De invloed van je geboorte op de rest van je leven
Een vrouw komt bij me voor een sessie. Ze heeft een eigen coaching praktijk en doet haar werk goed, maar toch heeft ze vaak last van onzekerheid. Haar dromen laten zien dat er een overweldigend paniekgevoel bij haar onder de oppervlakte sluimert. Ze kan dit niet plaatsen. Ze heeft nooit een erg liefdevolle band met haar moeder gehad, maar dat verklaart onvoldoende haar paniekgevoel. Als ik suggereer dat er dingen gebeurd kunnen zijn op een leeftijd waaraan je geen herinnering hebt, vertelt ze over haar geboorte die bepaald niet probleemloos was. Ook de zwangerschap van haar moeder was dat niet, omdat ze het kind eigenlijk niet wilde. Daarom hield ze de geboorte zo lang mogelijk tegen. Je kunt je voorstellen wat een paniek dat veroorzaakt bij het kind dat eruit wil!
‘Toevallig’ komt diezelfde week iemand voor een sessie die ook een heftige geboorte mee heeft gemaakt. Haar moeder probeerde om praktische redenen de geboorte juist te versnellen, waardoor het kindje bijna dood ging tijdens de geboorte. Zij was zich goed bewust van de vergaande invloed die dit op haar leven heeft gehad.
auteur: Ellen Scheffer
datum: 22 maart 2020 – aangepaste datum: 15 februari 2021
website: https://www.nieuwetijdskind.com/heeft-je-geboorte-zelfs-nu-nog-invloed-op-je/
Stress tijdens de zwangerschap
Het deed me denken aan mijn eigen geboorte en de zwangerschap van mijn moeder. Mijn moeder ondervond veel stress tijdens haar zwangerschap die, veel eerder dan de bedoeling was, tijdens de huwelijksnacht was ontstaan. Lichamelijk en psychisch voelde ze zich niet goed en er waren geldzorgen. Om die reden vond de bevalling plaats in een (gratis) kliniek voor ongehuwde moeders waar orde en tucht heerste. Mijn moeder kreeg direct na de bevalling een borstontsteking, zodat ze me niet zelf kon voeden. Slechts af en toe zag ik mijn moeder, die zich heel ziek voelde; mijn vader werd uit de buurt gehouden, omdat hij wel eens ziektekiemen mee zou kunnen brengen. Zes weken lang verbleven mijn moeder en ik, vrijwel gescheiden van elkaar, op die weinig liefdevolle plek. Dat is voor een pasgeborene een eeuwigheid! Ik hield er een slechte band met mijn moeder aan over en een overheersend gevoel van onveiligheid, wat maakt dat ik snel gestrest ben. Gelukkig heb ik in de loop van mijn leven hier al veel van kunnen oplossen door er gericht aan te werken, maar in de basis blijft dat toch mijn zwakke plek. Ook kinderen die te vroeg geboren worden en lang in een couveuse liggen kunnen daar hechtingsproblemen en stress aan over houden.
Meer aandacht voor een zachte landing
Er is tegenwoordig veel meer aandacht voor de manier waarop het geboorteproces en de periode daarna verloopt. Men weet inmiddels veel beter hoe belangrijk het is dat de pasgeborene op een zachte manier opgevangen wordt, zonder harde geluiden en fel licht, dat de baby op het lichaam van de moeder gelegd wordt zodat er direct een band ontstaat en de overgang niet te groot is. Vroeger dacht men dat een baby nog te jong was om veel te merken, terwijl een pasgeborene natuurlijk juist super gevoelig is en veel meer meekrijgt dan indertijd gedacht werd. Een ziel die net geïncarneerd is is bovendien nog erg verbonden met de geestelijke wereld waar zij net vandaan komt en de landing op aarde kan behoorlijk confronterend zijn.
