Het eerste scenario van Rutte was oké. Alsnog doen!
Het allereerste scenario van premier Rutte was een nuchtere benadering van het probleem dat de naam Covid-19 kreeg. Had hij zijn rug maar recht gehouden. Dan hadden we intussen groepsimmuniteit gehad en was het MKB overeind gebleven.
Het was een historisch moment. Op 16 maart 2020 sprak premier Mark Rutte het volk persoonlijk toe vanuit het torentje. Premier Rutte: “… ik heb vanavond geen gemakkelijke boodschap voor u. De realiteit is ook dat de komende tijd een groot deel van de Nederlandse bevolking met het virus besmet zal raken. En wat zij (de deskundigen) ons óók zeggen, is dat we in afwachting van een vaccin of medicijn de verspreiding van het virus kunnen afremmen en tegelijkertijd gecontroleerd groepsimmuniteit op kunnen bouwen. Wie het virus heeft gehad, is daarna meestal immuun. Net als vroeger met de mazelen. Hoe groter de groep die immuun is, hoe kleiner de kans voor het virus om over te springen op kwetsbare ouderen en mensen met een zwakke gezondheid. Met groepsimmuniteit bouw je als het ware een beschermende muur om hen heen. Dat is het principe. Dat leidt tot een beheerste verspreiding, onder groepen die het minste risico lopen. Dat is het scenario van onze keuze.”[1]
Wat een goede keus! Langs natuurlijke weg groepsimmuniteit opdoen door het virus gecontroleerd door de bevolking te laten gaan. Dit gebeurt vanzelf in een samenleving, ook als een overheid geen maatregelen neemt. De gecontroleerde wijze van verspreiding houdt in dat kwetsbare mensen extra voorzichtig zijn en de sterken leven door. Die laatsten stellen zich bloot aan de ziekte en wie dat overleven, vormen die gewenste, beschermende muur. Een enkele sterke zal daarbij het leven laten, maar dat is de prijs die een gemeenschap betaalt om gezond en sterk te blijven. Zo doen wij dat al eeuwen.
Na zijn speech volgde een stroom van verontwaardiging vanuit de politiek en de samenleving. Er was angst dat dit scenario te veel doden zou kosten. Beelden uit het buitenland en cijfers van de WHO, die het sterftecijfer op 3,4% schatte, bevestigden dat. Men smeekte om een lockdown. Met succes, de lockdown kwam er en het uitgangspunt werd gewijzigd. In plaats van ook langs natuurlijke weg groepsimmuniteit op te bouwen, moest alléén een vaccin dit realiseren. En ook het idee van mogelijke medicatie -wat Rutte in zijn eerste speech nog noemde- werd losgelaten.
In afwachting van het vaccin moeten we de tussenliggende tijd zien te overleven door ons aan een pakket maatregelen te houden. Wie had bevroed dat deze maatregelen zouden uitgroeien tot een medische dictatuur? Het begon met de-anderhalve-meter, handen wassen, geen handen schudden en elleboogniezen. Intussen zijn er verplichte looproutes, plastic schermen en geen festivals. Beperkte groepsgrootte voor bijeenkomsten, de horecasluiting, de mondkapjesplicht en de avondklok volgden. Sommige beroepsgroepen moeten verplicht testen, soms preventief. Ook onze jongeren moeten eraan geloven. Op de gang een mondkapje. Zelfs kinderen moeten hun handjes ontsmetten en bepaalde looproutes in acht nemen. De propaganda voor het vaccin met daaraan verbonden de enorme sociale druk voor vaccinatie is ten hemel schreiend. En de adviezen voor privébezoek thuis bewijzen dat de lange arm van de overheid ook tot achter de voordeur probeert te reiken. Wat een bizarre overheidsbemoeienis voor ons dagelijks leven! Wat zal er nog volgen, want de geest is uit de fles en gaat er uit zichzelf niet meer in? Een Coronapaspoort om te kunnen reizen, het buitensluiten van ongevaccineerden in horeca, zwembaden en sportscholen? Worden adviezen voor achter de voordeur omgezet in bindende regelgeving? En als er al testverplichting is, wat houdt vaccinatiedwang dan nog tegen? En dat allemaal omdat we geen natuurlijke groepsimmuniteit durfden op te doen. Gezonde mensen, zo bang gemaakt dat ze geen vertrouwen meer hebben in de kracht van hun lichaam. Stel dat ik die ene ben die het niet overleeft. Help, ik wil nog niet dood.
