Broer-zus relaties in de bijbel

De Bijbel bevat verschillende verwijzingen naar de relaties tussen broers en zussen, vaak met morele, familiale en spirituele betekenissen.
Hier zijn enkele belangrijke thema’s en verzen die deze relaties behandelen:

1. Familiale liefde en zorg:
   In de Bijbel wordt het belang van broederlijke liefde en zorg voor elkaar vaak benadrukt. Het idee van familie als een fundament van de gemeenschap komt sterk naar voren, en broers en zussen worden aangemoedigd om elkaar te ondersteunen en lief te hebben.
   • 1 Johannes 4:20-21: “Als iemand zegt: ‘Ik heb God lief,’ en zijn broeder haat, is hij een leugenaar. Want wie zijn broeder niet liefheeft, die hij ziet, kan God niet liefhebben, die hij niet ziet. En dit gebod hebben wij van Hem, dat wie God liefheeft, ook zijn broeder moet liefhebben.”
   Dit vers benadrukt dat de liefde voor God onlosmakelijk verbonden is met de liefde voor je medemens, inclusief je broers en zussen.
   
2. Verantwoordelijkheid voor elkaar:
   Er zijn ook verhalen in de Bijbel die laten zien hoe broers en zussen verantwoordelijk voor elkaar kunnen zijn, soms zelfs in moeilijke omstandigheden.
   • Genesis 4:9: “De Heer zei tegen Kaïn: ‘Waar is je broer Abel?’ Hij antwoordde: ‘Ik weet het niet. Moet ik mijn broeder bewaken?’”
   Dit vers komt uit het beroemde verhaal van Kaïn en Abel, waarin Kaïn zijn broer Abel doodde. Het laat zien dat broers elkaar niet alleen lief moeten hebben, maar ook verantwoordelijk moeten zijn voor elkaars welzijn.
   
3. Vergeving en verzoening:
   Verzoening tussen broers en zussen is een ander thema in de Bijbel. Het verhaal van Jozef en zijn broers is daar een goed voorbeeld van.
   • Genesis 45:4-5: “Jozef zei tegen zijn broers: ‘Kom dichterbij.’ Toen kwamen ze dichterbij. Hij zei: ‘Ik ben Jozef, jullie broer, die jullie verkocht hebben naar Egypte. Maar wees niet bezorgd, en laat het niet in jullie hart komen, dat jullie mij hierheen verkocht hebben, want God heeft mij voor jullie leven gezonden.’”
   Dit is een krachtig voorbeeld van hoe vergeving tussen broers mogelijk is, zelfs na ernstige fouten. Jozef verzoende zich met zijn broers die hem hadden verraden.
   
4. Waarschuwingen over jaloezie en rivaliteit:
   De Bijbel waarschuwt ook voor de destructieve kracht van jaloezie en rivaliteit tussen broers en zussen. Het verhaal van Kaïn en Abel (Genesis 4) en dat van Jozef en zijn broers (Genesis 37) zijn duidelijke voorbeelden van hoe negatieve emoties zoals jaloezie kunnen leiden tot grote conflicten.
   • Genesis 37:4: “Zijn broers zagen dat hun vader meer van hem hield dan van hen, en ze haatten hem en konden niet meer vriendelijk tegen hem spreken.”
     
5. Broederlijke gemeenschap in het Nieuwe Testament:
   In het Nieuwe Testament worden gelovigen vaak aangeduid als broers en zussen in Christus. De christelijke gemeenschap wordt gezien als een gezin waarin de leden zorg voor elkaar dragen.
   • Romeinen 12:10: “Heb elkaar lief met broederlijke liefde, ga elkaar in eer betonen.”Matteüs 12:50: “Want wie de wil van mijn Vader in de hemel doet, die is mijn broer, mijn zuster en mijn moeder.”
   Dit geeft aan dat in het christelijke geloof de spirituele band tussen gelovigen als broers en zussen vaak belangrijker is dan de biologische relatie.

Samenvatting

De Bijbel geeft dus een breed scala aan adviezen en voorbeelden over de relaties tussen broers en zussen. Het benadrukt liefde, zorg, vergeving en verantwoordelijkheid, maar waarschuwt ook voor jaloezie en rivaliteit. De relaties tussen broers en zussen kunnen zowel persoonlijke als spirituele betekenissen hebben, waarbij ze worden gepresenteerd als een afspiegeling van de bredere relaties die gelovigen met elkaar en met God zouden moeten hebben.