Het oer trauma van de geboorte
In de jaren 70 ontstonden verschillende lichaamsgerichte therapievormen die het oer trauma van de geboorte als uitgangspunt namen, omdat men inzag hoeveel invloed de geboorte, zelfs als die tamelijk normaal verloopt op de rest van je leven heeft. Zij gingen ervan uit dat elke geboorte in wezen traumatisch is, en dat je dat trauma op moet lossen door middel van therapie, omdat je er anders een leven lang last van kunt hebben.
Dat is misschien wat overdreven, maar we onderschatten over het algemeen de impact van onze geboorte op de rest van ons leven. Het is een goed idee om eens te vragen hoe jouw moeder zich gevoeld heeft tijdens de zwangerschap en naar de omstandigheden van jouw geboorte te informeren. Vraag dan ook naar de periode direct na jouw geboorde. Er kunnen zeker dingen zijn gebeurd die als traumatisch worden ervaren door een baby die totaal hulpeloos en afhankelijk is. Misschien herken je dan wel thema’s die steeds terugkeren in jouw leven, zoals onzekerheid, eenzaamheid, afhankelijkheid, of onveiligheid.
Op deze manier kunnen zich overtuigingen diep in jouw bewustzijn genesteld hebben. Zoals: ik kan op niemand steunen; ik moet het allemaal alleen doen; ik ben ongewenst; niets waard; ik ben schuldig aan het ongeluk van anderen; de wereld is een onveilige plek; het zou beter zijn als ik er niet was, of: ik wil hier liever niet zijn.
Geboorte als onderdeel van het zielsplan
Hoe je geboren wordt is geen toeval en ook geen vergissing of botte pech, want het is wel degelijk een onderdeel van je zielsplan, net als de keuze voor je ouders en het gezin waar je in terecht komt. Je komt op aarde met een zielsopdracht die bedoeld is om bepaalde thema’s in je leven tegen te komen om daaraan te kunnen werken. Met die thema’s ben je ook in vorige levens al geconfronteerd en je hebt er waarschijnlijk veel ervaring mee opgedaan, maar in dit leven wil je je er verder in verdiepen en er opnieuw stappen in zetten. Altijd spelen ook karmische kwesties een rol. Dat wil zeggen dat er mogelijk schadelijke patronen zijn tussen personen die opgelost moeten worden. Voor de meeste mensen die zich met spiritualiteit bezig houden is dit een leven waarin we oud karma op willen lossen, zodat we uit die eindeloze patronen van actie en reactie, van dader en slachtoffer kunnen stappen.
Een slechte start in het leven door een traumatische geboorte/zwangerschap van de moeder, vaak gevolgd door een problematische jeugd, kan een manier zijn om al helemaal in het begin van het leven bepaalde thema’s tegen te komen, die je ontwikkeling in een bepaalde richting sturen.
Hypnotherapie begin van het genezingsproces
In mijn boek Van ziek zijn word je beter staat het verhaal van Taro die zwaar gehandicapt raakt als baby, nadat ze bijna verstikt wordt door haar moeder, die het eindeloos gehuil van haar kind niet meer verdraagt en een kussen op haar hoofd drukt. Haar doodstrijd blijkt de oorzaak te zijn van de spastische verlamming waarvan niemand begreep waar die vandaan kwam. Het bewustzijn daarover kreeg ze pas, toen die herinnering door hypnotherapie naar boven kwam op haar drie en twintigste. Het zette haar genezing in gang, waardoor ze vier jaar later weer kon lopen.
Ik heb het in dit artikel over de psychische gevolgen van een moeilijk begin van het leven dat voor de buitenwereld niet zo zichtbaar is. Maar uiteraard kan er ook lichamelijk van alles mis gaan bij een geboorte. De gevolgen daarvan zijn veel zichtbaarder en daarom bewuster aanwezig. Hoe moeilijk het ook is om te accepteren: ook dat is een onderdeel van iemands zielsplan, net als een aangeboren handicap dat is.
