Stromen van een open en gesloten hart (1)

Ons hart is door allerlei gebeurtenissen uit de kinderjaren vaak gesloten. Wanneer mijn hart gesloten is ga ik vergelijken, ga ik veroordelen en ervaar ik weerstand. Ik val terug op wat ik altijd deed, waardoor ik ook krijg wat ik altijd kreeg. Wanneer we volwassen zijn en rond ons 23ste onze prefrontale cortex is ontwikkeld kunnen we eigenlijk ons hart openstellen. Want we zijn oud en wijs en adequaat genoeg, waardoor we aankunnen wat ons overkomt. Maar dat weten de overlevingsdelen in ons nog niet. Zij doen hun best om alles bij het oude te houden, want daardoor hebben we onze kinderjaren juist overleefd. Maar na ons 23ste kunnen die overlevingsdelen eigenlijk met pensioen, omdat we oud en wijs genoeg zijn om het leven aan te kunnen. Waarom is het leven vanuit een open hart dan zo lastig? Omdat we nog stukjes van onze ziel (die van ons zijn afgesplitst door verdriet uit onze kindertijd) op mogen halen, mogen helen en integreren. Daarvoor is een persoonlijk ontwikkelings traject voor elk mens nodig. Want juist als ik met een open hart leef, dan kan ik ont-moeten (letterlijk en figuurlijk), kan ik omdenken, ontsluit ik de kwaliteiten die ik in huis heb en wordt mijn gedrag positief en adequaat. Daar waar mijn hart gesloten is, stokt het leven. Daar waar mijn hart open is, stroomt het leven.

Lees verder:
=> Leven vanuit een open en gesloten hart
=> Het-hart