De Narigheid Tussen Broers en Zussen in de Bijbel

De Bijbel, zowel het Oude als het Nieuwe Testament, bevat talloze verhalen die de complexiteit van menselijke relaties blootleggen. Onder deze relaties nemen de banden tussen broers en zussen een bijzondere plaats in. Hoewel de Bijbel vaak de nadruk legt op liefde, zorg en verantwoordelijkheid binnen families, komen er ook vele voorbeelden voor van conflict, jaloezie en zelfs moord tussen broers en zussen. Deze verhalen bieden niet alleen inzicht in de menselijke natuur, maar ook in hoe zulke conflicten kunnen worden overwonnen door vergeving en verzoening.

1. Kaïn en Abel: De Eerste Broederlijke Moord

Het verhaal van Kaïn en Abel (Genesis 4) is misschien wel het bekendste voorbeeld van broederlijke narigheid in de Bijbel. Kaïn, de oudste zoon van Adam en Eva, werd jaloers op zijn jongere broer Abel omdat God diens offer geaccepteerd had, terwijl Kaïns offer werd afgewezen. In plaats van de oorzaak van zijn frustratie te onderzoeken of met zijn broer te praten, laat Kaïn zijn jaloezie en woede de overhand krijgen. Hij lokt Abel uit in het veld en vermoordt hem. Het is het eerste voorbeeld in de Bijbel van broederlijke rivaliteit die zo ver escaleert dat het leidt tot geweld en de dood.

Dit verhaal benadrukt niet alleen de destructieve kracht van jaloezie, maar ook de onmogelijkheid om verantwoordelijkheid voor je eigen daden te nemen. Wanneer God Kaïn vraagt waar zijn broer is, antwoordt Kaïn: “Moet ik mijn broeder bewaken?” Deze reactie illustreert de ontkenning van zijn eigen verantwoordelijkheid en de weigering om te erkennen hoe zijn zonden hebben geleid tot de tragedie.

2. Jozef en Zijn Broers: Jaloezie, Verraad en Verzoening

Een ander verhaal dat diepe broederlijke narigheid toont, is het verhaal van Jozef en zijn broers (Genesis 37-45). Jozef, de geliefde zoon van Jakob en Rachel, wordt door zijn broers gehate omdat hun vader hem meer liefheeft dan hen. Jozef, die zijn dromen vertelt waarin zijn broers zich voor hem buigen, verergert de situatie. Gevuld met jaloezie besluiten zijn broers hem te verkopen als slaaf aan een groep Ismaëlitische kooplieden, die Jozef naar Egypte brengen.

Het conflict tussen Jozef en zijn broers is een van de meest gedetailleerde en dramatische voorbeelden van broederlijke narigheid in de Bijbel. De broers bedriegen hun vader door het kleed van Jozef in het bloed van een dier te dopen, zodat hij denkt dat zijn geliefde zoon dood is. Dit zorgt voor een jarenlange breuk in de familie, waarin de broers hun daad van verraad moeten dragen.

Het verhaal bereikt een dieptepunt wanneer Jozef, na jaren van lijden in Egypte, zijn broers weer ontmoet tijdens een hongersnood. Ondanks hun vrees voor vergelding, blijkt Jozef vergevingsgezind. Hij verklaart dat hun daden deel uitmaakten van Gods plan om een groot volk te redden. Dit verhaal laat zien hoe verzoening mogelijk is, zelfs na ernstige verraad en pijn. Het benadrukt ook dat broederlijke rivaliteit kan worden omgezet in liefde en genade als er ruimte is voor vergeving.

3. De Geschiedenis van Dina en Haar Broers: Geweld en Wraak

In het verhaal van Dina, de dochter van Jakob en Lea (Genesis 34), vinden we een ander voorbeeld van conflict binnen een gezin, al is het hier geen directe rivaliteit tussen broers en zussen, maar eerder een verhaal van wraak. Dina wordt verkracht door Sichem, de zoon van de heerser van de stad Shechem. Haar broers, Simeon en Levi, nemen het heft in eigen handen en slaan wraak door de mannen van de stad te doden. Het conflict tussen Dina’s broers en de stad leidt tot een geweldadige confrontatie, die opnieuw de destructieve kracht van familierivaliteit en het zoeken naar gerechtigheid door geweld benadrukt.

