Bijlage II – De cultus van de hemelpoort
Edward F. Edinger schreef het boek ‘Archetype of the Apocalypse, Divine Vengeance, Terrorism, and the End of the World‘, Open Court Publishing Company, 1999, april 2002, EAN 9780812695168, 256 pagina’s
N.B. Alles wat op deze pagina staat is voor mijn eigen studie en niet te gebruiken noch te citeren!!
– Voorwoord van de redactie
– Hoofdstuk 1 – De grote finale catastrofe
– Hoofdstuk 2 – Openbaring: hoofdstukken 1, 2, 3
– Hoofdstuk 3 – Openbaring: hoofdstukken 4, 5
– Hoofdstuk 4 – Openbaring: hoofdstukken 6, 7
– Hoofdstuk 5 – Openbaring: hoofdstukken 8, 9, 10
– Hoofdstuk 6 – Openbaring: hoofdstukken 11, 12, 13
– Hoofdstuk 7 – Openbaring: hoofdstukken 14, 15, 16
– Hoofdstuk 8 – Openbaring: hoofdstukken 17, 18
– Hoofdstuk 9 – Openbaring: hoofdstukken 19, 20
– Hoofdstuk 10 – Openbaring: hoofdstukken 21, 22
Bijlage I – Een geschiedenis van bezetenheid door het apocalyps-archetype: David Koresh
Het lot van de groep genaamd “Hemelpoort” en hun leiders vertegenwoordigt nog een andere manifestatie van bezetenheid door het Apocalyps-archetype: deze negenendertig mensen zeiden dat ze in maart 1997 collectieve zelfmoord hadden gepleegd om naar de hemel op te stijgen op de manier van een eigenzinnige Rapture – om te ontsnappen aan het verschrikkelijke einde van de wereld. Technisch gezien waren ze pre-tribulationisten, in de overtuiging dat de uitverkorenen vóór de vuren van Armageddon zouden worden “ingehaald”. En dat feit (of de groep er nu van op de hoogte was of niet) zou de verklaring kunnen zijn voor hun vreedzaam en nogal privé gedrag dat geen vurige confrontatie met de regering uitlokte zoals de Branch Davidians deden. Niettemin geloofden de leiders van Heaven’s Gate dat ze gemarteld zouden worden door het Beest uit de afgrond en vroegen zich af waarom de wereld zo weinig aandacht aan hen schonk; de mannelijke leider Marshall Applewhite, die vierentwintig jaar op deze uitkomst had gewacht, overwoog de macht van de regering te provoceren om dit tot stand te brengen, maar koos in plaats daarvan voor de meer introverte oplossing van zelfmoord. Deze oplossing was ook beslist onbijbels; en de dood door eigen hand wordt niet gesanctioneerd door de christelijke theologie.
Hier ontmoeten we het interessante feit dat de Heaven’s Gate-groep wel en niet paste bij de materialen van het nieuwtestamentische boek Openbaring. Ze pasten echter wel in het “patroon” of het archetype en bewijzen Jungs punt dat “archetypen niet worden bepaald wat betreft hun inhoud, maar alleen wat betreft hun vorm”, juist “ingevuld met het materiaal van de bewuste ervaring”. Toen de leiders van de groep, Bonnie Nettles en Marshall Applewhite, rond 1972 bezeten raakten door het archetype van de Apocalyps, identificeerden ze zich met de “twee getuigen” van Openbaring 11, waar we lezen:
“Maar ik zal mijn twee getuigen zenden om twaalfhonderdzestig dagen lang te profeteren, gekleed in een zak. Dit zijn de twee olijfbomen en de twee lampen die de Heer van de wereld dienen. Vuur komt uit hun mond en verteert hun vijanden als iemand probeert hen kwaad te doen; en iedereen die hen kwaad probeert te doen, zal zeker op deze manier worden gedood. Ze hebben de macht om de hemel af te sluiten zodat het niet regent zolang ze profeteren; ze hebben de macht om water te veranderen in bloed en slaan de hele wereld met een plaag zo vaak als ze willen. Wanneer ze hun getuigenis hebben voltooid, komt het beest dat uit de afgrond komt om oorlog tegen hen te voeren en hen te overwinnen en hen te doden. Hun lijken liggen in de straten van de grote stad bekend onder de symbolische namen Sodom en Egypte, waarin hun Heer werd gekruisigd. Mensen van elk ras, stam, taal en natie staren naar hun lijken, drie-en-een-halve dag, die niet werden begraven, en de mensen van de wereld zijn blij dat en vieren de gebeurtenis door elkaar geschenken te geven, want deze twee profeten zijn een plaag geweest voor de mensen van de wereld.”
