Cynthia Bourgeault – Eye of the Heart – TROPE -03
Het Engelse boek ‘Eye of the heart, a spiritual journey into the Imaginal Realm‘ (‘Oog van het hart, een spirituele reis naar het fantasierijke rijk’) van Cynthia Bourgeault, Uitgever Shambhala, 2020, ISBN 978-1-61180-652-6, 219 pagina’s
N.B. Alles wat op deze pagina staat is voor mijn eigen studie en niet te gebruiken noch te citeren!!
– Inleiding, Voorwoord
– Hoofdstuk 1 – Het introduceren van het denkbeeldige
– Hoofdstuk 2 – Werelden binnen werelden
– Hoofdstuk 3 – De geweldige uitwisseling
– Tussenhoofdstuk: betekenisverandering de hel rijken
– Hoofdstuk 4 – Imaginaire causaliteit
– Hoofdstuk 5 – De kunst van vormverschuiving
– Tussenhoofdstuk: een school voor de dienst van de Heer
– Hoofdstuk 6 – Imaginaire reiniging
Tussenhoofdstuk – 03
Alles op een rijtje
Als je je aangetrokken voelt om met een situatie te werken volgens imaginaire causaliteit, waar (en hoe) begin je dan? Nu we het einde van dit deel van het boek naderen, zal ik eens kijken of ik het hele plaatje samen kan vatten in de vorm van een paar basisrichtlijnen. In de loop der jaren heb ik deze bijzonder nuttig gevonden om mijn eigen werk op koers te houden.
1) Onderschat ten eerste nooit de ‘heilige nuchterheid van het gezond verstand’, zoals Rafe het vroeger noemde. Als een situatie gemakkelijk kan worden aangepakt volgens de wetten van Wereld 48, begin daar dan mee. U hebt geen gebedsgenezer nodig voor hoofdpijn; je neemt gewoon wat aspirine.
2) Probeer uit principe alle World 96-denken te vermijden. Gurdjieff noemde dit niveau ‘vormend denken’. Het is de wereld van hergebruikte meningen, slogans, brede generalisaties en starre gedragspsychologische modellen. Labelen, typen, groepsdenken, politieke correctheid: al die vormen van voorverpakt discours zullen je geest opsluiten in vertrouwde sleursporen die nergens toe leiden. Als je gaat denken, denk dan. Gebruik je eigen geest, hart en geaarde aanwezigheid om te zien wat er werkelijk aan de hand is en probeer te begrijpen wat het meest wakker in je is, niet het meest in slaap.
3) De tip of imaginaire verwerking echt geïndiceerd is, ligt in de aanwezigheid (of afwezigheid) van die markeringen waar we de afgelopen hoofdstukken al naar hebben gekeken: hoog geconfigureerde symbolische of imagistische patronen, synchroniciteiten die eigenlijk bij een groter patroon, en tijd die functioneert als een actief compositorisch element, niet alleen een achtergrond. Over het algemeen zou ik zeggen dat er minstens twee markeringen aanwezig moeten zijn; niet om de mate van ‘imaginaliteit’ te testen (net zoals je niet een beetje zwanger kunt zijn, kan een situatie niet een beetje fantasie zijn), maar eerder om je eigen jeukende vingers onder controle te houden. Spring niet op het pistool; afwachten wat er ontstaat. Elimineer eerst andere opties (zoals besproken in punt 1) en overweeg de kracht van uw eigen innerlijke kracht. Want als je eenmaal dit pad begint te bewandelen, moet je toegewijd zijn om het te doorstaan.
4) Als je echt met imaginaire causaliteit begint te werken, is de meest nuttige gebruikershandleiding die ik heb gevonden – geloof het of niet – die ene, sublieme uitdagende zin in het midden van St. Pauls’ grote verhandeling over liefde in 1 Korintiërs 13: ‘Liefde bedekt alle dingen, gelooft alle dingen, hoopt alle dingen, verdraagt alle dingen.’ Het is het tweede item – gelooft alle dingen – dat echt de punch levert. Dit betekent niet weigeren de waarheid onder ogen te zien, maar eerder dat er een hogere en een lagere manier van waarnemen en handelen is in elke omstandigheid van het leven. De ene manier leidt tot cynisme en het afsluiten van mogelijkheden, en de andere manier leidt tot hoger geloof en liefde en een vruchtbaarder resultaat. ‘Alle dingen geloven’ betekent je oriënteren op het hoogst mogelijke resultaat en streven naar de realisatie ervan.
Dat was de keerpuntbeslissing die ik bijna vijfentwintig jaar geleden met betrekking tot Rafe moest nemen: verwerk ik zijn dood volgens World 48 of volgens World 24? Overal om me heen pleitten de psychologische en traditionele spirituele modellen unaniem voor afsluiting, verdriet, loslaten, doorgaan met mijn leven. Iets in mij zei dat ik naar hem toe moest blijven lopen, en dat deed ik – recht in het imaginaire waar de vruchten meer dan het risico hebben bevestigd.
Het is natuurlijk een delicate balans, en het vinden van de juiste touch is onderdeel van de leercurve. Aan de ene kant moet er openheid zijn voor de geldige input die uit Wereld 48 komt, en voor de verwerking van psychologische en ontwikkelingsproblemen die bij dat domein horen. Het imaginaire is geen plaats voor spirituele overbrugging. Aan de andere kant mag men de reeds uiteengezette leer niet vergeten dat je niet in twee werelden tegelijk kunt spelen – of als je dat doet, het uiteindelijk volgens de wetten van het hogere moet zijn. Er is een zekere handigheid nodig om de schaduw gracieus en eerlijk te leren assimileren, maar toch naar het licht te blijven lopen.
5) Ten slotte heb ik ontdekt dat de grootste ontwikkelingsuitdaging bij het leren van de wegen van imaginaire causaliteit de neiging is om het over te nemen en door te gaan met je eigen verbeeldingskracht. Er wordt iets ontvangen, iets echt bekend, maar dan begint de geest ermee te spelen en begint de details in te vullen, zodat het oorspronkelijk ongerepte imaginaire zien al snel van zijn eigen rails is ontspoord en in Wordl 48 als fantasie en verwachting is heroverd. Het imaginaire komt altijd met een verrassingselement. Als je het script al hebt geschreven, is het geen imaginaire causaliteit meer.
Er is hier zeker een leercurve, maar een deel van dit zien en het vervolgens verliezen, is ingebouwd in het pad zelf, een deel van de inherente uitdaging van het leven op de kruising van twee werelden. Je zit een tijdje in de groef, dan val je eruit. Maar naarmate die twee stevigere containers langzaam in je groeien, kun je de spanning – onpartijdigheid (d.w.z. niet-identificatie met een gewenste uitkomst) en geduld authentiek vasthouden – en wordt het geleidelijk beter. De zuiveringspraktijken waar we in de afgelopen twee hoofdstukken naar hebben gekeken, zullen helpen om de stabiliteit van die containers op te bouwen, maar alle wegen leiden uiteindelijk naar een mysterieus wachten in de leegte, de pijnlijke maar noodzakelijke laatste stap. Het hart zal altijd weten wat het wil, diep van binnen, en hoeft er niet aan herinnerd te worden. Gebruik je verstand niet om scenario’s voor je hart te creëren. Als de tijd rijp is, zal het eigen spreken van het hart duidelijk zijn.
Verder lezen: https://www.dinekevankooten.nl/archief/cynthia-bourgeault-eye-of-the-heart-07/
