De mondiale staatsgreep – de vierde industriële revolutie en de Grote Reset – 2

The Global Coup d’État: The Fourth Industrial Revolution and the Great Reset door Jacob Nordangard

In The Global Coup d’État: The Fourth Industrial Revolution and the Great Reset biedt Jacob Nordangard een gedetailleerde analyse van de wereldwijde politieke, economische en technologische veranderingen die zich ontvouwen in het kader van de zogenaamde ‘Vierde Industriële Revolutie’ en het ‘Great Reset’-initiatief. Het boek biedt een kritisch perspectief op de globalisering, de concentratie van macht en de invloed van technocraten, wereldleiders en multinationale bedrijven op de toekomst van de samenleving. Het gaat diep in op de vraag of deze veranderingen werkelijk dienen voor het algemeen belang, of dat ze een gecentraliseerd, autoritair systeem in de hand werken.

Inleiding tot de Vierde Industriële Revolutie

De Vierde Industriële Revolutie (4IR), zoals gepromoot door belangrijke wereldorganisaties zoals het Wereld Economisch Forum (WEF), draait om de integratie van digitale technologieën in vrijwel elk aspect van het menselijke leven. Kunstmatige intelligentie (AI), robotica, Internet of Things (IoT), blockchain-technologie en biotechnologie zijn slechts enkele van de sleuteltechnologieën die de manier waarop we werken, communiceren en zelfs denken zullen veranderen.

Nordangard plaatst de 4IR niet enkel als een technologische evolutie, maar ook als een politiek en sociaal proces dat een gigantische verschuiving in macht en controle betekent. De technologische vooruitgang biedt enorme voordelen, zoals efficiëntere productieprocessen, verbeterde gezondheidszorg en meer gepersonaliseerde diensten, maar volgens Nordangard brengt het ook bedreigingen met zich mee, zoals de eroderende invloed van privacy, de groeiende macht van technocraten, en de centralisatie van besluitvorming in de handen van een elite.

Het ‘Great Reset’: Een Wereldwijde Herstructurering

In het hart van Nordangards analyse staat het concept van het ‘Great Reset’. Dit idee werd prominent gepromoot door Klaus Schwab, oprichter van het WEF, en is sindsdien onderwerp van intense discussie. Volgens de voorstanders is het ‘Great Reset’ een kans om de wereld na de COVID-19-pandemie opnieuw op te bouwen, met nadruk op duurzaamheid, inclusiviteit en een meer rechtvaardige wereld. Dit idee werd in 2020 gepresenteerd als een manier om de crisis van de pandemie te gebruiken als een katalysator voor het oplossen van globale problemen zoals armoede, klimaatverandering en sociale ongelijkheid.

Nordangard stelt echter dat het ‘Great Reset’ niet zozeer een plan is voor een rechtvaardiger of duurzamer wereld, maar eerder een middel om de macht te concentreren in de handen van een kleine elite die de technologische middelen bezit om complete controle uit te oefenen over de mondiale economie en politieke systemen. Het boek stelt dat de combinatie van technologische innovatie, mondiale samenwerking en een gedecentraliseerd maar gecentraliseerd governance-model een vorm van ’technocratisch totalitarisme’ in de hand kan werken.

De Global Coup d’État: Het Plan van de Technocraten

Het centrale thema van Nordangards boek is wat hij omschrijft als de ‘global coup d’état’. De auteur maakt gebruik van de term ‘coup d’état’ niet in de traditionele betekenis van een gewelddadige staatsgreep, maar meer in de zin van een stille, systematische overname van de wereldorde door een kleine groep machtige technocraten, politici en bedrijfsleiders. Deze technocraten zouden via technologie, financiële manipulaties en politieke druk de controle over de samenleving overnemen.

Nordangard haalt verschillende aspecten van deze ‘overname’ aan:

1. Financiële overheersing: De verschuiving naar een digitale economie, waarbij centrale banken digitale valuta uitgeven, zou kunnen leiden tot totale controle over het betalingsverkeer en de financiële stromen wereldwijd. Dit kan bijvoorbeeld door middel van centrale bank digitale valuta (CBDC’s), die niet alleen de controle over economieën centraliseren, maar ook burgers kunnen onderwerpen aan nauwkeurige controle en toezicht.
2. Beperking van vrijheid: De opkomst van AI en geavanceerde surveillance-technologieën biedt de mogelijkheid voor een allesomvattend systeem van sociale controle. In dit systeem worden niet alleen fysieke activiteiten van mensen gevolgd, maar kunnen ook gedragingen, meningen en voorkeuren gemonitord en gemanipuleerd worden.
3. De herstructurering van werk en de maatschappij: De 4IR belooft arbeidsmarkten ingrijpend te veranderen. Nordangard waarschuwt voor de gevolgen van deze veranderingen: de vervangingen van menselijke arbeid door robots en AI kunnen leiden tot een massale werkloosheid, terwijl de rijkdom en macht in handen van enkele technologische gigantische bedrijven blijven concentreren. Dit kan de bestaande sociale ongelijkheid verergeren, wat leidt tot een samenleving van ‘haves’ en ‘have-nots’.
4. Gecentraliseerde macht door mondiale samenwerking: Volgens Nordangard kunnen mondiale initiatieven, zoals het ‘Great Reset’, uiteindelijk de nationale soevereiniteit ondermijnen, omdat ze pleiten voor de afschaffing van grenzen en nationale controle. Dit zou kunnen leiden tot een wereldregering die gedreven wordt door technocratische elites, die weinig of geen democratische legitimiteit hebben.

