De geest komt in een crisis – Richard Rohr

Ik ben nu opengebroken
niet meer aan het drijven
Langs hun haat en de mijnen rennen
Langs tippen “Kom hier, meid!”…

Ik ben nu opengebarsten
op zoek naar mezelf,
Misschien ben ik in de kloof van de rots gerold
verstopt voor de slaven die honden vangen.
Misschien stierf ik terwijl ik te hard probeerde
Om mezelf gezond te baren

Ik ben gebarsten, niet gebroken
Nog steeds op zoek naar mij
Te midden van de scherven van Gods gebroken hart.
—Barbara A. Holmes, Onuitsprekelijke vreugde

In seizoen vier van ‘The Cosmic We’ bespreken dominee Dr. Barbara Holmes en co-presentator dominee Donny Bryant ‘crisiscontemplatie’. Holmes gelooft dat contemplatieve ervaringen kunnen ontstaan in tijden van collectieve crisis.

datum: 25 juni 2023
website: https://cac.org/daily-meditations/the-spirit-comes-in-crisis-2023-06-25/

Donny Bryant: Crisiscontemplatie begint met wat je de gemeenschappelijke, dorps- of tribale ervaring van crisis noemt. Vaak hebben we de neiging om met een crisis op individueel niveau om te gaan. We hebben de neiging om te kijken naar wat er met me gebeurt, wat ik ben kwijtgeraakt, wat ik voel, hoe dit mij beïnvloedt… of mijn emotionele stabiliteit. Ervaring met crises op individueel niveau is van cruciaal belang, en dat willen we niet negeren. Maar u nodigt ons uit om in te kaderen en te begrijpen hoe crisis ervaren kan worden op communautair, tribaal, nationaal en mondiaal niveau.

Barbara Holmes: Als je als individu een crisis doormaakt, is dat wat Johannes van het Kruis ‘de donkere nacht van de ziel’ noemt. Je worstelt met God. Je doet wat je moet doen om om te gaan met wat er uit je opkomt dat je niet begrijpt. Het is persoonlijk. Je gaat scheiden, je kind is ziek… of je beleeft gewoon de catastrofe van alledag.
Maar dat is niet hetzelfde voor een groep mensen.
Ik gebruik drie categorieën om over crisiscontemplatie te praten:
* de gebeurtenis is zonder waarschuwing;
* de mensen aan wie het wordt toegebracht kunnen er niets aan doen. Er is geen verhaal. Je bent gepakt.
* Er is geen plek om heen te gaan in het ruim van een slavenschip. Er is niets aan te doen als je als Native American van North Carolina naar Oklahoma loopt.
Er moet iets anders ontstaan om je op de been te houden, om je geest te verlevendigen, om je te helpen overleven – als overleven op het spel staat.
Crisiscontemplatie is die geest die tevoorschijn komt wanneer het breken plaatsvindt. We vinden het in elke cultuur. De Chinezen noemen deze geest chi (qi), de Egyptenaren noemen het Ma’at en hindoes noemen het prana. Kuzipa Nalwamba schrijft over het concept van Mupasi, een Afrikaanse beschrijving van een geest die in ons allemaal woont.[1] Het is individueel maar ook gemeenschappelijk…. Als jullie allemaal lijden, is Mupasi die vitale spirituele stem die de levens van ons allemaal tot een onafscheidelijke band verweeft. Het maakt de werkelijkheid één geheel. Het geeft ons allemaal verwantschap. Als je erover nadenkt, betekent dit dat het liefhebben van onze naasten niet zomaar een kleine anekdote of mogelijkheid is. Met de beweging van de Geest is het inherent aan ons wezen, want waar de Geest verblijft, is er altijd eenheid.

[1] Kuzipa M. B. Nalwamba, “Mupasi as Cosmic s(S)pirit: The Universe as a Community of Life”, HTS Theological Studies 73, nr. 3 (2017): 1–8.
Aangepast van Barbara Holmes en Donny Bryant, “Crisis,” The Cosmic We, seizoen 4, aflevering 1 (Albuquerque, NM: Center for Action and Contemplation, binnenkort beschikbaar), podcast, mp3-audio.

Afbeelding tegoed: een pad van de ene week naar de andere – Izzy Spitz, zonder titel, aquarel. CAC Staff, Zonder titel, aquarel. Izzy Spitz, Field Study 2, oliepastel op canvas. Gebruikt met toestemming. Klik hier om de afbeelding te vergroten.
Als de wereld om ons heen draait, gaan we naar het heilige centrum.