Intussen is er veel meer bekend. Het sterftecijfer heeft de WHO naar beneden bijgesteld op 0,13%. Het ligt 26 keer lager dan geschat. Foutje, bedankt! Tijd om alsnog het oorspronkelijke plan uit te voeren. Vroeg de samenleving in eerste instantie om overheidsingrijpen, nu wil zij dat de overheid weer naar achteren treedt. De geest moet weer in de fles. Rutte, ga je gang. Voer je oorspronkelijke scenario uit. Beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald. Bescherm kwetsbaren, maar laat gezonde mensen het gewone leven voortzetten, want daar is alles, maar dan ook werkelijke alles mee gewonnen. Dan blijft het MKB overeind en daardoor blijft onze verzorgingsmaatschappij betaalbaar. Nederland moet het immers van het MKB hebben … of zijn wij dat vergeten?
Gezonde mensen moeten bereid zijn Corona op te lopen. Dat is echte solidariteit en dat kunnen wij! De rol van de overheid moet beperkt blijven tot het geven van voorlichting: zorg dat je vitamine C en D en zinkgehalten op orde zijn. Mensen kunnen dit op voorhand slikken om de verschijnselen te temperen, mochten die zich voordoen. Zo dragen mensen de verantwoordelijkheid over hun eigen lichaam en zo hoort het ook. Dan laat je als overheid zien dat je werkelijk om de gezondheid van de gehele gemeenschap geeft en niet slechts gefocust bent op kwetsbare mensen.
De overheid heeft een vaderlijke rol in elke crisis. Haar mandaat is vooral rust te brengen in het volk. Het aanwakkeren van angst staat haaks op haar mandaat. Als de angst niet meer wordt gevoed, zullen gezonde mensen rechtop gaan staan, de ziekte onder ogen zien en bereid zijn erdoorheen te gaan, zoals zij dat al eeuwen hebben gedaan. We kunnen er morgen mee beginnen!
Drs. E. Noordermeer is bioloog, auteur/uitgever, febr. 2021
© www.enoordermeer.nl
Dit artikel werd geplaatst op het platform Sta-pal.nl.
TV-toespraak van minister-president Mark Rutte
Toespraak | 16-03-2020
Minister-president Rutte spreekt het land toe over het coronavirus.
Goedenavond,
Het coronavirus houdt ons land in de greep. Ons, én de rest van de wereld.
Samen staan we voor een opgave van enorme omvang.
Veel mensen zullen het gevoel herkennen dat we de laatste weken in een achtbaan zitten die steeds sneller lijkt te gaan rijden. Je vraagt je af: gebeurt dit echt? Want de maatregelen die hier en elders worden getroffen zijn ongekend voor landen in vredestijd.
Ik wil aan het begin van deze toespraak mijn medeleven uitspreken met de families van de mensen die inmiddels aan het virus zijn overleden.
Iedereen die in het ziekenhuis ligt of thuis aan het herstellen is, wens ik veel beterschap en sterkte toe.
En ik wil me richten tot de ouderen en de mensen met een zwakke gezondheid.
Ik realiseer me dat u grote zorgen hebt. En daarom wil ik u zeggen dat het onze absolute prioriteit is de risico’s voor u zo klein mogelijk te maken.
Met al het nieuws uit binnen- en buitenland, met alle gebeurtenissen die elkaar in razend tempo opvolgen, is het volkomen logisch dat er heel breed in de samenleving zorgen leven.
We zitten allemaal met vragen.
Wat kan ik doen om mezelf en de mensen om me heen te beschermen?
Hoe zit het met school en werk?
Kan een kinderfeestje nog doorgaan? Een familieweekend? Een bruiloft?
Hoe lang gaat dit eigenlijk allemaal duren?
En waarom neemt het ene land andere maatregelen dan het andere land?
De realiteit is, dat het coronavirus onder ons is en voorlopig ook onder ons zal blijven.