Dit verhaal laat de complexe dynamiek zien van bescherming en wraak binnen een familie, maar het maakt ook duidelijk hoe ver deze emoties kunnen doorslaan in gewelddadig gedrag. Het is een herinnering aan de gevaren van niet vergeven en het nemen van zaken in eigen hand.

4. De Zussen Mirjam en Aäron: Wrok en Rebellie

Een ander voorbeeld van conflict tussen broers en zussen is de relatie tussen Mirjam en Aäron, de broer en zus van Mozes (Numeri 12). Mirjam en Aäron worden jaloers op Mozes vanwege zijn bijzondere relatie met God en zijn leiderschap. Ze spreken tegen hem, en Mirjam wordt tijdelijk bestraft met melaatsheid. Dit verhaal toont de gevaren van trots en jaloezie in familieverband, maar ook de genade van God die Mirjam geneest na het gebed van Mozes.

In dit geval is het conflict subtieler dan in de verhalen van Kaïn en Jozef, maar het toont dezelfde onderliggende emoties van jaloezie en de wens om autoriteit in twijfel te trekken. Het leert ons dat zelfs de heiligste mensen, zoals Mozes en zijn familie, niet immuun zijn voor de verleidingen van ego en rivaliteit.

5. Jezus en Zijn Broers: Onbegrip en Tegenstand

In het Nieuwe Testament zien we dat zelfs Jezus, de Zoon van God, niet werd begrepen door Zijn eigen broers. In Markus 3:21 wordt vermeld dat de broers van Jezus dachten dat Hij “bij Zijn verstand had verloren”, omdat Zijn publieke optreden en radicale leringen de gevestigde orde uitdagen. In Johannes 7:5 wordt zelfs expliciet gezegd dat “ook zijn broers in Hem niet geloofden”. Dit gebrek aan begrip tussen Jezus en Zijn broers toont de diepe scheiding die kan ontstaan, zelfs in een gezin waar je verwacht dat liefde en steun vanzelfsprekend zouden zijn.

6. De Onopgeloste Spanningen en Verdere Leer

De Bijbel bevat veel voorbeelden van de narigheid die broers en zussen met elkaar kunnen ervaren, maar wat deze verhalen gemeen hebben, is het potentieel voor genezing en verzoening. Hoewel conflicten, jaloezie en verraad vaak de overhand hebben, worden deze verhalen niet verteld om enkel de destructieve kracht van menselijke emoties te benadrukken, maar ook om te laten zien dat vergeving mogelijk is. De Bijbel leert dat zelfs in de moeilijkste familieomstandigheden, de mogelijkheid voor verzoening altijd aanwezig is – het vereist slechts nederigheid, berouw en de bereidheid om de ander in liefde te omarmen.

Conclusie

De narigheid tussen broers en zussen in de Bijbel is een spiegel van de werkelijkheid van menselijke relaties, vol complexiteit, conflict en pijn. De verhalen van Kaïn en Abel, Jozef en zijn broers, Dina en haar broers, en de wrok tussen Mirjam, Aäron en Mozes, evenals het onbegrip tussen Jezus en zijn broers, herinneren ons eraan hoe gemakkelijk jaloezie, trots en misverstanden families kunnen verscheuren. Tegelijkertijd bieden deze verhalen ook hoop: de mogelijkheid van verzoening, vergeving en genezing. De Bijbel moedigt ons aan om niet vast te houden aan wrok, maar eerder om in liefde en genade met elkaar om te gaan, ongeacht de conflicten die zich voordoen.

---

In de verhalen van de Bijbel worden zowel de menselijke zwaktes als de mogelijkheid voor verlossing door God benadrukt. De geschiedenis van broers en zussen in de Bijbel biedt niet alleen een les in hoe menselijke conflicten kunnen escaleren, maar ook een uitnodiging om na te denken over de spirituele betekenis van familiebanden. Laten we dieper ingaan op de dynamiek van rivaliteit, schuld, verzoening en de bredere implicaties van deze verhalen.