Vertragen is de oplossing

Het is in de duisternis, het is op het moment van crisis wanneer je door al je eigen verwachtingen bent gevallen dat er een mogelijkheid is om opnieuw geboren te worden.
—Barbara A. Holmes, “Contemplatie”, The Cosmic Wij

datum: 26 juni 2023
website: https://cac.org/daily-meditations/slowing-down-is-the-solution-2023-06-26/

CAC-docent Barbara A. Holmes noemt contemplatie ‘een zacht woord in een harde wereld’. In deze aflevering van The Cosmic We maakt ze onderscheid tussen crisiscontemplatie en contemplatie zoals het gewoonlijk wordt beschouwd:

De meesten van ons beschouwen contemplatie als iets dat we vrijwillig doen. Het is een toegang tot diepe en soms heilige plaatsen. We zijn meestal veilig en comfortabel, en dit soort contemplatie is persoonlijker. Maar als we het hebben over crisiscontemplatie die gemeenschappelijke impact heeft, hebben we het over een heel ander soort contemplatie. Voor mij is het een breken en een verbrijzeling van verwachtingen. Het is de ervaring van je werelden die botsen. Er gebeurt van alles wat niet zou moeten gebeuren. Dus de vraag wordt: hoe denk je na als je er kapot van bent? Als je belegerd wordt? Wanneer je wordt belaagd door ecologische rampen, onrechtvaardigheid en onderdrukking? Hoe bedenk je dan?

Crisiscontemplatie begint, deelt Barbara Holmes, wanneer we afstand doen van onze gebruikelijke benaderingen van het oplossen van problemen:

Wanneer we ons in een crisissituatie bevinden, wordt de vraag: “Wat is het antwoord?” en “Hoe helpt contemplatie, als het kan?” Niemand zal de reactie leuk vinden, want er is geen reactie op de gewone manier. Iedereen wil een duidelijk proces om iets op te lossen. Wat doen we? Hoe doen we het? Waardoor zullen we ons allemaal beter voelen? Zulke antwoorden zijn er niet. Als er niets te doen is, zijn sommige dingen die kunnen worden gedaan, dingen die we niet willen doen. Filosoof Bayo Akomolafe zegt het het duidelijkst. Hij zegt dat het eerste wat je doet is vertragen:

‘Vertragen’ … lijkt het verkeerde om te doen als er vuur op de berg is. Maar hier komt het op neer: door de hele tijd ‘op te schieten’ verliezen we vaak de overvloed aan middelen uit het oog die ons kunnen helpen de meest uitdagende crises van vandaag het hoofd te bieden. We haasten ons door dezelfde patronen die we gewend zijn. Er is natuurlijk niet één manier om op een crisis te reageren; er is geen universeel juiste manier. De oproep om te vertragen werkt echter om ons oog in oog te brengen met het onzichtbare, het verborgene, het onopgemerkte, het nog op te lossen… Het gaat erom op plaatsen te blijven waar het spookt. [1]

Holmes beschrijft de uitdaging van “vertragen”:

Om lief te hebben, moet je vertragen. Er bestaat niet zoiets als ‘drive-by-loving’. Je moet aandacht schenken aan het object, aan de persoon, van je liefde. Er moet wederkerigheid en wederkerigheid zijn. Het is onszelf overgeven, loslaten zodat iets anders door ons en voor ons kan liefhebben, omdat we er niet toe in staat zijn.

[1] Bayo Akomolafe, “Een langzamere urgentie”, Báyò Akómoláfé (blog). Geraadpleegd op 12 mei 2023.
Aangepast van Barbara Holmes en Donny Bryant, “Contemplation”, The Cosmic We, seizoen 4, aflevering 2 (Albuquerque, NM: Center for Action and Contemplation, binnenkort beschikbaar), podcast, MP3.
Afbeelding tegoed: een pad van de ene week naar de andere – Izzy Spitz, zonder titel, aquarel. CAC Staff, Zonder titel, aquarel. Izzy Spitz, Field Study 2, oliepastel op canvas. Gebruikt met toestemming. Klik hier om de afbeelding te vergroten.
Als de wereld om ons heen draait, gaan we naar het heilige centrum.