De liefde – 1 Korinthe 13

4 De liefde is traag tot toorn,
Dit betekent dat liefde, in zijn ware vorm, geduldig en bedachtzaam is.
Het is geen ongetemde emotie, maar een kracht die in staat is om conflicten met kalmte en wijsheid te benaderen.
Liefde is dus niet impulsief, maar eerder een langzame, weloverwogen kracht die zich doorheen de tijd ontwikkelt.
Liefde kan negativeiteit transformeren en liefde maakt de transcendente kracht zichtbaar
Liefde is een geduldige kracht die langzaam maar zeker het ego van de mens omvormt en het pad naar een hogere bewustzijn en inzichten opent.

de liefde is vriendelijk,
de liefde is niet jaloers,
de liefde pronkt niet,
zij doet niet gewichtig,
Ware liefde niet gebaseerd is op bezitterigheid of egoïsme. In plaats daarvan komt liefde voort uit een diep begrip voor zichzelf en van de ander.
Jaloezie en pronken zijn eigenschappen die horen bij een kind, niet bij een volwassene.
De ware liefde is bereid om zichzelf opzij te zetten voor het welzijn van beide.
Liefde is als een vorm van zelfoverstijging en het vermogen om het eigen ego los te laten, wat volledig in lijn is met het idee dat liefde “niet pronkt” en “niet gewichtig doet.”
Ware liefde manifesteert zich niet in het verlangen naar status of erkenning, maar in de bereidheid om ruimte te maken voor zichelf en de ander.

5 zij handelt niet ongepast,
Wanneer we spreken over handelen dat niet ongepast is, wordt allereerst duidelijk dat de mens zich dient te distantiëren van impulsieve, egoïstische of gewelddadige handelingen. Elke daad die ongepast of destructief is, is niet alleen schadelijk voor de ander, maar ook voor de innerlijke ontwikkeling van mijzelf. Wanneer ik mijn bewustzijn ontwikkel, dan word ik mij bewust van mijn taak op aarde. Ik handel vanuit een diepere harmonie, waarbij mijn daden in lijn staan met een groter geheel.

zij zoekt niet haar eigen belang,
Deze zin roept op tot het loslaten van het ego en de overlevingsmechanismen. Het ego wordt gezien als zowel een kracht in de jonOngerechtigheid, in de esoterische zin, is niet slechts een ethisch tekort, maar ook een afdruk van het onbewuste in de wereld. Het is een schaduw die verschijnt wanneer de mens zich afwendt van de waarheid en zijn ziel zich verliest in de wereld van uiterlijke verschijnselen en egocentrisme. Ongerechtigheid kan dan gezien worden als een manifestatie van de gebrokenheid van de menselijke ziel, die nog niet in staat is de volle waarheid van de liefde te ervaren.

Ongerechtigheid moet niet gezien worden als puur kwaad, maar eerder als een gelegenheid voor groei. Het biedt de mogelijkheid om diepgaande les te leren, zowel op persoonlijk als collectief niveau. De ware liefde kijkt niet naar ongerechtigheid vanuit een standpunt van oordeel of veroordeling, maar zoekt in plaats daarvan naar de diepere oorzaken van die ongerechtigheid. De liefde is dan actief in het proces van genezing van deze gebrokenheid, door middel van vergeving (na taal te hebben gegeven aan het onrecht en wat het met je deed), wijsheid, en geduld. Het overlevingsmechanismen moet niet volledig weggeworpen worden, maar juist erkend, gewaardeerd en met pensioen gestuurd, want het is in deze fase van volwassenheid niet meer nodig en kan daardoor naar een hoger niveau van bewustzijn worden getild, zodat het in dienst staat van een groter geheel. Het zoeken van eigenbelang is een overlevingsmechanisme van het kind en een belemmering voor de volwassen vooruitgang, omdat het het innerlijke blikveld vernauwt en de verbinding met anderen verstopt. Alleen wanneer men loskomt van egoïstische verlangens (van dat wat een kind te weinig heeft gehad van vader en moeder, zoals erkenning en bevestiging) kan men werkelijk dienstbaar zijn aan wie met echt is. Het zoeken naar eigenbelang is een blokkade voor de ziel, die zich door het aardse leven heen beweegt. Wanneer de ziel niet in staat is om zijn bewustzijn te ontwikkelen, wordt ze gevangen in materialistische doelen, zoals bezit, status of macht.

zij wordt niet verbitterd,
Dit is een houding van innerlijke vrede, die essentieel is voor groei. Bitterheid is een gevoel dat niet alleen het hart verzwakt, maar ook de verbinding met anderen vernietigt. Bitterheid is vaak het resultaat van onverwerkte emoties of onvergeven wonden. Deze emoties kunnen de geest blokkeren, waardoor men niet in staat is om vanuit een hogere bewustzijn te leven.
Het verwerken van negatieve emoties, zoals bitterheid, is essentieel om een helderder bewustzijn te bereiken. Wie in staat is om zijn eigen persoonlijke pijn en negatieve ervaringen in de ogen te kijken en te helen, die ontwikkelt om met een heldere ziel en open hart naar zichzelf en naar de ander te kijken.

