zelf aan de heer Schwab had geschreven, als reactie op dat boek.
Grapperhaus, die zijn gasten knuffelde, ondanks zijn grof verdedigde anderhalve-meter-gebod.
Wim-Lex en Maxima, die gearmd en ontmaskerd poseerden met een restauranteigenaar in hun vakantieoord.
De ontwikkelaar van de PCR-test, die op niet mis te verstane wijze heeft aangegeven dat deze test niet geschikt is voor diagnostiek.
Hetgeen vervolgens precies datgene is waarvoor die gebruikt wordt.
Injectieproducenten, die weinig kunnen garanderen qua effectiviteit en veiligheid.
Politici en deskundigen, die de injectie desalniettemin als ‘volkomen veilig’ aanprijzen.
Of zelfs opdringen.
Zonder dat iemand aansprakelijk kan worden gesteld bij ‘nevenschade’.

Het is allemaal ‘out there’.
Het is letterlijk verteld.
En vastgelegd in documenten en video’s.
Ik zal bovenstaande voorbeelden nogmaals delen, in de opmerkingen onder deze post.
Voor wie het wil zien.

Iedereen kan het zien.
Maar niet iedereen wil het zien.

Mensen kiezen er massaal voor om te vertrouwen op de ‘deskundigen’ en de ‘volksvertegenwoordigers’.
Want zij zijn de leiders die ons moeten beschermen tegen het gevaar.
Zij moeten zorgen dat wij veilig zijn.

Maar we zijn nu geen kinderen meer.
We zijn niet meer afhankelijk van externe leiders.
We zijn leider van ons eigen leven.

Het erkennen van de realiteit brengt consequenties met zich mee.
Erkennen betekent eigen pijn onder ogen zien.
Eigen pijn verwerken.
Erkennen dat mensen die jij vertrouwde jou (onbedoeld) hebben beschadigd.
Jou hebben voorgelogen.

Erkennen vraagt iets van je.
Het loslaten van vertrouwde ideeën en strategieën.
Verantwoordelijkheid nemen voor je eigen keuzes.
Voor je eigen leven.
Voor je eigen levensinvulling.

Illusies doorprikken.
De illusie dat er een autoriteit is die volledig in jouw belang handelt.
De illusie dat die autoriteit ervoor zorgt dat jij niets tekort komt.
De illusie dat het leven alleen uit mooie en fijne dingen bestaat.
De illusie dat, als je ergens niet aan denkt, of niet over praat, het er ook niet is.

De gevolgen van het erkennen van de realiteit zijn groot.
Daarom wordt de comfortabele leugen vaak verkozen boven de pijnlijke waarheid.

Vriendinnen van mij hebben me letterlijk verteld:
“Ik ben bang dat het waar is wat jij zegt. Maar ik wil niet dat het waar is.”
“Ik heb geen tijd om dat allemaal uit te zoeken. En ik wil het eigenlijk ook niet weten.”
“Ik denk dat je gelijk hebt, maar ik hoop dat het overwaait.”
“Ergens voel ik ook wel dat dit allemaal niet klopt. Maar ik hoop dat, als zoveel mogelijk mensen nu even meewerken, binnenkort alles weer normaal is”.
“Ik voel dat het klopt wat jij vertelt… maar als ik daaraan toegeef dan wordt alles anders!”

Dat is waar.
Als je de pijnlijke waarheid onder ogen ziet, kun je ‘m niet meer niet-zien.
Dan kun je niet meer op de oude voet verder.
Dan wordt alles anders.

Hoe kun je de waarheid kennen?
Wat is waarheid?
Waarheid is afhankelijk van de wijze waarop we waarnemen.
En van hoe vrij we zijn om waar te nemen.
In hoeverre we openstaan voor het (er)kennen van de waarheid.

Waarheid is relatief, afhankelijk van je perspectief.

Ieder van ons heeft zijn eigen realiteit en zijn eigen waarneming.
Ieder van ons heeft zijn eigen pijnlijke ervaringen.

Waarheid is in die zin ook absoluut.
De gevoelens die jij ervaren hebt, zijn waar.
De pijn die jij ervaren hebt, is waar.

Ieder van ons heeft strategieën ontwikkeld om deze pijn te onderdrukken.
Om te overleven.

Maar leven is iets anders dan overleven.
Leven vergt waarheid en waarachtigheid.
Leven omhelst alles: prettige én pijnlijke ervaringen.
Het elimineren van het een, betekent het elimineren van het ander.

Het is essentieel om je eigen waarheid te kennen.

Zodat je dingen in perspectief kunt zien.
Zodat je kunt reflecteren in plaats van projecteren.

Waarheid kennen en erkennen is geen puur cognitief proces.
Je ratio weet niet alles.
Sterker nog: je ratio heeft geholpen om waarheid te ontkennen.

Waarheid is een dieper weten.
Een weten voorbij alle overtuigingen en denkkaders.

Waarheid weet je zonder het te bedenken.
Waarheid weet je via lijfsignalen.
Waarheid weet je door resonantie van binnen.
Waarheid weet je door het te voelen.

Waarheid is realiteit.
Waarheid is ervaring.
Waarheid is essentie.
Waarheid is het leven zelf.

Dat is het mooie van waarheid.

Waarheid erkennen werkt bevrijdend.
En vrijheid komt met verantwoordelijkheid.

Het opgeven van je vrijheid, is het opgeven van je verantwoordelijkheid.
En het opgeven van je verantwoordelijkheid, is het opgeven van je vrijheid.

Dat is de pijnlijke waarheid.

Mariëlle Van Heugten

---

PODCAST MET MARIËLLE VAN HEUGTEN

Voor sommige mensen is het Corona tijdperk een periode waarin duidelijk wordt wat hun levensmissie is.

Eén van die mensen is Marielle Van Heugten en in deze podcast praat ik over haar levensmissie. Al vanaf het begin  had zij sterk in de gaten dat er iets niet klopte met al het nieuws dat over ons heen wordt geschud over het Corona virus en de beperkende maatregelen. Ze volgde haar intuïtie en dat bracht haar op een zoektocht naar de waarheid. Aangemoedigd door een vurig verlangen om de waarheid boven water te krijgen werd zij steeds actiever in diverse actie groepen en ging zij haar bevindingen delen op social media. Daarnaast ging zij steeds vaker naar demonstraties in binnen- en buitenland en werd ze uiteindelijk ook gearresteerd.

Gelukkig weerhield haar dat niet om verder ten strijde te trekken tegen het onrecht en de leugens die ze steeds vaker tegenkwam. Haar gepassioneerde verhalen en ervaringen op haar Facebook pagina worden door steeds meer mensen gelezen en gedeeld met de rest van de wereld. Het was dan ook slechts een kwestie van tijd voordat deze strijder tegen het onrecht te gast zou zijn in mijn podcast.

Neem even een uurtje de tijd want ik neem je mee naar de wereld van een heldin die strijdt voor de waarheid en tegen het onrecht. Na deze podcast krijg je een beter beeld over wat er aan de hand is in Nederland en hoe onze vrijheid steeds meer afgenomen wordt.

Dit interview is op 23 oktober 2020 opgenomen.

Much love,
Marcel

---

Wil je meer weten over dit onderwerp?
Kijk op: https://www.dinekevankooten.nl/tag/politiek/
Voor een overzicht kijk op: https://www.dinekevankooten.nl/archief/overzicht-great-reset-corona/