Kritiek op de elites en hun agenda

Een belangrijk element van Nordangards betoog is zijn scherpe kritiek op de elites die volgens hem de 4IR en het Great Reset-agenda gebruiken om hun eigen belangen te bevorderen, vaak ten koste van het welzijn van de gewone burgers. Hij beschrijft hoe deze elites zich niet beperken tot politieke macht, maar ook steeds meer invloed uitoefenen op de technologie die de wereld zou moeten dienen.

De invloed van internationale instellingen zoals het Wereld Economisch Forum, de Verenigde Naties, en andere NGO’s speelt volgens Nordangard een sleutelrol in het creëren van een wereldorde die bevoordeelt wat hij beschouwt als de ‘globalistische agenda’. Deze mondiale samenwerkingen worden gepresenteerd als een manier om wereldproblemen op te lossen, maar in werkelijkheid zouden ze de centrale macht concentreren in de handen van de technocraten, terwijl democratische processen verder ondermijnd worden.

De implicaties voor de toekomst

Nordangard eindigt zijn boek met een waarschuwing voor de toekomst: als de huidige trends zich voortzetten, kan de wereld in de nabije toekomst een technocratisch, gecentraliseerd systeem bereiken dat de vrijheid van individuen ondermijnt. Het resultaat zou een nieuwe vorm van autoritarisme kunnen zijn, een ’technocratisch totalitarisme’, dat voortkomt uit de fusie van technologische, economische en politieke macht.

Toch biedt Nordangard niet enkel een somber perspectief. Hij pleit voor grotere transparantie en bewustwording van deze ontwikkelingen. Hij moedigt lezers aan om kritisch te blijven ten opzichte van de technologische en politieke veranderingen die hen omringen, en om actief deel te nemen aan het publieke debat over hoe de samenleving zich moet ontwikkelen.

Conclusie

The Global Coup d’État van Jacob Nordangard biedt een indringende en vaak verontrustende kijk op de richting die de wereld opgaat in de context van de Vierde Industriële Revolutie en het ‘Great Reset’. Het boek legt de vinger bij de potentieel gevaarlijke concentratie van macht in de handen van een technocratische elite en waarschuwt voor de gevolgen van de technologische transformatie die de maatschappij herstructureert. Hoewel het boek kritiek levert op veel van de huidige globale ontwikkelingen, biedt het ook een waardevolle bijdrage aan het debat over de ethische en maatschappelijke implicaties van deze nieuwe technologische paradigma’s.

Het werk is een belangrijke oproep om kritisch na te denken over de koers die de wereld volgt, en een uitnodiging om ons bewust te zijn van de risico’s die gepaard gaan met de vergaande integratie van technologie in de samenleving.

HOOFDSTUK 3: het partnerschap

In hoofdstuk 3 van The Global Coup d’État: The Fourth Industrial Revolution and the Great Reset richt Jacob Nordangard zich op wat hij noemt “het partnerschap” — een complexe samenwerking tussen mondiale elites, technologiebedrijven, internationale organisaties en overheden. Dit partnerschap is volgens Nordangard de drijvende kracht achter de veranderingen die we zien in de richting van een nieuwe wereldorde, zoals gepromoot door het Great Reset-initiatief en de Vierde Industriële Revolutie (4IR). In dit hoofdstuk onderzoekt Nordangard hoe de interactie tussen deze actoren de wereldpolitiek, de economie en de samenleving verandert, met als doel een technocratisch globalisme te vestigen dat de macht concentreert in de handen van een kleine elite.

1. De Opkomst van een Technocratische Elite

Het belangrijkste thema in hoofdstuk 3 is de ontwikkeling van een technocratische elite, een netwerk van invloedrijke bedrijven, overheden en wereldorganisaties die gezamenlijk de richting van de wereld bepalen. In dit partnerschap spelen enkele sleutelspelers een cruciale rol: grote technologiebedrijven, zoals Google, Microsoft, Amazon, en Apple, samen met internationale organisaties als het Wereld Economisch Forum (WEF), de Verenigde Naties (VN), de Wereldbank, en andere mondiale instellingen.

Volgens Nordangard is de technocratische elite een netwerk dat niet gebonden is aan nationale grenzen of democratische processen, maar dat de macht concentreert in de handen van een klein aantal technologisch geïnformeerde en financieel krachtige spelers. Deze elite heeft niet alleen economische macht, maar ook politieke invloed. Ze beïnvloeden regeringen, wetgeving en de manier waarop de samenleving zich moet ontwikkelen op basis van technologische vooruitgang, duurzaamheid en economische globalisering.

Partnerschap tussen Overheid en Bedrijven

Een belangrijk aspect van dit partnerschap is de steeds grotere samenwerking tussen overheden en bedrijven. In plaats van een scheiding tussen publieke en private sectoren, zoals traditionele democratische systemen die doorgaans eisen, zien we steeds vaker dat overheden wereldwijd samenwerken met grote bedrijven, vaak met als doel om technologische innovaties te versnellen of om mondiale problemen aan te pakken. Dit partnerschap kan gunstig zijn voor het ontwikkelen van nieuwe technologieën die als oplossing dienen voor maatschappelijke kwesties, maar volgens Nordangard is het ook een gevaarlijke ontwikkeling, omdat het de democratische controle verder ondermijnt.

