De mondiale staatsgreep – de vierde industriële revolutie en de Grote Reset – 4

HOOFDSTUK 10: de transitie

Hoofdstuk 10: De Transitie van The Global Coup d’État: The Fourth Industrial Revolution and the Great Reset van Jacob Nordangard behandelt de ingrijpende veranderingen die de technocratische elite beoogt door te voeren tijdens de transitie naar een digitale technocratische wereldorde. In dit hoofdstuk beschrijft Nordangard de stappen die noodzakelijk zijn om deze nieuwe wereld te implementeren en hoe deze transitie steeds duidelijker zichtbaar wordt. Hij stelt dat de Vierde Industriële Revolutie (4IR) en de Great Reset niet slechts technologische of economische verschuivingen zijn, maar een allesomvattende herstructurering van de samenleving zelf — zowel op sociaal, politiek als ethisch niveau.

1. De Grondslagen van de Transitie: Technocratie als Nieuwe Wereldorde

Nordangard begint het hoofdstuk met het benadrukken van de basisprincipes van de transitie naar een technocratisch systeem. Volgens de auteur is de technocratie een regeringsvorm waarin wetenschap, technologie en data-analyse de basis vormen van beleid en besluitvorming, in plaats van traditionele politieke ideologieën of democratische processen. De technocratische elites streven naar een wereld waarin efficiëntie, controle en verantwoording centraal staan — maar dan wel op een manier die de macht van de technologische elite vergroot.

• Centralisatie van Macht: De technocraten willen de controle over alle belangrijke domeinen van het maatschappelijk leven centraliseren, van de economische structuren tot de sociale normen. In deze nieuwe wereldorde worden nationale staten minder relevant, en worden mondiale technologische netwerken de primaire infrastructuren van de samenleving.
• Systeem van Digitaal Beheer: De basis van deze nieuwe wereld is de digitale infrastructuur die, volgens Nordangard, fungeert als het instrument om de samenleving te beheersen. Dit kan gaan van digitale valuta en big data die het gedrag van individuen kunnen voorspellen, tot sociale kredietsystemen die het recht op bepaalde diensten of vrijheden beperken op basis van gedrag en prestaties.

2. De Grote Herstructurering: Economie en Werk

In dit deel van het hoofdstuk bespreekt Nordangard de economische transitie die plaatsvindt als gevolg van de technocratische veranderingen. De technocraten streven ernaar om een geautomatiseerde, gedigitaliseerde en gecontroleerde economie op te zetten, waarin veel van de traditionele werkstructuren verdwijnen en nieuwe werkmodellen opkomen die gebaseerd zijn op data-analyse, AI en robotica.

• Automatisering en Werkgelegenheid: De massale opkomst van kunstmatige intelligentie (AI) en robotica zal volgens Nordangard vele traditionele banen vervangen. Dit leidt tot de ontwrichting van de arbeidsmarkt en creëert massale werkloosheid in bepaalde sectoren. Tegelijkertijd zal er een elite van technologische professionals ontstaan die de controle over de nieuwe systemen in handen hebben.
• Universal Basic Income (UBI): Nordangard wijst op het mogelijke gebruik van Universal Basic Income (UBI) als een manier om de sociale gevolgen van automatisering op te vangen. UBI zou een gegarandeerd inkomen bieden aan iedereen, maar het zou ook de afhankelijkheid van de staat versterken, waardoor de bevolking meer controleerbaar wordt en de technocratische elites hun macht kunnen consolideren. Dit systeem kan zelfs dienen als een manier om gedrag te sturen, doordat mensen alleen bepaalde voordelen ontvangen als ze zich houden aan de normen die door het systeem zijn vastgesteld.
• Kratige Verdwijning van Middelklasse: Een ander aspect van deze transitie is de vernietiging van de middenklasse, die traditioneel heeft gefunctioneerd als het fundament van democratische samenlevingen. In plaats daarvan zullen de elites en de technologische arbeidersklasse de economische verhoudingen domineren. Nordangard waarschuwt dat deze verschuiving leidt tot een samenleving van grote ongelijkheid, waarin de meerderheid van de bevolking afhankelijk wordt van het systeem voor hun basisbehoeften.

3. Sociale Structuren en Gedragscontrole

Naast de economische transitie, legt Nordangard in dit hoofdstuk uit hoe de technocraten de sociale structuren zullen hervormen. Een van de belangrijkste doelen van de technocratische elites is het herstructureren van sociale normen door middel van technologie en gedragswetenschappen.

• Sociale Kredietsystemen: Het implementeren van sociale kredietsystemen is een sleutelcomponent in de sociale transitie. Deze systemen, zoals gezien in China, beoordelen burgers op basis van hun gedrag en prestaties in de samenleving. In plaats van democratische verkiezingen of traditionele wetgeving, zou de sociale status van individuen in toenemende mate afhankelijk worden van digitale beoordelingen, waarbij gedrag en loyaliteit aan het systeem worden beloond of gestraft.
• Gedragswetenschappen en Manipulatie: Een belangrijk aspect van de technocratische controle is de opkomst van gedragswetenschappen, zoals nudge theory en neuro-marketing, die worden gebruikt om het gedrag van mensen subtiel te sturen zonder dat ze het merken. De elites zullen technieken gebruiken om verlangens en keuzes van burgers te manipuleren door bijvoorbeeld bepaalde voorkeuren of gedragingen aan te moedigen via digitale platforms en gepersonaliseerde advertenties.
• Censuur en Informatiecontrole: In een wereld waarin informatie steeds meer digitaal wordt verspreid, zal de controle over de informatievoorziening cruciaal zijn. In deze transitie zullen technocraten systemen implementeren die informatie censureren die niet strookt met de belangen van de technocratische elite, wat resulteert in beperkingen op vrije meningsuiting en online censuur. Door het monopolistische beheer van digitale platforms kunnen de elites bepalen welke ideeën en ideologieën de boventoon voeren, wat leidt tot een gecontroleerde informatiesfeer.

4. De Digitale Infrastructuur als Fundament van de Transitie

Een belangrijk onderwerp dat Nordangard bespreekt, is de manier waarop de technocratische elite de digitale infrastructuur gebruikt om de transitie naar hun gewenste wereld te vergemakkelijken. De digitale netwerken, zowel op economisch als sociaal vlak, zullen volgens de auteur het fundament vormen voor de nieuwe wereldorde.