Na de drie-en-een-halve dag blies God leven in hen en ze stonden op, en iedereen die het zag gebeuren was doodsbang; toen hoorde ik een luide stem uit de hemel tot hen zeggen: “Kom hier naar boven”, en terwijl hun vijanden toekeken, gingen ze naar de hemel in een wolk. (11:3-12)
In een brief van 1973 schreef Applewhite na een verblijf van enkele maanden:
‘De tijd in de “wildernis” is eindelijk voorbij. Gedurende die tijd leerde ik de betekenis van scheiding [sic] van alle gehechtheden, concepten, bezittingen [sic], passies en zelfs van mijn zelf. Jezus’ woorden en voorbeeld kregen hun ware betekenis en na veel noodzakelijk lijden onthulde de “Big Daddy” aan Bonnie en mij onze missie. Wij zijn Zijn 2 kandelaars of kandelaars, Zijn 2 olijfbomen.’
Hier zien we een grondige identificatie met een inhoud van het boek Openbaring, hoewel vreemd genoeg de vernietigende krachten ontbreken die geassocieerd zijn met de “twee getuigen” – krachten die schijnbaar onbewust bleven, maar die zich zouden manifesteren als de absolute gehoorzaamheid die van hun volgelingen wordt geëist, zelfs tot in de dood. Wanneer ze worden gearresteerd voor creditcardfraude en diefstal van huurauto’s, zouden “The Two” – grondig ontmenselijkt – beweren dat de Heer van de Schrift komt als een “dief in de nacht”. In een andere brief schreef Applewhite: “Ok, zet je schrap voor een paar harde feiten, Onze Vader is NIET de ‘lieve en liefhebbende Vader in de manier waarop we dachten’.” In overeenstemming met het boek Openbaring geloofden de leden van Heaven’s Gate in de naderende wederkomst en had zelfs het ietwat obscure geloof van Openbaring dat het menselijk ras het ‘tuinieren’-experiment van de Heer is. Newsweek meldde hun mening dat:
‘Er was eens een tijd dat de goden een fysiek “Koninkrijk der Hemelen” creëerden ergens tussen de meer zichtbare hemellichamen van de hemel. In opdracht van de goden ‘plantten’ deze Koninkrijksbewoners mensen als een tuinierexperiment op planeet Aarde. Van tijd tot tijd maakten “vertegenwoordigers” van het Koninkrijk “zielenafzettingen” in deze menselijke planten, om ze voor te bereiden op transplantatie naar wat Do “het niveau boven de mens” noemde. Wanneer de oogsttijd aanbrak aan het einde van een “tijdperk” – zou een vertegenwoordiger een menselijk lichaam toe-eigenen, een groep uitverkorenen instrueren en hen terugbrengen naar hun interplanetaire hemel.
Hoewel deze verklaring feitelijk bijbels is, is ze ook duidelijk een product van moderne sciencefiction – die beide uiteindelijk producten van de psyche zijn en het archetype van de Apocalyps uitdrukken. We vinden in dit voorbeeld van het “verslinden” van menselijke ego’s door het archetype een zekere vrijheid van interpretatie van de Bijbel (Nettles werd opgevoed als een baptist, Applewhite een zoon van een presbyteriaanse predikant) waarbij de “twee getuigen” zichzelf anoniemer hernoemen als “The Two” of speelser – als ‘Guinea and Pig’, ‘Bo and Peep’ of als noten van de toonladder, ‘Do and Ti’. ruimteschip geleid door superieure buitenaardse wezens die, ja, in het “Koninkrijk van God” leefden, maar nauwkeuriger en minder emotioneel in “Het niveau boven de mens””.