In plaats van dat politici verantwoording afleggen aan de burgers, worden beleidsbeslissingen steeds vaker genomen in overleg met technologische bedrijven, waarbij de belangen van deze bedrijven vaak voorrang krijgen boven de belangen van de bredere samenleving. Het resultaat is dat de invloed van het volk op politieke beslissingen afneemt, terwijl de invloed van de technocratische elite toeneemt.

De Kracht van Big Tech en Internationale Organisaties

Volgens Nordangard is de opkomst van Big Tech in dit partnerschap van bijzonder belang. Technologiebedrijven spelen een sleutelrol in het creëren van de infrastructuur voor de 4IR, van kunstmatige intelligentie en big data tot blockchain en genetische manipulatie. Deze bedrijven bezitten de technologieën die de wereld kunnen transformeren en vormen daardoor een belangrijke macht binnen de technocratische elite.

Daarnaast hebben internationale organisaties, zoals het WEF, de VN en de Wereldbank, hun invloed vergroot door gezamenlijk mondiale initiatieven op te zetten die gericht zijn op duurzaamheid, economische herstructurering en het bevorderen van globalisme. Het Great Reset, gepromoot door het WEF, is een voorbeeld van een dergelijk initiatief waarin technologische ontwikkelingen, maatschappelijke herstructurering en de herverdeling van rijkdom centraal staan. Nordangard stelt dat dit soort initiatieven niet enkel gericht zijn op het oplossen van mondiale problemen, maar ook dienen om de technocratische agenda van de elite te bevorderen.

2. Het Creëren van een Nieuwe Wereldorde

Een ander belangrijk aspect van “het partnerschap” is het streven naar een nieuwe wereldorde die wereldwijd kan worden aangestuurd door de technocratische elite. Dit is volgens Nordangard geen samenzwering in de traditionele zin van het woord, maar eerder een gecoördineerde poging om de wereld te herstructureren door middel van technologische vooruitgang en globale samenwerking. Dit partnerschap tussen de elite, technologiebedrijven en internationale instellingen is een manier om de wereldbevolking te sturen en te controleren onder het mom van wereldwijde samenwerking en duurzaamheid.

Global Governance en Decretaal Beleidsbeheer

Het partnerschap streeft naar global governance – het idee van wereldwijde samenwerking tussen landen en instellingen, waarbij nationale grenzen worden verwaterd en mondiale wetgeving en normen worden opgelegd. Dit kan bijvoorbeeld plaatsvinden door het bevorderen van klimaatbeleid, duurzaamheidsdoelen en sociale rechtvaardigheid, maar in werkelijkheid kunnen deze initiatieven de macht van landen, regio’s en lokale overheden ondermijnen. Nationale soevereiniteit kan verwateren in ruil voor gemeenschappelijke mondiale doelen, die vaak worden bepaald door technocraten die buiten democratische controle staan.

Deze global governance wordt volgens Nordangard niet altijd geïmplementeerd via wetgevende processen of democratische participatie, maar vaak via decretaal beleid dat wordt opgelegd door internationale organisaties of via technocratische bestuursstructuren. Dit creëert een situatie waarin beleid niet door verkozen vertegenwoordigers wordt bepaald, maar door niet-gekozen elites die zich beroepen op technologische, economische en wetenschappelijke autoriteit.

Het Technocratische Beheer van de Wereld

In het partnerschap dat Nordangard beschrijft, worden technocraten niet alleen gezien als de ontwerpers van technologie, maar ook als de nieuwe bestuurders van de wereld. Technocraten worden beschouwd als degenen die het beste in staat zijn om maatschappelijke problemen op te lossen, zoals klimaatverandering, armoede en gezondheid, vanwege hun technologische kennis en vermogen om grootschalige systemen te managen.

Volgens Nordangard is het gevaar dat technocraten niet noodzakelijkerwijs democratisch verantwoording hoeven af te leggen voor de beleidsmaatregelen die zij nemen. Het besluitvormingsproces wordt steeds technocratischer, waarbij de invloed van de gewone burger steeds meer beperkt wordt. De invloed van grote technologiebedrijven speelt hierbij een centrale rol, omdat zij de middelen en kennis bezitten om op wereldschaal invloed uit te oefenen.

3. De Toekomst van de Wereld: Het Oog op de Technocratische Heerschappij

Het partnerschap dat Nordangard beschrijft is niet alleen een tijdelijk of lokaal fenomeen, maar een diepgaande lange termijnstrategie. Het gaat om de opkomst van een technocratische heerschappij die niet wordt bepaald door democratische verkiezingen of nationale soevereiniteit, maar door technologie, data en mondiale samenwerking. In deze toekomstvisie worden technocraten gezien als de nieuwe leiders van de wereld, die in plaats van politieke macht, technologische macht uitoefenen, waarbij ze wereldwijd bepalen hoe samenlevingen zich moeten ontwikkelen en hoe natuurlijke hulpbronnen en de economie beheerd moeten worden.

Volgens Nordangard is dit partnerschap tussen overheid, technocraten, en bedrijven dan ook niet per se gericht op het verbeteren van het welzijn van de massa, maar eerder op het versterken van de positie van de elite. De vraag die Nordangard stelt, is of de wereldbevolking zich daadwerkelijk kan verzetten tegen de technocratische krachten die steeds meer invloed krijgen op de richting van de wereld.