1. De Psychologische Diepte van Jaloezie en Rivaliteit

Een van de centrale thema’s in de conflicten tussen broers en zussen in de Bijbel is jaloezie. Jaloezie is een diepgewortelde menselijke emotie die vaak aan de basis ligt van deze conflicten. De verhalen van Kaïn en Abel (Genesis 4) en Jozef en zijn broers (Genesis 37) laten zien hoe destructief jaloezie kan zijn, vooral als het niet wordt erkend of beheerst. In beide gevallen draait de ruzie om de vraag wie de meeste liefde of aandacht van een ouder ontvangt.

In het geval van Kaïn is het niet alleen zijn jaloezie op Abel die hem drijft, maar ook zijn falen om zijn eigen offers serieus te nemen. De afwijzing van zijn offer leidt tot een diepere wrok en, uiteindelijk, tot moord. Dit verscherpt de dynamiek: de jaloezie op het goedkeuren van Abel’s offer wordt verstrengeld met gevoelens van afwijzing, minderwaardigheid en woede.

Jozef’s broers voelen zich eveneens gekrenkt doordat hun vader Jakob meer van Jozef houdt. De openlijke voorkeur van Jakob voor Jozef wordt niet goed ontvangen, vooral wanneer Jozef zelf zijn dromen deelt, die impliceren dat zijn broers zich voor hem zullen buigen. Dit voedt de wrok en jaloezie van zijn broers, die uiteindelijk beslissen Jozef te verkopen.

Beide verhalen illustreren niet alleen de destructieve kracht van jaloezie, maar ook hoe diep menselijke gevoelens kunnen worden, zelfs binnen een gezin. In deze gevallen is de jaloezie gebaseerd op de perceptie van ongelijkheid en de schijnbare voorkeur voor een ander. Het wijst op de dieperliggende behoefte aan erkenning, liefde en waarde, wat kan leiden tot acties die deze relaties verder beschadigen.

2. Wrok en Onverzoenlijkheid

Een ander belangrijk aspect in de verhalen van broers en zussen in de Bijbel is de wrok die ontstaat uit onverzoenlijkheid. In de gevallen van Kaïn en Abel en Jozef en zijn broers gaat het niet alleen om fysieke geweld of verraad, maar ook om de emotionele en psychologische schade die door dergelijke conflicten wordt veroorzaakt.

In het geval van Kaïn en Abel is de eerste reactie van Kaïn op Gods vraag naar zijn broer een ontkenning: “Ik weet het niet; moet ik mijn broeder bewaken?” Dit weerspiegelt de emotionele afstand die is ontstaan door zijn jaloezie en verraad. Hij is niet alleen fysiek gewelddadig, maar emotioneel gescheiden van zijn broeder en ontkent zelfs zijn verantwoordelijkheid over hem. Kaïn is niet bereid om verantwoording af te leggen voor zijn daden, wat zijn weigering om zich met zijn eigen gevoelens van jaloezie en afwijzing bezig te houden benadrukt.

Bij Jozef zien we dat de broers jarenlang met hun schuldgevoelens leven. Nadat ze Jozef als slaaf hebben verkocht, kunnen ze het zich niet veroorloven om hun vader de waarheid te vertellen. Ze dragen de last van hun verraad en zijn bang voor de wraak van Jozef wanneer hij uiteindelijk in een machtige positie in Egypte terechtkomt. Wanneer Jozef zich uiteindelijk aan hen toont, is de angst voor vergelding groot. De wrok die zich over de jaren heeft opgebouwd, wordt echter overwonnen door Jozef’s vergeving, wat het belang van verzoening benadrukt.

Deze verhalen laten zien hoe wrok en onverzoenlijkheid zich kunnen ophopen, maar dat vergeving de kracht heeft om die wonden te genezen. Toch is het niet altijd een gemakkelijke weg, en vaak moet men eerst door pijnlijke processen heen om verzoening mogelijk te maken.

3. De Mogelijkheid van Vergeving en Verzoening

De Bijbel leert ons dat, hoewel broederlijke conflicten vaak intens zijn, vergeving mogelijk is. Het voorbeeld van Jozef is in deze zin het krachtigste voorbeeld van verzoening na verraad. Toen Jozef zijn broers ontmoet na al die jaren, is het niet wraak of rancune die zijn hart vervult, maar vergeving. Hij ziet het grotere plan van God in alles wat hem is overkomen, en ondanks zijn leed, kiest hij ervoor om zijn broers niet te straffen. Dit moment van vergeving wordt een symbool van genade, wat ook door God zelf wordt gepredikt in de Bijbel.

