De binnen- en de buitencirkel
Onlangs zei iemand tegen mij: Ik heb een binnen- en een buitencirkel. Ik wil kosten wat het kost in de binnencirkel blijven en mijn omgeving daarbij betrekken.
In de binnencirkel is het veilig, gaat alles zijn gangetje, zijn er eigenlijk geen grote problemen. In de tweede cirkel zijn de niet prettige dingen in mijn leven, die ik zo goed mogelijk moet hándelen. Het voelt als onveilig en gevaarlijk. Dus ben ik daar zo alert als mogelijk op en zorg ik met man en macht in mij dat ik dat onder controle heb. Ik doe daarin wat ik moet doen, maar ik stap er niet teveel en niet te weinig in om het zo in redelijke banen te leiden, waardoor mijn lijden beperkt blijft.
Verder doe ik er alles aan om te zorgen dat ik niet in de gevarenzone kom, waar ik ruzie met anderen heb, waar ik dingen doe niet controleerbaar zijn. Ik wil geen afwijkende mening hebben, want dan staat me iets ergs te wachten. Daarom bemoei ik me niet met anderen en ‘leef ik en laat ik leven’. Out of the box denken en doen vermijd ik. Nieuwe grote uitdagingen aangaan, ga ik uit de weg. Zo geniet ik van het leven, in mijn veilige, vertrouwde omgeving. Ik zeil, ik golf, ik fiets en zit in allerlei commissies en ben een betrokken vader van mijn kinderen. Ik heb een mooi leven.
Een constructie die ik bij veel mensen herken. Zo hoort het en zo moet het, zou je kunnen zeggen, maar dat vindt deze groep niet herkenbaar, want ze voelen zich niet ergens toe verplicht of aan gebonden. In tegendeel. Ze voelen zicht vrij. Ze hebben de indruk dat het leven goed is en dat men gelukkig is, als men zich binnen die vertrouwde en veilige muren van het leven bewegend. Het lijkt heel vrij. Ik denk dat 85% van de mensen zo leeft. Het lijkt heel goed, maar het is schijn.
Het is heel hard van mij om te zeggen: het is schijn. Waar haal ik het recht vandaan om dat te zeggen? Het leven heeft zijn levenswetten. Deze manier gaat in tegen de levenswetten. Levenswetten zijn er op fysieke, psychische en zielsniveau. Als ik een pen los laat, dan valt hij door de zwaartekracht. Dat is niet bedacht door mensen dat zit in het Leven.
Het Leven vraagt om geleefd te worden, zonder beperkingen. Het Leven vraagt ook om te groeien en te schuren aan het leven. Als je de graankorrel in de aarde stopt, in het donker, dan komt het tot leven en brengt het vrucht voort. Juist dat schuren aan het leven zorgt voor groei. Juist dat botsen zorgt dat iets wat nog niet zichtbaar was zich mag ontwikkelen en naar buiten mag komen. Het leven vraagt om alles wat er in mij zit aan gaven en talenten dat dat tot ontwikkeling kan komen. Dat doe ik door het Leven vol te leven en vol aan te gaan. Daarbij speelt goed en fout, gewenst of niet gewenst geen rol.