In de wereld van vandaag zijn nieuws en informatie sneller dan het licht en is een mening ook snel gegeven. Ik begrijp dat.
Maar het antwoord op alle vragen die leven, begint bij de kennis en ervaring van deskundigen. Laat ons daaraan vasthouden.
Aan deskundigen als Jaap van Dissel en zijn collega’s binnen en buiten het RIVM. Virologen, intensive care artsen en andere specialisten.
Hun advies is vanaf het begin leidend geweest voor alle maatregelen die tot nu toe in Nederland zijn getroffen. En het is belangrijk dat we op dat kompas van wetenschappelijke kennis en betrouwbare feiten blijven varen.
Dat is de enige verstandige manier om verdere stappen te kunnen blijven zetten die nodig zijn. Stappen die onvermijdelijk op ons af komen.
Want ik heb vanavond geen gemakkelijke boodschap voor u.
De realiteit is, dat het coronavirus onder ons is en voorlopig ook onder ons zal blijven. Er is geen eenvoudige of snelle uitweg uit deze zeer moeilijke situatie.
De realiteit is ook dat de komende tijd een groot deel van de Nederlandse bevolking met het virus besmet zal raken.
Dat is wat de deskundigen ons nu vertellen.
En wat zij ons ook zeggen, is dat we in afwachting van een vaccin of medicijn de verspreiding van het virus kunnen afremmen en tegelijkertijd gecontroleerd groepsimmuniteit op kunnen bouwen.
Dat moet ik uitleggen.
Wie het virus heeft gehad, is daarna meestal immuun. Net als vroeger met de mazelen.
Hoe groter de groep die immuun is, hoe kleiner de kans voor het virus om over te springen op kwetsbare ouderen en mensen met een zwakke gezondheid.
Met groepsimmuniteit bouw je als het ware een beschermende muur om hen heen. Dat is het principe.
Maar we moeten ons wel realiseren dat het maanden of zelfs langer kan duren om groepsimmuniteit op te bouwen en in die tijd moeten we mensen die een groter risico lopen zoveel mogelijk afschermen.
Alles overziend, zijn er 3 mogelijke scenario’s.
Het 1e scenario is: het virus maximaal controleren.
Dat leidt tot een beheerste verspreiding, onder groepen die het minste risico lopen.
Dat is het scenario van onze keuze.
Maximaal controleren betekent dat we proberen met maatregelen de piek in het aantal besmettingen af te vlakken en uit te smeren over een langere periode.
Maximaal controleren betekent dat we proberen met maatregelen de piek in het aantal besmettingen af te vlakken en uit te smeren over een langere periode.
Met deze aanpak waarin de meeste mensen alleen lichte klachten zullen krijgen, bouwen we immuniteit op en zorgen we dat de zorg het aankan.
Met als doel dat de verpleeghuizen, de thuiszorg, de ziekenhuizen en vooral de intensive care afdelingen niet overbelast raken. Zodat er steeds voldoende capaciteit is de mensen te helpen die het meest kwetsbaar zijn.
Het 2e scenario is dat we het virus onbeheerst zijn gang laten gaan.
Daarmee zou ons zorgsysteem in de piek van de besmetting volkomen overvraagd worden, waardoor er niet genoeg capaciteit zou zijn om kwetsbare ouderen en andere patiënten met een hoog risico te helpen. Dat moeten we uiteraard koste wat kost voorkomen.
Het 3e scenario is dat we eindeloos proberen het virus tegen te houden.
Dat betekent dat het land helemaal op slot gaat.
Zo’n rigoureuze aanpak kan op het oog aantrekkelijk lijken, maar deskundigen wijzen erop dat het bepaald geen kwestie van dagen of weken zou zijn.
In dat scenario zouden we ons land feitelijk een jaar of zelfs langer moeten platleggen, met alle gevolgen van dien. En als het praktisch al zou kunnen – om mensen zo lang alleen met toestemming hun huis uit te laten komen – dan nog kan het virus meteen weer de kop opsteken als de maatregelen worden ingetrokken.
Nederland is een open land en zolang er geen vaccin is, zal het coronavirus als een golf door de wereld blijven gaan en ons land niet overslaan.
