Ruttes coronabeleid is een claim op absolute macht
Doe de deur open kindertjes, ik ben het. Om te bewijzen dat ik het ben zal ik mijn poot op de vensterbank leggen. Dan kunnen jullie, net als de zeven geitjes, door het raam zien dat dit niet de poot is van een boze wolf, maar van een volstrekt raisonnabele geit. Ik bedoel maar: ik ben het.
Dat gezegd zijnde zal ik dan nu vervelend worden over de mindere aspecten van het beleid inzake besmettingsgolven. In de hoeveelste golf zitten we inmiddels? Ik ben de tel onderweg kwijtgeraakt. De derde, geloof ik. Straks zal de zesde of zevende golf blijken te overlappen met de eerste besmettingsgolf van het volgende dodelijke virus. Dat wil zeggen, de staart van de eerste golf, die achteraf dan weer de kop van de tweede zal blijken te zijn. Ergens werken mensen met excelsheets die er zicht op hebben.
auteur: Maxim Februari
datum: 30 maart 2021
website: https://www.nrc.nl/nieuws/2021/03/30/ruttes-coronabeleid-is-een-claim-op-absolute-macht-a4037697
Je kunt best begrip opbrengen voor het bestuurlijke verlangen een nieuw virus te bezweren met telramen en regulering. Zelf ben ik ogenblikkelijk overstag gegaan voor de crisismaatregelen: ik ben nu eenmaal geboren om te volgen in plaats van te leiden. Maar het probleem van de chronische crisisstemming is wel dat de crisisaanpak binnenkort automatisch de standaardaanpak wordt. Het opsluiten van de gehele bevolking wordt dan een simpele manier om problemen te voorkomen. Goed idee? Nee.
Neem de avondklok. Niet alleen handig om besmettingen tegen te gaan. Sluit je iedereen op, dan nemen inbraken immers ook af. Verbied je iedereen de weg op te gaan, dan vallen er geen doden in het verkeer. Zullen we de avondklok dus ook maar invoeren voor beleidsdoelen op het gebied van criminaliteit? Een lockdown ten behoeve van de verkeersveiligheid? Waarom niet, waarom wel? Moeten we niet eens over onze omgang met risico’s praten? Hoe legitimeer je de inperking van grondrechten en onder welke condities heffen we alle maatregelen weer op – dat zijn geen onbelangrijke vragen.
In de eerste opwinding van een jaar geleden, toen we geen idee hadden wat er aan de hand was, was het als burger best slim even de aanwijzingen van de kapitein te volgen. Dat ging ook vanzelf. Maar bij doorgebroken inzicht en het besef dat we vooral maatregelen nemen om de zorg te ontlasten moet een gesprek op gang komen over de toekomst van deze maatregelen. De status ervan. De overheidsmacht kan zich niet grandioos uitbreiden zonder dat we eerst in een kring gaan zitten en de kwestie bespreken.
In Engeland heeft Jonathan Sumption, een onlangs gepensioneerd lid van het Britse Supreme Court, burgerlijke ongehoorzaamheid al begrijpelijk genoemd. Eerder had hij aan de rechtenfaculteit van Cambridge gezegd dat de regering haar rechtmatige bevoegdheden te buiten gaat en dat de Covid-beperkingen alle ingrediënten bevatten van totalitarisme. De maatregelen zijn niet bedoeld om ons te beschermen, zegt hij, maar om politici te beschermen tegen kritiek als er iets misgaat. Daarom zullen ze niet snel worden teruggedraaid en zullen we waarschijnlijk nog tien jaar met gezichtsmaskers rondlopen.
Het standpunt heeft hem niet alom populair gemaakt, zullen we maar zeggen. Britse politici die het ermee eens zijn durven hun hoofd niet op het hakblok te leggen en dus is er nauwelijks Britse oppositie. Lord Sumption is intussen gewoon dezelfde bezonken liberaal uit het politieke midden die hij altijd is geweest, zegt hij. En als al even bezonken liberaal uit het liberale midden ben ik het volstrekt met hem eens: een democratische rechtsstaat kan alleen bestaan bij gratie van een politieke gemeenschap en een politieke gemeenschap help je om zeep door massaal overheidsdwang uit te oefenen.
Dat de minister-president ons eens per maand op de televisie komt vertellen of we al naar buiten mogen, en hoe laat, is een gotspe. Dat hij niet bespreekt welk risico acceptabel is, en onder welke condities de maatregelen weer worden ingetrokken, is een claim op absolute macht.
Het wetsvoorstel voor de Tijdelijke Wet Testbewijzen Covid-19 gebiedt je op straffe van een boete een gezondheidsbewijs te tonen bij deelname aan maatschappelijke activiteiten. Dat is een radicale ingreep in een open samenleving en verdient fundamentele kritiek. Volgens de Memorie van Toelichting hangen „de doelen die met de inzet van testbewijzen worden nagestreefd” af van „de epidemiologische omstandigheden”. Huh?
Geen exitplan, inperking van grondrechten zonder vast omschreven doel, mensen uitsluiten van de samenleving zonder discussie. We doen maar wat. Blijven we dat van nu af aan zo doen in het landsbestuur? Misschien oogt het lief om als burger meegaand te zijn en niet zo kritisch als sommige dolgedraaide complotdenkers, maar eigenlijk is het gewoon een dubieus gebrek aan burgerzin.
Maxim Februari is jurist en schrijver, www.maximfebruari.nl.
Wil je meer weten over dit onderwerp?
Kijk op: https://www.dinekevankooten.nl/tag/politiek/
Voor een overzicht kijk op: https://www.dinekevankooten.nl/archief/overzicht-great-reset-corona/
