De kleine dood

“Ik merk vaker dat mannen zich na een fijne vrijpartij terug trekken. Contact is ineens dagen weg… alsof het te veel is..? Ik voel me dan afgewezen en daarna komt er ook boosheid.. zo van: bekijk het maar!  Hoe werkt dat toch bij mannen?” vroeg een lezeres me die “Het meisje dat aan de oever verscheen” had gelezen.

De natuur heeft het inderdaad wonderlijk geregeld dat vrouwen na een vrijpartij zich vaak verbonden voelen met hun minnaar en mannen zich meer verwijderd dan ooit. 

Na een ontlading zakt het verlangen van mannen zowat van honderd naar nul. Daar waar hij enkele seconden daarvoor nog een brullende leeuw was, zakt hij onmiddellijk erna verwond neer. In tegenstelling tot vrouwen die nog lang kunnen na-ebben op de liefdesgolven.

Volgens de Tao geeft de man in zijn ontlading letterlijk zijn levenskracht weg. De energie wordt uit hem getrokken en hij komt in een onmiddellijk toestand van moeheid, lichte depressie en afgescheidenheid terecht.

Als hij bovendien dit hoogtepunt bereikt bij een vrouw waarmee hij zich niet echt verbonden heeft, niet helemaal toe aangetrokken voelt, en eigenlijk niet veel meer van wilde dan wat spelen, wordt dat gevoel van depressie en eenzaamheid alleen maar groter. Alsof hij ineens beseft, nu de blinde roes van verlangen weg is, dat hij op deze manier niet het geluk zal vinden. De liefde van de vrouw die in zijn armen ligt, confronteert hem daarmee. Het stoort hem, irriteert hem, omdat hij weet dat het niet klopt, dat hij haar enkel gebruikt heeft voor zijn verlangens, maar dat hij haar net niet kan geven wat zij het meeste verlangt; verbinding.

auteur: Geert Kimpen
datum: 23 juli 2019
website: https://www.linkedin.com/pulse/de-kleine-dood-geert-kimpen/

Daar komen de klachten vandaan van al die vrouwen die op een onbereikbare man zijn gevallen; een man die in een andere relatie zit, of een man die geen werkelijk commitment aan wil gaan. Zij weten inderdaad na de daad niet hoe snel ze zich uit de voeten kunnen maken. De tederheid van de vrouw doet hem haast pijn, haar verliefdheid verkilt zijn hart, en hij kan het nauwelijks opbrengen bij het ontbijt naar de verhalen te luisteren die zij deelt.

Dat zijn de mannen die ‘verdwijnen’. Opeens zijn ze dagen lang onbereikbaar, beantwoorden geen berichten en telefoontjes, verbergen zich. Pas wanneer hun verlangen weer groot genoeg is, en hun honger naar een vrouw hun innerlijke wijsheid overstemt, nemen ze weer contact op. En zijn ze lief tot ze krijgen wat ze willen en begint de dans van voor af aan.

Mannen die alleen vanuit hun geslacht vrijen, zullen altijd, een gevoel van leegte en treurnis ervaren na de daad.

Maar ook mannen die wel in een liefdevolle relatie zijn en wel een werkelijk commitment aangaan met hun geliefde, kunnen een gevoel van onbestemde treurigheid ervaren na de daad. Wanneer hun seksuele energie zich niet verspreid door hun hele wezen en door hun hart, maar beperkt blijft tot hun geslacht, zullen ze wat de Fransen noemen “De kleine dood” ervaren. Het extatische gevoel van enkele seconden tijdens de ontlading wordt daarna weggevaagd door een gevoel van afgescheidenheid.Een existentiële eenzaamheid. Maar het is niet stoer als man om daarover te praten. Een vrijpartij ziet hij als een overwinning, een vrouw die hij veroverd heeft, en daar past niet bij dat het hem eigenlijk een eenzaam gevoel heeft bezorgd. Zeker niet wanneer zijn ontlading ook nog te vroeg kwam, terwijl zij riep “Nee, nu nog niet, alsjeblieft” en hij zich gefaald voelt als minnaar. Want dan wordt de eenzaamheid nog vermengd met schaamte en is het een aanslag op het ideaalbeeld dat hij van zichzelf als minnaar had. Hij kan niet eens trots zijn dat hij háár in extase heeft gebracht. Zijn levenskracht is dan niet zijn levenselixer maar een verschraald goedje waar hij afkeer en schaamte voor voelt. Levenloze druppels die bevriezen in zijn ijskoude hart. .

De man die werkelijke voldoening en verbondenheid wil voelen, richt zich niet op zijn ontlading. In plaats van leeg te lopen, laadt hij zich op, en laadt daarmee zijn liefdespartner op. Hoe hoger hij het vuur door zijn hele wezen weet te verspreiden, hoe meer hij haar kan raken en in vuur en vlam zetten. En zelfs al verliest hij dan in het heetst van de strijd, de controle, dan nog zal hij geen eenzaamheid voelen, omdat zijn hart nog in brand staat en hij bijna niets anders zal kunnen fluisteren dan “ik hou van je”.

“Waarom weten mannen en vrouwen zo weinig van elkaar? Zulke dingen leer je niet op school he,” schrijft de lezeres me na mijn antwoord.

Het is waar denk ik, dat mannen en vrouwen veel te weinig praten over dit soort zaken. Dat  mannen hun seksualiteit verbergen onder stoerheid, en slechts zelden hun kwetsbaarheid en eenzaamheid erover delen.

Meer lezen? Lees “Het meisje dat aan de oever verscheen”