• Smart Cities en Slimme Netwerken: De opkomst van smart cities is een essentieel onderdeel van deze digitale transitie. Door steden te verbinden via IoT-apparaten (Internet of Things), kunnen de elites een wereldwijde controle-infrastructuur creëren die in staat is om het gedrag van burgers in real-time te monitoren en te sturen. De technocratische elites zullen gebruik maken van slimme technologieën om de infrastructuur van de stad te optimaliseren — van verkeer en energiebeheer tot gezondheidszorg en openbare veiligheid. Dit creëert een samenleving waarin technologie niet alleen de basisbehoeften regelt, maar ook de manier waarop mensen hun dagelijks leven ervaren.
• Blockchain en Digitale Identiteit: Blockchaintechnologie biedt de mogelijkheid om digitale identiteiten te creëren en te beheren. Dit zou kunnen leiden tot een wereld waarin de identiteit van elke burger volledig gedigitaliseerd is en gekoppeld aan hun financiële gegevens, sociale status, en zelfs gedragsprofielen. Door blockchain te combineren met CBDC’s (Central Bank Digital Currencies), kunnen overheden en technologische elites volledige controle krijgen over de financiële transacties en het gedrag van de bevolking.

5. Culturele en Ethiektransitie

Nordangard beschrijft ook de culturele en ethische veranderingen die gepaard gaan met de transitie naar een technocratische wereld. De technocratische elite streeft ernaar om traditionele waarden en culturele normen te vervangen door een technologische en materialistische ideologie die efficiëntie, productiviteit en controle als hoogste deugden verheft.

• Transhumanisme: Een belangrijk element van deze ethische transitie is de opkomst van transhumanisme, dat technologie gebruikt om de menselijke natuur zelf te verbeteren. Door genetische manipulatie, implantaten en AI kan de elite proberen de menselijke conditie te herdefiniëren. Dit zou een wereld creëren waarin de menselijke geest en het lichaam steeds meer worden geïntegreerd met technologie, wat de scheiding tussen mens en machine vervaagt.
• Ethische Bezorgdheid: Nordangard waarschuwt dat deze technocratische transitie niet alleen praktisch of economisch van aard is, maar ook een diepgaande ethische crisis veroorzaakt. De technocratische elite stelt technologische vooruitgang boven menselijke waarden, wat kan leiden tot de verzwakking van menselijke emoties, waarden en zelfs rechten.

Conclusie

In Hoofdstuk 10 van The Global Coup d’État onderzoekt Jacob Nordangard de transitie naar een digitale technocratische wereldorde die wordt gepromoot door de technocratische elite. Deze transitie wordt gekarakteriseerd door de centralisatie van macht, de opkomst van digitale systemen zoals sociale kredietsystemen en blockchain, en de automatisering van werk en economie. De transitie beïnvloedt niet alleen de politiek en de economie, maar ook de sociale structuren, gedrag en ethiek van individuen wereldwijd. Het doel van de technocratische elite is een gecontroleerde, digitale dictatuur waarin technologie, data en efficiëntie de basis vormen van de samenleving. Nordangard sluit het hoofdstuk af met een waarschuwing voor de gevaren van deze transitie en de noodzaak van weerstand tegen de opkomst van een technocratische heerschappij.

HOOFDSTUK 11: De digitale ID

Hoofdstuk 11: De Digitale ID in The Global Coup d’État: The Fourth Industrial Revolution and the Great Reset van Jacob Nordangard richt zich op een van de meest cruciale componenten van de technocratische transformatie die de wereld volgens de auteur te wachten staat: de opkomst van de digitale identiteit (digitale ID). In dit hoofdstuk onderzoekt Nordangard hoe de implementatie van digitale ID’s een essentieel instrument wordt voor de controle over de burgerbevolking en hoe het de fundamenten van privacy, vrijheid en menselijke autonomie dreigt ondermijnen. De digitale ID wordt gepresenteerd als een sleutelfactor in de globalistische agenda van de Vierde Industriële Revolutie (4IR) en de Great Reset.

1. De Digitale ID als Systeem van Controle

Nordangard begint het hoofdstuk door te schetsen hoe de opkomst van digitale identiteiten de volgende stap is in de technocratische controle over de samenleving. De digitale ID is in wezen een geïntegreerd digitaal systeem dat de persoonlijke gegevens van een individu centraliseert en deze gegevens verbindt met hun financiële transacties, gedragingen, locaties, sociale interacties en zelfs biometrische informatie. Dit systeem stelt de technocratische elite in staat om gedrag en bewegingen van burgers in real-time te volgen en te monitoren.

• Digitale Identiteit als Sleutel tot de Toegang: De digitale ID fungeert als de toegangspoort tot alle diensten die een individu in de toekomst zou kunnen nodig hebben. Dit varieert van toegang tot gezondheidszorg, onderwijs, financiën, tot zelfs sociale diensten. Zonder een gevalideerde digitale ID zou men geen toegang hebben tot basisvoorzieningen of fundamentele rechten in de samenleving. Het creëren van deze identiteit heeft het potentieel om het recht op participatie in de samenleving volledig te digitaliseren, wat een enorme afhankelijkheid van technologie en databronnen met zich meebrengt.
• Beperkingen van Vrijheid: Nordangard wijst erop dat, door het vastleggen van een centrale digitale identiteit, de mogelijkheid ontstaat om burgers te beperkingen op te leggen die hen kunnen uitsluiten van toegang tot diensten, reizen of zelfs het recht om te werken. Hij noemt voorbeelden van sociale kredietsystemen zoals het Chinese model, waarbij het gedrag van burgers wordt beoordeeld en gecontroleerd, en waarin bepaalde vrijheden of rechten alleen worden toegekend aan degenen die zich aan de voorgeschreven normen houden.

2. Technologische Infrastructuur en Blockchain

Een ander belangrijk element in dit hoofdstuk is de technologische infrastructuur die ten grondslag ligt aan de implementatie van digitale ID’s. Nordangard legt uit hoe de opkomst van blockchain-technologie en versleutelde digitale systemen een manier biedt om de persoonlijke gegevens van burgers centraal op te slaan en tegelijk onveranderlijk en doorzoekbaar te maken. De digitale ID wordt vaak gekoppeld aan blockchain-technologie, die transparantie en traceerbaarheid garandeert, maar ook de mogelijkheid biedt om in real-time alle interacties van een persoon te volgen.

