Oog van het hart; Een spirituele reis naar het denkbeeldig/symbolen rijk

Boek: ‘Oog van het hart; Een spirituele reis naar ‘het denkbeeldig/symbolen rijk‘ door Cynthia Bourgeault
Een meesterlijke presentatie van een kaart van de kosmos met een focus op de energie-uitwisselingen tussen de zichtbare en onzichtbare werelden.

Boekbespreking door Mary Ann Brussat
website: https://www.spiritualityandpractice.com/book-reviews/view/28995/eye-of-the-heart

(…)

Cynthia Bourgeault is een moderne mysticus, bisschoppelijk priester, theoloog en de oprichter en directeur van een internationaal netwerk van wijsheidsscholen. Ze is geprofileerd in het project van levende spirituele leraren van Spiritualiteit & Praktijk en heeft veel e-cursussen voor Spiritualiteit & Praktijk gemaakt, waaronder verkenningen van de leringen van G. I. Gurdjieff en Teilhard de Chardin.

Bourgeault beschrijft dit boek als “een deel spirituele memoires, twee delen exegese en een deel uitgebreid prozagedicht.” Ze springt er vandoor met een relaas van een diepe maar kortstondige liefdesrelatie met een man die ze ‘de Griek’ noemt en haar ‘waterige Shams Tabrizi’ (de spirituele metgezel van Rumi die zijn transformatie heeft veroorzaakt). Zij en de Griek waren gelukkig aan het zeilen met zijn catamaran in de Caraïben toen het mis begon te gaan – ongelukken zoals het overboord spoelen van de radar, een gebroken enkel en voedselvergiftiging, die uiteindelijk escaleerden tot een ‘verwoestende verwoesting van ons hart en onze dromen. ” Hoewel ze toegeeft dat ze nog steeds niet weet waarom dit allemaal is gebeurd, deelt Bourgeault dat ze is gekomen om verschillende vragen te stellen. Terwijl ze de ervaring aan het einde van het boek opnieuw bekijkt, herinnert ze zich een moment waarop ze naar de kosmos riep: ‘Waarom is dit weggenomen?’ en hoorde, in de stem van haar oude leraar Rafe: ‘Verkeerde vraag. De echte vraag is’ waarom is het gegeven ‘.

Een andere passende vraag zou zijn: “Waar is dit gegeven?” Omdat de oorsprong van dergelijke geschenken het hoofdonderwerp van dit boek is. Bourgeault wil een kaart geven van de kosmologische rijken in de “Chain of Being”, beschreven door de oude wijsheidsscholen. Ze besteedt de meeste aandacht aan het Imaginale Rijk (Wereld 24) en de Zichtbare Wereld / Aarde (Wereld 48) en de energie en hulp die wordt uitgewisseld op het kruispunt tussen deze werelden, het onzichtbare en het zichtbare.

In Bourgeault verwijst Bourgeault naar de perspectieven van Gurdjieff, Teilhard, esotericus Valentin Tomberg, christelijke theoloog Walter Wink, wijze vrouw Helen Luke en anderen. Aan hun terminologie voegt ze moderne taal toe die een idee vaak veel toegankelijker maakt. Als ze bijvoorbeeld de causale wetten beschrijft die in elk rijk werken, merkt ze op dat dit geen regels zijn, maar eerder ‘algoritmen die de conventies beheersen waarmee elk rijk is geconstrueerd’. In het imaginaire rijk omvat dit algoritme ‘synchrone causaliteit, radiale tijd, non-dualiteit, vloeiende en permeabele grenzen, niet-gelokaliseerde actie, een holografisch gevoel van eigenwaarde (het geheel in het deel en het deel in het geheel), geweten als de belangrijkste gedragsmotivator , en het vermogen om tegen de stroom van entropie in te bewegen en in feite energie te genereren in plaats van het alleen maar te verdrijven. ‘ Het behoeft geen betoog dat Bourgeault, altijd een ambitieuze wetenschapper en schrijver, uiteenzet om uit te leggen hoe deze principes uitwerken en hoe imaginaire causaliteit kan worden herkend.

Ook hier spelen spirituele praktijken een rol: bewuste arbeid, opzettelijk lijden, kosmische dienstbaarheid, lectio divina en tonglen (als een vorm van kosmische dialyse). In een hoofdstuk over imaginaire zuivering, vertelt ze over wat de soefi’s “de spiegel polijsten” of “de lens van de waarneming reinigen” noemen om beter te kunnen zien met het oog van het hart. Hier roept ze op tot een “nieuw besturingssysteem” (modernere taal) van perceptie gecentreerd in het hart.

In de laatste delen van het boek bespreekt Bourgeault de realiteit en impact van de ‘bewuste cirkel’ van wezens aan beide zijden van de zichtbare en onzichtbare kloof die zich bezighouden met verbeeldingsuitwisseling – met wijsheid, zegeningen, bescherming en af en toe een ‘koerscorrectie’ “stroomt tussen hen in. Ze koos er weer voor om eigentijds jargon te gebruiken en noemt dit een “bodhisattva-bandbreedte”. De bewuste cirkel bestaat uit anderen die verder gaan dan vereerde heiligen; het omvat ook wijsheidsscholen en gemeenschappen van dienaren die helpen de wereld van gifstoffen te zuiveren en de tekenen des tijds te lezen. Denk eens na over de implicaties hiervan!