Conclusie

In hoofdstuk 3 van The Global Coup d’État onderzoekt Jacob Nordangard hoe de technocratische elite samenwerkt met overheden en grote bedrijven om een nieuwe wereldorde te creëren, die gebaseerd is op technologische controle en mondiale samenwerking. Dit partnerschap bevordert een globalistische agenda die de democratische processen ondermijnt en de macht concentreert in de handen van een kleine groep elites. Terwijl dit partnerschap wordt gepresenteerd als een manier om mondiale problemen op te lossen, waarschuwt Nordangard dat het in werkelijkheid kan leiden tot een vorm van technocratisch totalitarisme, waarin de vrijheid en soevereiniteit van de burger steeds verder worden ingeperkt. Het hoofdstuk benadrukt de noodzaak voor waakzaamheid en kritisch denken over de richting die de wereld opgaat.

HOOFDSTUK 4: de noodsituatie

In hoofdstuk 4 van The Global Coup d’État: The Fourth Industrial Revolution and the Great Reset behandelt Jacob Nordangard het concept van “de noodsituatie”. Dit hoofdstuk gaat dieper in op hoe crises — zowel bestaande als gecreëerde — gebruikt worden door de technocratische elite en internationale instellingen om drastische veranderingen in de samenleving door te voeren. Nordangard stelt dat deze noodsituaties vaak dienen als een excuus voor het versnellen van het proces van global governance, de consolidatie van macht in de handen van een kleine technocratische elite en het ondermijnen van democratische structuren en nationale soevereiniteit.

Het centrale thema in dit hoofdstuk is dat, in tijden van crisis, de elite de gelegenheid aangrijpt om beleid en systemen in te voeren die onder normale omstandigheden misschien op weerstand zouden stuiten. De noodsituatie wordt gezien als een manier om beperkingen op vrijheid te rechtvaardigen, controlemaatregelen door te voeren en technologische innovaties in te voeren die anders misschien moeilijk zouden worden geaccepteerd door de bevolking.

1. De Crisis als Mechanisme voor Sociale Verandering

Nordangard betoogt dat deze crisissen — of ze nu van economische, politieke, milieu- of gezondheidsaard zijn — vaak worden aangewend door de technocratische elite en internationale organisaties om ingrijpende veranderingen door te voeren. Deze crises dienen als een rechtvaardiging voor het versnellen van plannen die vaak te maken hebben met het vestigen van een mondiale technocratische orde. Door gebruik te maken van een noodsituatie kan de elite beleidsmaatregelen en wetgeving doorvoeren die anders misschien niet politiek haalbaar zouden zijn.

Dit patroon is al eerder toegepast in de geschiedenis, waar bijvoorbeeld oorlogen, economische crises of pandemieën werden gebruikt als redenen voor het uitbreiden van de macht van de staat of het implementeren van een bepaald beleidsraamwerk dat vergaande invloed heeft op de vrijheid van burgers. In dit geval is de Vierde Industriële Revolutie een centraal onderwerp. Nordangard suggereert dat de elite gebruik maakt van technologische vooruitgangen (zoals digitalisering, genetische manipulatie, AI en big data) om controle te krijgen over de samenleving, en dat dit soort technologische ontwikkelingen vaak vergezeld gaat van crises die deze veranderingen rechtvaardigen.

Het Speelveld van de Crisis: Het Gebruik van Angst en Onzekerheid

Nordangard wijst erop dat de elite vaak angst en onzekerheid creëert door het te benadrukken van de ernst van de crisis, of door zelf een crisis te veroorzaken (bijvoorbeeld via economische instabiliteit, de klimaatveranderingagenda of gezondheidscrises). Deze angsten kunnen het makkelijker maken om burgers te overtuigen dat hun vrijheden tijdelijk moeten worden ingeperkt om een groter goed te dienen. Het idee is dat mensen bereid zijn om hun individuele rechten op te geven in tijden van crisis in ruil voor veiligheid of orde, wat volgens Nordangard een klassieke strategie is van de machtige elite om de controle te versterken.

Deze technocraten en wereldorganisaties worden gepresenteerd als de enige die in staat zijn om een oplossing te bieden voor de crisis, en door deze oplossing wordt hun controle vergroot. Een voorbeeld hiervan is de COVID-19-pandemie, waarin, volgens Nordangard, het gebruik van gezondheidsmaatregelen en lockdowns de gelegenheid bood om nieuwe technologieën en controlemechanismen te introduceren die de snelheid van de 4IR bevorderden.

2. De Pandemische Noodtoestand als Blauwdruk voor de Toekomst

Het meest voor de hand liggende voorbeeld van een crisis die wereldwijd werd uitgeroepen als een noodsituatie, is de COVID-19-pandemie. Nordangard analyseert hoe deze pandemie als een soort “blauwdruk” werd gebruikt voor de toekomst, waarin de technocratische elite en mondiale organisaties de crisis aangrepen om hun plannen voor het Great Reset te implementeren.

Tijdens de pandemie werden er wereldwijd noodmaatregelen ingevoerd, zoals lockdowns, het sluiten van grenzen, het opleggen van verplichte vaccinaties en het implementeren van digitale paspoorten. De COVID-19-crisis fungeerde als een test voor hoe snel overheden en bedrijven wereldwijd ingrepen en mensen zich aanpasten aan verregaande maatregelen die eerder ondenkbaar waren.

