Hoe schoon windenergie nu echt is?
Hoe schoon windenergie nu echt is? Het legt vele in ieder geval geen windeieren, maar voor het milieu een ramp!
Auteur: Ian Plimer (Australië).
Vertaling: Jan Smelik
LinkedIn: geplaatst door Mark Bosch
De wieken van milieuvriendelijke, gesubsidieerde vogel- en vleermuishakkende inefficiënte windturbines hebben een korte levensduur en kunnen niet worden gerecycled. Na 15 jaar of minder moeten ze worden vervangen en zijn samengesteld uit plastic, glasvezel, balsahout en harsen.
Balsahout wordt geproduceerd door het kappen van Braziliaanse regenwouden, uiteraard op een milieuvriendelijke manier. Glasvezel is geïmpregneerd met epoxyharsen om het blad sterker te maken en wordt gemaakt van aardolie.
Bisfenol A is een zeer giftige synthetische organische verbinding die gebruikt wordt in de epoxyharsen van turbinebladen. Epoxyharsen bevatten 30-40 procent bisfenol A en turbinebladen zijn wereldwijd de grootste verbruiker van epoxyharsen. De jaarlijkse wereldwijde productie van bisfenol A bedraagt ongeveer 2 miljard kilogram en neemt toe omdat het volzetten van het milieu met windturbines de huidige rage is.
Bisfenol A is een hormoonontregelaar die in verband wordt gebracht met ongeveer 80 ziekten, waaronder kanker en voortplantingsstoornissen. Het is dodelijk voor jonge kinderen.
De voorranden van turbinebladen geven fijn stof af en de bladranden hebben slechts 5 jaar garantie. Elk blad stoot minimaal 0,2 tot 2,5 gram bisfenol A in stof per jaar uit. Dit stof wordt door de wind wijd en zijd verspreid. Als één gram bisfenol A in het water van een stuwdam terechtkomt, wordt 10 miljoen liter water onbruikbaar. Dit is een giftige tijdbom.
Duurzame energie vernietigt het landschap, steriliseert voedselproducerende grond, doodt wilde dieren en verspreidt gifstoffen wijd en zijd. Dit is geen milieubeleid.
De kooldioxide-uitstoot die vrijkomt bij de fabricage en bouw van een windturbine-industrieel complex is veel groter dan de kooldioxide-uitstoot die wordt bespaard.
Door de perverse haast van regeringen om de koolstofdioxide-uitstoot te verminderen, komt de windindustrie weg met de verantwoordelijkheid voor deze vervuiling. De windindustrie is een gesloten winkel. Er zijn geen gegevens beschikbaar over gevaren, ongevallen, branden, veiligheid, gezondheid en menselijk leed, zoals in andere industrieën verplicht is. Er is geen verplichting om het terrein aan het einde van de exploitatie in de oorspronkelijke staat te herstellen, inclusief de verwijdering van bisfenol A. Miljoenen gebruikte wieken zijn nu bestemd om te worden gestort. Geen zorgen. Uit het oog, uit het hart. Ze worden versneden, gestort en begraven. Het snijvlak van de wieken laat uitspoeling toe en de bodem en de waterlopen worden vervuild door bisfenol A. Momenteel zijn er al 6.000 wieken in Australië gedumpt en het aantal neemt snel toe naarmate Australië zich ontwikkelt tot de mythische wereldmacht op het gebied van hernieuwbare energie.
We zijn bedrogen en we zullen er vele malen voor betalen.
Jan Smelik (Groningen, 1958) is opgeleid aan de niet meer bestaande HTS in Hilversum, richting Fijn Mechanische Techniek. Na een tiental jaren werkzaam te zijn geweest als ingenieur is hij verzeild geraakt in de Audio-Visuele-sector als geluidsman, niet zo’n gekke stap gezien zijn hobby als (voormalig professioneel) luidsprekerbouwer en high-end audio liefhebber.
Na ruim een kwart eeuw als geluidsman gewerkt te hebben is er nu tijd ontstaan om als geïnteresseerde leek in de klimaatmaterie te duiken. De dreiging dat onze prachtige landje zowel visueel als economisch te gronde gericht wordt is een sterke motivatie om actief te worden en te proberen het tij te keren. Door zijn technische achtergrond kan hij goed de (on)mogelijkheden van ‘groene’ ontwikkelingen blootleggen.