zij denkt geen kwaad,
De kracht van de gedachte heeft een immense invloed op zowel het innerlijke leven als de wereld om ons heen. Het bewust denken van kwaad, of het zaaien van haat en onvrede, wordt gezien als iets wat de ziel zelf beschadigt. Kwaad denken komt voort uit de angst van een kind, dat met behulp van kwaad denken zich probeert te beschermen.
Het hart gaat open en de liefde kan stromen als je het leven kunt nemen en positieve gedachten hebt over jezelf en over de ander. Dit vereist discipline en aandacht voor de kwaliteit van je eigen gedachten en ontdekken uit welke pijn van vroeger, deze kwade gedachten vandaan komen om ze zo te helen en je steeds meer bewust te worden van je eigen mentale gesteldheid en ervoor zorgt dat negatieve gedachten of oordelen geen vat krijgen op de ziel. Zo wordt de geest schoongemaakt, en wordt ruimte gecreëerd voor creatieve en liefdevolle gedachten die zowel de geestelijke als de fysieke werkelijkheid positief beïnvloeden.

6 zij verblijdt zich niet over de ongerechtigheid,
Dit vers roept een fundamentele reflectie op over wat het betekent om liefde in haar hoogste vorm te begrijpen en te beleven.
Ongerechtigheid, in de esoterische zin, is niet slechts een ethisch tekort, maar ook een afdruk van het onbewuste in de wereld. Het is een schaduw die verschijnt wanneer de mens zich afwendt van de waarheid en zijn ziel zich verliest in de wereld van uiterlijke verschijnselen en egocentrisme. Ongerechtigheid kan dan gezien worden als een manifestatie van de gebrokenheid van de mens, die nog niet in staat is de volle waarheid van de liefde te ervaren.
Ongerechtigheid is niet iets dat moet worden gezien als puur kwaad, maar eerder als een gelegenheid voor groei. Het biedt de mogelijkheid om diepgaande les te leren op persoonlijk. De ware liefde kijkt niet naar ongerechtigheid vanuit een standpunt van oordeel of veroordeling, maar zoekt in plaats daarvan naar de diepere oorzaken van die ongerechtigheid. De liefde is actief in het proces van genezing van deze gebrokenheid, door middel van erkennen, wijsheid, en geduld.

maar verheugt zich over de waarheid,
Deze woorden benadrukken de onvoorwaardelijke aard van liefde, die zich niet laat verblinden door oppervlakkige of tijdelijke onrechtvaardigheden, maar zich juist op de waarheid richt. Die vanuit de volwassenheid taal kan krijgen zonder veroordeling of afwijzing.
De waarheid is niet slechts als een abstracte filosofische theorie gezien, maar als een levende wet. De waarheid is geen dogma van ‘zo hoort het en zo moet het’, waarin de ander wordt vastgezet en veroordeeld. Deze waarheid is verbonden aan Leven. Het is de taak van de mens om zich te verbinden met deze waarheid, door middel van bewustzijn en oefeningen die de ziel opheffen naar hogere niveau van inzicht. De liefde verheugt zich over de waarheid, ook al is de waarheid soms pijnlijk. Ook al laat de waarheid zien dat ik de ander moet laten gaan.
Waarheid is niet een intellectueel begrip, maar een ervaring die de gehele mens omvat: lichaam, ziel en geest. Waarheid is de aanwezigheid van de hoogste realiteit, die niet kan worden verward met subjectieve waarnemingen of uiterlijke schijn. De liefde verheugt zich over de waarheid omdat de waarheid het licht is dat door de duisternis van de onwetendheid schijnt.
De waarheid kan ik zien in de mate dat ik mijn persoonlijke ontwikkeling heb gedaan. De waarheid zonder persoonlijke ontwikkeling vormt de duisternis van de onwetendheid.

Liefde verheugt zich over de waarheid door in alle omstandigheden te zoeken naar datgene wat er ten diepste bedoeld wordt. Dit kan inhouden dat men soms moeilijke waarheden onder ogen moet zien of dat men zich verhoudt tot mensen of situaties die moeilijk te begrijpen zijn. Maar in deze zoektocht naar de waarheid, wordt de liefde als een motor van transformatie ervaren, die zowel het individu als de samenleving kan helen. De waarheid maakt ons vrij van gevangenschap, van slavernij, van oordeel. De waarheid benoemen geeft leven en doet de liefde stromen.

