Objectieve berichtgeving?

Hans Siepel schreef op LinkedIn op 4 april 2021:
Een oud-verhaal (hieronder) over hoe maatschappelijke werkelijkheden tot stand komen.
Leert dat
(1) de objectieve werkelijkheid NIET bestaat.
(2) feiten geen feiten zijn.
(3) de maatschappelijke werkelijkheid zich ontvouwt door het proces van betekenisgeving aan de zogenaamde feiten.
(4) de taal hierbij cruciaal is.
(5) Met als conclusie en wijsheidsinzicht dat de taal de sleutels in handen heeft om de huidige coronawerkelijkheid te transformeren en een andere werkelijkheid te scheppen.
Kortom werk aan de winkel voor de MSM journalistieke kaste om het andere verhaal – te lezen in o.a. Het Einstein placebo-mysterie als corona medicijn — www.elikser.nl — te delen met hun achterban.

‘Objectieve berichtgeving? De media scheppen een andere werkelijkheid’
Volgens Hans Siepel creëren politici, media en wetenschap de werkelijkheid. Waarom spraken RTL Nieuws en het NOS Journaal van bloedbaden en nauwelijks over terreur?

auteur: Hans Siepel
datum: 10 augustus 2019
website: https://www.parool.nl/nieuws/objectieve-berichtgeving-de-media-scheppen-een-andere-werkelijkheid~ba95807c/

Voor mijn bijna 92-jarige vader is het een uitgemaakte zaak. Afgelopen zondagavond keken we samen het NOS Journaal dat verslag deed van de (terreur)aanslagen in de VS. Bij de woorden van de Democratische presidentskandidaat Beto O’Rourke, die president Trump medeverantwoordelijk houdt voor de racistische terreuraanslag in El Paso, knikt hij instemmend.

Voor hem is het geen vraag dat woorden die uitgesproken worden tot (maatschappelijke) werkelijkheden leiden. Zo ook het hatelijke en racistische taalgebruik van president Trump. Opgevoed met de Bijbel kent hij zijn klassiekers. Niet zonder betekenis voor hem is de openingszin van het vierde boek van het Nieuwe Testament, het evangelie van Johannes, waarin staat: ‘In den beginne was het Woord’.

Toch gek. Voor mijn oude vader, en met hem waarschijnlijk het overgrote deel der natie, is het evident. Natuurlijk scheppen woorden maatschappelijke en persoonlijke werkelijkheden. We doen die ervaring elke dag weer op. Een vriendelijk woord schept andere werkelijkheden dan in de tram of de bus als moslimmeisje negatieve opmerkingen te horen over je ‘achterlijke’ geloof.

‘Wees welkom’ schept voor vluchtelingen uit Syrië een heel andere werkelijkheid dan te horen dat je moet oprotten naar je eigen land. En voor donkere voetballers wordt het voetbalveld minder aantrekkelijk als hun spel begeleid wordt door apengeluiden en racistische teksten.

Hete aardappel
Het roept de vraag op hoe te verklaren dat wat voor ‘gewone’ mensen in het dagelijks verkeer zo vanzelfsprekend is, juist zo’n hete aardappel blijkt voor nieuwsmedia, politici, opiniemakers en intellectuelen?

Waarom bijvoorbeeld Amerikadeskundige Willem Post in het AD van maandag helemaal leegloopt over diezelfde Beto O’Rourke, die hij, vanwege de relatie die hij tussen het haatdiscours van Trump en de terreurdaad legt, beschuldigt van immoreel gedrag. Wat zit daarachter? Vanwaar die terughoudendheid? Waarom deze intellectuele barrière om te erkennen dat woorden en taal inderdaad werkelijkheid scheppend zijn?

Het antwoord is simpel, maar omdat de gevolgen enorm zijn, mag dit antwoord in de institutionele, politiek-intellectuele en journalistieke kring niet uitgesproken worden.