• Blockchain en Digitale Veiligheid: Nordangard bespreekt hoe blockchain als een veilig systeem kan fungeren voor het beheren van digitale ID’s, maar tegelijkertijd benadrukt hij de risico’s die deze technologie met zich meebrengt. De decentralisatie die blockchain biedt, lijkt aantrekkelijk vanuit het perspectief van privacy en veiligheid. Toch wijst Nordangard erop dat de digitale ID’s vaak in verbinding staan met centrale autoriteiten en dat, ondanks de technologische voordelen van blockchain, het systeem kan worden gemanipuleerd of gecontroleerd door overheden of grote technologische bedrijven.
• CBDC’s (Central Bank Digital Currencies): Het gebruik van blockchaintechnologie kan bovendien worden gecombineerd met de opkomst van digitale valuta’s (CBDC’s), die door centrale banken worden beheerd. Deze digitale valuta zouden gekoppeld kunnen worden aan de digitale ID, waardoor financiële transacties volledig gecontroleerd kunnen worden. Door deze systemen te integreren, kunnen autoriteiten het financiële gedrag van burgers monitoren en beperkingen opleggen op hun bestedingspatronen.

3. De Digitale ID en Sociale Kredietsystemen

Een van de meest verontrustende implicaties van de digitale ID volgens Nordangard is de verbinding tussen deze digitale identiteit en het sociale kredietsysteem. In landen zoals China is het sociale kredietsysteem al in werking, waar het gedrag van burgers wordt beoordeeld op basis van hun acties, aankopen, onlinegedrag en zelfs hun politieke voorkeuren. Dit systeem kan leiden tot sociale uitsluiting van mensen die niet voldoen aan de normen van de staat of de technocratische elites.

• Beperkingen van Burgers: Wanneer de digitale ID gekoppeld wordt aan een sociaal kredietsysteem, kan de technocratische elite de vrijheid van beweging en keuzes van individuen drastisch beperken. Burgers kunnen bijvoorbeeld worden uitgesloten van het gebruik van bepaalde diensten, het verkrijgen van leningen, of het reizen naar andere landen, afhankelijk van hun digitale “score” die hun gedrag beoordeelt. Dit zou kunnen resulteren in een situatie waarin individuen voortdurend onder toezicht staan en zich moeten houden aan strikte gedragsnormen, onder dreiging van sancties of uitsluiting.
• Digitale Monitoring en Sociale Controle: De digitale ID is het middel waardoor de autoriteiten hun invloed over elk aspect van het privéleven van burgers kunnen uitbreiden. Niet alleen wordt het gedrag gemonitord, maar het sociale netwerk van een persoon — wie ze kennen, welke ideeën ze delen, waar ze zich bevinden — kan allemaal worden gevolgd en beïnvloed. In theorie kan dit leiden tot een samenleving waarin mensen voortdurend het gevoel hebben dat ze in een panopticum leven, een soort digitale gevangenis van constant toezicht.

4. Ethiek en Privacy: De Bedreiging van de Menselijke Autonomie

Een belangrijk ethisch vraagstuk dat Nordangard in dit hoofdstuk aanstipt, is de ernstige bedreiging die digitale ID’s vormen voor de privacy en autonomie van de individu. In een wereld waar je identiteit en rechten volledig gedigitaliseerd zijn, stelt de auteur dat het de technocraten mogelijk maakt om iemand uit te schakelen door simpelweg hun digitale ID te blokkeren of te annuleren.

• De Eroding van Privacy: In de digitale wereld waarin alles traceerbaar en meetbaar wordt, kunnen er geen echte privacy-ruimte of grenzen meer bestaan. Nordangard beschrijft de dreiging van een toekomst waarin de geheimen van een individu niet langer privé zijn, maar openbaar, gedeeld en zelfs gemonitord door technologische bedrijven of overheden. De dataficering van de mens betekent dat elk aspect van iemands leven kan worden geanalyseerd, gemanipuleerd en gecontroleerd, wat leidt tot de verkwanseling van menselijke waardigheid.
• Het Verlies van Autonomie: De autonomie van een individu kan ernstig worden ondermijnd wanneer hun toegang tot de samenleving volledig afhankelijk wordt van een digitale ID die door anderen wordt beheerd. Wanneer technologie en overheden samenkomen in een systeem waarin je niet alleen wordt gecontroleerd maar ook beoordeeld, verliezen mensen de zelfbeschikking die essentieel is voor een vrije samenleving. Nordangard voorspelt dat dit kan leiden tot de opkomst van een technocratisch autoritarisme waarin de burger geen ruimte meer heeft voor zelfbepaling.

5. De Sociale Impact: Verschuiving van Macht en Controle

Een ander belangrijk punt dat Nordangard in dit hoofdstuk maakt, is de manier waarop de digitale ID de macht van de technocratische elites verder vergroot. Door de centralisatie van macht in de handen van een klein aantal technologische en politieke actoren, wordt het sociale contract zoals we dat kennen, verbroken. De macht die vroeger verdeeld was over politieke instellingen, wetgevers en de rechterlijke macht, wordt nu technologisch gecentraliseerd, met de mogelijkheid voor een selecte groep om te bepalen wie wel en niet mag deelnemen aan de samenleving.

• Beheersing van de Toegang tot Vrijheden: De digitale ID kan de toegang tot fundamentele rechten zoals vrijheid van beweging, informatie en zelfs medische zorg volledig afhankelijk maken van de goedkeuring van deze technocratische elites. Mensen die niet voldoen aan de norm kunnen uitgesloten worden van de samenleving of zelfs van basale menselijke rechten, afhankelijk van hun digitale profiel.

Conclusie

In Hoofdstuk 11 van The Global Coup d’État stelt Jacob Nordangard de digitale ID centraal als een instrument van controle en sociale beheersing in de technocratische toekomst. De digitale identiteit is niet alleen een middel om diensten te verlenen, maar vormt de poort naar een wereld waarin vrijheid en privacy volledig worden vervangen door transparantie, efficiëntie en technologische dominantie. De opkomst van digitale ID’s leidt tot een samenleving waarin individuen hun autonomie verliezen en voortdurend onder toezicht staan. Nordangard waarschuwt dat deze ontwikkelingen fundamenteel de menselijke waardigheid bedreigen en dat weerstand tegen de verspreiding van digitale ID’s van essentieel belang is voor het behoud van persoonlijke vrijheid en democratische waarden.

HOOFDSTUK 12: de overval

Hoofdstuk 12: De Overval in The Global Coup d’État: The Fourth Industrial Revolution and the Great Reset van Jacob Nordangard gaat dieper in op de manier waarop de technocratische elite, in samenwerking met wereldwijde instellingen en bedrijven, de wereld economisch, politiek en sociaal wil herstructureren. Dit hoofdstuk beschrijft de overname van de wereldorde door de technocraten als een soort “overval”, waarbij traditionele structuren van macht en soevereiniteit systematisch worden uitgehold om plaats te maken voor een digitale technocratische heerschappij.