7 zij bedekt alle dingen,
Liefde stelt ons in staat om het goede in alles en iedereen te herkennen. Want elke mens heeft ten diepste alleen maar goede kwaliteiten, die door het leven vervormd zijn naar een teveel van iets of te weinig van iets. Trauma’s (wat men teveel en te weinig gekregen heeft in zijn jonge jaren) maken dat mensen in de overlevingsstand gaan staan en overlevingsmechanismen hanteren. Vanuit die angst is met hooghartig of passief, is men perfectionistisch of destructief.
Liefde bedekt daarom alles, omdat zij de oogkleppen van de beperkte, individuele waarneming opheft. De liefde kijkt naar het geheel. Dit bedekken van alles is niet een afleiding van de werkelijkheid, maar een transformatie van de perceptie, die de innerlijke waarheid van alles onthult en zichtbaar maakt.
Wat liefde bedekt:
* Zonden en fouten:
Liefde is vergevend en probeert niet de fouten van anderen uit te vergroten of hen te veroordelen.
Het betekent niet dat verkeerde daden goedgekeurd worden, maar dat men bereid is om anderen met geduld en genade te behandelen.
Liefde verkondigt de zonden en fouten van anderen niet van de daken, maar spreekt de persoon zelf er wél op aan.
* Kwetsuren:
Liefde is in staat om pijn en beschadigingen die door anderen zijn veroorzaakt, te verzachten en te bedekken, door bijvoorbeeld niet te wreken of constant terug te wijzen ‘Ja, maar jij…”. Maar wil ontdekken waarom deze kwetsuur heeft plaatsgevonden. Heeft zij wel een goede grens getrokken. Is zij wel duidelijk geweest over wat wel en wat niet?
*Kwetsbare momenten:
Liefde helpt mensen zich geaccepteerd en gewaardeerd te voelen, zelfs wanneer ze in een zwakke positie verkeren of iets verkeerd doen, door ze als gelijkwaardige te behandelen en zichzelf niet als de redder op te stellen of zich beter te voelen en de ander aan te klagen.
Wat liefde niet bedekt:
* Aanhoudende schadelijke patronen:
Liefde zou niet toestaan dat iemand in destructieve gewoontes of relaties blijft zonder hen aan te moedigen om te veranderen.
* Kwaad dat lliefde en leven benemend is:
Geweld in woorden en daden wordt niet bedekt, maar wordt een halt toegeroepen
* Echte misdaden of onrecht:
Liefde is niet blind voor kwaad of misdaden. Het bedekt niet situaties waarin gerechtigheid vereist is, zoals misbruik of andere ernstige vergrijpen. In zulke gevallen zou het recht moeten worden toegepast, hoewel liefde nog steeds de mogelijkheid biedt voor vergeving.
* Schijnheiligheid of leugens:
Liefde tolereert geen oneerlijkheid of bedrog. Ze moedigt eerlijkheid en transparantie aan, ook al houdt dat in dat pijnlijke waarheden naar boven moeten komen.

zij gelooft alle dingen,
Liefde laat geen ruimte voor wantrouwen of wanhoop.
De ziel vertrouwt in haar diepste wezen op de goedheid van het leven en de liefde die het doordringt. Dit geloof is geen naïviteit, maar een diep vertrouwen dat uitgaat van het besef dat alles wat gebeurt, een grotere betekenis en bestemming heeft. Dit geloof is gebaseerd op de wet van oorzaak en gevolg en het begrijpen dat het menselijke bewustzijn, hoewel beperkt, deel uitmaakt van een grotere plan.
De kracht van vertrouwen is een essentieel element in de ontwikkeling. De liefde die gelooft, is niet een passieve hoop, maar een actieve keuze om het leven met een open hart te benaderen, ondanks de uitdagingen en moeilijkheden die het kan brengen. Het is een geloof in de waarheid van het plan en de weg voor het leven, waarin alles uiteindelijk samenkomt in het grotere geheel.

zij hoopt alle dingen,
De hoop die in liefde schuilt, is geen vage wens, maar een krachtige verwachting van de toekomstige vervulling vanuit volwassen hartsverlangens. Hoop is een innerlijke houding van vertrouwen in de voortdurende groei van de ziel en de mensen om haar heen. De ziel ontwikkelt en gaat vooruit, en de liefde hoopt op een verbetering van de wereld door deze spirituele groei en persoonlijke inzet. Het is de hoop dat ik als mens door mijn schaduwwerk te doen uiteindelijk mijn volledige potentieel zal realiseren, en dat ik de wereld, hoewel onvolmaakt, een stukje help evolueren naar een staat van harmonie en vrede.