Want stelt u zich het maar eens voor wat de gevolgen zijn voor deze institutionele spelers als noties als de ‘objectieve feiten’ hun betekenis verliezen. Als erkend zou moeten worden dat de ‘objectieve werkelijkheid’ helemaal niet bestaat. Dat de journalistiek helemaal geen verslag doet van nieuwsfeiten, maar zelf maatschappelijke werkelijkheden creëert?

Van hun aanzien en prestige zou weinig overblijven. Maar meer nog dan dat zouden zij, als de illusie van objectiviteit doorgeprikt wordt, aangesproken kunnen worden op de geschapen maatschappelijke werkelijkheden waar zij mede verantwoordelijk voor zijn.

Intellectuele catastrofe
Er is nog een andere grote verantwoordelijke aan te wijzen voor dit intellectuele wegkijken. Haar beoefenaars horen het niet graag, omdat zij zichzelf gaarne afficheren als de absolute kenners van het objectieve landschap.

Het is de wetenschap die de illusionaire notie van dé objectieve werkelijkheid in onze westerse samenleving in beton heeft gegoten, een leerstuk waar zij haar aanzien en prestige voor een deel aan heeft te danken.

Probeert u zich ook hier eens de gevolgen voor te stellen als wetenschappers moeten erkennen dat dé objectieve werkelijkheid helemaal niet bestaat. Het zou een intellectuele catastrofe betekenen, omdat het hele wetenschappelijke bouwwerk rust op deze objectiviteitsaanname. Dus doen zij, net als journalisten, er het zwijgen toe.

Dat collectieve zwijgen wordt steeds moeilijker te verdoezelen. Omdat de bewijsvoering dat communiceren het scheppen van werkelijkheden is, zich met de dag opstapelt. Laten we de proef op de som nemen.

Zo zal er niemand aan twijfelen wat er gebeurd zou zijn als de aanslagen in Ohio en El Paso islamitisch geïnspireerd zouden zijn en de daders geen witte mannen waren, maar een migrantenuiterlijk bezaten. Dan zou niet alleen president Trump, maar ook de gehele Nederlandse media groot hebben uitgepakt met koppen als ‘Islamterreur slaat toe in de VS’ of ‘Terroristische aanslag in de VS’, waarmee ook voor islamitische gelovigen in Nederland een bepaalde maatschappelijke werkelijkheid zou zijn gecreëerd.

Nu deze terreuraanslagen het werk zijn van blanke jonge mannen, waarvan er één geen twijfel laat bestaan over zijn (Trump)motieven, schept de mainstream vaderlandse media een heel andere werkelijkheid. Zowel RTL Nieuws als het NOS-journaal opent nu niet met het woord ‘terrorisme’, maar houden het op ‘bloedbad’ en ‘schietpartijen’. Slechts in de gesprekjes met verslaggevers ter plaatse komt het woord ‘terreur’ voorbij.

Hoezo objectieve berichtgeving? Waarom niet de opening: ‘Racistische terreuraanslag in El Paso’? Vanwaar die journalistieke terughoudendheid om het terrorisme te noemen en waarom niet het beestje bij zijn ‘racistische’ naam genoemd?

Onbedoeld geeft Willem Post met zijn kritiek op de Democratische presidentskandidaten, op symbolische wijze, het antwoord: het geïnstitutionaliseerde, vaak onbewuste, blanke superioriteitsgevoel. Het (symbolische) verhaal vertelt zichzelf, ‘gevangen’ in het volgende beeld: Willem Post, de blanke schoolmeester, die presidentskandidaten, die allemaal tot een minderheid behoren – Pete Buttigieg, homoseksueel, Beto O’Rourke, Mexicaanse immigrant, en Cory Booker, donkere huidskleur – de les leest. Say no more!

Wil je meer weten over dit onderwerp?
Kijk op: https://www.dinekevankooten.nl/tag/politiek/
Voor een overzicht kijk op: https://www.dinekevankooten.nl/archief/overzicht-great-reset-corona/