1. De Overval: De Wereld als Slachtoffer

Nordangard beschrijft de technocratische revolutie als een ingrijpende overval op de bestaande wereldorde, waarbij zowel landen als individuen in het donker worden gehouden over de ware aard van de veranderingen die plaatsvinden. Hij vergelijkt de technocratische revolutie met een goede oude staatsgreep, maar dan met een hoogtechnologische twist: de technologische elites en hun digitale infrastructuren worden de nieuwe machthebbers. Deze “overval” gebeurt niet met geweld in de traditionele zin, maar met de kracht van data, digitale technologie en economische invloed.

• Incrementele Veranderingen: De overval is geen plotselinge coup d’état die met wapens wordt uitgevoerd, maar een systematische, incrementele herstructurering van wereldwijde economische en politieke systemen die zich over meerdere jaren of zelfs decennia uitstrekt. Deze veranderingen worden doorgevoerd door middel van technologische innovaties, wettelijke aanpassingen en globalistische instellingen zoals de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO), het Internationaal Monetair Fonds (IMF) en andere internationale organisaties die samen de technocratische agenda ondersteunen.
• COVID-19 als katalysator: Nordangard wijst erop dat de COVID-19-pandemie werd gebruikt als een katalysator voor deze overname. De wereldwijde crisis bood de technocraten de gelegenheid om in te grijpen, maatregelen te nemen en transformaties door te voeren die anders moeilijker zouden zijn te implementeren. De lockdowns, de opkomst van digitale gezondheidspassen, en de herstructurering van mondiale economische systemen werden gepresenteerd als noodzakelijke antwoorden op de crisis, maar volgens Nordangard waren ze ook onderdeel van een strategisch plan om de technocratische controle te versterken.

2. Het Plan: De Vierde Industriële Revolutie als Voertuig voor Overname

De technocratische overval wordt gefaciliteerd door de Vierde Industriële Revolutie (4IR), die niet alleen technologische innovaties zoals kunstmatige intelligentie (AI), robotica en big data omvat, maar ook een fundamentele herschikking van de wereldorde. De 4IR is de instrumentele kracht achter de technocratische heerschappij, waarbij machine-learning en automatisering niet alleen de productieprocessen veranderen, maar ook de manier waarop individuen werken, communiceren, en zich organiseren.

• Automatisering en Economische Controle: Nordangard betoogt dat de technocratische elite, door technologie en automatisering in de hand te houden, uiteindelijk grote delen van de economie zal beheersen. De herstructurering van de arbeidsmarkt door de inzet van kunstmatige intelligentie en robotica zal leiden tot massale werkloosheid, vooral in traditionele sectoren, maar tegelijkertijd zal een nieuwe technocratische klasse van datawetenschappers, AI-specialisten en digitale ingenieurs de werkgelegenheid domineren. De technocraten zullen in staat zijn om werkzaamheden en salarissen te manipuleren via digitale netwerken, wat de controle over de wereldbevolking vergroot.
• De Inzet van Big Data: Een van de kerncomponenten van de overval is het gebruik van big data om individuen te controleren, monitoren en sturen. Via gedragsanalyse en predictive analytics wordt het mogelijk om mensen en markten niet alleen te begrijpen, maar ook te beïnvloeden. Deze digitale infrastructuur maakt het mogelijk om wereldwijd te anticiperen op gedrag, zowel op individueel als op collectief niveau. Het doel is niet alleen efficiëntie, maar vooral controle: de technocraten willen via deze systemen de maatschappij in real-time kunnen aanpassen aan hun eigen behoeften en belangen.

3. De Grote Reset: Het Economische Systeem omverwerpen

De Great Reset, zoals gepromoot door het World Economic Forum (WEF) en andere globalistische instellingen, vormt de politieke en economische ruggengraat van deze wereldwijde overname. De reset is bedoeld om het kapitalistische economische systeem te hervormen, met de focus op duurzaamheid, inclusiviteit, en maatschappelijk verantwoord ondernemen. Echter, Nordangard waarschuwt dat dit een valse narratief is dat de technocratische elites in staat stelt om hun macht te consolidëren en de nationale soevereiniteit van landen te ondermijnen.

• Transitie naar Duurzaamheid als Manipulatie: De nadruk op duurzaamheid wordt door de technocraten gebruikt als een manier om het economisch systeem te herstructureren en tegelijkertijd de individuele vrijheid in te perken. De nadruk op groene energie, circulaire economie en CO2-reductie kan volgens Nordangard gemakkelijk worden gebruikt als instrumenten om bedrijven, landen en burgers onder druk te zetten. Het idee van een “duurzame toekomst” wordt steeds meer verweven met digitale controle en datagestuurde besluitvorming, waarbij burgers en bedrijven voortdurend worden beoordeeld op hun milieu-impact.
• Herstructurering van het Financiële Systeem: De digitale valuta’s en CBDC’s (Central Bank Digital Currencies) spelen een centrale rol in de Great Reset. Nordangard beschrijft hoe centrale banken wereldwijd werken aan de uitrol van digitaal geld, wat de fiscale controle over de samenleving aanzienlijk vergroot. Dit systeem biedt niet alleen de mogelijkheid om alle financiële transacties te monitoren en te controleren, maar het kan ook worden gebruikt om sociale gedragspatronen te sturen door bijvoorbeeld negatieve rentetarieven, beperkingen op contante betalingen en monetaire stimulansen voor bedrijven en individuen die zich aan de technocratische normen houden.

4. De Verlies van Soevereiniteit: Nationale Staten en Democratie onder Druk

Een belangrijk onderdeel van de technocratische overval is het afbreken van nationale soevereiniteit en het centraliseren van de macht in internationale instellingen en technologische bedrijven. Nordangard wijst op de rol van organisaties zoals de Verenigde Naties, de Wereldbank, en de Europese Unie, die volgens hem samenwerken met de technocraten om nationale regeringen steeds meer te ondermijnen en wereldwijde wetten en normen af te dwingen die ten gunste zijn van een mondiale technocratische orde.

• Verlies van Democratie: Nordangard betoogt dat de technocratische overval het democratische proces ondermijnt. Beleidsbeslissingen worden steeds meer genomen door technocraten, data-experts en internationale elites, zonder de betrokkenheid van het volk of hun vertegenwoordigers. In plaats van vertegenwoordiging en kiezersmacht, worden beslissingen genomen door degenen die de technologische systemen beheren. Dit creëert een situatie waarin de politieke macht in toenemende mate loskomt van de wil van de bevolking en in plaats daarvan wordt beheerd door onzichtbare krachten die achter de schermen opereren.
• Destrukturering van Nationale Economieën: De technocratische overval omvat ook een economische herstructurering van landen, waarbij nationale markten en productiesystemen worden vervangen door globalistische netwerken die worden gecontroleerd door technologische conglomeraten en internationale financiële instellingen. Dit zorgt ervoor dat nationale economieën steeds afhankelijker worden van wereldwijde digitale netwerken, die worden beheerd door een kleine elite.