De liefde die hoopt, is de liefde die het pad van persoonlijke ontwikkeling en bewustzijn volgt, met de vastberadenheid dat elk moment van lijden, iedere uitdaging, een mogelijkheid is om verder te groeien. Dit is de diepere betekenis van liefde als hoop: een actieve kracht die zich uitstrekt naar een toekomst die wordt gekarakteriseerd door waarheid, goedheid en schoonheid. De hoop die weet: dat als ik doe wat ik vandaag te doen heb, dan laat het pad zich vanzelf zien.

zij verdraagt alle dingen.
Verdraagzaamheid is een essentieel aspect van de liefde. Liefde verdraagt alle dingen niet omdat zij alles goedkeurt (!) of passief toekijkt (!), maar omdat zij een diep begrip heeft van de onvolkomenheid van de menselijke ervaring. Verdraagzaamheid is de kracht die ons in staat stelt om onszelf en anderen met compassie te omarmen, ondanks de fouten, gebreken en het lijden dat wij tegenkomen.
Liefde in deze zin vraagt niet om onvoorwaardelijke goedkeuring van gedrag (!!), maar om aanvaarding van de andere mens met een ruimte waarin transformatie mogelijk is. De liefde stelt ons in staat om de menselijke ervaring te omarmen en te begrijpen dat het lijden een middel is voor hogere bewustwording. Verdraagzaamheid, geworteld in liefde, geeft ruimte voor groei en transformatie, en helpt ons de andere mens te zien als een gelijke op het pad van ontwikkeling en groei.
Verdraagzaamheid praat het kwade gedrag niet goed, kijkt niet passief toe als hij geslagen wordt of een ander ziet slaan!
Maar liefde ziet de mens achter zijn gedrag en blijft de ander gelijkwaardig benaderen.

8 De liefde vergaat nooit.
De liefde die nooit vergaat is de onzichtbare, tijdloze kracht die door alles heen stroomt.
Het is de essentie van ons bestaan, die ons verbindt met elkaar, met het het grotere geheel, en met God. Liefde is niet slechts een tijdelijke ervaring, maar een onmiskenbare energie die altijd aanwezig is, wachtend om door ons ervaren en geuit te worden.

In een wereld die vaak wordt gekarakteriseerd door verandering en vergankelijkheid, herinnert de liefde die nooit vergaat ons eraan dat er een dieper, onvergankelijk niveau van verbondenheid en waarheid bestaat. Het is deze liefde die de ziel voedt, die haar oproept tot bewust-zijnsontwikkeling, tot wakker worden en die ons helpt om de eeuwige, onzienlijke werkelijkheid van het bestaan te ervaren.

(…)

11Toen ik een kind was,
sprak ik als een kind,
dacht ik als een kind,
overlegde ik als een kind,
maar nu ik een man geworden ben,
heb ik het kinderlijke tenietgedaan.

Dit vers raakt aan de transformatie van de mens, van het kinderlijke stadium naar volwassenheid. Deze tekst biedt een dieper inzicht in de ontwikkeling van het menselijke wezen en de spirituele groei die hiermee gepaard gaat.

Het kind wordt vaak gezien als een wezen dat in een directe verbinding staat met de geestelijke wereld. In de eerste levensjaren bevindt de mens zich in een toestand van innerlijke openheid en ontvankelijkheid voor het hogere. Het kind heeft nog niet de volledige aardse ballast van egoïsme en materieel denken. De wereld is voor het kind magisch en vol wonderen, waarin het zonder oordeel en zonder begrenzingen kan waarnemen. Dit komt overeen met de fase die Paulus beschrijft: het kind denkt, spreekt en handelt met een pure, ongefilterde benadering van de werkelijkheid.
Het kind bevindt zich in een fase van inwijding, waarin het zijn ziel nog niet volledig heeft betrokken in het fysieke lichaam. Het heeft toegang tot de wereld van beelden, de wereld van de ideeën, en is niet volledig gebonden aan de wetmatigheden van de fysieke wereld zoals de volwassen mens. Het kinderlijke bewustzijn is een levendige ervaring van ‘zijn’, waarin alle zintuigen nog ongefilterd en direct in verbinding staan met de dieperliggende realiteiten van het universum.
Maar het kind maakt allerlei dingen mee waartegen het zich moet beschermen met overlevingsmechanismen, om het leven te leren. Het kind loopt trauma’s op van tekort of van teveel krijgen.

De overgang van het kinderlijke (dat naar buiten kijkt om het leven te leren en vanbinnen nog slaapt) naar het volwassen bewustzijn, zoals Paulus beschrijft, is een fundamentele gebeurtenis in de ontwikkeling van de mens. Het kinderlijke wordt ’tenietgedaan’, niet in de zin van het volledig afwijzen of elimineren van de kinderlijke kwaliteiten, maar in de zin van het integreren van die kwaliteiten en gebeurtenissen in een meer volwassen, zelfbewust en verantwoordelijk geheel.

De volwassenheid betekent niet alleen het leren omgaan met de materiële wereld en het ontwikkelen van praktische vaardigheden, maar ook het verwerven van een dieper bewustzijn. Het is een overgang van een kinderlijke ontvankelijkheid naar een bewuste verantwoordelijkheid voor de eigen ontwikkeling en de invloed op de wereld. Dit betekent dat de mens zijn zintuiglijke waarneming en denken verfijnt, zodat het niet alleen verbonden blijft met de zichtbare en materiële werkelijkheid, maar ook met de innerlijke, spirituele dimensie van het leven.