Dat botsen en schuren is er om oude overtuigingen en aannames (van mijn kindertijd) in mijn leven los te laten en daarvoor passende en kloppende nieuwe overtuigen te ontwikkelen en aannames te toetsen. Kijk maar naar dit filmpje:
Het is schijn, omdat er geleefd wordt vanuit de angst dat er mogelijk iets mis kan gaan, wat ik mogelijk niet in de hand heb en waardoor ik mogelijk dood zou kunnen gaan. Maar angst (behalve bij echte zichtbare nood in het hier en nu) gaat ALTIJD over het verleden. Het is het kind in mij dat ergens bang voor is. Het is niet de volwassene. De volwassene kan alles aan wat het lot hem geeft te dragen. Daarop ben ik in staat (vaak met behulp van anderen) een voor mij passend antwoord op te vinden. De volwassene hoeft niet bang te zijn dat hij het leven niet aankan, tenzij hij hier en nu nog met verjaarde overtuigingen en aannames (zo hoort het, zo moet het) werkt. Overtuigingen en aannames die mij hebben overleven in mijn kindertijd, zijn heel belangrijk en noodzakelijk geweest voor die kindertijd. Overtuigingen en aannames uit die kindertijd worden gevangenissen in de volwassenheid en belemmeren mij het volle leven open aan te gaan, omdat ze me in dat volwassen leven confronteert met mijn angsten. En ik wil die angsten uit de weg gaan, waardoor het mijn leven inperkt en beperkt. (zie: https://www.dinekevankooten.nl/archief/coaching-oordelen-en-projectie/) Ergens las ik: Angst is de prijs voor een zinvol leven!
Tot je bestemming komen, is de roep van het Leven. Daarvoor moet je oude aannames en overtuigingen als slavendrijvers, loslaten. Loslaten omdat je 23 jaar bent (geweest) en je kindertijd voorbij is. Je mag nu in vrijheid alles tot ontdekken en tot ontwikkeling laten komen. Maar dat gaat niet zo maar op een achter namiddag! Dat komt tot ontwikkeling doordat we tegen dingen in ons leven aanlopen en dat recht in de ogen kijken en onszelf mogen afvragen: Waar gaat dit over? Wat in mij maakt dat ik zo reageer? Welke gebeurtenis in mijn kinderleven heeft nu deze reactie veroorzaakt? Want als ik buitenproportioneel reageer, dan gaat het niet over nu, maar dan gaat het over iets van vroeger, wat in het voorval van vandaag (onbewust) mee resoneert. Er wordt iets getriggerd in ons als we te groot op de situatie in het hier en nu reageren (of als we te klein reageren). (zie: https://www.dinekevankooten.nl/archief/coaching-leren-van-triggers/)
De bedoeling van het Leven is dat ik na mijn 23ste het oude, vertrouwde verlaat. Als je naar de bijbel kijkt, moesten alle aartsvaders (behalve Izak) hun huis verlaten. Dat is ook de opdracht vanuit de bijbel: “Daarom zal een man zijn vader en zijn moeder verlaten” (Genesis 2: 24). Dat is letterlijk zo, maar zeker ook figuurlijk. Ik moet nieuwsgierig en vol vertrouwen de wereld gaan ontdekken. Alles wat ze mij verboden hebben of waarvan ze gezegd hebben: dit is goed, zal ik zelf moeten onderzoeken of dat voor mij klopt. En zo verbreek ik de loyaliteit waarmee ik vast zit aan mijn ouders en mijn kindertijd, om zo in volwassenheid het leven aan te gaan. En dan die buitenste kring, die lastigste, die hardnekkigste mag ik doorbreken en onderzoeken met behulp van anderen. Het leven wil dat ik ten volle Leef met alles wat ik heb en wat ik niet heb meegekregen; met al mijn gaven en talenten! Zo vertrek je uit Egypte, naar het Beloofde Land. (Over de weg van kind naar volwassene kun je hier lezen.)
Waarom dat nodig is? Omdat je daarmee je bewust-zijn en gewaar-zijn vergroot. Daarmee word je ten volle mens en leef je ten volle. Waarom dat nodig is? Omdat de levenswetten ons daartoe uitnodigen. Kijk maar in de natuur: een zaadje van een appel komt ten volle tot zijn recht in de appelboom als hij vrucht draagt en dat is een heel lang proces door weer en wind heen, door schade en schande. Het kweken van appelbomen vanuit zaden kost wel veel moeite, planning en geduld. Zo is het ook met ons leven…
Lees verder:
https://www.dinekevankooten.nl/archief/coaching-de-weg-van-heling-simone-pacot/
https://www.dinekevankooten.nl/archief/vijf-wetten-van-het-leven-simone-pacot/