De digitale transformatie die versneld werd door de pandemie is volgens Nordangard een belangrijk onderdeel van de 4IR. Terwijl de pandemie de noodzaak voor digitale technologieën in de gezondheidszorg en het bedrijfsleven aantoonde, bracht het ook nieuwe methoden van controle en toezicht met zich mee. Denk bijvoorbeeld aan contact tracing apps, vaccinatiecertificaten en de bredere verschuiving naar een digitale economie waarin cash geld snel vervangen wordt door digitale betalingen.

Nordangard waarschuwt dat de ervaring van de pandemie de wereld heeft voorbereid op de acceptatie van technocratische maatregelen onder het mom van “gezondheid en veiligheid.” Deze maatregelen kunnen, in de ogen van de elite, nodig zijn om een volgende crisis — of die nu betrekking heeft op klimaatverandering, nieuwe epidemieën of economische instabiliteit — in te dammen, waarbij het idee van technologische controle en wereldwijde samenwerking verder versterkt wordt.

3. Het Versnelde Tempo van de 4IR

De technologische veranderingen die het gevolg zijn van de crisis zijn niet alleen zichtbaar op het gebied van gezondheid, maar ook op economische en sociale structuren. Volgens Nordangard is de 4IR een direct gevolg van de “noodsituaties” die door de elite worden gecreëerd of benut. Door de crisis te gebruiken als rechtvaardiging voor het doorvoeren van technologische veranderingen, wordt het tempo van de Vierde Industriële Revolutie aanzienlijk versneld.

De 4IR brengt enorme technologische veranderingen met zich mee, zoals de integratie van artificial intelligence (AI), blockchain-technologie, robotisering en internet der dingen (IoT). Deze innovaties kunnen de manier waarop mensen werken, wonen en communiceren fundamenteel veranderen. In een crisis kunnen technologische oplossingen plotseling als de enige redder worden gepresenteerd, wat zorgt voor acceptatie bij het grote publiek.

Vooruitgang in digitalisering is een van de belangrijkste elementen die volgens Nordangard wordt gepromoot door de elite tijdens een crisis. Zo kunnen digital currencies en digitale identiteiten worden uitgerold onder het mom van het bestrijden van bijvoorbeeld belastingfraude, het verbeteren van de gezondheidszorg of het verduurzamen van de economie. Het probleem met deze oplossingen, aldus Nordangard, is dat ze dienen als tools voor controle en de verwezenlijking van een technocratisch systeem waarin de elite de uiteindelijke controle heeft over de massa.

4. Crisis als Mechanisme voor Sociale Manipulatie

Een andere belangrijke element van de “noodsituatie” is het manipuleren van het publiek. Nordangard legt uit hoe elites gebruikmaken van media, sociale platforms en politieke retoriek om de publieke opinie in de richting van de gewenste beleidsmaatregelen te sturen. Door de juiste verhalen te creëren of te amplificeren, kunnen overheden en bedrijven publieke steun verwerven voor maatregelen die anders misschien als onaanvaardbaar zouden worden beschouwd.

Door gebruik te maken van de noodsituatie kunnen technocraten niet alleen technologieën inzetten die toezicht houden op burgers, maar ook sociaal gedrag manipuleren door middel van gedragspsychologie, massacommunicatie en digitale platforms. Het publieke bewustzijn wordt beïnvloed om de “noodzakelijkheid” van deze maatregelen te begrijpen en te accepteren.

Conclusie

In hoofdstuk 4 van The Global Coup d’État benadrukt Jacob Nordangard hoe crises, of die nu gecreëerd of verergerd worden, fungeren als instrumenten voor het versnellen van technocratische verandering. Deze crises dienen als rechtvaardiging voor het versnellen van technologische innovaties en controlemaatregelen die anders mogelijk op verzet zouden stuiten. De COVID-19-pandemie wordt gepresenteerd als een blauwdruk voor de toekomst, waarbij de elite de wereld heeft voorbereid op technocratische maatregelen onder het mom van veiligheid en gezondheid. Nordangard waarschuwt dat dit proces de deur opent voor een toekomst van technocratische heerschappij, waarin de macht steeds verder geconcentreerd wordt in de handen van een mondiale elite.

HOOFDSTUK 5: de trekker

Ah, ik begrijp nu dat het hoofdstuk van Jacob Nordangard waar je naar verwijst specifiek gaat over de COVID-19-pandemie en de lockdowns, zoals de campagne “Together at Home”. Dit was een initiatief dat in 2020 werd gelanceerd, waarin mensen wereldwijd werden aangemoedigd om samen te blijven, fysiek afstand te bewaren, en digitale middelen te gebruiken om sociaal contact te onderhouden. Dit hoofdstuk van The Global Coup d’État: The Fourth Industrial Revolution and the Great Reset onderzoekt waarschijnlijk hoe de pandemie werd gebruikt als katalysator voor de Vierde Industriële Revolutie (4IR) en als middel voor de implementatie van de Great Reset.

Hier is een diepere analyse van hoe Nordangard de impact van COVID-19, lockdowns en initiatieven zoals “Together at Home” benadert, en wat hij daarmee bedoelt in relatie tot de grotere technocratische agenda.