5. De Gevaren voor de Vrijheid van Individuen

Volgens Nordangard is de grootste dreiging van de technocratische overval niet alleen de economische of politieke herstructurering, maar de systematische ondermijning van de individuele vrijheid. De digitale infrastructuur die in de technocratische wereldorde wordt gebouwd, heeft het potentieel om onvoorstelbare controle over individuen uit te oefenen. De digitale identiteit, gekoppeld aan sociale kredietsystemen en predictive analytics, kan het gedrag van elke burger nauwlettend volgen en sturen, wat leidt tot een permanente surveillance en het verlies van privacy.

• Sociale Kredietsystemen en Gedragscorrectie: De digitale ID’s, gekoppeld aan **sociale kredietsystemen**, kunnen worden gebruikt om mensen te *beoordelen*, *beperken* en zelfs uitsluiten op basis van hun gedrag, meningen of levensstijl. In een dergelijke samenleving is er nauwelijks ruimte voor disidentie of afwijkend gedrag, omdat het systeem mensen onder druk zet om zich te conformeren aan de normen die door de technocratische elites zijn opgesteld.

Conclusie

In Hoofdstuk 12 van The Global Coup d’État beschrijft Jacob Nordangard de technocratische overval als een georkestreerde wereldwijde overname van macht en controle, gevoed door technologie, big data en globalistische instellingen. De Vierde Industriële Revolutie, gekoppeld aan de Great Reset, biedt de technocraten de middelen om de wereld opnieuw in te richten en de vrijheid van individuen te ondermijnen. De technocratische elites willen niet alleen de economie en politiek beheersen, maar ook de sociale en persoonlijke vrijheid van de burgers elimineren, wat leidt tot een digitale dictatuur waarin alles van het leven wordt gemeten, gecontroleerd en gestuurd. Nordangard eindigt het hoofdstuk met een waarschuwing voor de gevaren van deze technocratische overname en benadrukt de noodzaak van weerstand tegen deze digitale heerschappij.

Epiloog

De epiloog van The Global Coup d’État: The Fourth Industrial Revolution and the Great Reset van Jacob Nordangard biedt een reflectie op de grote thema’s van het boek en schetst een somber toekomstbeeld voor de wereld. In dit laatste hoofdstuk neemt Nordangard afstand van de feitelijke en gedetailleerde analyse die hij in de voorgaande hoofdstukken heeft gepresenteerd, en wendt hij zich tot de bredere implicaties van de technocratische agenda. De epiloog dient als een afsluitende waarschuwing en oproep tot actie, waarin de auteur de dringende noodzaak van weerstand benadrukt tegen de krachten die proberen de wereld in een digitale dictatuur te transformeren.

1. De Technocratische Agenda als Onomkeerbare Kracht

Nordangard stelt dat de technocratische agenda, vertegenwoordigd door de Vierde Industriële Revolutie (4IR) en de Great Reset, al vergevorderd is en zich in een versneld tempo verspreidt over de wereld. Hij beschrijft deze agenda als een onafwendbare kracht die zich niet alleen manifesteert in politieke en economische veranderingen, maar ook diep doordringt in de sociale structuren, cultuur en identiteit van samenlevingen wereldwijd.

• Een Onzichtbare Revolutie: De technocratische greep is, volgens Nordangard, insidieus en wordt vaak gepresenteerd als een onschuldige, zelfs positieve verandering. Het idee van een “grote reset” of duurzame ontwikkeling wordt vaak gepromoot als noodzakelijk voor de toekomst van de planeet, maar in werkelijkheid verbergt het een digitale controle over elke burger. De technologieën die worden gepresenteerd als oplossingen voor de problemen van vandaag, zoals klimaatverandering en pandemieën, zijn in feite tools voor een systematische overname van vrijheid en soevereiniteit.
• Verlies van Nationale Soevereiniteit en Zelfbeschikking: Nordangard benadrukt dat de technocratische agenda de soevereiniteit van landen ondermijnt en een wereldorde creëert waarin beslissingen steeds meer worden genomen door onzichtbare internationale elites, vaak vertegenwoordigd door multinationale bedrijven, internationale organisaties en financiële instellingen. Dit creëert een wereld waarin de wil van de burgers nauwelijks nog invloed heeft op de koers van hun landen en waar democratie steeds verder wordt uitgehold.

2. De Opkomst van Digitale Dictaturen

De epiloog schetst een wereld waarin digitale dictaturen de plaats innemen van traditionele vormen van politieke controle. Deze dictaturen, in plaats van te worden aangestuurd door autoritaire regimes die traditionele machtsstructuren hanteren, worden opgebouwd door een netwerk van technologische platforms, databases en kunstmatige intelligentie. Het doel is de totalitaire controle over elk aspect van het leven van de burger: van hun economische keuzes tot hun sociale interacties en zelfs hun gedachten.

• Sociale Kredietsystemen en Digitale ID’s: De implementatie van sociale kredietsystemen, zoals die al in China bestaan, zou wereldwijd kunnen worden toegepast, waarbij elke burger wordt beoordeeld op basis van hun gedrag, maatschappelijke bijdrage en politieke voorkeuren. De digitale ID’s, gekoppeld aan deze systemen, zullen niet alleen dienen om toegang te krijgen tot diensten, maar ook om de vrijheid van beweging en deelname aan de samenleving te beperken. Het idee van “digitale surveillance” is een integraal onderdeel van deze opkomende digitale dictaturen, waarin elk individu een “digitaal profiel” heeft dat voortdurend wordt bijgewerkt en geanalyseerd.
• Blockchain en AI als Tools voor Controle: In de technocratische wereldorde wordt blockchain-technologie niet alleen gebruikt om financiële systemen te beveiligen, maar ook om gedragingen van burgers te monitoren en te beheren. Kunstmatige intelligentie en big data worden ingezet om persoonlijke informatie te verzamelen en om real-time beslissingen te nemen over wie toegang heeft tot bepaalde diensten, wie wordt beloond, en wie wordt gestraft op basis van hun digitale gedrag.

3. De Gevaren voor de Vrijheid van de Individu

De epiloog benadrukt vooral de dreiging voor de individuele vrijheid in een wereld die steeds verder gedigitaliseerd en gecentraliseerd wordt. Nordangard waarschuwt dat de digitale revolutie die in de technocratische visie van de 4IR centraal staat, het persoonlijkheidsrecht en de vrijheid van meningsuiting systematisch ondermijnt. Waar traditionele staten de vrijheid van hun burgers vaak via fysieke en politieke middelen controleren, zal de technocratie gebruik maken van gedragsbeïnvloedingstechnologie en data-analyse om burgers in real-time te manipuleren.