Het is niet de bedoeling om de kinderlijke eigenschappen volledig te elimineren. In plaats daarvan moeten we deze eigenschappen transformeren en integreren in een volwassener bewustzijn. Het kinderlijke in ons bevat belangrijke kwaliteiten zoals spontaniteit, onbevangenheid, creativiteit en een onbelemmerde verwondering voor het leven. In het volwassen bewustzijn moeten we leren deze kwaliteiten te cultiveren, maar dan niet langer vanuit de naïeve onwetendheid van het kind, maar vanuit een heldere, innerlijk gewortelde wijsheid.

De ware volwassenheid komt wanneer de mens in staat is om het kinderlijke, dat wil zeggen de onbevangenheid en de directe ervaring, te integreren in zijn volwassen denken en handelen. Dit betekent dat de mens niet alleen verstandelijk en praktisch volwassen wordt, maar ook volwassen door een diepere verbinding met zijn hogere zelf en de universele principes. Zo wordt het kinderlijke niet vernietigd, maar getransformeerd in een kracht die bijdraagt aan de grotere wijsheid van het volwassen mens.

De weg van spirituele volwassenheid draait om zelfkennis, innerlijke ontwikkeling en de bevrijding van lagere, egoïstische impulsen en instincten. Het is een proces van innerlijke transformatie waarin het ‘kind’ in de mens eerst volledig wordt ervaren, begrepen en geïntegreerd, voordat het verder kan evolueren naar een hogere staat van bewustzijn. Dit proces van transformatie kan worden gezien als een ‘inwijding’, waarbij het individu door verschillende stadia van bewustzijn en begrip gaat. In deze stadia wordt de mens zich steeds meer bewust van de krachten die zijn leven sturen, en leert hij deze krachten in dienst te stellen van het grotere geheel.

Paulus’ uitspraak kan dan ook worden begrepen als een symbolische verwijzing naar de reis van de ziel, die van onschuldige ontvankelijkheid naar bewuste kracht en verantwoordelijkheid evolueert. Het is een oproep om de ontwikkelingsstadia van het kind te respecteren, maar deze uiteindelijk te overstijgen, zodat de mens volledig kan opstaan in zijn spirituele kracht en verantwoordelijkheid voor de wereld.


12 Nu immers kijken wij door middel van een spiegel in een raadsel,
maar dan zullen wij zien van aangezicht tot aangezicht.
Nu ken ik ten dele,
maar dan zal ik kennen,
zoals ik zelf gekend ben.

Deze passage spreekt over het verschil tussen de huidige staat van waarneming, waarin de mens de wereld slechts indirect en in raadselachtige symbolen waarneemt, en een toekomstige staat van zuiver inzicht en volledige kennis. Dit biedt een diep inzicht in de menselijke ontwikkeling, de zoektocht naar waarheid en de uiteindelijke vereniging van de ziel met het goddelijke.
De spiegel die Paulus beschrijft os een krachtig symbool voor de manier waarop wij als mensen de werkelijkheid ervaren. In ons huidige stadium van bewustzijn zijn we niet in staat om de werkelijkheid in haar geheel te zien. Wij kijken naar de wereld door de ‘spiegel’ van ons zintuiglijke en intellectuele vermogen, die ons slechts een fragmentarisch en vaak vertekend beeld van de werkelijkheid biedt. De spiegel reflecteert de wereld niet zoals zij is, maar zoals wij in staat zijn haar te zien door de lens van onze subjectieve ervaring.

Dit beeld van de spiegel kan ook begrepen worden als een metafoor voor de manier waarop wij de geestelijke wereld waarnemen. De geestelijke waarheden en hogere realiteiten zijn voor de meeste mensen niet direct toegankelijk, maar verschijnen in symbolische vormen, zoals in dromen, visioenen of spirituele ervaringen die moeilijk te begrijpen zijn. Net zoals een spiegel het beeld vervormt, vervormen onze zintuigen en ons verstand de spirituele waarheden die we kunnen bereiken.

Deze vervorming van de waarneming is een gevolg van de val van de ziel in de materiële wereld. Wanneer de mens zijn ware geestelijke oorsprong en doel vergeten is, ziet hij de wereld niet in haar zuiverste vorm. Dit is de toestand van ‘kennis ten dele’, zoals Paulus zegt, waarin we slechts gedeeltelijk toegang hebben tot de waarheid.