Psychologisch verwachtte en hoopte deze groep zelfs op de komst van ‘buitenaardse’ inhoud uit de onbewuste psyche die hen zou introduceren op het ‘volgende niveau’ van psychologische prestaties. Maar ze waren onbewust bezeten door het archetype van dat besef en konden dus niet zien wat er werkelijk op het spel stond. Nettles, Applewhite en hun volgelingen – die in totaal aanzienlijk met veertig zouden zijn – werden gedreven door een concreet (en daarom destructief) handelen vanuit een innerlijk proces dat de intentie had om creatief te zijn. Het volgde “logisch” dat Ti, die in 1985 onverwachts aan kanker stierf, in het kielzog van de pas ontdekte enorme komeet Hale-Bopp terugkeerde in een ruimteschip om haar partner Do en hun kudde te verzamelen. Alsof het de wonderbaarlijke “ster” waarvan de wijzen uit de evangeliën 2000 jaar geleden getuige waren, werd de komeet de “marker” die Applewhite, nu zesenzestig jaar oud en blijkbaar falend, aanmoedigde “de dingen in eigen handen te nemen”.
Net als bij Vernon Howell, kunnen we ons afvragen wat de persoonlijke realiteit is achter al deze onpersoonlijke archetypische activiteiten. De leiders van Heaven’s Gate-Bonnie Nettles en Marshall Applewhite werden respectievelijk in 1927 en 1932 in Texas geboren uit christelijke ouders. Elk van hen trouwde conventioneel toen ze begin twintig waren, elk had kinderen; ze begonnen een respectabele succesvolle carrière – de ene in de verpleging en de andere in de muziek. Maar verpleegster Nettles vertoonde in de turbulente jaren zeventig tekenen dat ze niet paste in haar opvoeding in het zuiden van de baptisten: ze omarmde waarzeggerij en astrologie en had zelfs regelmatig telepathische gesprekken met een overleden negentiende-eeuwse monnik genaamd ‘Broeder Francis’. In dezelfde periode begon Applewhite, een professor in de stem, emotioneel te wankelen toen hij op een gegeven moment in het ziekenhuis werd opgenomen, vermoedelijk vanwege het conflict van homo- of biseksueel zijn in een samenleving (en een christelijk gezin) die dergelijke realiteiten niet kon accepteren. En toch kreeg hij, als compensatie voor zo’n lijden, een visioen waarin hij voelde dat hij een “privéles van de Heer” had gekregen. Een vriend meldt: “Hij zei dat zijn aanwezigheid hem alle kennis had gegeven van waar het menselijk ras vandaan kwam en waar het naartoe ging.” In 1972 ontmoetten de onlangs gescheiden Nettles, die bekend was met geesten, Applewhite, die al jaren gescheiden was, maar pas onlangs de geestenwereld had ontmoet. En de twee werden – na wat samen reizen – “De Twee” van Openbaring.
Het lijkt duidelijk dat het uiteenvallen van de ‘houder’ van de traditionele religie (het protestantse christendom) effect had op de persoonlijkheden van Bonnie Nettles en Marshall Applewhite. De doos kon hen niet langer bevatten als werkelijke menselijke wezens die tastten, hoe vruchteloos ook, naar een nieuwe eon met nieuwe inhoud; en de religieuze energieën van hun ziel – geactiveerd door ongemakkelijke persoonlijke omstandigheden, zo niet misschien door hun lot – stroomden in ontoereikende zijrivieren. Hun identificatie met die energieën gaf hen echter een irrationele aantrekkingskracht op hun volgelingen. De dochter van Nettles meldt dat na de eerste reis van The Two samen: “Ze waren als magneten …. Ze hadden deze ongelooflijke kracht. Plotseling voelde ik me bevoorrecht om bij hen in de buurt te zijn.’ Dick Joslyn, ooit lid van Heaven’s Gate, had dezelfde reactie toen hij The Two ontmoette tijdens een bijeenkomst: ‘Ik weet dat jullie geen oplichters zijn. … Dat betekent, of je bent wie je zegt dat je bent, of je bent helemaal gek.” Schrijvers van een boek voerden stemstresstests uit op de leiders en kwamen tot de conclusie dat er geen sprake was van opzettelijke misleiding, dat ze “geloofden wat ze zeiden, maar deze persoonlijke conclusies maken het des te tragischer dat onze cultuur een voldoende categorie mist – een psychologische categorie – om zulk afwijkend gedrag als dat van Heaven’s Gate te plaatsen. Het bezit door het archetype van de Apocalyps biedt echter een verklaring.