• Privacy en Autonomie op de Offeraltar: De epiloog stelt dat de technocratische elite zich richt op het volledig verwijderen van privacy en autonomie. In een toekomst waar iedereen continu getraceerd, geanalyseerd en beoordeeld wordt door digitale systemen, kunnen de basale mensenrechten zoals privacy, beweging en vrije keuze gemakkelijk verdwijnen. Mensen zullen constant de druk voelen om zich te conformeren aan de technocratische normen, en afwijkingen van het systeem kunnen leiden tot uitsluiting en bestraffing.
• Verlies van Democratie en Sociale Structuren: Een van de kernpunten die Nordangard maakt in de epiloog, is dat de technocratie niet alleen de politieke controle in handen legt van een kleine elite, maar ook de sociale en culturele structuren van samenlevingen hertekent. Individuen verliezen hun rol als zelfbepalende actoren in de samenleving, en worden steeds meer geregeerd door algoritmen, data en technologische systemen die hun gedrag beïnvloeden en hun keuzes sturen.

4. De Noodzaak van Weerstand en Actie

Tot slot richt Nordangard zich in de epiloog tot de lezers met een dringende oproep tot weerstand. Hij stelt dat het verzet tegen de technocratische overname niet alleen noodzakelijk is voor de bescherming van de individuele vrijheid, maar ook voor het behoud van democratie, sovereiniteit en menselijke waardigheid.

• Een Oproep tot Bewustwording: Nordangard benadrukt dat de enige manier om de technocratische overname tegen te houden, is door een globale bewustwording van wat er op het spel staat. Burgers moeten zich bewust worden van de strategieën en agenda’s die ten grondslag liggen aan de digitale transformatie, en moeten zich verzetten tegen de centralisatie van macht in de handen van een kleine technocratische elite.
• Lokale Acties en Mondiale Samenwerking: De auteur pleit voor een breed internationale samenwerking van burgers, activisten en politieke bewegingen die zich inzetten voor de bescherming van persoonlijke vrijheid en democratische waarden. Hij roept op tot het ontmantelen van technocratische structuren, het bewaken van privacy en het versterken van lokale en nationale soevereiniteit.

5. Conclusie: Een Waarschuwing voor de Toekomst

In de epiloog van The Global Coup d’État stelt Jacob Nordangard dat de technocratische overname, hoewel schijnbaar onomkeerbaar, nog steeds kan worden tegengegaan door een collectieve en georganiseerde weerstand. Het is een waarschuwing voor de gevaren van de technocratische heerschappij, die niet alleen de economische en politieke systemen zal herschikken, maar ook de fundamentele waarden van vrijheid, mensenrechten en individualiteit zal aantasten. Nordangard sluit af met de overtuiging dat de strijd voor vrijheid en autonomie essentieel is voor het behoud van de menselijke waardigheid in de toekomst van de digitale wereld.

APPENDIX A: de methode

Appendix A: De Methode van The Global Coup d’État van Jacob Nordangard
In Appendix A van The Global Coup d’État: The Fourth Industrial Revolution and the Great Reset legt Jacob Nordangard uit welke methodologie hij heeft gebruikt om zijn betoog over de technocratische agenda, de Vierde Industriële Revolutie (4IR), en de Great Reset te ontwikkelen. In dit bijvoegsel biedt Nordangard inzicht in zijn benadering van onderzoek, de bronnen die hij heeft geraadpleegd, en de analytische kaders die hij heeft toegepast om de grote trends van technologische verandering en de invloed van globalistische elites te begrijpen. De appendix is een poging om transparantie te geven over de manier waarop hij zijn bevindingen heeft onderbouwd, en biedt de lezer inzicht in de methoden die ten grondslag liggen aan de vaak complexe en controversiële beweringen die in het boek worden gepresenteerd.

1. Onderzoeksbenadering: Kritisch en Systeemanalytisch

Nordangard legt uit dat zijn benadering voornamelijk kritisch en systemisch is, wat betekent dat hij de technocratische agenda niet enkel vanuit een politieke of economische lens bekijkt, maar ook vanuit een technologische en sociaal-culturele perspectief. Hij benadrukt de noodzaak van een multidisciplinaire benadering om de complexiteit van de opkomende technocratische wereldorde te doorgronden. Dit omvat zowel politieke als technologische analyses, evenals culturele en historische contexten, waarbij hij de veranderende machtsdynamieken onderzoekt die ontstaan door de integratie van technologie in maatschappelijke structuren.

• Systeemdenken: Nordangard past een systeemdenkwijze toe om de dynamiek van globalisme, digitale technologie en sociaal-culturele veranderingen te begrijpen. Hij kijkt naar hoe verschillende aspecten van de Vierde Industriële Revolutie met elkaar verweven zijn, bijvoorbeeld hoe kunstmatige intelligentie, automatisering, en digitale valuta’s zich ontwikkelen, en hoe deze technologieën de politieke macht en de sociaal-economische structuren beïnvloeden. Dit maakt het mogelijk om de consequenties van deze ontwikkelingen te begrijpen, niet alleen op korte termijn, maar ook in de toekomst.

2. Gebruik van Primaire en Secundaire Bronnen

In Appendix A beschrijft Nordangard de verschillende soorten bronnen die hij heeft gebruikt om zijn werk te ondersteunen. Dit omvat zowel primaire als secundaire bronnen, waarbij hij een breed scala aan documentatie heeft geraadpleegd om zijn beweringen over de Great Reset en de technocratische agenda te onderbouwen.

• Primaire Bronnen: Dit omvat rapporten van invloedrijke globalistische instellingen zoals het World Economic Forum (WEF), de Verenigde Naties, de Wereldbank, en andere machtige internationale organisaties die direct betrokken zijn bij de promotie van de Vierde Industriële Revolutie en de Great Reset. Hij verwijst ook naar toespraken, beleidsdocumenten en openbare verklaringen van invloedrijke figuren binnen deze organisaties, zoals Klaus Schwab (de oprichter van het WEF), Bill Gates, George Soros, en Christine Lagarde van de Europese Centrale Bank.
• Secundaire Bronnen: Naast primaire bronnen heeft Nordangard een breed scala aan onderzoeksartikelen, boeken, en wetenschappelijke publicaties geraadpleegd die kritisch reflecteren op de technocratische agenda en de implicaties ervan voor de samenleving. Dit omvat het werk van academici, beleidsmakers en andere denkers die zich bezighouden met de technologische ontwikkelingen en de gevolgen voor vrijheid, democratie, en sociale structuren.

