Ontwikkelen

Mijn levenslijn, mijn levensgeschiedenis, mijn leven laat een weg van ont-wikkelen zien.
Ik word mij steeds meer bewust en ik word mij steeds meer gewaar.
Elke keer is er een soort schokgolf in mijn leven, waardoor ik in een andere ruimte kom.
Die schokgolf kan ik een naam geven, een situatie of een gebeurtenis.

Het lijkt wel of die schokgolf wordt veroorzaakt door het herbeleven van een oude situatie, die daardoor ineens in een ander daglicht kwam te staan.
In elke nieuwe ruimte, wordt de oude niet afgesloten, maar gaat de deur open naar iets nieuws en vergroot het de ruimte, terwijl het voelt alsof ik in een andere ruimte ben aangekomen. Het is altijd vreselijk wennen in en aan zo’n nieuwe ruimte. Ik zie er ervaar alles ineens anders. Net of ik alles verlies en niet meer weet hoe het moet. Nu weet ik dat ik zeker 40 dagen nodig heb om mij tot die nieuwe ruimte te verhouden.
Een SCHOKGOLF, want ik ga nooit vrijwillig naar een nieuwe ruimte. Er gaat altijd twijfel, zorg, pijn en/of weerstand aan vooraf. Dat klinkt eenvoudiger en mooier dan ik het ervaar. Ik ervaar het als wanhoop, als onvermogen, als machteloosheid. Maar ik word door iets voort gedreven en ontkom er niet aan. Alsof het elke keer weer een geboorte is. De weeen brengen mij uiteindelijk verder. Maar voordat ik me daarop kan laten meebewegen…

Ik moet hierbij heel erg denken aan de EXODUS: eerst waren de Hebreeen slaven; toen was er een mogelijkheid om te vertrekken, maar durfden ze en konden ze niet; toen lukte het wel om te vertrekken in grote haast en kwamen ze in de woestijn aan; maar voordat je in de woestijn bent, dan is er een daadwerkelijke Sinai-ervaring nodig; en voordat je in Kanaan bent, dan moet je eerste bereid zijn te vertrekken uit de woestijn; en als je dan vertrokken bent, dan moet je eerst nog aankomen en pas als je aangekomen bent, dan kun je in Kanaan zijn.