In Genesis 45:4-5 zegt Jozef: “Kom dichterbij. Ik ben Jozef, jullie broer, die jullie naar Egypte verkocht hebben. Maar wees niet bezorgd, en laat het niet in jullie hart komen dat jullie mij hierheen verkocht hebben, want God heeft mij voor jullie leven gezonden.” Deze woorden van Jozef zijn een krachtig voorbeeld van de Bijbelse leer dat wat mensen voor kwaad kunnen bedoelen, God kan gebruiken voor een groter goed. Het verhaal van Jozef laat zien dat zelfs in de donkerste tijden de bereidheid om te vergeven kan leiden tot herstel en zelfs een grotere zegen voor anderen.

Vergeving en verzoening zijn geen makkelijke zaken, maar ze worden gepromoot als het juiste pad in de Bijbel. Dit is niet alleen een morele les voor broers en zussen, maar een uitnodiging aan alle gelovigen om wrok los te laten en de mogelijkheid van genezing te omarmen.

4. De Spirituele Betekenis van Familiebanden

Naast de menselijke conflicten heeft de Bijbel ook een diepere spirituele betekenis voor de relaties tussen broers en zussen. De gemeente, zoals beschreven in het Nieuwe Testament, wordt vaak voorgesteld als een spiritueel gezin, met Jezus als de oudste broer en de gelovigen als broers en zussen in Christus. Dit benadrukt dat de broederlijke relatie niet alleen op biologische banden berust, maar ook een spirituele dimensie heeft.

In Matteüs 12:50 zegt Jezus: “Want wie de wil van mijn Vader in de hemel doet, die is mijn broer, mijn zuster en mijn moeder.” Hier benadrukt Jezus dat de geestelijke banden die door geloof en gehoorzaamheid aan God worden gevormd, belangrijker zijn dan de fysieke familierelaties. Het idee van broeders en zusters in Christus benadrukt dat de liefde voor elkaar binnen de geloofsgemeente de conflicten tussen biologische broers en zussen kan overtreffen en helen.

5. Meer Voorbeelden van Broederlijke Narigheid

Naast de grote verhalen van Kaïn, Abel, Jozef en Mirjam, zijn er andere kleinere verhalen in de Bijbel die eveneens conflict tussen broers en zussen uitbeelden. Bijvoorbeeld:

• Esau en Jakob: Het conflict tussen Esau en Jakob is een ander voorbeeld van broederlijke rivaliteit in de Bijbel. Jakob bedriegt zijn broer Esau van zijn eerstgeboorterecht en later van zijn zegen (Genesis 25 en 27). Esau is woedend en besluit zijn broer te doden, maar Jakob vlucht naar een verre stad. Uiteindelijk verzoenen de broers zich na jaren van scheiding (Genesis 33), wat opnieuw het belang van vergeving benadrukt.
• Absalom en David: Absalom, de zoon van koning David, wordt verstrikt in conflicten binnen de koninklijke familie. Na de moord op zijn broer Amnon (Genesis 13), komt Absalom in opstand tegen zijn vader, koning David. Dit conflict leidt uiteindelijk tot Absalom’s dood en een verstoorde relatie met zijn vader. Het laat zien hoe woede en wrok binnen families ook politiek en machtsdynamieken kunnen beïnvloeden.

Conclusie: Het Pad van Herstel en Vergeving

De conflicten tussen broers en zussen in de Bijbel tonen ons de worsteling met menselijke emoties zoals jaloezie, trots, en woede. Ze laten de destructieve kracht van deze gevoelens zien, maar ook de weg naar verzoening en herstel door vergeving. Deze verhalen herinneren ons eraan dat hoewel menselijke relaties vaak vol pijn en conflict kunnen zijn, ze ook een ruimte kunnen bieden voor genade, vergeving en geestelijke groei. De Bijbel leert ons niet alleen hoe we met onze biologische broers en zussen om moeten gaan, maar ook hoe we ons verhouden tot onze geestelijke familie in Christus.

