Remember 02
In augustus-september 1994 lag ik vier weken in het ziekenhuis en kreeg na allerlei onderzoeken een verpletterende boodschap. Met de ambulance werd ik verplaatst naar het revalidatiecentrum, waar ik 6 weken lag. Ik moest tijdens therapie mijn visitekaartje verscheuren als teken dat mijn werkzame leven voorbij was. Het was het begin van een reis door de onderwereld….
Teleurstellen en teleurgesteld zijn Intens verdriet en willen leven Moed om te zoeken naar licht Om te leren zien wat mooi was. Onmacht en machteloosheid Onkunde en onwetendheid Uren huilen en zogen mij in een neerwaartse spiraal. “Wie heeft dat onbevangen kind vermoord Dat altijd opstaat als het valt Wie boog jouw rechte rug Wie brak jouw vleugels in de vreugde van hun vlucht? Wie is er zo aan jou voorbijgegaan Wie is het die vergat Dat jij de toekomst had Wie heeft jou net als ik te weinig lief gehad?” (zingt Herman van Veen) En dan toch leren opstaan – een ongekende levenskracht!
Kijk voor de overige 13 challenges verder op: https://www.dinekevankooten.nl/archief/challenge/