1. COVID-19 als Versneller van de 4IR

Nordangard stelt dat de COVID-19-pandemie werd gebruikt als “versneller” voor de technologische transformatie die al aan de gang was door de 4IR. Wat aanvankelijk werd gepresenteerd als een gezondheidscrisis werd snel omgevormd tot een maatschappelijke verandering, waarbij technologische oplossingen — zoals digitale communicatie, online werkplatformen, gezondheidsapps en AI-gestuurde monitoring — op een ongekende schaal werden ingevoerd.

De wereldwijde lockdowns en sociale isolatie dwongen mensen om te digitaliseren. Het fysieke contact werd beperkt, waardoor digitale interactie via platforms zoals Zoom, Teams, en andere communicatietools de norm werd. Bedrijven moesten snel overschakelen naar thuiswerken, scholen gingen over op online onderwijs, en de e-commercebranche zag een enorme stijging van de vraag.

Nordangard ziet deze digitalisering niet alleen als een tijdelijke oplossing, maar als een manier om de technologische transformatie die de 4IR kenmerkt, te versnellen. Hij wijst erop dat wat in het begin als een noodmaatregel werd gezien, nu een integraal onderdeel van het dagelijks leven is geworden. De verschuiving naar digitale werk- en ontmoetingsruimtes zou zelfs blijvend kunnen zijn, waarbij het fysieke kantoor en face-to-face interactie mogelijk minder belangrijk worden in de toekomst.

2. Lockdown als Test voor Controle en Sociale Gedragsverandering

De lockdowns, die wereldwijd werden opgelegd om de verspreiding van het virus te beperken, boden een unieke gelegenheid voor de technocratische elite om controlemaatregelen uit te testen en te implementeren die onder normale omstandigheden moeilijker zouden zijn door te voeren. Nordangard suggereert dat de overheidsmaatregelen en de beperkingen op persoonlijke vrijheid die gepaard gingen met de lockdowns, als een soort “testomgeving” fungeerden voor toekomstige scenario’s van sociale controle, waarin technologie een grotere rol zou spelen.

De campagne “Together at Home” is hier een voorbeeld van. Dit initiatief benadrukte de noodzaak om thuis te blijven voor de veiligheid van anderen en gebruikte digitale technologie als vervanging voor sociale interactie. Het was een manier om de bevolking te stimuleren zich aan te passen aan het idee van “samen zijn, maar op afstand”, waarbij alles werd gemedieerd via digitale platforms.

In de ogen van Nordangard ging deze campagne verder dan alleen het bevorderen van sociaal gedrag in tijden van crisis. Het was onderdeel van een grotere trend om sociaal gedrag te beheren en te sturen via digitale middelen en gedragspsychologie. Door het gebruik van technologie en digitalisering kon de overheid (en bedrijven) niet alleen gedrag monitoren, maar ook sturen. Dit kan gezien worden als een eerste stap naar een maatschappij waarin “digitale surveillance” en gedragsbeïnvloeding een grotere rol spelen.

3. Versnelde Acceptatie van Digitale Identiteit en Controlemaatregelen

Met de lockdowns werd een nieuwe nadruk gelegd op gezondheidssurveillance. In veel landen werden digitale gezondheidsapps, vaccinatiepaspoorten en andere monitoringtools geïntroduceerd als instrumenten om de verspreiding van COVID-19 te beheersen. Deze technologieën kunnen, volgens Nordangard, niet alleen als tijdelijke maatregelen worden gezien, maar als bouwstenen voor een wereldwijd systeem van controle.

Het idee van “digitale identiteit” kreeg in deze context veel aandacht. Mensen werden aangemoedigd om gebruik te maken van digitale platforms voor hun gezondheidsinformatie, bijvoorbeeld door middel van vaccinatiepaspoorten en contact tracing apps. Nordangard wijst erop dat deze digitale infrastructuur niet alleen voor de pandemie werd opgezet, maar ook een fundament kan vormen voor een toekomstig systeem van wereldwijde controle, waarbij een virtueel overzicht wordt gehouden van de gezondheid, het gedrag en de bewegingen van burgers.

4. De Sociale Impact: Verlies van Vrijheid en Het ‘Nieuwe Normaal’

Nordangard maakt zich zorgen over de langetermijneffecten van de lockdowns en het gebruik van technologie voor sociale controle. Hij ziet de COVID-19-pandemie als een soort “proefballon” voor maatschappelijke veranderingen die op grotere schaal kunnen worden doorgevoerd. Het “nieuwe normaal” dat werd gepromoot door overheden en multinationale bedrijven — waarin fysiek contact en fysieke vrijheid worden ingeperkt en vervangen door virtuele alternatieven — kan volgens Nordangard een toekomstige samenleving creëren waarin vrijheid van handelen en autonomie sterk beperkt zijn.

Het idee van “digitaal socialisme” of technocratisch bestuur, waarin technologie en data worden gebruikt om het gedrag van mensen te sturen en sociale normen te beheersen, wordt vaak gepromoot als een manier om wereldwijde problemen zoals klimaatverandering, ongelijkheid, en gezondheidszorg op te lossen. Maar Nordangard waarschuwt dat deze technologieën vaak de deur openen voor een totalitaire samenleving, waarin een technocratische elite steeds meer controle heeft over alle aspecten van het leven van individuen.