---

Wie is Mijn moeder en wie zijn Mijn broers?

In Matteüs 12:46-50, evenals in Markus 3:31-35 en Lukas 8:19-21, vinden we een passage waarin Jezus reageert op het feit dat Zijn moeder en broers buiten staan en Hem willen spreken. Jezus’ reactie is opvallend, omdat Hij de nadruk legt op het spirituele familieverband dat ontstaat door de wil van God, in plaats van de fysieke band van bloedverwantschap.

Context en Betekenis

Jezus wordt benaderd door iemand die Hem vertelt dat Zijn moeder en broers buiten staan en Hem willen spreken. Jezus’ antwoord is: “Wie is Mijn moeder en wie zijn Mijn broers?” Vervolgens wijst Hij naar Zijn discipelen en zegt: “Zie, Mijn moeder en Mijn broeders. Want wie de wil van Mijn Vader doet, Die in de hemelen is, die is Mijn broeder en zuster en moeder.”

1. De nadruk op geestelijke banden

Jezus maakt duidelijk dat, hoewel de fysieke familie belangrijk is, de geestelijke familie in het koninkrijk van God nog belangrijker is. Hij benadrukt dat wie de wil van Zijn Vader doet (d.w.z. leeft volgens Gods geboden en volgt Jezus), dat persoon Zijn “broer”, “zuster” en “moeder” is. Hierin legt Jezus de nadruk op de geestelijke gemeenschap van gelovigen. Hij herdefinieert familie niet alleen als bloedverwantschap, maar als een gemeenschap van mensen die Gods wil doen. Het laat zien dat de geestelijke relatie met Jezus en God een grotere betekenis heeft dan de natuurlijke familiebanden.

2. De wil van de Vader

In dit vers is de belangrijkste voorwaarde voor het behoren tot Jezus’ geestelijke familie het doen van de wil van de Vader. Jezus benadrukt dat gehoorzaamheid aan God de manier is waarop mensen deel kunnen uitmaken van Zijn spirituele familie. Dit is niet afhankelijk van afkomst of biologische banden, maar van de bereidheid om Gods wil te volgen.

3. De uitdaging voor Zijn familie

Door deze woorden uit te spreken, kan Jezus impliceren dat de mensen die het dichtst bij Hem staan in de fysieke zin, zoals Zijn moeder en broers, misschien niet volledig begrijpen of accepteren wat Hij doet. Hoewel zij van Hem houden, begrijpen ze misschien niet het volledige plan van God voor Zijn leven. Dit benadrukt een spirituele waarheid: de nauwe biologische banden kunnen niet automatisch de juiste relatie met God waarborgen. Die relatie is gebaseerd op het volgen van Gods wil.

4. Jezus als de bron van een nieuwe geestelijke familie

In dit vers richt Jezus zich niet alleen tot de mensen rondom Hem, maar ook tot Zijn discipelen en degenen die Hem volgen. Jezus is bezig een nieuwe gemeenschap van gelovigen te vormen, die Hij ziet als Zijn ware familie. Deze gemeenschap wordt gevormd door mensen die bereid zijn om zich in te zetten voor de wil van God, ongeacht hun afkomst of achtergrond. Dit biedt een bredere visie van familie dan de traditionele opvatting die alleen op bloedverwantschap is gebaseerd.

Theologische Implicaties

De uitspraak van Jezus heeft diepgaande theologische implicaties:

1. Het koninkrijk van God is voor iedereen – Jezus stelt dat iedereen die de wil van God doet, kan deelnemen aan de geestelijke familie van Jezus, ongeacht hun sociale of culturele achtergrond. Het koninkrijk van God is dus inclusief, en de toegang is gebaseerd op de bereidheid om Gods wil te volgen, niet op erfelijke status of nationale identiteit.
2. De aard van Jezus’ missie – Jezus komt niet om alleen Zijn fysieke familie te herstellen of te verheerlijken, maar om een nieuwe spirituele familie te stichten die wordt gekenmerkt door gehoorzaamheid aan de Vader. Hij roept mensen op om niet alleen Hem fysiek als familie te erkennen, maar om te leven volgens de waarden van het koninkrijk van God.
3. De herwaardering van familie – Jezus zegt niet dat fysieke familie onbelangrijk is; Zijn moeder en broers worden wel degelijk erkend, maar de nadruk verschuift van de fysieke naar de geestelijke verbondenheid. Dit weerspiegelt een herwaardering van het idee van familie als een gemeenschap van mensen die samen de wil van God zoeken.
4. Geestelijke toewijding boven fysieke banden – Jezus benadrukt dat geestelijke toewijding aan God en aan Zijn missie belangrijker is dan de biologische band. Dit kan als een uitdaging worden gezien voor degenen die de nadruk leggen op familie als een exclusieve en gesloten gemeenschap, waarbij de spirituele roeping van Jezus de mens uitnodigt om alle banden te heroverwegen en zich toe te wijden aan het grotere doel van het koninkrijk van God.