3. Analysemethoden: Kritisch Denken en Contextualisering

Nordangard benadrukt dat zijn methode is gebaseerd op kritisch denken, waarbij hij bestaande narratieven en officiële verklaringen in twijfel trekt. Dit is belangrijk omdat veel van de besproken onderwerpen – zoals de Great Reset, digitale valuta’s, en de Vierde Industriële Revolutie – vaak worden gepresenteerd als noodzakelijke vooruitgangen voor de maatschappij, terwijl Nordangard de latentere agenda’s onderzoekt die eraan ten grondslag liggen.

• Contextualisering van Beleidsmaatregelen: Nordangard plaatst de technocratische agenda binnen een bredere historische en sociale context. Hij onderzoekt hoe eerdere economische en politieke veranderingen – bijvoorbeeld de opkomst van neoliberalisme en de rol van globalisme in de late 20e en vroege 21ste eeuw – hebben bijgedragen aan de opkomst van een technocratisch wereldbeeld. Hij benadrukt hoe deze ontwikkelingen niet op zichzelf staan, maar voortvloeien uit eeuwenoude machtsstructuren en ideologieën die continu evolueren.
• Multidimensionale Analyse van Technologie: Een ander aspect van Nordangard’s methode is zijn multidimensionale benadering van technologie. Hij onderzoekt de technologische innovaties (zoals AI, blockchain, big data) niet alleen op technisch niveau, maar ook op hun maatschappelijke en politieke implicaties. Hierbij kijkt hij niet alleen naar de voordelen van technologie, zoals efficiëntie en vooruitgang, maar ook naar de gevaren die technologie met zich meebrengt voor de individuele vrijheid, privacy en democratische controle.

4. Gebruik van Casestudies en Voorbeelden

In dit bijvoegsel bespreekt Nordangard ook het gebruik van casestudies om zijn bevindingen te illustreren. Dit zijn concrete voorbeelden van hoe de technocratische agenda zich op wereldschaal uitrolt. Voorbeelden zijn onder andere:

• China’s Sociale Kredietsysteem: Nordangard bespreekt hoe China als testgebied fungeert voor veel van de technocratische experimenten die wereldwijd kunnen worden uitgerold, zoals digitale ID’s en sociale kredietsystemen. Hij onderzoekt hoe China gebruikmaakt van digitale technologie en AI om haar burgers te controleren en hoe dit systeem als model dient voor andere landen.
• COVID-19 en de Versnelde Implementatie van Technocratische Controle: Het begin van de COVID-19-pandemie wordt door Nordangard gepresenteerd als een cruciaal moment waarop de technocratische agenda werd versneld. Hij analyseert hoe de wereldwijde lockdowns, de invoering van digitale gezondheidspassen, en andere maatregelen werden gebruikt om sociale controle en digitale surveillance te implementeren, waarbij de crisis als rechtvaardiging werd gebruikt voor de herstructurering van de maatschappij.

5. Kritiek op de Hegemonie van Technologische Bedrijven

Nordangard gebruikt in zijn methode ook kritiek op de technologische bedrijven die een centrale rol spelen in de technocratische agenda. Hij onderzoekt hoe giganten als Google, Amazon, Facebook en Microsoft zich ontwikkelen tot machtige entiteiten die niet alleen markten beheersen, maar ook politieke invloed hebben. Hij stelt dat deze bedrijven steeds meer invloed krijgen over de wetgeving, de media, en zelfs de publieke opinie, en dat ze een belemmering vormen voor democratische processen en individuele vrijheden.

6. Conclusie: Een Oproep tot Kritisch Bewustzijn en Actie

In de afsluitende opmerkingen van Appendix A benadrukt Nordangard het belang van kritisch bewustzijn bij het onderzoeken van de technocratische agenda. Hij roept de lezer op om niet alleen de technologische vooruitgang te omarmen, maar ook de bredere implicaties van deze veranderingen te begrijpen. Volgens Nordangard moeten we collectief de technocratische greep op onze samenleving in twijfel trekken en actief werken aan het behouden van onze democratische rechten en persoonlijke vrijheden.

Door zijn methodologie transparant te maken, hoopt Nordangard dat lezers in staat zijn de diepere lagen van de technocratische agenda te begrijpen en zich bewust te worden van de gevaren die deze ontwikkelingen met zich meebrengen voor de toekomst van de mensheid.

De bijlage “De Methode” biedt dus een gedetailleerd overzicht van hoe Jacob Nordangard zijn bevindingen in The Global Coup d’État heeft onderbouwd en gestalte gegeven, en biedt de lezer de tools om kritisch na te denken over de technocratische veranderingen die de wereldorde herschikken.

Appendix B: Het Plan

In Appendix B van The Global Coup d’État: The Fourth Industrial Revolution and the Great Reset biedt Jacob Nordangard een gedetailleerde uiteenzetting van het plan dat hij beschrijft als de kern van de technocratische overname van de wereld. Het plan dat hij schetst is niet alleen economisch of politiek van aard, maar omvat ook sociale, technologische en culturele dimensies van de veranderingen die volgens Nordangard in gang worden gezet door globalistische elites, met de Vierde Industriële Revolutie (4IR) en de Great Reset als het centrale kader.

In deze appendix legt Nordangard uit hoe de technocratische elites, gebruikmakend van technologische innovaties, mondiale crises en geopolitieke verschuivingen, een nieuw wereldordeplan implementeren dat zowel de sociale als de politieke structuren ingrijpend zal herstructureren. Het doel van dit plan is, volgens Nordangard, om absolute controle te verkrijgen over de economische systemen, energieproductie, digitale infrastructuren en zelfs individuen.

1. De Technocratische Wereldorde

Nordangard begint de appendix door de technocratische wereldorde te schetsen als een plan voor wereldwijde controle door middel van geavanceerde technologieën, datamanagement, en globalistische beleidsvormen. De technocraten, die hij vaak beschrijft als een elitegroep van technologische en financiële machtigen, streven ernaar de mensheid te herstructureren door technologische controlemechanismen in te zetten die alle facetten van het menselijk leven doordringen.

• Technocraten als Wereldleiders: In het plan van Nordangard wordt geschetst dat de technocraten (mensen met een wetenschappelijke, technologische en financiële achtergrond) de politieke macht zullen overnemen, waarbij traditionele vormen van democratisch bestuur zullen verdwijnen. In plaats van democratisch gekozen leiders, zullen we te maken krijgen met technocraten, datawetenschappers, en big data-specialisten die de wereld zullen besturen op basis van efficiëntie, productiviteit, en technologische vooruitgang.
• Integratie van Digitale Technologie en Maatschappelijke Controle: Het technocratische plan voorziet in de algehele digitalisering van de samenleving. Volgens Nordangard moeten technologieën zoals kunstmatige intelligentie (AI), blockchain, 5G-netwerken, en Internet of Things (IoT) worden ingezet om volledige controle te verkrijgen over alles, van communicatie en financiële systemen tot gezondheidszorg en onderwijs. Dit alles wordt gekoppeld aan een globaal netwerk dat via big data elk aspect van het individu in kaart kan brengen en beïnvloeden.

