Het proces van omvorming

Volgens Simone Pacot wordt de mens in de loop van zijn leven geconfronteerd met de realiteit van het kwaad dat er in de wereld is. Het behoort tot zijn verantwoordelijkheid:
– het kwaad te erkennen
– er niet medeplichtig aan te worden en
– er duidelijke houding tegenover aan te nemen.

Daarenboven moet hij zichzelf opbouwen – en vaak genoeg helemaal opnieuw opbouwen – in en vanuit de kwetsbaarheid die deel uitmaakt van zijn wezen.

Hij moet het hoofd bieden aan allerlei vormen van verlies en gebrek waar elk mensenleven nu eenmaal mee gepaard gaat.

Vanaf onze prilste kinderjaren zijn we meestentijds het slachtoffer van:
* meer of minder erge kwetsuren
* velerlei vromen van scheefgroei, en
* allerlei soort wanordekijk gedrag die van de ene generatie op de andere worden doorgegeven.

Om de pijn en het verdriet uit de weg te gaan die deze kwetsuren veroorzaken, slaan we dan – omdat we niet op de hoogte zijn van de wetten van het leven of ze vergeten – een verkeerde richting in en begeven we ons op dwaalwegen die niet naar het leven maar naar een of andere vorm van dood leiden.

Simone Pacot schrijft daarover in haar boeken:
– “Tot in onze diepste diepten: het evangelie ter harte nemen”, Carmelitana Gent, 2003, ISBN 90–76671-42-7, 251 p.
– “Kom weer tot Leven!: het doordringen van het evangelie tot in onze diepste diepten”, Carmelitana Gent, 2004, ISBN 90-76671-53-7, 264 p.
– “Durf het nieuw leven aan!; op weg naar Pasen”, Carmelitana Gent, 2005, ISBN 90-76671-59-1, 375 p.
– “Open je deuren voor de Geest”, Carmelitana Gent, 2010 ISBN 978-90-76671-77-2, 148 p.

Geplaatst op 13 maart 2011.