Conclusie

In deze passage uit Matteüs 12:46-50 laat Jezus zien dat de ware “familie” in Gods ogen bestaat uit degenen die de wil van de Vader doen. Dit is een krachtige boodschap die de traditionele ideeën over familie uitdagen en tegelijkertijd de universele en inclusieve aard van het koninkrijk van God benadrukt. Jezus herdefinieert wat het betekent om deel uit te maken van Zijn familie, en dit draait om gehoorzaamheid aan God en het volgen van Zijn pad, in plaats van alleen biologische of culturele banden. In dit licht kan iedereen die zich toewijdt aan Gods wil deel uitmaken van de geestelijke familie van Jezus.

---

Hebben alle grote mensen in de Bijbel hun familie hebben verlaten? Het antwoord hangt af van de context en de manier waarop “verlaten” wordt opgevat. Er zijn verschillende verhalen in de Bijbel waarin belangrijke figuren keuzes maken die hun relatie met hun familie beïnvloeden, maar het is niet altijd zo dat ze hun familie volledig hebben verlaten. Laten we enkele van deze verhalen onderzoeken om te zien wat we ervan kunnen leren.

1. Abraham (Genesis 12:1-4)

Een van de bekendste gevallen waarin iemand zijn familie verlaat is Abraham. In Genesis 12 wordt Abraham door God geroepen om zijn land, zijn familie en zijn vader’s huis te verlaten en naar een land te gaan dat God hem zou wijzen. God zegt tegen Abraham: “Ga uit je land, uit je familie, en uit het huis van je vader, naar het land dat Ik je zal tonen.” Dit is een duidelijk geval van het verlaten van zijn familie en zijn vertrouwde omgeving om Gods roeping te volgen.

Hoewel Abraham zijn land en familie verlaat, neemt hij zijn neef Lot met zich mee (Genesis 12:4). Uiteindelijk wordt Lot gescheiden van Abraham, maar dit is meer een kwestie van praktische overwegingen dan van een totale breuk. Abraham blijft dus nog steeds een zekere verbinding behouden met zijn familie, ook al volgt hij een roeping die hem uit zijn vertrouwde omgeving leidt.

2. Mozes (Exodus 2:11-15; 3:10)

Mozes verliet niet direct zijn familie, maar zijn situatie was complex. Als kind werd Mozes door zijn moeder verborgen om te ontsnappen aan de farao’s bevel om alle Hebreeuwse jongens te doden. Uiteindelijk werd hij geadopteerd door de dochter van de farao en groeide hij op in het Egyptische hof. Toen hij volwassen werd, verliet hij Egypte na een conflict waarin hij een Egyptenaar doodde die een Hebreeuwse slaaf sloeg (Exodus 2:11-15).

Mozes vertrok dus uit Egypte, maar zijn vertrek was niet puur een keuze om zijn familie te verlaten voor zijn roeping. Zijn roeping kwam pas later, wanneer God hem oproept om het volk Israël uit Egypte te leiden (Exodus 3). Mozes keert uiteindelijk terug naar zijn biologische familie in zijn missie om Israël te bevrijden, en hij staat dus niet volledig geïsoleerd van zijn familie.

3. Jezus (Mattheüs 12:46-50; Lukas 14:26)

Jezus is een van de meest opvallende figuren in de Bijbel die spreekt over het loslaten van familie om Gods wil te volgen. In Mattheüs 12:46-50 zegt Jezus dat wie de wil van Zijn Vader doet, die Zijn broeder, zuster en moeder is. Dit geeft aan dat de geestelijke familie belangrijker is dan de fysieke familie. Ook in Lukas 14:26 zegt Jezus: “Als iemand tot Mij komt en niet zijn vader, moeder, vrouw, kinderen, broers en zussen haat, en zelfs zijn eigen leven, kan hij Mijn discipel niet zijn.”