2. Het Sociaal Kredietsysteem en Digitale Identiteit

Een centraal element van het technocratische plan is de implementatie van digitale identiteits- en sociaal kredietsysteem zoals we dat al in landen als China hebben gezien. Volgens Nordangard is dit systeem de ultieme manier om individuen te controleren en afwijkend gedrag te bestraffen, door middel van digitale surveillance en gegevensverzameling.

• Digitale Identiteit: In de wereld die Nordangard beschrijft, wordt elke burger gemonitord en beheerd via een digitale identiteit die alle persoonlijke gegevens van een individu bevat: van medische dossiers tot financiële informatie en zelfs hun sociale interacties. Deze digitale ID zou niet alleen toegang bieden tot overheidsdiensten, maar ook interactie met bedrijven, gezondheidszorg en zelfs sociale netwerken monitoren.
• Sociale Kredietsysteem: Het sociaal kredietsysteem, geïnspireerd door China, speelt een sleutelrol in dit plan. Dit systeem beoordeelt mensen op basis van hun gedrag, aankopen, online activiteiten, en sociale interacties. Hoe beter iemands score, hoe meer vrijheden en voordelen ze krijgen, terwijl een lage score kan leiden tot beperkingen in de toegang tot bankdiensten, reizen, en zelfs onderwijs.

3. Energiecontrole en Duurzaamheidsagenda

Nordangard wijst er in deze appendix op dat de technocraten ook proberen de energieproductie en -consumptie wereldwijd te controleren als onderdeel van hun wereldomspannende plan. Dit gebeurt vaak onder de vlag van duurzaamheidsdoelen en de strijd tegen klimaatverandering, maar volgens Nordangard heeft dit een verborgen agenda: de volledige centralisatie van energiebronnen en de beperkingen van de vrijheid van individuen.

• Slimme Energiegrid en Duurzame Steden: Het technocratische plan voorziet in het creëren van “slimme steden” die worden aangedreven door slimme energienetwerken (smart grids), die de energieconsumptie in real-time monitoren en beheren. Burgers zullen sterk afhankelijk zijn van digitale netwerken om toegang te krijgen tot energie, waarbij energieverbruik kan worden beperkt of gestuurd op basis van sociale kredietbeoordelingen of toekomstige duurzaamheidsdoelen.
• Beperkingen op Vervoer: In lijn met de klimaatdoelen is er ook sprake van beperkingen op individueel vervoer. Nordangard waarschuwt dat de technocraten de autonome voertuigen, deeleconomie (bijv. deelauto’s) en groene energiebronnen willen gebruiken om bewegingen van mensen te reguleren. Mensen zouden in smart cities ondergebracht kunnen worden, waar het gemakkelijker wordt om te monitoren en te controleren wie waar naartoe gaat, en hoeveel energie ze gebruiken.

4. De Vernietiging van Nationale Soevereiniteit

Een ander belangrijk onderdeel van het technocratische plan is de afbraak van nationale soevereiniteit. Volgens Nordangard streven de technocraten ernaar een wereldregering te vestigen, waarbij internationale organisaties (zoals de Verenigde Naties en het Wereld Economisch Forum) steeds meer macht krijgen ten koste van nationale staten. Deze internationale instellingen zullen niet alleen de economische en milieubeleidskeuzes bepalen, maar ook de culturele normen, onderwijs, en wetgeving in een breed scala van landen.

• De World Economic Forum (WEF) als Leidend Organisatie: Het WEF wordt door Nordangard gepresenteerd als een sleutelfiguur in de opkomst van de technocratische agenda. Het Great Reset-plan van het WEF zou in feite dienen als de blauwdruk voor de wereldwijde implementatie van technocratische controlemechanismen, van de digitale economie tot het klimaatbeleid en de mondiale gezondheidsinitiatieven.

5. De Corona-crisis als Versneller van de Technocratische Agenda

Nordangard gaat ook in op de rol die de COVID-19-pandemie heeft gespeeld in het versnellen van de implementatie van het technocratische plan. Hij stelt dat de crisis een gelegenheid was voor de technocraten om ingrijpende veranderingen door te voeren, zoals digitale gezondheidspassen, global governance en oplossingen op basis van AI.

• Gezondheidscontrole: Nordangard waarschuwt dat de pandemie de deur heeft geopend voor wereldwijde gezondheidscontrole via digitale systemen, waarbij gezondheid wordt gemonitord door apps, wearables en andere technologieën. Deze tools kunnen niet alleen het medische gedrag van mensen volgen, maar ook dienen als instrumenten voor sociale controle.
• Pandemische Voorbereiding als Trojan Horse: Volgens Nordangard is het idee van pandemische paraatheid vaak slechts een dekmantel voor het implementeren van permanente lockdowns, controlemaatregelen en beperkingen op de vrijheid van beweging die passen in de grotere technocratische agenda.

6. Het Einddoel: Een Gedigitaliseerde, Beheerde Wereldmaatschappij

Het uiteindelijke doel van het plan is de opzet van een wereldmaatschappij die volledig afhankelijk is van digitale systemen en gecontroleerde netwerken. Volgens Nordangard beoogt deze wereldorde niet alleen het beheer van de economie en politiek, maar ook van de individuen zelf. Het idee van persoonlijke vrijheid wordt vervangen door algoritmische efficiëntie en technologische controle, waarbij het gedrag van burgers constant wordt gemonitord, beoordeeld en gestuurd door technologische systemen.

Conclusie: Weerstand en Zelfbeschikking

In de afsluitende secties van Appendix B benadrukt Nordangard de noodzaak van verzet tegen het technocratische plan. Hij roept op tot bewustwording en actieve deelname aan het behoud van individuele vrijheden, nationale soevereiniteit, en democratische principes. Het technocratische plan, aldus Nordangard, kan alleen worden tegengehouden als er een wereldwijde beweging ontstaat die zich verzet tegen de digitale dictatuur die wordt opgelegd door de technocratische elite.

In Appendix B geeft Jacob Nordangard een indringend en gedetailleerd overzicht van de mechanismen en doelen die hij beschrijft als het plan voor een technocratische wereldorde. Het biedt een waarschuwing voor de gevolgen van ongebreidelde technologische controle en de potentiële ondermijning van de vrijheid in de samenleving.