De stroom van het Leven
De stroom van het Leven brengt je bij je werkelijke bestemming.
Dat wat ik in mijn leven meemaak, is de bedoeling.
Dat wat ik in mijn leven meemaak, kan ik als volwassene aan!
Door wat ik in mijn leven meemaak, kom ik daar waar waar ik moet zijn. Kijk maar naar allerlei bijbelverhalen waarin dat zichtbaar wordt!
Voor mij is God gelijk aan het Leven.
Durf ik het leven zo te vertrouwen dat ik weet dat het mij draagt?
Dat zijn nogal wat uitspraken bij elkaar, die toch wel om uitleg vragen, die een context nodig hebben.
Soms merk ik dat mensen (vanuit de eerste persoonlijke ontwikkelingsfasen van Dabrowski) denken dat God juist ondanks of bijna tegengesteld aan het Leven van een mens werkt en dat door Zijn ingrijpen het leven wordt gestuurd en bestuurd tegen de bedoeling van het Leven zelf in. De opgelopen trauma’s van het kind in mij, willen elke situatie vermijden die mogelijk (in mindere of meerdere mate) doet herinneren aan die vroegere gebeurtenis. Het getraumatiseerde kind in mij vindt dat de/een volwassene daarvoor moet zorgen en als dat niet gebeurt, dan is hij zwaar teleurgesteld. Hij kan zich dan aan God vastklampen om van God te verwachten/eisen dat God hem beschermt of uit de huidige situatie redt. Het is dan makkelijk/noodzakelijk voor het kind in mij om te denken dat het slechte in het leven van de duivel komt en het goede van God. Hij verwacht dan dat de nare dingen die hem overkomen, door God voorkomen zullen worden. Maar daardoor (door die verwachting en als God dat daadwerkelijk zou doen), geneest het kind nooit en worden de trauma’s slavendrijvers in plaats van dat het gouden (genezen) ervaringen worden, die vrucht opleveren.
We begrijpen dan niet dat juist mijn reactie op wat ik meemaak vraagt om groei. Het kind in mij veroorzaakt vaak mijn instinctmatige reactie. Het kind in mij houdt mij tegen om mij te laten dragen door de stroom van het Leven. Het kind in mij durft dat niet en zal er alles aan doen om die overgave te voorkomen. Mijn eigen aannames (zo hoort het en zo moet het) of mijn overtuigingen (dit kan ik niet) of mijn zelfbeeld (ik ben niets waard) of mijn sabotages (het gaat mij toch niet lukken; bij mij gaat alles fout) zorgen er angstvallig voor dat ik, als ik volwassene ben, uit de stroom van het Leven blijf. Ik ga dan met het Leven juist mijn gevecht aan in plaats van dat ik het Leven vol en volwaardig aan ga.
“Ah!”, zei onlangs een cliënte, “Mijn man heeft dus toch gelijk: carpe diem (pluk de dag)! Hij maakt zich nergens zorgen over. Viert het leven en geniet er van! En als het tegen zit, dan zucht hij, haalt zijn schouders op en gaat weer verder! Het is een echt zondagskind! Hij vindt mij maar een piekeraar en een zorgenmaker.” Nou, was mijn antwoord, dat bedoel ik dus ook niet. Want dit zijn precies de mensen die het echte leven van de volwassene uit de weg lijken te gaan. Wat we dan niet begrijpen is dat het Leven wel een antwoord van mij vraagt, dat het Leven uit is op groei! Maar gun hem zijn Lot. Het leven zal ook voor hem zorgen, zodat de uitnodigingen aankomen en dat hij ze – als het goed is – leert ontvangen.
Als ik vertrouwen heb, dan weet ik dat niets mij bij geval overkomt, maar dat de gebeurtenis (positief en negatief) mij toevalt (toe-val-lig). En dat ik het Leven leer leven door daar een antwoord op te vinden. Ik ben gewend om het antwoord te vinden door de strijd aan te gaan met alles wat mij overkomt, of er voor te vluchten of zelfs te bevriezen (Ik ben er even niet! Ik kom wel weer als het over is!). Dat kost veel energie. Wat ik dan vaak nog niet ontdekt heb, is dat, als ik volwassen ben, mijn verzet tegen het leven, tegen mijn lot, juist een nieuw trauma veroorzaakt, of een oud trauma bevestigt (je kunt ook niemand vertrouwen; je moet het altijd alleen doen)!
Want meestal word ik in zo’n niet gewenste situatie overvallen door mijn angst en word ik in beslag genomen door al mijn ja,-maar-als-gedachten!