Alle adviezen tot nu toe, alle maatregelen die eerder zijn afgekondigd zijn op het 1e scenario van ‘maximaal controleren’ gericht.
Van de relatief eenvoudige richtlijnen om geen handen te geven, vaker handen te wassen en anderhalve meter afstand te houden tot ingrijpende maatregelen als het verbieden van grotere bijeenkomsten en sluiting van de horeca.
En we houden uiteraard per dag de vinger aan de pols.
Hoe lang de maatregelen nodig zijn en of er meer nodig is, hangt dus af van de manier waarop het virus zich de komende weken en maanden gaat gedragen.
En van eventuele nieuwe wetenschappelijke inzichten, want het onderzoek staat niet stil.
Het kan zijn dat enkele maatregelen versoepeld kunnen worden, maar dat we soms ook weer een extra stap moeten zetten om te voorkomen dat het virus ongeremd om zich heen grijpt.
Het blijft passen en meten de komende maanden.
Het blijft zoeken naar de balans tussen maatregelen nemen die nodig zijn en het gewone leven zoveel mogelijk door laten gaan.
Als we zo de verspreiding van het virus kunnen sturen, zijn de gevolgen voor de volksgezondheid uiteindelijk het meest beheersbaar.
Tegelijkertijd kunnen en zullen we onze ogen niet sluiten voor de economische gevolgen van deze crisis.
Veel mensen maken zich zorgen over hun baan. Want voor heel veel bedrijven, groot en klein, is dit een extreem moeilijke periode.
Heel veel ondernemers staan ineens met hun rug tegen de muur. De mevrouw van het koffietentje op de hoek, de bloemenkweker, de transportondernemer, de ZZP’er, maar het geldt ook voor nationale iconen als de KLM.
Mijn boodschap aan de ondernemers van Nederland en hun werknemers is deze: het kabinet zal doen wat nodig is om u te steunen.
We zetten alles op alles om ervoor te zorgen dat bedrijven niet omvallen door wat er nu gebeurt en dat mensen hun baan niet verliezen.
Het zal hoe dan ook een moeilijke tijd worden, maar we laten u niet in de steek.
Tot slot wil ik iedereen in Nederland bedanken voor de manier waarop de aanwijzingen en maatregelen tot nu toe zijn opgevolgd en voor alle hartverwarmende voorbeelden van onderlinge hulp en solidariteit.
Het doet goed te merken dat we voor elkaar klaarstaan als de nood aan de man is.
Blijf dat doen.
Blijf alert en volg de aanwijzingen op, ook als u sterk en gezond bent, in het belang van mensen die kwetsbaarder zijn.
Dat is echt belangrijk.
Blijf uw gezond verstand gebruiken en luister naar de deskundigen.
Blijf elkaar helpen waar dat kan.
Dit is een tijd waarin we elkaar moeten vinden, over meningsverschillen en tegenstellingen heen.
Een tijd om het gezamenlijke belang boven het eigen belang te stellen.
En een tijd om ruimte en vertrouwen te geven aan al die mensen die onder hectische omstandigheden dag en nacht bezig zijn anderen te helpen en het virus onder controle te houden.
Schoonmakers, verpleegkundigen en artsen in de ziekenhuizen en de ouderenzorg, huisartsen en GGD-medewerkers, politieagenten, ambulancepersoneel en alle andere hulpverleners.
Tegen hen, en tegen al die mensen die op hun post blijven in scholen, kinderopvang, openbaar vervoer, supermarkten en waar dan ook, wil ik zeggen: u doet fantastisch werk – heel, heel veel dank daarvoor.
Ik wil eindigen met deze oproep: bij alle onzekerheden die er zijn, is één ding volstrekt duidelijk: de opgave waar we voor staan is heel groot en we moeten dit echt met 17 miljoen mensen doen.
Samen komen we deze moeilijke periode te boven.
Let een beetje op elkaar.
Ik reken op u.
Dank u wel.
Wil je meer weten over dit onderwerp?
Kijk op: https://www.dinekevankooten.nl/tag/politiek/
Voor een overzicht kijk op: https://www.dinekevankooten.nl/archief/overzicht-great-reset-corona/
