Marcel Levi en Maurice de Hond in gesprek
Medische fouten
Op een aantal momenten in mijn leven heeft de wijze van optreden van medici noodlottige gevolgen gehad voor een aantal van mijn geliefden. Dat betrof o.a. mijn eerste vrouw, die in 1980 is overleden en mijn zoon, die in 2002 een dwarslaesie kreeg en in 2020 aan blaaskanker is overleden.
Door fouten en/of niet goed/tijdig ingrijpen waren de gevolgen desastreus.
auteur: Maurice de Hond
datum: 21 maart 2021
website: https://www.maurice.nl/2021/03/21/waarom-ik-zo-blij-ben-met-marcel-levi/
Dat leidde echter niet automatisch bij mij (of bij mijn vrouw en zoon) tot een grote breuk van vertrouwen in de betrokken artsen. Dat kwam allereerst omdat we groot respect hadden voor medici, die met hart en ziel, probeerden het goede te doen voor hun patiënten. En daarbij ook levens van mensen te redden of hun gezondheidstoestand aanzienlijk te verbeteren.
Dan kan het altijd gebeuren dat je als arts een duidelijke fout maakt of je kennis niet up-to-date is en je niet de juiste actie onderneemt.
Cruciaal is dan wel dat de betrokken medicus zich daarover open en kwetsbaar opstelt. En niet probeert om de fout of het late ingrijpen te maskeren, maar daar juist open over te zijn. Door uit te leggen wat er mis ging en te tonen hoe erg hij of zij het vindt.
In dat laatste geval blijft de vertrouwensband bestaan en blijft het respect voor de betrokken medicus in stand (en ben je zelf ook beter in staat om met de consequenties van wat er niet goed was om te gaan).
Maar er waren ook medici en zorgverleners, die hun fouten wilde maskeren. Of zich direct of indirect beriep op zijn autoriteit, waarmee als het ware je mond werd gesnoerd. Want wat wist jij er nu helemaal van?
Autoriteit krijg je bij mij daarom niet meer automatisch, autoriteit moet je bij mij verdienen.
Het spelen van de “angstkaart”
Dat is wat mij vanaf een jaar geleden, sinds de start van de Coronacrisis in Nederland, zo opviel. Terwijl de stoet aan virologen/epidemiologen/microbiologen in de media langs trok, stelde ik vast dat wat zij zeiden vaak niet aansloot bij de kennis die er wereldwijd beschikbaar was/kwam. En dat het erop leek dat ze via het spelen van de “angstkaart” wilde zorgen dat de bevolking zich hield aan de maatregelen waarvan zij dachten dat die zouden werken. (terwijl men het gevaar van aerosolen en het belang van ventilatie heel lang ontkende/negeerde).
Het optreden van het RIVM (Van Dissel bij zijn toelichtingen in de Tweede Kamer en Van Dissel en Wallinga bij hun optreden in de media) vond ik daar een kenmerkend voorbeeld van. Een model, waar veel op aan te merken valt, wordt als leidend gezien voor datgene wat we in Nederland wel of niet mogen/kunnen, met alle gevolgen van dien.
En het wrange is dat als ik met betrokken personen achter de schermen praat (voorafgaande aan een uitzending van Op1 bij voorbeeld), dan zijn het aardige, begripvolle mensen, die ook hun twijfels delen. Maar dat zie ik ze terug als ze in de media verschijnen en laten ze dat niet zien. Dan lijken ze in het gareel te lopen van wat het RIVM en OMT als lijn heeft gekozen.
Maar dit is een verademing
Vanaf het moment dat ik Marcel Levi in de media hoorde spreken over deze Coronacrisis, herkende ik een opstelling en een manier van communiceren, die heel anders was dan degenen die in Nederland in de media langs kwamen.
Iemand die met zijn poten in de modder staat. (Directeur van een groep ziekenhuizen in Londen, en internist, die actief aan patiëntenzorg heeft meegedaan). Die bij zijn wijze van communiceren wel laat zien hoe groot zijn kennis en ervaring is, maar die tegelijkertijd niet de rol speelt van de autoriteit die zegt wat je wel of niet moet doen. Hij heeft een vorm van natuurlijk leiderschap, die anno 2021 het beste werkt.
Daarom had ik bij mijn eerste aflevering van Bij De Hond in de Pod in december een gesprek met hem. Nu, aan de vooravond van zijn vertrek uit Londen en zijn komst naar Nederland, heb ik nogmaals met hem gesproken.
Ik was/ben erg onder de indruk van wat hij vertelde en hij gaf me hoop voor de toekomst. Zeker als hij daar in Nederland ook een belangrijke rol bij zou kunnen gaan spelen. In mijn ogen valt hij in de categorie menselijke medici waar je een onlosmakelijke vertrouwensband mee krijgt. Voor Nederland zou hij als crisismanager van onschatbare waarde kunnen zijn.
Het gesprek ging over zijn ervaringen in Londen, wat hij weet van het Astrazeneca vaccin, zijn verwachtingen over de ontwikkelingen in de komende maanden.
Ik doe niet alleen een beroep op u om dat gesprek van 40 minuten te bekijken of te beluisteren. Maar vooral ook om dat gesprek ruim te delen met anderen. Ook met degenen, die nog heel erg angstig zijn over de huidige en toekomstige ontwikkelingen op het terrein van dit Coronavirus in Nederland. Ik denk dat het iedereen veel kan helpen bij het omgaan met de uitdagingen van dit moment en het maken van de eigen keuzes.
En dit is de promo van 1 minuut:
Wil je meer weten over dit onderwerp?
Kijk op: https://www.dinekevankooten.nl/tag/politiek/
Voor een overzicht kijk op: https://www.dinekevankooten.nl/archief/overzicht-great-reset-corona/