De transformatie die Paulus beschrijft, van het kijken door de spiegel naar het ‘zien van aangezicht tot aangezicht’, kan worden begrepen als de uiteindelijke bevrijding van de ziel uit de beperking van de materiële waarneming. Hett proces van innerlijke ontwikkeling wordt vaak gezien als een geleidelijke bevrijding van de ziel, waarbij de mens steeds dieper inzicht krijgt in de werkelijkheid. Dit proces van bevrijding is verbonden met het wakker worden van het zelf en het afleggen van het ego, dat door middel van spirituele oefeningen, inwijdingen en bewustzijnsontwikkeling steeds meer in staat is de waarheid te zien zoals zij is, zonder de vervorming van de spiegel.

Dit zelf, dat de mens pas volledig kan bereiken naarmate zijn geestelijke ontwikkeling vordert, is in wezen het deel van ons dat verbonden is met het goddelijke. Wanneer we ‘van aangezicht tot aangezicht’ zien, wordt het spirituele inzicht niet langer gefilterd door onze fysieke zintuigen of onze beperkte gedachten, maar ervaren we de werkelijkheid direct, in haar volledige geestelijke glorie.

Het bereiken van een hogere staat van bewustzijn, waarin de ziel haar ware aard volledig herkent. Dit is het moment waarop de scheiding tussen het menselijke bewustzijn en de geestelijke wereld vervalt, en de mens in een diepere vereniging met het goddelijke komt. In deze staat van directe kennis en ervaring is er geen behoefte meer aan symbolen, beelden of raadsels, omdat de waarheid zelf volledig toegankelijk is.

De uitspraak “Nu ken ik ten dele, maar dan zal ik kennen, zoals ik zelf gekend ben” kan verder worden begrepen vanuit het concept van ‘kennis’ en ‘wijsheid’. In de huidige toestand is ons kennen slechts gedeeltelijk en fragmentarisch. Voor zover ik mij zelf ken, zo ken ik de wereld om mij. We kennen de wereld, onszelf en het universum door middel van ons verstand, maar deze kennis is beperkt en vaak gebonden aan dualiteit en afzondering. Het intellectuele weten is slechts een tussenstap in de ontwikkeling van het menselijk bewustzijn.

Echte kennis, zoals beschreven in dit vers, is een spirituele ervaring van eenheid. Het kennen van de waarheid is niet alleen een cognitief proces, maar een ervaring van verbondenheid met het goddelijke, met het universele wezen dat in alles aanwezig is. In de traditie wordt kennis vaak beschouwd als een proces van ’terug herinneren’ van wie we werkelijk zijn en van waar we vandaan komen. Het is een ontwaken tot het besef dat we al die tijd gekend zijn, niet alleen door onszelf, maar door de heilige geest.

Deze diepere kennis is geen objectieve wetenschap, maar een ervaring van innerlijke waarheid die zich uitstrekt voorbij het gewone verstand. Het is de ervaring van de ziel die zich verenigt met haar goddelijke oorsprong en de wereld om haar heen in zijn diepste zin begrijpt. In dit proces wordt de scheiding tussen de waarnemer en het waar te nemen object opgeheven, en ontstaat een ervaring van totale eenheid.

De menselijke ziel is op weg naar een steeds hoger bewustzijn, van het aardse, gefragmenteerde weten naar een steeds diepere, spiritueel-verlichte vorm van kennis. Deze evolutie is niet slechts een intellectuele oefening, maar een proces van innerlijke transformatie waarin de ziel zich opent voor de hogere geestelijke werelden en haar ware zelf herkent, zoals Cynthia Bourgeault beschrijft.

Wanneer Paulus spreekt over het kennen “zoals ik zelf gekend ben”, verwijst hij naar het ultieme doel van de menselijke ontwikkeling: het realiseren van de eenheid van de ziel met het goddelijke en het volledig ontwaken van het goddelijke bewustzijn in ons. Dit is een proces dat door vele levens heen kan plaatsvinden, waarin we steeds verder ontwaken uit de ‘droom’ van de materiële wereld en ons herinneren wie we werkelijk zijn.

13 En nu blijven geloof, hoop en liefde, deze drie,
maar de meeste van deze is de liefde.

Geloof: De Kracht van het Ongeziene
Geloof is niet alleen een persoonlijke overtuiging of een religieuze deugd, maar als een krachtige kracht die de verbinding legt tussen de mens en de geestelijke werelden. Geloof is in dit geval de kracht die de ziel helpt om door de onzichtbare en onbegrijpelijke aspecten van het leven heen te kijken, zonder directe zintuiglijke waarneming. Het is het vertrouwen in de hogere, geestelijke realiteit die de fysieke wereld doordringt, maar niet direct zichtbaar is voor het gewone menselijke oog.
Geloof als een vorm van innerlijke waakzaamheid, een toestand van vertrouwen in de geestelijke orde van het universum, ook wanneer deze niet onmiddellijk waarneembaar is. Dit geloof is essentieel voor de ontwikkeling van de mens, omdat het hem in staat stelt om met vertrouwen in de onzichtbare wereld te stappen en deze te ervaren door middel van innerlijke waarneming, intuïtie en spirituele oefeningen.