5. De Economische en Politieke Agenda Achter de Lockdowns

Een ander punt dat Nordangard aanstipt, is de economische agenda die gekoppeld is aan de lockdowns en de technologische veranderingen die hierdoor werden versneld. De grote bedrijven die profiteerden van de verschuiving naar digitale economieën — denk aan Amazon, Google, en Microsoft — zagen hun marktaandeel groeien, terwijl kleinere bedrijven vaak werden geconfronteerd met financiële moeilijkheden of faillissementen. De pandemie heeft dus bijgedragen aan een versterking van de macht van technologische giganten en multinationals, die via digitale platforms steeds meer controle krijgen over de wereldeconomie.

Tevens werd de Great Reset gepromoot als de oplossing voor de economische en sociale problemen die door de pandemie werden verergerd. Nordangard legt uit dat de agenda van de Great Reset niet alleen betrekking heeft op het herstel van de wereld na de crisis, maar ook een verschuiving betekent naar mondiale economische en politieke samenwerking, waarbij landen hun soevereiniteit opgeven ten gunste van internationale samenwerking en controle.

Conclusie

In dit hoofdstuk van The Global Coup d’État benadrukt Jacob Nordangard dat de COVID-19-pandemie en de daaropvolgende lockdowns niet alleen een gezondheidscrisis waren, maar ook werden benut als een versneller voor technologische veranderingen en een nieuwe wereldorde. De technologieën die tijdens de pandemie werden geïntroduceerd — van digitale gezondheidsapps tot digitale werkruimtes — fungeren niet alleen als tijdelijke oplossingen, maar als onderdeel van een breder plan om de maatschappij te herstructureren in lijn met de technocratische en digitale agenda van de Vierde Industriële Revolutie. De maatregelen die tijdens de pandemie werden genomen, kunnen volgens Nordangard de deur openen voor een toekomst van digitale controle, gedragsbeïnvloeding en verlies van individuele vrijheid, wat leidt tot een technocratisch systeem dat de macht in handen legt van een kleine elite.

---

In hoofdstuk 5 van The Global Coup d’État: The Fourth Industrial Revolution and the Great Reset, richt Jacob Nordangard zich op de term “de trekker”. In dit hoofdstuk behandelt Nordangard de kracht of de krachtcentrale die de voortgang en versnelling van de Vierde Industriële Revolutie (4IR) en de Great Reset aanstuurt. “De trekker” is volgens Nordangard niet enkel een technologie of een organisatie, maar een bredere kracht die de mondiale transformatie aandrijft. Hij onderzoekt de actoren, ideologieën en economische systemen die de motor zijn van deze enorme veranderingen.

De term “trekker” wordt in dit hoofdstuk gebruikt om te verwijzen naar de entiteit of combinatie van entiteiten die de richting van de wereldwijde technologische, economische en politieke verschuivingen stuurt. Dit kunnen niet alleen technologische innovaties zijn, maar ook ideologische bewegingen, politieke initiatieven en economische belangen die als katalysator dienen voor de transformatie van de wereld. In het geval van de 4IR en de Great Reset is er een combinatie van meerdere krachten die gezamenlijk als een “trekker” fungeren.

1. De Technologische “Trekker”: AI, Robotica en Data

Een belangrijk element van “de trekker” is de rol van technologie, en vooral van kunstmatige intelligentie (AI) en robotica. Deze technologieën zijn volgens Nordangard niet alleen de gereedschappen die de samenleving veranderen, maar ook de fundamentele motoren achter de 4IR. AI, in combinatie met enorme hoeveelheden big data, speelt een cruciale rol in het verhogen van de efficiëntie en productiviteit van bijna elke sector, van industrie tot gezondheidszorg en van onderwijs tot financiën.

De opkomst van slimme systemen en autonome robots verandert de manier waarop werk wordt georganiseerd en uitgevoerd. Niet alleen de productie wordt geautomatiseerd, maar ook logistiek, klantenservice en zelfs wettelijke procedures kunnen door AI worden beheerd. Deze technologieën verleggen de grenzen van wat mogelijk is, en ze zorgen voor een ongekende concentratie van data en controle.

Volgens Nordangard ligt de kracht van deze technologieën niet alleen in hun technische capaciteiten, maar in het vermogen van AI en algoritmen om sociaal en economisch gedrag te sturen. AI kan het gedrag van mensen beïnvloeden door middel van gedragsanalyse, keuze-architectuur en op maat gemaakte advertenties. De digitale controle en sociale manipulatie die mogelijk zijn met deze technologieën, dienen als een belangrijke aandrijvende kracht — de “trekker” — van de technocratische transformatie die de 4IR met zich meebrengt.

2. De Economische “Trekker”: Het Financiële Systeem en de Wereldwijde Economie

Nordangard bespreekt in dit hoofdstuk ook de economische krachten die als “trekker” fungeren. De verschuiving naar een digitale economie en de grotere afhankelijkheid van financiële markten, cryptocurrencies, en digitale valuta zijn cruciale elementen van deze economische motor.

Het wereldwijde financiële systeem is in de loop der jaren steeds meer gedigitaliseerd, wat een aantal nieuwe dynamieken heeft geïntroduceerd. Blockchain en cryptocurrencies zijn bijvoorbeeld technologieën die de traditionele banksector kunnen ontwrichten door decentralisatie en peer-to-peer-transacties mogelijk te maken. Tegelijkertijd hebben digitale valuta van centrale banken, zoals de CBDC’s (Central Bank Digital Currencies), de potentie om het globale economische landschap te transformeren door de controle over geldstromen en de economie verder te centraliseren.

