Negatief zelfbeeld omdraaien
Als we geboren worden hebben we vooral contact met de ander en geen contact met onszelf, omdat we als baby nog geen weet hebben van ons Zelf. Bovendien zijn we afhankelijk van de ander, allereerst van mijn moeder, voor eten en drinken. Maar ook om het leven te leren leven: drinken, eten, kruipen, lopen, praten, lezen, etc. Het leven wordt door de ander voor gedaan, waardoor het kind dat kan nadoen!
Gaande het leven gaan we – als het goed is – de weg naar onszelf.
Wanneer een kind van de borstvoeding gehaald wordt, zegt Jan Geurtz, dan denkt dat kind dat het iets fout heeft gedaan en geeft zichzelf de schuld.
Maar ook een kind dat het verdriet van zijn moeder voelt of zijn moeder te jong kwijt raakt geeft zichzelf de schuld.
Het kind denkt dan, op zoek naar de reden van zijn fout:
◊ Ik ben stom
◊ Ik ben slap
◊ Ik ben slecht
◊ Ik ben waardeloos
◊ Ik ben niet goed genoeg
◊ Ik hoor hier niet thuis
◊ Ik mag hier niet zijn
◊ Ik ben een mislukking
◊ Ik ben een egoïst
◊ Ik ben middelmatig
◊ Ik ben laf
◊ Ik ben lui
◊ Ik ben raar
◊ Ik ben lelijk
◊ Ik ben zwak
◊ Ik ben gewoon
◊ Ik ben een loser
Dit wordt een overtuiging. Om te voorkomen dat het kind dit nog een keer zal ervaren, hanteert het deze overtuiging als een leefregel.
Het wil er namelijk voor zorgen dat het die ervaring nooit meer hoeft mee te maken.
Lees verder op: https://www.dinekevankooten.nl/archief/afwijzing-jan-geurtz/
Als je in het leven hier bevestigingen voor krijgt, door omstandigheden (bijv. te jong gescheiden van je moeder, gepest op de lagere school, geen aanwezige vader), dan bouw je een negatief zelfbeeld op. Je negatieve overtuiging helpt je in moeilijke situaties te overleven! Lees verder op: https://www.dinekevankooten.nl/archief/overlevingsmechanisme-afsplitsen/
Je levenslijn kan hierover veel inzicht geven en laat zien waar je allemaal bevestigd bent geworden in deze, jouw overtuigingen.
Lees verder op: https://www.dinekevankooten.nl/archief/levensgeschiedenis/
Dat negatieve zelfbeeld geef ik op een volgende manier weer:
In de mate waarin je negatieve zelfbeeld zich ontwikkeld, zo erg sluit je je af voor positieve woorden van anderen.
Ze vallen langs je heen, net als druppels water van de veren van de eend.
Hoe mensen om je heen je ook bevestigen je maakt het kleiner en minder van betekenis.
Je bent het het volgende moment al weer vergeten.
Maar zodra iemand iets zegt (letterlijk of non-verbaal) wat mogelijk iets in de richting van jouw overtuiging gaat, dan komt dat onmiddellijk binnen!
Sterker nog: het knalt naar binnen en je bent er dagen van slag van.
Je negatieve overtuigingen helpen je daadwerkelijk in je jonge kinderjaren om te overleven! Daar mag en kan je heel dankbaar voor zijn!
Je krijgt tijdens je leven diverse momenten de gelegenheid om die negatieve overtuigingen om te buigen, bijv. wanneer je naar school gaat, wanneer je puber wordt, wanneer je gaat studeren. Maar het kan ook zijn, dat die negatieve overtuigingen zo verankerd zijn, door teveel negatieve ervaringen en bevesitigingen, dat het op die momenten juist versterkt in plaats van minder wordt.
Mahatma Gandhi zei al:
Je overtuigingen bepalen je gedachten
Je gedachten bepalen je woorden
Je woorden bepalen je daden
Je daden bepalen je gewoonten
Je gewoonten bepalen je waarden
Je waarden bepalen je bestemming
Je bent niet je negatieve zelfbeeld, je maakt zelf je negatieve zelfbeeld!
Er is een heel belangrijk moment in je leven, nl. wanneer je prefrontale cortext is ontwikkeld.
De prefrontale cortex is betrokken bij cognitieve en emotionele functies als beslissingen nemen, plannen, sociaal gedrag en impulsbeheersing.
Dankzij de prefrontale cortex ben je zelf verantwoordelijk voor wat je tussen je oren gelooft en denkt. Dat is het typische aan volwassenheid!
De cruciale vraag is: Blijf ik kind en daarmee denken wat ik denk dat anderen van mij denken! en laat ik daarvan afhangen wat ik wel of niet doe?
Of word ik vernieuwd in mijn denken en word ik volwassen en bepaal ik zelf wat ik denk, nl. dat ik er mag zijn en dat ik goed genoeg ben, wetend wat ik wel kan en niet kan, wetend wat ik wel wil en niet wil.
Mijn overlevingsmechanisme kan vanaf dat moment eervol met pensioen! Niet bestrijden, maar bedanken en eren (want het was cruciaal om te overleven), maar geen podium meer geven!
Iemand met een positief zelfbeeld is volwassen (vanuit het TransActionele gedachtengoed). Iemand met een positief zelfbeeld denkt niet alleen maar positief over zichzelf, maar heeft een reëel zelfbeeld, want hij weet wat hij wel kan en wat hij niet kan. De volwassene is zich dus bewust van zijn gaven en talenten en ook welke gaven en talenten hij niet heeft.
De volwassene kent de overtuigingen van zijn kinderjaren en heeft die weten om te zetten door zijn persoonlijke werk, zijn schaduwwerk te doen.
Lees/kijk verder op: https://www.dinekevankooten.nl/archief/animatie-persoonlijke-ontwikkeling/
Wanneer iemand met een positief / reëel zelfbeeld, een compliment krijgt, dan kan hij dat compliment aannemen en daar van genieten: dankjewel!
Wanneer hij een negatieve opmerking krijgt, dan zal hij daar niet gelijk onthutst van zijn, maar eerst onderzoeken of dat klopt. Klopt het wat die ander zegt of zegt dat iets over de manier van kijken van die ander naar zichzelf of naar mij. En als het klopt, dan zal hij dat als feedback van die ander aannemen en daar van leren en waar nodig zijn excuses aanbieden en zeggen: “je hebt gelijk, dat had ik niet moeten zeggen!”
Iemand van wie het negatieve zelfbeeld/overlevingsmechanisme nog volop actief is, zal bij negatief commentaar van de ander, dat onmiddellijk ervaren als een mokerslag en zal zichzelf als slachtoffer gedragen of zal de ander gaan aanklagen. In taalgebruik hoor je dan de woorden: ALTIJD, NOOIT, MOET en JIJ.
Henry Ford zei over de kracht van de geest: “Als je gelooft dat je het kunt of als je gelooft dat je het niet kunt . . . in beide gevallen krijg je gelijk.”
Aan jou de keuze!!