Deze uitspraken moeten niet letterlijk begrepen worden als een oproep tot haat, maar eerder als een manier om te benadrukken dat de gehoorzaamheid aan Gods roeping de belangrijkste prioriteit moet zijn, zelfs boven de sterke banden van familie. Jezus’ woorden wijzen erop dat de roeping van God voor zijn volgelingen kan betekenen dat ze moeilijke keuzes moeten maken die hun relaties met hun familie beïnvloeden.

Jezus zelf heeft zijn familie niet volledig verlaten, maar Zijn missie om het koninkrijk van God te verkondigen zorgde ervoor dat Zijn familie soms niet begreep wat Hij aan het doen was (Markus 3:21-35). In zekere zin was Jezus’ roeping het belangrijkste, zelfs al had dit gevolgen voor Zijn relatie met Zijn aardse familie.

4. Paulus (Filippenzen 3:7-8)

Paulus is een ander belangrijk voorbeeld van iemand die zijn familie en eerdere leven verliet om zijn roeping als apostel te volgen. In Filippenzen 3:7-8 zegt Paulus dat hij alles wat hij in zijn eerdere leven had (waaronder zijn afkomst en status als Farizeeër) als verlies beschouwt om Christus te volgen. Hij zegt: “Maar wat mij winst was, dat heb ik om Christus wil schade geacht.”

Paulus verliet zijn oude leven, inclusief zijn familiebanden in de zin van zijn Joodse identiteit en status, en ging een nieuw leven in Christus leiden. Dit was een dramatisch voorbeeld van iemand die zijn familie in zekere zin verliet om zijn roeping als verkondiger van het evangelie te volgen. Dit laat zien dat voor Paulus de toewijding aan het evangelie belangrijker was dan de bescherming van zijn eerdere familiebanden.

5. Elia (1 Koningen 19:19-21)

De profeet Elia wordt ook geroepen door God, en in 1 Koningen 19:19-21 verlaat hij zijn familie om de profetische roeping te volgen. Elia roept Elisa om hem te volgen, en Elisa verlaat zijn ouderlijk huis, zijn familie en zijn werk als boer om de taak van Elia over te nemen. Dit is een duidelijk voorbeeld van het verlaten van het dagelijks leven en familiebanden om Gods werk te doen.

6. Andere Voorbeelden: Rut, Esther en Job

Hoewel sommige Bijbelse figuren zoals Rut (die haar familie verliet om haar schoonmoeder Noömi te volgen), Esther (die haar joodse identiteit niet meteen openbaar maakte) en Job te maken kregen met familiale uitdagingen, zijn zij niet zozeer voorbeelden van mensen die volledig hun familie verlieten voor hun roeping. Rut bleef haar schoonmoeder trouw, Esther bleef haar joodse afkomst beschermen en Job worstelde met het verlies van zijn familie, maar zijn focus was ook op zijn relatie met God, zelfs in tijden van verlies en beproeving.

Conclusie

Het is dus niet helemaal correct te zeggen dat alle grote mensen in de Bijbel hun familie hebben verlaten, maar het is wel waar dat veel van de grote figuren in de Bijbel keuzes maakten die hun familiebanden beïnvloedden vanwege hun roeping door God. Wat deze verhalen gemeen hebben, is dat de roeping van God vaak belangrijker was dan de fysieke banden van familie, en dat de beslissing om God te volgen in veel gevallen leidde tot het nemen van moeilijke keuzes over relaties.

De Bijbel laat zien dat hoewel familie belangrijk is, de roeping van God, de gehoorzaamheid aan Zijn wil en het volgen van Zijn pad de ultieme prioriteit kunnen zijn. Voor sommige van de grote figuren betekende dit het verlaten van bepaalde familierelaties of het nemen van een andere weg dan die door hun familie werd verwacht. Toch betekent dit niet altijd een volledige breuk, maar vaak een verschuiving in prioriteiten en de bereidheid om Gods wil boven alles te stellen.