Het geloof is dus de basis waarop de andere deugden kunnen groeien. Zonder geloof is het moeilijk voor de mens om de diepten van de geestelijke wereld te betreden of zelfs maar te geloven in de mogelijkheid van spirituele evolutie.

Hoop: De Motor van Spirituele Groei
Hoop is de kracht die de ziel in beweging houdt. Het is de levenskracht die vooruit kijkt, die de mens doet verlangen naar een betere, hogere en volmaaktere toekomst. Hoop is een kracht die de ziel verbindt met de toekomst, die helpt om het pad naar hogere bewustzijnstoestanden en het goddelijke te zien, zelfs als deze nog niet volledig zichtbaar of bereikbaar zijn. Het is de kracht die het verlangen naar persoonlijke ontwikkeling aandrijft, zelfs wanneer de weg moeilijk of onzeker lijkt.

Hoop duwt de ziel richting de toekomst, waarbij het verlangen naar eenheid met de heelheid van haar wezen haar vooruit stuwt in haar persoonlijke ontwikkeling. In tegenstelling tot het fysieke, materiële leven, dat vaak gericht is op het hier en nu, richt de hoop zich op een toekomstige vervulling van het doel — het bewustzijn van de eenheid met God.

Hoop gaat verder dan een simpele wens of verwachting; het is een actieve kracht die de mens helpt om zijn ware zelf te ontwikkelen. Het vormt de brug tussen de materiële, zichtbare wereld en de onzichtbare wereld, waardoor de mens zijn pad naar het hogere kan blijven volgen, zelfs wanneer het niet onmiddellijk duidelijk is.

Liefde: De Hoogste Kracht van Alle
Wanneer Paulus zegt dat de grootste van deze drie is de liefde, raakt hij de kern van de visie op de menselijke ontwikkeling. Liefde wordt niet alleen gezien als een emotie of een sociale deugd, maar als een kracht die de mens en zijn wereld doordringt en alles met elkaar verbindt. Liefde us de kracht die het alles bij elkaar houdt, het dynamische principe dat alle levende wezens met elkaar verbindt en hen naar hun bestemming leidt.
Liefde is niet slechts een menselijke ervaring, maar een werkelijkheid die door de mens heen werkt en die zijn leven zin en richting geeft. Liefde is de diepste verbinding tussen de mens en God, en is in feite de kracht die het doel, de bedoeling van de mens tot uitdrukking brengt. Het is de kracht die de ziel in haar persoonlijke ontwikkeling ondersteunt, doordat ze haar horizon verbreedt van de egocentrische liefde naar een universele liefde die het gehele bestaan omhelst.

Liefde heeft een transformerend effect op de ziel. Wanneer de mens zich met liefde verbindt — zowel in relatie tot zichzelf en tot andere mensen — dan opent zich voor hem de toegang tot een dieper bewustzijn en een hogere werkelijkheid. Liefde is de kracht die, eenmaal ontwaakt, de ziel in staat stelt om de waarheid te kennen, zoals zij is, en niet slechts in de vorm van een raadsel.

KORTOM: in deze drie deugden kunnen we een proces van spirituele groei zien, waarbij geloof, hoop en liefde zich in de mens manifesteren op verschillende stadia van zijn ontwikkeling.

• Geloof is vaak het beginpunt van de reis. Het is de initiële kracht die de ziel oproept om te vertrouwen op een andere werkelijkheid, zelfs wanneer de feitelijke ervaring of bewijs daarvan ontbreekt.
• Hoop komt daarna als een richtinggevende kracht die de ziel helpt om vooruit te kijken naar een bestemming en die het verlangen voedt om deze bestemming te bereiken.
• Liefde, de hoogste deugd, is het einddoel van deze reis. Het is de kracht die de ziel doet verenigen met zijn Ware Zelf, met anderen en met God. Het is door liefde dat de spirituele transformatie werkelijk plaatsvindt, omdat liefde de mens doet transcenderen boven het egoïsme en hem naar een groter bewustzijn leidt.

Liefde is de sleutel tot de volledige bevrijding uit ons Valse Zelf (onze overlevingsmechanismen), want in liefde ontdekken we onze ware aard, onze verbinding met anderen en de universele waarheid die het bestaan doordringt. In deze zin is liefde niet alleen het hoogste van de deugden, maar ook de kracht die de ziel uiteindelijk in staat stelt om haar volle potentieel te realiseren, zowel in deze wereld als in de spirituele werelden.