Daarnaast stelt Nordangard dat de grote financiële instellingen en multinationale bedrijven (zoals de BlackRock-groep, Vanguard, en andere investeringsmaatschappijen) de drijvende kracht zijn achter de agenda van de Great Reset. Deze bedrijven en investeringsgroepen hebben vergaande invloed op de globale markten en sturen de economische veranderingen die de 4IR aandrijven. Ze dragen bij aan de verschuiving naar een duurzaamheidsmodel dat wordt gepromoot door wereldorganisaties zoals het Wereld Economisch Forum (WEF), en implementeren strategieën die technologische innovaties gebruiken om de wereldeconomie te herstructureren.

De financiële markten spelen een centrale rol in het versterken van de kapitaalstroom naar de technologische sector, waarbij AI-bedrijven, big tech en andere innovatieve bedrijven enorme hoeveelheden kapitaal ontvangen. Dit versterkt de technologische transformatie en bevordert de groei van een digitale economie, die steeds meer de basis vormt van het mondiale economische systeem.

3. De Politieke “Trekker”: Globalisme en Het Great Reset

Naast de technologische en economische krachten, bespreekt Nordangard in dit hoofdstuk de politieke trekker — het globalisme. De ideeën die in de Great Reset en global governance-initiatieven worden gepromoot, hebben als doel de macht en invloed van nationale staten te verminderen ten gunste van mondiale instellingen en supranationale organisaties. Dit wereldbestuur wordt gepromoot door het Wereld Economisch Forum (WEF), de Verenigde Naties (VN), en andere mondiale organisaties die pleiten voor duurzaamheid, klimaatverandering, en sociale rechtvaardigheid.

Volgens Nordangard is het Great Reset een manifestatie van een bredere trend van centralisatie van macht, waarin multinationale bedrijven, technocraten en politieke leiders wereldwijd samenwerken om een technocratisch systeem op te zetten dat niet gebaseerd is op democratisch bestuur, maar op de technologische controle en economische macht van een elite. Dit systeem zou de invloed van nationale regeringen verminderen en mondiale economische en sociale vraagstukken door middel van technocratische en technologische oplossingen adresseren.

In plaats van nationale soevereiniteit, wordt er gepleit voor een wereld die wordt bestuurd door een digitale en technocratische elite. Beleidsmaatregelen die gericht zijn op klimaatverandering, duurzaamheidsdoelen en economische herstructurering zouden worden gecoördineerd op globaal niveau, met behulp van digitale technologieën en gegevensbeheer om mondiale initiatieven te implementeren. De Green New Deal en soortgelijke initiatieven worden voorgesteld als oplossingen voor wereldwijde uitdagingen, maar Nordangard stelt dat deze plannen vooral dienen om de macht van de multinationale bedrijven en technologische giganten te versterken.

4. De Sociale “Trekker”: Controle, Surveillance en Gedragsbeïnvloeding

Een andere belangrijke trekker die in hoofdstuk 5 wordt besproken, is de sociale controle die mogelijk wordt gemaakt door digitale technologieën. Dit omvat digitale surveillance, gedragsmonitoring en het gebruik van big data om individuen te volgen, hun voorkeuren te analyseren en zelfs hun gedrag te beïnvloeden.

Door gebruik te maken van geavanceerde algoritmes, sociale media en gezichtsherkenning, kunnen bedrijven en overheden individuen beter controleren en beheren. Dit vergroot de macht van de technocratische elites en maakt het makkelijker voor autoriteiten om maatschappelijke controle uit te oefenen. Dit heeft niet alleen betrekking op zaken als veiligheid en privacy, maar ook op de manier waarop mensen zich gedragen, hun keuzes maken en hun informatie consumeren. Het “social credit system”, dat in landen als China wordt toegepast, is een voorbeeld van hoe technologie kan worden ingezet voor gedragsbeïnvloeding en sociale controle.

5. De Gevaren van de “Trekker”: Technocratie en Verlies van Vrijheid

Nordangard waarschuwt dat de kracht van de trekker, die vooral wordt gevoed door technologische en economische innovaties, kan leiden tot een toekomst van technocratisch bestuur. In een wereld waar technologie, data en AI de basis vormen van bestuur en besluitvorming, zou de individuele vrijheid en democratische processen kunnen verdwijnen. De centrale controle over economische systemen, het sociale gedrag van individuen en politieke besluitvorming kan leiden tot een hyper-gecontroleerde samenleving, waarin mensen steeds meer afhankelijk worden van digitale systemen en minder in staat zijn om zelf beslissingen te nemen.

Conclusie

In hoofdstuk 5 van The Global Coup d’État onderzoekt Jacob Nordangard de verschillende “trekkers” die de vooruitgang van de Vierde Industriële Revolutie en de Great Reset aandrijven. Hij benadrukt de rol van technologische innovaties, economische krachten, politieke structuren en sociale controle in de vorming van een technocratisch systeem. Deze krachten werken samen om een nieuwe wereldorde te creëren, waarin macht en controle in de handen komen van een kleine elite van technocraten, bedrijven en internationale organisaties. Nordangard waarschuwt dat deze ontwikkelingen kunnen leiden tot het verlies van democratische waarden en individuele vrijheden, met als gevolg een maatschappij die steeds meer onder digitale surveillance en sociale controle staat.