Soms, als ik denk mij wel volwassen te gedragen, als ik denk geen verzet te hebben, juist dan word ik teleurgesteld in en door het leven. Dat maakt het vertrouwen in de stroom van het Leven zo lastig. Ik heb ontdekt, dat ik alleen maar teleurgesteld word, als volwassene, als ik verwachtingen heb. Verwachtingen van iemand; verwachtingen van hoe mijn leven zal gaan; verwachtingen van hoe ik moet zijn of moet doen. En omdat die verwachtingen (al dan niet uitgesproken) niet uitkomen, dat zorgt er dan voor dat ik teleurgesteld ben. Het mooie van het Leven is, dat er genoeg oefensituaties komen waarin ik dat kan ontdekken en mij daarvan dan kan bevrijden. Dan besteed ik mijn energie niet aan de strijd met het Leven zelf, maar aan de genezing van het kind in mij en open ik haar knuistjes en maak ze voorzichtig los van haar verwachtingen en geef daarvoor in de plaats mijn geruststellende volwassen hand.
In de stroom van het Leven gaan staan, vraagt van mij dat ik het kind in mij, in de ogen kijk en ontdek welke angsten, welke zorgen, welke verschrikkingen ik zie/bedenk/voel.
Als ik niet meer vecht tegen mijn angsten, zorgen en verwachtte verschrikkingen, maar juist de gevoelens van het kind in mij serieus neem, dan kan ik op zoek gaan naar de oorsprong van die angst, van die zorg, van die doemscenario’s.
Als ik de oorsprong heb ontdekt, dan kan ik zien wat daarvan in het hier en nu reëel is.
Als ik zie wat er hier en nu reëel is, dan kan ik daarvoor mijn verantwoordelijkheid nemen: Wat kan ik hieraan doen? Wat is mijn verantwoordelijkheid? Hoe kan ik hierin goed voor mijzelf zorgen? Wat heb ik nodig? Ik neem dan de regie vanuit volwassenheid voor wat ik menselijk kan doen.
Als ik mijn eigen aandeel neem, dan kan ik mij overgeven aan het Leven in de wetenschap dat niets mij bij geval overkomt.
Als ik mij overgeef aan het leven, dan is dat een buiging vanuit mijn menselijke maat. Want ik kan de levensstroom niet sturen. Ik heb daarin niets in te brengen.
Dat lukt mij niet elke dag. Dat lukt mij niet elk moment, want de angst is sterker dan de wil. Het kind in mij weet precies wat er mogelijk allemaal mis kan gaan en verzet zich daar bijvoorbaat met hand en tand tegen. Dat is niet erg, want ik krijg genoeg tijd en kansen om het in te oefenen.
Elke keer als mij iets overkomt wat ik niet leuk vind of als iets als een dreiging voor mij opdoemt, wil ik er net als Jona bij vandaan!
Maar dat is niet erg! Dat mag! Want ook Jona ging tegen de stroom van het Leven in en daardoor werd er een heel schip gered!
Al die momenten waarbij ik weg wil rennen (een-verlies-van-moment of stel-voor-dat-moment), waarvoor ik vecht alsof mijn leven er vanaf hangt of waardoor ik in mijn bed duik met een deken over mijn hoofd, in de hoop dat als ik wakker word, het niet waar blijkt te zijn,… Al die momenten zijn uitnodigingen om het vanuit volwassenheid aan te kijken en mijzelf af te vragen wat het mij wil zeggen, waar het mij toe uitnodigt! En als ik dan een volwassen antwoord inzet en doe wat bij mijn verantwoording hoort en aan het leven laat waar ik niets in te brengen heb en mijn hoofd te buigen heb, dan heb ik weer een helende ervaring op gedaan.
Al dat oefenen in het Leven, zorgt er voor dat ik ooit vol bewust-zijn wijs kan worden. En op een dag – als het mijn tijd is – in volle bewust-zijn mijn geest kan geven om dit leven te verlaten. Dat kan ik nu al oefenen.
Al dat oefenen in het Leven, zorgt er voor dat ik steeds dichter bij mijn bestemming kom en steeds bewuster leef en daardoor ook geniet van het Leven, omdat ik weet dat wat mij ook overkomt, dit een geschenk van het Leven is, en een uitnodiging om mij zo verder Levend te maken, waardoor ik bewuster leef!
Hoe bewuster ik leef, hoe meer ik leef vanuit de Liefde en de levenskracht. Dat heeft grote gevolgen voor mij en mijn omgeving!
Dan durf ik het Leven zo te vertrouwen in de wetenschap dat het Leven geen oorlogstrijd is, maar dat het Leven mij draagt! Dat geeft mij Levenskracht!
Lees verder op: Serendipiteit, synchroniciteit en entropie
Lees verder op: Discipline noodzakelijk voor persoonlijke ontwikkeling
Lees ook: https://www.dinekevankooten.nl/archief/ijsberg-jezelf-kennen/
Lees ook: https://www.dinekevankooten.nl/archief/coaching-gelukkig-leven/