Kortom de kenmerken van liefde volgens 1 Korinthe 13 zijn:

Liefde is…	Wat wordt ermee bedoeld (vanuit volwassenheid)	Wat wordt er niet mee bedoeld (kindgedrag)
Liefde is geduldig	Liefde heeft de capaciteit om te wachten, zelfs als het moeilijk is. Het is bereid om te verdragen zonder boos te worden.	Liefde is niet ongeduldig of snel geïrriteerd. Het is niet kortaf of onverdraagzaam. Liefde is geen instinctmatige reactie op een trigger. Liefde heeft geen geduld met kwaad gedrag dat leven en liefde benemend is.
Liefde is vriendelijk	Liefde is vriendelijk, zorgzaam en heeft een zacht karakter. Het handelt met vriendelijkheid en compassie naar anderen.	Liefde is niet hard of onvriendelijk. Het is niet koud of onpersoonlijk. Liefde is niet lievig! Liefde is niet vriendelijk in het gezicht, maar boos in het hart!
Liefde is niet jaloers	Liefde is niet bezitterig of afgunstig. Het is niet gericht op het verlangen naar wat anderen hebben.	Liefde is niet competitief of egoïstisch, en het vergelijkt zich niet met anderen.
Liefde is niet opschepperig	Liefde is niet arrogant of zichzelf verheffen. Het is bescheiden en blij met anderen, en benoemt wat goed gaat van zichzelf.	Liefde is niet zelfingenomen of eigendunkend. Het zoekt geen eigen roem of status. Liefde hemelt anderen niet op en kleineert zichzelf niet. Liefde hemelt zichzelf niet op en kleineert de ander niet.
Liefde is niet hoogmoedig	Liefde is niet arrogant of verwaand. Het zet anderen niet naar beneden om zichzelf beter te voelen. Liefde ziet zichzelf gelijkwaardig aan de ander.	Liefde is niet neerbuigend of verachtend naar anderen toe. Het is gelijkwaardig
Liefde is niet ongepast	Liefde gedraagt zich respectvol, niet op een manier die de ander schaadt of ongemakkelijk maakt.	Liefde is niet respectloos of onfatsoenlijk. Het gaat niet over manipulatie. Liefde reageert niet vanuit zijn eigen trauma op een trigger.
Liefde zoekt niet haar eigen belang	Liefde stelt de behoeften van anderen gelijk aan die van zichzelf. Het is niet egoïstisch of zelfgericht. Liefde is niet bang om te kort te komen.	Liefde is niet zelfzuchtig of op zoek naar eigen voordeel. Het is niet calculerend en berekenend.
Liefde is niet snel boos	Liefde is rustig en beheerst. Het is niet snel verontwaardigd of snel geneigd om in woede uit te barsten. Liefde gaat op zoek naar wat de ander bedoelt te zeggen, als hij het niet begrijpt	Liefde is niet snel geprikkeld of lichtgeraakt. Het is geduldig en vergevingsgezind, omdat hij begrijpt dat het nooit de bedoeling van de ander is om hem te kwetsen.
Liefde houdt geen rekening met het kwade	Liefde koestert geen wrok of haat. Het vergeet geen fouten, maar onthoudt ze niet om iemand te straffen.	Liefde is niet wraakzuchtig of onvergevend. Het houdt geen rancune. Liefde stelt wel een grens aan kwaad gedrag.
Liefde verblijdt zich niet in onrecht	Liefde heeft een diep gevoel voor wat goed en kloppend is. Het juicht niet om kwaad of onrecht, maar om de waarheid.	Liefde is niet blij met leugens, misdaad of onrecht. Het zoekt gerechtigheid en stelt grenzen.
Liefde is blij met de waarheid	Liefde zoekt en omarmt de waarheid, ook als die moeilijk is. Het staat open voor eerlijkheid en rechtvaardigheid. De waarheid maakt vrij om de liefde te laten stromen	Liefde is niet blind voor de waarheid of bereid om leugens of ander onrecht te accepteren.
Liefde verdraagt alles	Liefde is bereid om alles te verdragen, zelfs de moeilijkste situaties. Het blijft trouw, ondanks de omstandigheden.	Liefde is niet zwak of passief. Het kan ook grenzen stellen wanneer nodig. Het neemt geen genoegen met kwaad gedrag (mishandeling naar geest, ziel of lichaam), maar zorgt dat dat stopt.
Liefde gelooft alles	Liefde heeft vertrouwen in de ander en in het goede. Het is niet snel om te oordelen of te wantrouwen!	Liefde is niet naïef of dom, niet goedgelovig. Het heeft een gezond volwassen afweging naar mensen.
Liefde hoopt alles	Liefde heeft een positieve verwachting van de toekomst. Het blijft vol hoop, zelfs als dingen moeilijk lijken, dat het leven alles laat meewerken ten goede.	Liefde is niet hopeloos of pessimistisch. Het blijft geloven in verbetering, heling en groei.
Liefde volhardt in alles	Liefde houdt vol, ongeacht de obstakels. Het blijft standvastig op zoek naar mogelijkheden, zelfs in de moeilijkste tijden.	Liefde is niet vluchtig of kortstondig. Het geeft niet op, zelfs niet bij tegenspoed. Maar liefde is wel heel reeel en eerlijk ook als er een grens bereikt omdat het leven en de liefde moeten stromen.