04 – rooskleurig asielzoekers leven (b)
Geplaatst door Dineke van Kooten op 19 juni 2011
Praktijkvoorbeelden
Ik kom regelmatig mensen tegen die zo’n prachtige buitenwereld ophouden.
Ik kom ook mensen tegen die zich zo door God gezegend hebben gevoeld, maar toch God ineens zien (zonder het concreet te ervaren) als Iemand die mogelijk tegen hen is. God is geen statische God. God lijkt dan onberekenbaar en een God om erg bang voor te zijn, want morgen kan de voorspoed zomaar over zijn.
God gunt ons groei, zodat we dichter bij Hem komen. Helaas raken we juist in de Egyptische voorspoed langzaam maar zeker van God af. Laatst zei een oude middelbare klasgenoot van mij: “Ik weet eigenlijk niet waarom ik geen Bijbel meer lees en nauwelijks meer bid. Weet je, mijn werk slokt me zo op en de voorspoed is niet van de lucht, maar moet wel gevierd worden en ik moet wel mijn inspanningen doen om het succes te behouden. Daarin is op dit moment geen plaats voor God. Misschien dat er later tijd voor komt, zodat ik dan weer op zoek ga. Maar nu nog niet…”
Ook merk ik dat er mensen zijn die zo bang zijn om hun buitenkant van geluk los te laten, dat ze al hun situaties recht praten: niet zo bedoeld; niet zo opgevat; niet aan gedacht… Eigenlijk is men doodsbang om te kijken naar de binnenkant. Bang dat er niets zit en de leegte en stilte hun aan zal vliegen.
Gebed
Heer, God, wilt U mij mijn stand van zaken laten zien? Wilt U met Uw licht en Uw waarheid[i] in mijn hart schijnen? Wilt U mij laten zien waar ik woon en hoe ik leef? Wilt U mijn aandacht trekken naar die dingen die U belangrijk vindt?
God, wilt U de verborgen plaatsen in mijn hart laten zien?
[i] Psalm 43: 3
Zend uw licht en uw waarheid; mogen die mij geleiden,
mij brengen naar uw heilige berg en naar uw woningen, (NBG-51)