Hoewel ik het soms moeilijk vond, bleef ik tijdens het lezen van Eye of the Heart dankbaar voor wat ik kreeg (ja, nog een geschenk). Een complex, verrassend en goddelijk milieu als het onze kan niet worden samengevat in een simpele formule. En hoewel het verleidelijk is om te denken dat het ene rijk beter moet zijn dan het andere, bezwijkt Bourgault niet voor die verleiding. Ze citeert een Hadith Qudsi (een gezegde van de profeet Mohammed toegeschreven aan God): “Ik was een verborgen schat en ik verlangde ernaar gekend te worden, dus schiep ik de zichtbare en onzichtbare werelden”, biedt ze ons een nieuwe en voor mij diep ontroerende afbeelding van de kosmos:

‘Elke wereld langs de Grote Bestaansketen is niet alleen de volgende stap in een wiskundige vooruitgang; het is een specifieke reeks voorwaarden die de uitdrukking mogelijk maken van een heel specifiek aspect van het goddelijke hart. En in feite is het woord kosmos in het oorspronkelijke Grieks betekent eigenlijk ‘ornament’. Als we deze woorden niet zien als kralen aan een ketting, maar ze zien als ballen aan een kerstboom, kunnen we beter begrijpen hoe elk van deze kostbare kosmossen prachtig en uniek is vormgegeven om een specifiek aspect van het goddelijke verlangen om gekend te worden naar voren te brengen. De kettingschakels vallen eruit en je staat als een klein kind op kerstavond, verblind door het wonder van dit alles. ‘

Oog van het hart; Een spirituele reis naar het denkbeeldig/symbolen rijk
Door Cynthia Bourgeault
Twee voorbeelden van het werk van de bewuste cirkel in onze wereld.
Een uittreksel uit het boek over liefde

https://www.spiritualityandpractice.com/book-reviews/excerpts/view/28636/eye-of-the-heart

‘Traditioneel is veel van dit [werk van de bewuste cirkel in de grotere kosmische uitwisseling] het diepe, eenzame werk geweest van die symbolische’ anonieme zesendertig ‘: de kluizenaars en kleine gemeenschappen van religieuze adepten die stilletjes, getrouw de wereld in hun voorbede. In een prachtige weerspiegeling in haar boek Old Age legt Helen Luke uit dat het Latijnse voorbede eigenlijk betekent ‘tussenbeide gebracht’, en de kluizenaar in voorgebed is letterlijk ‘overgegeven tussen hemel en aarde’ – wat precies de positionering van de bewuste cirkel van de mensheid. Van daaruit stroomt dit eenzame werk naar buiten om zich bij al het andere werk op hetzelfde trillingsniveau te voegen volgens het principe dat natuurkundigen ‘kwantumverstrengeling’ noemen, en Rafe noemde ‘geen bewust werk is elk verspild’.

‘Soms wordt de opdracht proactiever; de uitnodiging wordt uitgebreid om daadwerkelijk een ontbrekend element te creëren. Dit is de alchemie die we zo krachtig zagen ontvouwen in de film Babette’s Feast. Terwijl haar eigen hart diep in de harten van die kibbelende en moedeloze boeren keek, Babette kon zien dat ze echt hongerden naar de ervaring van onvoorwaardelijke overvloed; totdat die honger in hen was gestild – ‘neergedrukt, stromend’ (Lucas 6:38) – zouden ze niet in staat zijn om daadwerkelijk toegang te krijgen tot de spirituele lering waarin ze beweerden te geloven. Dat was de ontbrekende denkbeeldige voedingsstof die ze direct wilde genereren tijdens haar overdadige banket. Geen preken, geen schuldgevoelens, geen ‘Hoe kon je je leraar vergeten?’ Gewoon een simpele, medelevende markering van het ontbrekende ingrediënt, zoals elke goede kok, en dan een fantasierijke herschikking van de ingrediënten die plotseling op wonderbaarlijke wijze voorhanden zijn (op de een of andere manier zijn ze dat altijd) om aan het gebrek te voldoen. Het werk is vreugdevol, en als je begint om de resultaten te zien, rijkelijk bevredigend en veel efficiënter dan de voortdurende berisping en morele aansporingen die zozeer de verveling van Wereld 48 uitmaken.

“Vaak gaat het werk zijwaarts; het echte ontbrekende element komt bijna als een bijproduct naar voren wanneer de bewuste intentie op iets anders is gericht. De oecumenische kloostergemeenschap in Taize, opgericht in de onmiddellijke nasleep van de Tweede Wereldoorlog, wilde zichzelf vestigen als een centrum voor spirituele verzoening en harmonie, en het heeft hier heel goed werk verricht. Maar wat Taize nog lang zal worden herinnerd nadat de politieke initiatieven zijn vergeten, is de hoeveelheid liederen die vrijwel spontaan ontstond toen de gemeenschap contact opnam met de jeugd van de wereld . De liederen zijn van zo’n harmonische zuiverheid en helende schoonheid dat ze de elementen die ze oproepen daadwerkelijk in de atmosfeer stoppen: vertrouwen, hoop, licht. Persoonlijk geloof ik dat Taizé-chant kwalificeert als wat Gurdjieff ‘objectieve kunst’ zou noemen – kunst afkomstig van een hoger bewustzijnsniveau voor specifieke kosmische herbalanceringsdoeleinden – en dat het ‘downloaden’ ervan in deze opmerkelijk denkbeeldige spirituele gemeenschap een vintage examen is een team van een bewust-cirkel-tagteam op het werk. “